ONZE ONTSPOORDE MEDEMENS
Frankering bij abonnement, AXEL
ZATERDAG 18 SEPTEMBER 1965
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Nationale Reclasseringsdag 1965
Alle voorlichting in pers, radio en tele
visie ten spijt blijft hardnekkig de mening
bestaan, dat „de misdadiger" een in alle
opzichten afwijkend mens is, die onver
beterlijk geacht moet Worden en die liefst
blijvend uit de maatschappij verwijderd
moet worden.
Mede daaruit is misschien te verklaren dat
ook het begrip „reclassering" in het ge
wone taalgebruik een ongunstige bijklank
heeft. Het zijn immers „de mensen van
de reclassering", die zich dagelijks met
misdadigers bezig houden, die - zoals men
nog dikwijls kan horen - „alles goed pra
ten" wat deze mensen aanrichten.
Het zou boeiend zijn de houding van het
grote publiek tegenover misdadigheid en
reclassering aan een nader onderzoek te
onderwerpen, maar dat is niet het doel
van dit artikel. Wel lijkt het van belang
nog eens vast te stellen wat reclasseren
zoals dat in het algemeen binnen het ka
der van een reclasseringsvereniging ge
beurt, nu eigenlijk inhoudt,
Reclasseren betekent in eerste instantie
altijd een daad stellen, een stap doen in
de richting van een ander. En die ander
is in dit geval een ontspoorde mede
mens, iemand die met de justitie in aan
raking is geweest. Dat deze eerste stap
door de niet-ingewijde op dit gebied dik
wijls zo uitermate moeilijk gezet wordt, is
mede een gevolg van de bedoelde eenzij
dige opvattingen.
Laat ons voorop stellen dat geen twee
mensen gelijk zijn en dat het verschil be
paald niet alleen uit hun vingerafdruk
ken is af te leiden. Maar de verschillen
tussen u en een ontspoorde medemens be
hoeven niet groter te zijn dan die tussen
u en uw buurman van tweehoog of van
links beneden. En voorts, „de" misda
diger bestaat niet, er bestaan alleen men
sen die strafbare feiten hebben gepleegd,
ernstige en minder ernstige, en morgen
kunnen uw man, uw vrouw, uw zoon of
dochter of mogelijk uzelf tot hen beho
ren.
Uitgesloten? Eén van mijn kennissen was
lange tijd bevriend met twee alleraardig
ste meisjes van goeden huize en van on
besproken gedrag, meisjes die van ieder
een in hun omgeving 'het volste vertrou
wen genoten. Eén van haar vond hij zo
aantrekkelijk dat hij best met haar had
willen trouwen, wanneer zij van zijn leef
tijd was geweest. Toen deze kennis reeds
lang en breed getrouwd was, werd hij na
jaren plotseling opgeschrikt door het be
richt dat zijn beide vroegere vriendinnen
- inmiddels vrouwen op middelbare leef
tijd geworden - betrokken waren bij een
poging tot doodslag. Het is hier niet de
plaats op de motieven in te gaan noch op
de uitkomsten van het gerechtelijk onder
zoek, maar ik wil nogmaals wijzen op de
dunne wand die ons scheidt van onze
ontspoorde medemens.
Iedere Nederlander wordt geacht de wet
te kennen, maar welke doorsnee Neder
lander kent het wetboek van strafrecht?
Gelukkig echter heeft hij voldoende ge
zond verstand en moreel besef om te on
derscheiden wat mag en niet mag, al kan
hij tegelijk weten hoe moeilijk het soms
is niet in overtreding te komen. Mensen
struikelen regelmatig en sommigen heb
ben tijdelijk de hulp van een ander nodig
om weer op de been te komen. Er zijn
mensen die van huis uit weinig meekrij
gen en dan bedoel ik dat zowel letterlijk
als figuurlijk. Letterlijk, wanneer het
ouderlijk gezin en de verdere naaste om
geving weinig te bieden heeft aan norm
besef en gezond verstand. Figuurlijk, wan
neer het met de geestelijke of lichamelijke
vermogens niet al te best gesteld is. Ook
deze mensen maken deel uit van onze sa
menleving en hebben recht op een eigen
plaats en een eigen leven. Soms kunnen
mensen zo geteisterd worden door het le
ven dat zij niet meer in staat zijn op eigen
krachten verder te gaan. Het zal geen
moeite kosten nog andere factoren op te
noemen, die tot ontsporingen kunnen lei
den, maar ik wil hiermee volstaan.
