Mies en Theo Prins brengen duizenden huisdieren naar laatste rustplaats;
VI
n
e
JMONTEL
WILLY
a 4
Politie
Brandweer !4W
Ambulance!v
Bel snel 06-11.
w
0
J175,-
SfHÏNDIIIfib'
E
Rï
fesMi
SENSATIONELE «WK UITVERKOOP
TOPMERKEN KOSTUUMS, PANTALONS, ENZ. t
O.A. JOOP!, DANIEL HECHTER, NIK BOLL.
GOES: GANZEPOORTSTRAAT 11 t.o. XENOS
32 H' c
Geslaagde Familie-
Personeelsfeesten
•Recepties en diners
•Koude- en warme buffetten
•Indoor barbecues
weekblad voor zuid- en noord beveland
Woensdag 8 juni 1994 - 46e jaargang no. 23
i axel
aanderen
GRAND THEATER GOES 01100-15165
r
■R.
De Bank van Nederland
l -
(Van een onzer redacteuren)
HEINKENSZAND Ingeklemd tussen autosnelweg en
heerst er rust.
Het grafje van tekkel Heidi.
F
i
Hét adres voor
Z
IEDERE AVOND 19.30 UUR
Bel! 01195-9226
M/xn Voor Maar
t.
f
4e WEEK
A
spoorlijn. Aan de noordzijde raast het autoverkeer onaf
gebroken voorbij. Aan de oostzijde passeert enkele keren
per dag een goederentrein uit het Sloegebied. En toch
Dwergpoedels
Trouw
Mies en Theo Prins op hun dierenbegraafplaats.
Altijd bij je
Collecte van
Anjerfonds
2* .d
Kistje
Jachtveld
j. C. LèaA."
dat
"Een npp> -
achte 1 eerste
volwastffméésterwerk van j
Steven Spielberg." j
een filmprestatie om een dag jB
stil van te blijven. Diep respect
is gepast voor Steven Spielberg."
"Deze film is er voor bestemd
een permanente plaats in jF I
onze herinnering te krijgen." C
FILMPROGRAMMA VANAF 00. 9 T/M WO. 15 juni
Afgedekt
Parly en Feestcenlrum
SCHMEOORD
Van Oudsher..."
Tegenop gezien
i
4 Z
>1
ie
Onder ieder
xy
ii
pot
zeeuws-vla
i
steentje ligt
een verhaal,
EEN JONGEN VAN 15 JAAR.
EEN WALVIS VAN 3 TON.
EEN ONVOORSTELBARE
VRIENDSCHAP.
Hoeveel gaten en holen zouden
al die katten en honden zelf
gegraven hebben? Nu delft Theo
Prins (49) al bijna acht jaar lang
een laatste rustplaats voor al die
rusteloze viervoeters, die nu ein
delijk rust hebben. Een graf voor
de gravers.
De kiem van de dierenbegraaf
plaats en van het huisdierenuit
vaartcentrum (Huiduc) van Mies
en Theo Prins ligt overigens niet
in Heinkenszand, maar in 's-Gra-
venpolder. Op de plek waar nu
de tennisbaan ligt, stond vroeger
het huis van Mies' ouders, de
familie De Vroe. Daar had Mies
(49) aan het eind van de jaren
zestig al een kennel van dwerg
en toypoedels. Omdat 'dwerg' in
het Engels 'goblin' is, heette de
kennel Goblin Farm. Zo heet
sinds de jaren zeventig ook het
dierenpension aan de Boerendijk
bij Heinkenszand. 'Goblin' is óók
nog altijd de naam van de tennis
vereniging van 's-Gravenpolder.
Hoeveel leden zouden die naam
geving nog kennen?
Omdat in het dierenpension de
vraag van leven en dood vaak
aan de orde kwam ("Waarheen
met het dier, als het komt te
overlijden?"), rijpte langzaam het
idee bij het echtpaar Prins om
een uitvaartcentrum annex die
renbegraafplaats op commercië
le basis te beginnen. En zo
geschiedde.
En dagelijks komen er baasjes
en bazinnetjes naar het dieren
kerkhof aan de Boerendijk bij
Heinkenszand. Ze leggen er
een bloemetje neer. Ze kijken
even treurig voor zich uit. Ze
laten de traantjes even de vrije
loop.
