-26-
Weitsel, Jan de Troye en anderen bij ons te logeren, en
moesten allen van eten en drinken voorzien worden.
't Werd me een drukte van belang. Voor de krantenmensen
hadden we ook' nog bédden bijgeplaatst en ook voor
dorpsgenoten die ook met de sluiting hier wilden zijn.
6 November!1
Het was nu zover, de spanning was te voelen. 3 grote
caissons waren al geplaatste en de 4e zou die avond bij
hoog water ter afsluiting worden ingevaren. Ook aan de
dijk was het erg druk en een zee van licht, want er was
nog meer licht aangebracht. Steeds weer over de radio
een verslag wat-er zo allemaal gebeurde. Eindelijk was
het gelukt en begon de klok te luiden.
Velen verzamelden zich onder de Klokkestoel en werden
er veel tranen van blijdschap, maar ook van verdriet
geschreid.
H.M. de Koningin bleek ook aanwezig te zijn op een van
de schepen en werd door het muziekgezelschap Kunst en
Eer uit Zierikzee het Wilhelmus gespeeld. Het was het
laatste dijkgat van die vreselijke ramp van 1 februari
1953.
In het café werd het steeds drukker die avond en er
werd getoost op de goede afloop.
Toen we even bij Moe kwamen kijken zei ze "nu kunnen
jullie toch wel naar bed komen?", maar dat kon niet 1,
2, 3, want we moesten ook nog de boten afwachten die
van de dijk moesten terugkeren. Tenslotte is Jo bij Moe
maar naar bed gegaan, want ze werd zo onrustig en dat
was niet goed voor haar.