We kunnen ons afwenden van deze „mis
lukkelingen", maar ook kunnen we ons
op grond van welke levens- of mensbe
schouwing dan ook medeverantwoorde
lijk voor hen voelen. Bij reclasseren gaat
het niet om vergoelijken van hetgeen ge
beurd is, maar om het aanvaarden van
mede-verantwoordelijkheid voor onze
geestelijk en moreel minder goed toege
ruste medemensen. Van deze mede-ver
antwoordelijkheid uit proberen we hulp te
bieden met de materiële en niet-materiële
middelen waarover we beschikken, om als
het kan de ontspoorde zelf én de maat
schappij te vrijwaren voor verdere moei
lijkheden. Deze hulp kan op verschillende
niveaux gegeven worden door speciaal
daartoe opgeleide maatschappelijke wer
kers en door vrijwilligers. Het geëigende
hulpmiddel daarbij is het tot stand bren
gen van een vertrouwensrelatie met de
ander, want eerst dan kunnen we tot een
gezamenlijk plan komen.
Dr. Edwin Land opende een
nieuwe wereld voor de Fotografie
Een nieuw tijdperk leek te zijn aangebro
ken. Geen dagen meer wachten en geen
teleurstellingen over mislukte foto's van
nooit meer terugkerende situaties. Maar
de kant en klaarfotografie stond nog in
haar kinderschoenen. De eerste Polaroid
Land camera, zo genoemd naar de Pola
roid Corporation en naar de uitvinder,
was een zwaar en omvangrijk apparaat.
Het kon ook moeilijk anders, want het
ontwikkelen van de foto's moest in de ca
mera gebeuren. Dr. Land en zijn staf zat
niet stil. De ontwikkelingen gingen ver
der. Er kwamen betere en kleinere came
ra's, die, alhoewel nog steeds groter dan
de gemiddelde conventionele camera, re
delijk hanteefbaar waren.
Maar om alleen zwart-wit foto's binnen
een paar seconden te kunnen afleveren,
was voor Land niet voldoende. Al vrij
snel na de oorlog begon hij aan een serie
experimenten en proefnemingen om ook
kleurenfoto's na enkele seconden uit de
camrea te halen. Ruim twee jaar geleden
was het zo ver. Zestig seconden nadat de
sluiter heeft gewerkt, kan men een volle
dig afgewerkte, houdbare kleurenfoto uit
de camera halen. Bijna dertien jaar werk
ten honderden chemici, technici, ingeni
eurs en anderen samen. Meer dan 5000
geheel nieuwe stoffen werden tijdens het
onderzoek samengesteld en meer dan 200
octrooiaanvragen waren het gevolg van
hun werk. Land en zijn staf maakte het
mogelijk om de minimaal benodigde 93
minuten voor een conventionele kleuren
foto terug te brengen tot één enkele mi
nuut.
Inmiddels waren ook de ontwikkelingen
op cameragebied doorgegaan. Enkele
maanden na de introductie van de kleu
renfilm, bracht de Polaroid Corporation
een camera op de markt, die opviel door
haar gewicht en uitvoering. Deze came
ra, van lichtmetaal vervaardigd, weegt
niet meer dan een flinke kleinbeeldcame-
ra. Tevens bezit zij een volledig auto
matisch sluiter- en belichtingsmechaniek.
De gehele sluiter bestaat uit niet meer
dan vijf beweegbare onderdelen. Toch
regelt het elektronisch systeem geheel
zelfstandig de sluitertijden van 1/1500ste
seconde tot tijdopnamen van 1 minuut. En
om het snelle fotograferen helemaal vol
ledig te maken, werd een cassette voor
acht opnamen gemaakt, die in zeven se
conden in de camera kan worden gelegd.
Het Polaroid filmprocédé en de Polaroid
Land camera waren hiermee goed te ge
bruiken; alleen de prijs bleef een be
zwaar. Weinigen konden het zich veroor
loven voor privé doeleinden er een aan
te schaffen, slechts in de industriële- en
zakenwereld vond de camera vele toepas
singsmogelijkheden. Dit jaar is daar ech
ter een grote verandering in gekomen. Een
paar maanden geleden introduceerde Po
laroid een nieuwe serie camera's, die in
een voor een groot deel van de bevolking
bereikbare prijsklasse liggen.
De camera's, waarvan de goedkoopste
225,kost, hebben dezelfde vorm als
de hiervoorgenoemde camera's. Zij heb
ben hetzelfde volledig automatische be-
lichtings- en sluitermechanisme en leve
ren zwart-wit foto's in tien en kleuren
foto's in zestig seconden. De bediening
is zo eenvoudig, dat iemand die niets van
de fotografie weet en nog nooit een foto
heeft gemaakt, goede resultaten kan be
reiken. Men behoeft niets anders te doen
dan de afstand in te stellen, op de ont-
spannerknop te drukken en aan een strook
papier te trekken.
