ONZE ONTSPOORDE MEDEMENS Frankering bij abonnement, AXEL ZATERDAG 18 SEPTEMBER 1965 NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Nationale Reclasseringsdag 1965 Alle voorlichting in pers, radio en tele visie ten spijt blijft hardnekkig de mening bestaan, dat „de misdadiger" een in alle opzichten afwijkend mens is, die onver beterlijk geacht moet Worden en die liefst blijvend uit de maatschappij verwijderd moet worden. Mede daaruit is misschien te verklaren dat ook het begrip „reclassering" in het ge wone taalgebruik een ongunstige bijklank heeft. Het zijn immers „de mensen van de reclassering", die zich dagelijks met misdadigers bezig houden, die - zoals men nog dikwijls kan horen - „alles goed pra ten" wat deze mensen aanrichten. Het zou boeiend zijn de houding van het grote publiek tegenover misdadigheid en reclassering aan een nader onderzoek te onderwerpen, maar dat is niet het doel van dit artikel. Wel lijkt het van belang nog eens vast te stellen wat reclasseren zoals dat in het algemeen binnen het ka der van een reclasseringsvereniging ge beurt, nu eigenlijk inhoudt, Reclasseren betekent in eerste instantie altijd een daad stellen, een stap doen in de richting van een ander. En die ander is in dit geval een ontspoorde mede mens, iemand die met de justitie in aan raking is geweest. Dat deze eerste stap door de niet-ingewijde op dit gebied dik wijls zo uitermate moeilijk gezet wordt, is mede een gevolg van de bedoelde eenzij dige opvattingen. Laat ons voorop stellen dat geen twee mensen gelijk zijn en dat het verschil be paald niet alleen uit hun vingerafdruk ken is af te leiden. Maar de verschillen tussen u en een ontspoorde medemens be hoeven niet groter te zijn dan die tussen u en uw buurman van tweehoog of van links beneden. En voorts, „de" misda diger bestaat niet, er bestaan alleen men sen die strafbare feiten hebben gepleegd, ernstige en minder ernstige, en morgen kunnen uw man, uw vrouw, uw zoon of dochter of mogelijk uzelf tot hen beho ren. Uitgesloten? Eén van mijn kennissen was lange tijd bevriend met twee alleraardig ste meisjes van goeden huize en van on besproken gedrag, meisjes die van ieder een in hun omgeving 'het volste vertrou wen genoten. Eén van haar vond hij zo aantrekkelijk dat hij best met haar had willen trouwen, wanneer zij van zijn leef tijd was geweest. Toen deze kennis reeds lang en breed getrouwd was, werd hij na jaren plotseling opgeschrikt door het be richt dat zijn beide vroegere vriendinnen - inmiddels vrouwen op middelbare leef tijd geworden - betrokken waren bij een poging tot doodslag. Het is hier niet de plaats op de motieven in te gaan noch op de uitkomsten van het gerechtelijk onder zoek, maar ik wil nogmaals wijzen op de dunne wand die ons scheidt van onze ontspoorde medemens. Iedere Nederlander wordt geacht de wet te kennen, maar welke doorsnee Neder lander kent het wetboek van strafrecht? Gelukkig echter heeft hij voldoende ge zond verstand en moreel besef om te on derscheiden wat mag en niet mag, al kan hij tegelijk weten hoe moeilijk het soms is niet in overtreding te komen. Mensen struikelen regelmatig en sommigen heb ben tijdelijk de hulp van een ander nodig om weer op de been te komen. Er zijn mensen die van huis uit weinig meekrij gen en dan bedoel ik dat zowel letterlijk als figuurlijk. Letterlijk, wanneer het ouderlijk gezin en de verdere naaste om geving weinig te bieden heeft aan norm besef en gezond verstand. Figuurlijk, wan neer het met de geestelijke of lichamelijke vermogens niet