"Dierenliefhebbers hebben vaak
over een lange reeks van jaren
intussen het huisdierenuitvaart
centrum (afgekort: Huiduc) van
de advertenties en van de fol
ders die bij de dierenartsen lig
gen. Toch komen de huisdieren
op veel verschillende manieren
aan op hun 'eeuwige jachtvel
den' aan de Boerendijk. Als een
dier overleden is, zorgt de die
renarts (op verzoek) dat het dier
door Mies en Theo wordt opge
haald, nog dezelfde dag. Soms
haalt het echtpaar een overleden
dier bij de mensen thuis op.
Soms ook wordt het dier door de
'nabestaanden' zelf gebracht.
Emoties? Jawel, maar dat is niet
erg. Daar zijn ze aan gewend in
huize Prins, ook al zien veel
baasjes de dood van hun dier
410 gulden (voor een zeer grote
hond). Grotere grafstenen of zer
ken zijn voor rekening van het
baasje zelf. Na drie jaar wordt
het grafje geruimd, maar desge
wenst kan het voor 50 gulden per
jaar onderhoud) intact blijven.
Niets dan goed van de doden.
Het geldt ook op de dierenbe
graafplaats. Er zijn mensen, die
elke week op bezoek komen om
het graf van hun trouweling te
verzorgen. Sommigen komen
eenmaal per jaar. En weer ande
ren komen een paar keer, en dan
niet meer. "Dat is voor ieder ver
schillend. leder houdt zijn dier op
zijn manier in ere. We stellen in
elk geval wèl vast, dat het
bezoek hier ruimschoots hoger is
dan op een mensenbegraaf
plaats....", aldus Mies.
"Terecht, dat die mensen hun
hond niet bij de dierenarts in een
container willen zien verdwijnen.
Want dan wordt het kadaver
afgevoerd door een destructie
bedrijf, gekookt, drooggeslin-
gerd, en vermalen tot meel. Dat
meel is de basis voor veevoeder.
Veel mensen weten dat niet. Zij
denken, dat hun huisdier wordt
gecremeerd, als je het bij de die
renarts achterlaat. Nou, mooi
niet, hoor".
Op het graf van een Duitse her
der (Bronko) staat veelbeteke
nend: "Hij was trouwer dan een
mens". Voor een sint-bernhard-
hond hebben baasje en bazinne
tje deze toepasselijke tekst
gekozen: "Je was groot. Maar
nóg groter was je liefde en
trouw".
Alle beroemde meubelmerken onder één dak.
Elke dag geopend tot 18.00 uur, alleen vrijdags tot
21.00 uur. (let op: zondags gesloten).
Tel. 01155 - 62010.
Sie Matic Keukenstudio 1e verdieping.
nooit. Zo kan het gebeuren, dat
sommige mensen een betere
band hebben met hun huisdier*
dan met hun kinderen. Als zo'n
dier dan doodgaat, heb je een
drama. Niks meer en niks min
der".
VOOR HN ECHTE VRIEND
DOE JE ALLES!
Als we na de gesprekken nog
even over de dierenbegraaf
plaats wandelen, komen Mies en
nu een-
ineens
Komende week wordt de jaarlijk
se collecte van alle Anjerfondsen
in Nederland gehouden. Ook in
alle gemeenten van Zeeland
gaan vrijwilligers langs de huizen
voor een bijdrage. De bijdragen
komt ten goede aan initiatieven
op het gebied van cultuur en
natuur- en milieubehoud. Zo
konden het afgelopen jaar bij
voorbeeld de volgende initiatie
ven mede mogelijk gemaakt wor
den:
- aanschaf lichtinstallatie van de
Amateurcomedie in Zierikzee;
- een concert ter ere van het 100-
jarig jubileum van Gemengde
Zangvereniging Excelsior in Yer-
seke;
- de inrichting van een educatie
ve ruimte van het bezoekerscen
trum van de Imkerij in Poppen-
damme;
- de publikatie "West Zeeuwsch-
Vlaanderen 1939-1946";
- vitrines voor het streekmuseum
in Hulst;
Culturele verenigingen in elke
Zeeuwse gemeente, die vrijwilli
gers beschikbaar stellen, mogen
1/3 van het eigen deel van de
opbrengst van de collecte zelf
besteden. Ook op deze wijze
komt de bijdrage zeer goed
terecht. Zo kan een Harmonie-
vereniging bijvoorbeeld nieuwe
instrumenten of uniformen aan
schaffen of een aankomend jubi
leum uitgebreider vieren. Een bij
drage aan de collecte van het
Anjerfonds is dus een bijdrage
aan een actief en leefbaar Zee
land.