Maar in dat laatste zit het hele geheim
van Dr. Edwin Land. In de camera zit
ten twee stalen rollers. Door aan een
strook papier te trekken, wordt een cap
sule met ontwikkelpasta tussen deze rol
lers door getrokken, waardoor de capsu
le openbreekt. Trekt men verder dan ver
spreidt de pasta zich prachtig gelijkmatig
tussen het belicht negatief en het er te
genaan zittende positief-materiaal. Na
tien seconden is de beeldoverdracht voor
bij en kan men de kant en klare foto van
het negatief halen.
Voor deze camera's worden de cassettes
met acht opnamen geleverd voor zwart
wit met een filmsnelheid van 36 DIN,
hetgeen opnamen bij zeer weinig licht mo
gelijk maakt zonder gebruik te hoeven ma
ken van een flitser, alsmede kleuren, ook
wel onder de naam Polacolor, dat een
filmsnelheid heeft van 19 DIN.
Het is niet teveel gezegd, dat Dr. Land
met zijn uitvinding van de „Direct-klaar"
ifotografie een nieuwe wereld ivoor die
fotografie heeft opengebroken.
Natuurlijk zal deze vorm van fotografie
de „normale" fotografie niet wegvagen.
Maar de mogelijkheden zijn groot genoeg
om vele miljoenen mensen meer plezier
in het fotograferen te geven, dan ze er
tot nog toe uit konden putten. Een fikse
verandering in het totaalbeeld, dat de
amatcurfotografie biedt, zal dan ook niet
achterwege blijven.
In het district Wachtebeke heeft de Bel
gische vliegende brigade zaterdag zekere
B. uit Lokeren aangehouden, die in een
auto met geheime lade honderd kilo bo
ter vervoerde. Boter en wagen werden in
beslag genomen; B. werd naar Dender-
monde overgebracht, waar hij werd inge
sloten.
Ongeveer vijf maanden geleden kwam B.
er nog met een verbeurdverklaring en een
boete af, toen hij te Kemseke - buurt
schap Paal - werd gepakt met een vracht
auto met geheime bergplaats, waarin hij
vijfhonderd kilo boter over de grens
trachtte te brengen.
OS 'OfsJ 6ub6jbb{ 36/
AXELSE COURANT
VERSCHIJNT IEDERE ZATERDA
ABONNEMENTSPRIJS: Losse nummers 10 cent.
Halfjaar-abonnement:
Axel binnen de kom f 2,90. Andere plaatsen f 3,90
Buitenland f 4,50
HoofdredaktieJ. C. VINK
Redaktie en Administratie: Axel, Markt 12, tel. 01155-646, postbus 16
Drukker-uitgeefster. FIRMA J. C. VINK
ADVERTENTIEPRIJS: 10 cent per mm.
Bij kontrakten belangrijke reduktie.
Ingezonden mededelingen 30 cent per mm.
Kleine advertenties 1-10 woorden f 1,
elk woord meer 15 cent.
Van tijd tot tijd worden we opgeschrikt door grote koppen in de dagbladen over
misdrijven. De koppen en de artikelen worden gewoonlijk gretig gelezen en spreken
meer tot de verbeelding dan voorlichtende en beschouwende artikelen over de ver
schijnselen „misdaad" en „misdadiger". Hoe begrijpelijk dit ook is, het is tegelijk jam
mer, omdat de opvattingen over misdaad en misdadiger bij het grote publiek sterk
eenzijdig ontwikkeld zijn.
Het is al weer enige tijd geleden, dat in de
kranten het bericht verscheen, dat een zekere
Edwin H. Land erin was geslaagd een camera
te ontwikkelen die tien seconden na het ne
men van een foto deze kant en klaar afle
verde. Het bericht baarde groot opzien.
VLIEGENDE BRIGADE
GREEP BOTER-BELG
MOBIELE COLONNES:
„NIET VERNIETIGEN MAAR HELPEN"
Even buiten het Gooise Laren, in de legerplaats
Crailo, staat een twintigtal ruines. Grillige bouw
sels van baksteen en hout, die de indruk geven,
dat ter plaatse zich een verschrikkelijke ramp
heeft afgespeeld. Tussen het puin en de overge
bleven muren klauteren behendige militairen. Voor
zichtig laten zij een „gewonde op een bran
card uit een van de bovenste ramen van het ge
troffen huis zakken. Het zijn de manschappen
van de „mobiele colonnes", een van de vreemd
ste militaire onderdelen van het Nederlandse le
ger. De ruines zijn speciaal voor hen gemaakt.
