Toen we met dit werk klaar waren brachten ze ons op open legerwagens
naar het Legerkamp in Ossendrecht, waar we eerst brood aten, alvorens
naar bed te gaan.
Dit was maar het begin van onze zware arbeid, die we in Ossendrecht
moesten verrichten en waar ik gedurende die tijd mijn handen uit de
mouwen heb leren steken.
We waren wel genoodzaakt hard aan te pakken, daar we anders het bijna
bestierven van de kou.
Zondag 8 Februari
'sMorgens om 05.30 uur gewekt en na het appèl vertrokken we om 06.30
uur naar de Scheldedijk.
Onder zeer koude wind en regen zandzakken gesjouwd en zand aangevoerd
voor het dichten van een dijk, die als aanvoerweg diende voor het
vervoer van Bailey-materiaal.
Om 11.00 uur werden we afgelost om in het dorp in Café "The Kettle"
te kunnen warmen en uit te rusten.
De rustpauze was kort, want spoedig kregen we opdracht om legerwagens
met stenen te lossen.
'sMiddags moesten we in het dorp legerwagens met zandzakken laden,
die hier bij honderden opgestapeld lagen.
'sAvonds stuurden ze ons weer naar het dorp om tien legerwagens met
Bailey-materiaal op het erf van een boerderij te lossen.
Dit alles moest geschieden zonder hulp van lampen, terwijl het daarbij
nog hevig sneeuwde.
Je kunt je wel voorstellen hoe erg hard er "gekankerd" en "gescholden"
werd op de dienst. De uitdrukkingen, die we toen gebruikten zal ik
maar niet zeggen, maar je weet wel, een soldaat moet op z'n tijd
zijn hart eens uit kunnen storten al wordt het dikwijls wel op
'n vreselijke manier gedaan.
Toen we hiermee klaar waren en het intussen 20.30 uur geworden was
mochten we naar ons Legerkamp in Ossendrecht vertrekken.
Die avond kregen we onze eerste zending sigaretten.
Iedere soldaat die in het Noodgebied werkzaam was kreeg nl. per dag
een pakje sigaretten en F. 1.- extra, maar waar ze ons weliswaar
bijna "kapot" voor lieten werken en de jongens dusdanig "voorlopig"
in betere stemming brachten.
Het is verdomd zwaar verdiend en ben het roerend mee eens dat de
militairen "onbetaalbaar" zijn voor hun hulp in het Rampgebied, zoals
algemeen beweerd wordt.
Daar we Zaterdag en Zondag hebben moeten werken kregen we 'savonds
als tractatie een reep chocolade.
Maandag 9 Februari
'sMorgens om 09.30 uur opgestaan.
Om 10.45 uur H.Mis, die opgedragen werd voor de overledenen en
levenden van de Watersnood, bijgewoond.
Daarna rusten
'sMiddags om 13.00 uur vertrokken naar de dijk.
Wegen herstelt met ringplaten, dat vooral een pokkenwerk is in de
modder en klei.
Om 17.00 uur eerste aanvoer van Bailey-materiaal.
Pas om 18.00 uur gegeten aan de keukenwagen rondom de kadavres.
Wellicht wel onhygiënisch, maar als men honger heeft raakt men er aan
gewend.
Daarna ons bezig gehouden met het gelijk maken van de weg.
Zandzakken gevuld, licht aangelegd voor aanleg van de brug, zodat
het "brugpeleton" de gelegenheid kreeg de brug aan de kant in elkaar
te zetten.
Intussen kwam de vloed hevig opzetten, als gevolg dat we 'savonds
om 20.30 uur konden vertrekken.
Daar het water toen meter hoog stond en de legerwagens niet konden
bereiken, omdat de weg, die we met zandzakken en stenen gedicht hadden
weer weggeslagen was door het opkomend water, dat met een geweldige
