WATERSNOOD 1953
We schrijven 'begin 1953', lokatie Utrecht.
Jopie en ik waren in juli 1951 wettelijk gehuwd (dit was toen noodzakelijk om ingeschreven te
kunnen worden om woonruimte te bekomen). In afwachting bewoonde Jopie een huurkamer en
ik woonde in de Hojelkazerne.
Januari 1953 kregen wij bericht dat we per eind januari woonruimte inwoning huiskamer,
slaapkamer, keuken en medegebruik van toilet toegewezen zouden krijgen.
Vreugedevol togen we aan het regelen. Ons huwelijk zou vervolgens op 11 februari RK
ingezegend gaan worden.
Op 31 januari hadden wij, de onderofficieren, in de Hojelkazerne een feestavond. Het was een
geweldig feest, zeker voor Jopie en mij en onze melevende vrienden.
Bij de sluiting van het feest, in de kleine uurtjes, werd ons medegedeeld dat buiten
"HONDEWEER" heerste en dat de politie adviseerde midden op straat te lopen/fietsen,
teneinde ongelukken door vallende objecten tot een minimum te beperken.
"DE WATERSNOOD" Ja, dat bleek het te zijn.
Op zondag 1 februari werden alle militairen via radio etc. gesommeerd zich ten spoedigste naar
hun kazerne te begeven alwaar zij geconsigneerd werden in afwachting van
Al spoedig bleek dat Nederland niet voorbereid was op welke ramp dan ook. Iedereen die enige
zeggenschap had probeerde hulp te organiseren hetgeen resulteerde in een grote puinhoop.
Voor ons de Verbindingstroepen in Utrecht betekende dat, beschikbaar zijn met als uitrusting
de broodzak met inhoud (eet- en toilletgerei en grondzeil). Op deze zondag gebeurde er van
alles maar van een duidelijk plan was geen sprake.
Zo brak de maandag aan en kwam men op gang.
Mijn zicht op deze zaken strekte niet verder dan 'radioverbindingen'
Radiostations werden samengesteld en uitgezonden.
Ik kreeg als medewerker toegewezen de net geslaagde en tot dienstlichtig sergeant bevorderde
radiotelegrafist Theuerseit.
Ik kreeg een mobiel radiostation met chauffeur toegewezen en de opdracht mij onverwijld te
melden op de vliegbasis Gilze Reijen, met bestemming Stellendam op het zuid-hollandse
eiland Goeree Over/lakkee.
Toen ik me in Gilze-Reijen gemeld had kreeg ik daar te horen, beschikbaar blijven. Iets later
meldden zich nog twee radiostation onder leiding van soldaten. Deze stations heb ik onder
bevel genomen. Vervolgens kreeg ik opdracht met deze drie station naar vliegveld
Woensdrecht te gaan en mij daar te melden. In Woensdrecht hetzelfde liedje. Wachten.
Gelukkig ontmoette ik daar een mij persoonlijk bekende luitenant-waarnemer die mij een en
ander vertelde over het rampgebied, zodat ik de mannen ook iets kon vertellen van wat ons te
wachten stond. Het bureau Operation stond inmiddels in contact met den Haag en de
krij gsmachtstaven.
Aangezien de plaatsen in het rampgebied waar radiostations direct nodig waren niet over de
weg bereikbaar bleken, kregen we opdracht de radiostation uit te bouwen en de chauffeurs met
auto terug te sturen naar Utrecht en werden twee station, hoe dat weet ik niet meer, naar een
bestemming in het rampgebied gedirigeerd.
Mijn bestemming werd gewijzigd in de plaats Oude Tonge op Goeree-Overflakkee. Men was
zo bezorgd over de toestand aldaar dat ik naast mijn eigen apparatuur van de luchtmacht nog
een sterkere zender kreeg toegewezen.
Ik werd in kennis gebracht met de commandant van het inmiddels gearriveerde britse
helicoptersqaudron, (nederland beschikte nog niet over hefschroefvliegtuigen), die constateerde
dat het onmogelijk was ons met onze apparatuur in slechts een helicopter te vervoeren.
Besloten werd twee helicopters een voor het personeel en een voor de apparatuur.
Alhoewel de vlucht een zeer trieste indruk gaf van dit gedeelte van Nederland was het een
enorme ervaring te vliegen in een apparaat vanwaaruit je naar voren, links, rechts, boven en
onder kunt kijken. Jammer was dat je je niet verstaanbaar kon maken. Ik weet niet meer hoe
lang de vlucht duurde. Pogingen je te orienteren bleken nodeloos daar beneden alles maar dan
ook alles overstroomd was.
- 1 -