Haar indruk is, dat mannen
hun verdriet over een gestor
ven huisdier méér en gemak
kelijker uiten dan vrouwen:
"We hebben eens een beer van
een vent hier gehad, 2 meter
groot, stoer, bodybuildersty-
pe. Hij jankte als een kind, en
liet zich compleet gaan. Hij
verontschuldigde zich
oprecht, maar wat ons betreft
is dat niet nodig. Als je ver
driet hebt, moet je gewoon jan
ken. Zo eenvoudig is dat.
Bovendien komen hier natuur
lijk per definitie mensen, die
bedroefd zijn. Ze hebben veel
om hun beest gegeven.
Anders laten ze 'm hier niet
begraven".
Als een dood huisdier in het mor
tuarium bij de dierenbegraaf
plaats arriveert, wordt het dier
nog dezelfde dag opgemeten en
wordt er bij de plaatselijke tim
merman een kistje voor hem
gemaakt. Theo delft een graf op
maat en de volgende dag wordt
het dier begraven. Later wordt er
een gewassen grindtegel (met
naamplaatje) op het grafje
gelegd. Dat alles voor een prijs
tussen de 240 gulden (voor een
poes of een kleine hond) en de
ZIE ONZE
ADVERTENTIE;
PAGINA 16
De dierenbegraafplaats is, hoor
baar en zichtbaar, de tegenstel
ling van zijn omgeving. Een ana
chronisme bijna. De dingen gaan
hier niet meer voorbij, ze stop
pen hier. Duizenden dieren zijn
naar hier gebracht, nadat het
eindstation was gepasseerd.
Veel dierenliefhebbers kennen
gegraven. Elk dier d'r samen
met Mies ingelegd. Begraaf-
poes is 24 uur per dag bij je in plaatsen zijn nooit leuk, maar
huis. Hij is altijd bij je. Iedereen in ik vind het toch een prachtige
In haar eigen woonplaats is ook een Jan
Bruijns supermarkt. Deze keer is mevrouw
Van Meer 15 kilometer van huis wanneer we
haar ontmoeten. "Van tijd tot tijd nemen we
gewoon een ander filiaal. Een andere omge
ving, ook nog wat andere winkels kijken, dat
maakt het zonder veel moeite extra gezellig.
Als het wat de boodschappen betreft maar
Jan Bruijns is", legt onze spontane gespreks
partner uit. We vragen haar dan ook naar haar
motieven. "Dat moet U mij vragen, terwijl U
steeds al die interviews doet", grapt ze. "Kijk,
het is geen geheim dat het hier goedkoper is
dan in andere winkels. We zijn nogal prijsbe
wust. Van oudsher. Gelukkig hebben onze 4
kinderen dat overgenomen. Ik kan het nu Mevrouw Van Meer: het is
geen geheim dat het hier goedko
per is dan in andere winkels!"
OEVlJ
AUjF.MHXDM.BI M)
- irKHIil'MHU'BIW
SBWKKTIW'
Neem z’n verfijnde bekleding, z’n royale zit, z’n fraaie
belijning. Ja, deze bank durft elke vergelijking aan. Ook in prijs! Want zegt u
nu zelf: zóveel bank voor je geld is per saldo toch buitengewoon voordelig!
21/2 2-zits v.a.2495,-
Uw gratis
Montèl-catalogus
boordevol exclusief en
betaalbaar zitkomfort
ligt klaar. Even bellen
en u krijgt 'm snel
in de bus.
In het mortuarium van de
begraafplaats ligt een prachtige
Duitse staander. Het dier ligt
opgebaard op een tafel, op een
draagbaar, gerold in een deken.
Hij is zojuist binnengebracht. De
volgende dag zal hij keurig in
een kist ter aarde worden
besteld. Dat gebeurt waardig,
zoals bij mensen.
Gemiddeld vier tot vijf maal per
week wordt op de schitterend
onderhouden begraafplaats een
betreurd huisdier aan de aarde
toevertrouwd, omdat het baasje
niet wil dat het dier bij de dieren
arts in een container verdwijnt en
tot veevoeder wordt verwerkt.
r -.j»
t,. -
f’
BAARLAIM»
"jijj i ik vind het toch een prachtige
huis is wel eens chagrijnig, maar plek hier. Ze mogen mij d’r zó
een hond of een poes is dat tussen leggen".