Hier moeten zij leren hoe zij, als zij voor werke
lijke rampen komen te staan, mensen moeten red
den uit getroffen en half vernietigde huizen. Het
Korps Mob...iele Colonnes is het enige militaire
onderdeel, dat niet de vernietiging als doel heeft,
maar het helpen. Het korps bestaat nu tien jaren.
Reden genoeg om voor het eerst in zijn bestaan
uitbundig feest te vieren.
Het Korps is een militaire aanvulling op de Or
ganisatie Bescherming Bevolking. Het werd in
feite opgericht omdat de werving voor de BB
niet in alle opzichten even succesvol verliep.
Voor de plaatselijke BB (in blok, wijk of stad)
bleek nog wel voldoende animo te bestaan. Maar
de samenstelling van een landelijk korps vrijwil
ligers, dat overal zou kunnen worden ingezet,
mislukte. „Men wil alleen zijn eigen tuintje
schoonmaken", was de verklaring. Niet zo vreemd
overigens. Want wat zou een vrijwilliger doen
die in oorlogsomstandigheden vanuit Groningen
naar Amsterdam moet om daar te helpen? Hij
zou zich voortdurend afvragen hoe het thuis
in Groningen is.
In het kamp Crailo zijn tot nu toe 36 duizend
militairen opgeleid voor het Korps. Het zijn de
dienstplichtigen, die hun eerste oefening bij de
gevechtseenheden hebben gehad, maar als mo
bilisatiebestemming het Korps MC hebben gekre
gen. Bij wijze van herhalingsoefening worden zij
tweemaal (de eerste keer voor 26 dagen, de twee
de voor twintig dagen) opgeroepen om in Crailo
een speciale opleiding te krijgen. Die opleiding is
nog vrij gespecialiseerd. Het Korps kent drie
soorten colonnes: branweer-colonnes, die om
vangrijke branden moeten helpen blussen en daar
voor beschikken over 24 autospuiten en 24 mo
torspuiten, reddingscolonnes, die mensen uit alle
mogelijke gevaarlijke omstandigheden moeten red
den en geneeskundige colonnes die elk in een
oogwenk een compleet hospitaal kunnen inrich
ten, waar vijfhonderd mensen per uur kunnen
worden geholpen.
De twaalf brandweercolonnes, zes reddings- en
vijf geneeskundige colonnes, waarover het korps
kan beschikken, kunnen alleen worden opgeroe
pen bij een mobilisatie. Het is een enorme red
dingsmacht „in ruste", die alleen als de situatie
werkelijk spannend wordt, weer in dienst komt
Op verschillende plaatsen in Nederland zijn gro
te voorraden materiaal aangelegd. Komt het mo
bilisatiebevel dan kunnen de leden van het korps
dicht bij huis de middelen vinden waarmee zij
moeten helpen. De colonnes zullen alleen worden
ingezet op plaatsen waar de BB het niet meer
aankan. Het komt er op neer, dat zij als reser
ve achter de hand staan voor zeer grote rampen.
Om een vergelijking te geven: bij het Korps is
men ervan overtuigd dat de BB, zoals die nu
werkt, een ramp als het tragische bombardement
op Rotterdam in 1940 zelf aankan.
Het materiaal en de mobilisatiebestemmingen van
de colonnes zijn vrijwel alle geconcentreerd in
het westen van Nederland. Daar zijn de grootste
bevolkingscentra te vinden, waar elke ramp al
snel dramatische gevolgen kan hebben. Overigens
kan het jonge Korps al op roemrijke „wapen
feiten" trots zijn. Die werden verricht door de
dienstplichtigen, die juist voor herhaling in Crailo
aanwezig waren. Eind 1957 voorkwamen zij een
ramp in de Palmkazerne in Bussum toen daar
een Amerikaanse straaljager neerstortte. Branden
konden snel worden geblust, terwijl het Korps
MC snel voor medische hulp kon zorgen. Een
jaar later werd de aardappeloogst in de polder
Horstermeer gered. Een gemaal was uitgevallen,
maar de te hoge waterstand kon dankzij de pom
pen van het KMC snel weer worden terug ge
bracht. In de harde winter van begin 1963 be
vrijdden MC-eenheden met inzet van groot mate
riaal geisoleerde boeren bij Eemnes. Eind 1964
verzorgde het Korps het transport van drinkwa
ter van Rotterdam naar Delft nadat een belang
rijke leidine was uitgevallen.
De dienstplichtigen, die bij het Korps hun mobili
satiebestemming krijgen, moeten, zo wijst de er
varing, altijd even wennen. Maar daarna blijkt
steeds weer, dat zij met groot enthousiasme hun
werk doen. „Een Nederlander houdt er niet van
soldaatje te spelen. Maar als niet de vernietiging
maar het helpen van mensen voorop staat, doet
hij graag mee", meent men bij het Korps.