A1 spoedig stond de Genie in Bergen op Zoom "berucht", natuurlijk
in de goede zin van het woord en de meisjes bleven al gauw op 'n
afstandje.
fs,Avonds om 17.00 uur vertrokken luid zingend naar het kamp terug,
waarbij er verschillenden waren, die te diep in het glaasje gekeken
hadden.
Vrijdag 20 Februari
■sMorgens om 04.00 uur uit bed gehaald.
Bij de dam aangekomen moesten we zandzakken dragen.
Het viel niet mee om deze zandzakken, die gemiddeld 40 kg. zwaar
waren, 100 meter verder naar de pontons te sjouwen en begrijp nu nog
niet, dat ik er een stijve nek van overgehouden heb.
1sMiddags werd een luidspreker bij de dijk geplaatst, waar we de
zandzakken in ontvangst kregen en nog een bij de pontons.
Al spoedig werd er voor het zandzakken dragen een toepasselijke naam
gevonden en wel: Oefening zandzak in Rilland-Bath.
De zandzakken beschouwden we toen als "handgranaten".
We kregen namelijk muziek bij het werk, waarbij grammafoonplaten
beschikbaar werden gesteld door een handelaar uit Bergen op Zoom, die
schijnbaar medelijden met ons had.
In de namiddag kregen we bezoek van de Pers: "Het Vrije Volk".
Zelfs is de M.R.U(Nederlandse Radio Unie) geweist om verslag te doen
over de werkzaamheden in Rilland-Bath.
Hier hebben we met onze neus bijgestaan, toen die opgenomen werd.
De verslaggever was genoodzaakt boven op een legerwagen te gaan
staan, daar de eerste opname mislukt was.
We verdrongen ons namelijk om de verslaggever dat weliswaar met veel
lawaai gepaard ging.
Het ging namelijk om het behoud van de beide dorpen, die nog steeds
onder water stonden; maar grotere schade aangericht zou worden, als ei
nog een dijk mocht breke'
Het doel voor het aanleggen van de dam was om het water in de zee te
pompen, zodat beide dorpen droog kwamen te liggen.
'sAvonds om 19.00 uur afgelost.
Natuurlijk één uur te laat als gevolg dat ex vreselijk werd gekankerd,
dat de laatste tijd aan de orde van de dag was.
Zaterdag 21 Februari
'sMorgens om 07.30 uur gewekt.
Het wakker maken veroorzaakte vele moeilijkheden, want de meesten van
ons bleven rustig op bed liegen, omdat ons 'savonds te voren gezegd
werd dat we uit mochten slapen.
Het grootste deel van de compagnie kwam natuurlijk te laat aan de
keuken, als gevolg, dat ze geen eten kregen.
Je had eens moeten horen wat voor verwensingen de "Sergeant van de
Week" naar z*n hoofd geslingerd kreeg.
Even later moesten we allen aantreden en kregen van de Vaandrig te
horen,dat we voortaan op tijd buiten aangetreden moesten staan voor
het eten.
Het leek wel een algehele opstand
Aan de overkant, waar de Korea-vrijwilligers lagen, staken vele
hoofden buiten het raam om te zien hoe dat afliep.
We schreeuwden tegen de Vaandrig: Wij zijn wel goed om ons kapot te
werken, maar eten is er niet bij. Als we geen eten krijgen, dan verdom
men we het om te werken.
Hierop kon hij niets zeggen en vroeg of er jongens bij waren die
wilden baden, want baden is namelijk dienst.
Natuurlijk stak niemand z'n vinger op, maar zeiden "omdat baden dienst
is, gaan we danook niet baden als we geen eten krijgen".
Dit drama werd gauw gesust, want 'smiddags kregen we toestemming om
met legerwagens naar Bergen op Zoom naar de bioscoop te gaan.
-12-