F*"»
Theo overziet het ereveld.
De laatste rustplaats van boxer Noesje. De tekst op het Zwijgt en kijkt. Laat zijn blik en
bordje eindigt met: We missen je allemaal'. zijn gedachten over de
begraafplaats dwalen. Prijst
Theo nog even terug op de bij- zijn tuinman, die alles zo mooi
zondere band die mensen met onderhoudt. En dan filoso-
hun huisdieren hebben. "Kinde- fisch: "Ik heb hier elk gat zelf
ren gaan de deur uit, maar die
ren blijven. Een hond of een
v
eenmaal niet uitstaan om voor exact hetzelfde
product of artikel bij een ander meer te moe
ten betalen. Diefstal is een groot woord, maar
mensen die niet op de kleintjes letten, laten zich in feite bij de neus nemen!" De
prijs dus. Dat is wat het zwaarst weegt? "Voor een groot deel wel ja, maar U moet
niet denken dat we de kwaliteit uit het oog verliezen. Over het algemeen nemen
we merkartikelen en is het niet zo dat we alléén naar de prijs kijken. Aan rommel
of rotzooi heeft niemand behoefte. Daarom ben ik vanaf het prille begin klant van
Jan Bruijns!"
De dierenbegraafplaats van
Mies en Theo Prins is een eiland
van stilte. Het 'eiland' wordt
omspoeld door de geluiden van
de samenleving erbuiten. Maar
toch: het kerkhof ademt sereni
teit. Onaantastbaarheid.
R EEN ONVERGETELIJK
'J AVONTUUR.
Ier
J
lief en leed met hun dier gedeeld.
Mens en dier hebben samen
vaak veel meegemaakt: overlij-
dens, ziektes, scheidingen, etc.
Er zijn veel mensen, vooral
ouderen, die (bij wijze van spre
ken) met hun dier opstaan en
ermee naar bed gaan. Ze eten
samen, ze gaan samen op pad.
Ze zijn jarenlang onafscheidelijk.
Als een dier dan overlijdt, willen
de baasjes/bazinnetjes een
waardig afscheid. En als ze dan
ook nog een tastbare herinnering
willen, kunnen ze hun dier hier
laten begraven", aldus het echt
paar. Ze vatten al die verhalen
vaak samen met de constate
ring, dat er 'onder ieder steentje
een verhaal ligt'.
Toch steekt Theo niet onder
stoelen of banken, dat hij er
aanvankelijk behoorlijk
tegenop zag. "Ik voorzag, dat
we in aanraking zouden
komen met veel emoties en
veel leed. Ik heb me langdurig
afgevraagd, of ik dat wel zou
kunnen verdragen. En of dat
wel mijn levensvervulling
moest zijn".
Uiteindelijk heeft hij er langzaam
naar toe kunnen leven, want het
helemaal uitwerken van het idee
(veel elders georiënteerd!) duur
de zo ongeveer drie jaar. En de
afwikkeling van de vergunning-
procedures duurde ook nog eens
twee jaar.
"In de loop van die periode heb ik
me bovendien gerealiseerd, dat
je het leed, het verdriet en de pijn
van een ander niet moet ontlo
pen. Als de dokters en de ver
pleegsters in een ziekenhuis dat
óók zouden doen, zouden we
allemaal gauw dood gaan. Daar
om zijn we uiteindelijk toch met
dit dierenkerkhof begonnen". En
het loopt intussen als een trein.
Binnenkort wordt de service uit
gebreid, omdat de bouw van een
eigen crematorium aanstaande
is. Zo kunnen de dierenliefheb
bers, net als in de mensenwe
reld, kiezen voor begraven of
cremeren. Eigenlijk wilde het
echtpaar Prins zo'n voorziening
vanaf het begin. Maar ja, grote!
investeringen kunnen
maal niet allemaal
gedaan worden
Zondag14.00 u.
Woensdag.. 14.00 u.
van verre aankomen. "Gelukkig
mag je dieren uit hun lijden ver
lossen, als ze niet meer te red
den zijn. Veelal slapen dieren
dus niet helemaal onverwacht in.
Veel baasjes bellen gewoon van
te voren op, om te vragen, hoe
ze moeten handelen, als ze hun
dier hier willen laten begraven.
Ze zijn er dus ruim vooraf al mee
bezig", aldus Mies.