al te best gesteld is. Ook deze mensen maken deel uit van onze sa menleving en hebben recht op een eigen plaats en een eigen leven. Soms kunnen mensen zo geteisterd worden door het le ven dat zij niet meer in staat zijn op eigen krachten verder te gaan. Het zal geen moeite kosten nog andere factoren op te noemen, die tot ontsporingen kunnen lei den, maar ik wil hiermee volstaan. We kunnen ons afwenden van deze „mis lukkelingen", maar ook kunnen we ons op grond van welke levens- of mensbe schouwing dan ook medeverantwoorde lijk voor hen voelen. Bij reclasseren gaat het niet om vergoelijken van hetgeen ge beurd is, maar om het aanvaarden van mede-verantwoordelijkheid voor onze geestelijk en moreel minder goed toege ruste medemensen. Van deze mede-ver antwoordelijkheid uit proberen we hulp te bieden met de materiële en niet-materiële middelen waarover we beschikken, om als het kan de ontspoorde zelf én de maat schappij te vrijwaren voor verdere moei lijkheden. Deze hulp kan op verschillende niveaux gegeven worden door speciaal daartoe opgeleide maatschappelijke wer kers en door vrijwilligers. Het geëigende hulpmiddel daarbij is het tot stand bren gen van een vertrouwensrelatie met de ander, want eerst dan kunnen we tot een gezamenlijk plan komen. Dr. Edwin Land opende een nieuwe wereld voor de Fotografie Een nieuw tijdperk leek te zijn aangebro ken. Geen dagen meer wachten en geen teleurstellingen over mislukte foto's van nooit meer terugkerende situaties. Maar de kant en klaarfotografie stond nog in haar kinderschoenen. De eerste Polaroid Land camera, zo genoemd naar de Pola roid Corporation en naar de uitvinder, was een zwaar en omvangrijk apparaat. Het kon ook moeilijk anders, want het ontwikkelen van de foto's moest in de ca mera gebeuren. Dr. Land en zijn staf zat niet stil. De ontwikkelingen gingen ver der. Er kwamen betere en kleinere came ra's, die, alhoewel nog steeds groter dan de gemiddelde conventionele camera, re delijk hanteefbaar waren. Maar om alleen zwart-wit foto's binnen een paar seconden te kunnen afleveren, was voor Land niet voldoende. Al vrij snel na de oorlog begon hij aan een serie experimenten en proefnemingen om ook kleurenfoto's na enkele seconden uit de camrea te halen. Ruim twee jaar geleden was het zo ver. Zestig seconden nadat de sluiter heeft gewerkt, kan men een volle dig afgewerkte, houdbare kleurenfoto uit de camera halen. Bijna dertien jaar werk ten honderden chemici, technici, ingeni eurs en anderen samen. Meer dan 5000 geheel nieuwe stoffen werden tijdens het onderzoek samengesteld en meer dan 200 octrooiaanvragen waren het gevolg van hun werk. Land en zijn staf maakte het mogelijk om de minimaal benodigde 93 minuten voor een conventionele kleuren foto terug te brengen tot één enkele mi nuut. Inmiddels waren ook de ontwikkelingen op cameragebied doorgegaan. Enkele maanden na de introductie van de kleu renfilm, bracht de Polaroid Corporation een camera op de markt, die opviel door haar gewicht en uitvoering. Deze came ra, van lichtmetaal vervaardigd, weegt niet meer dan een flinke kleinbeeldcame- ra. Tevens bezit zij een volledig auto matisch sluiter- en belichtingsmechaniek. De gehele sluiter bestaat uit niet meer dan vijf beweegbare onderdelen. Toch regelt het elektronisch systeem geheel zelfstandig de sluitertijden van 1/1500ste seconde tot tijdopnamen van 1 minuut. En om het snelle fotograferen helemaal vol ledig te maken, werd een cassette voor acht opnamen gemaakt, die in zeven se conden in de camera kan worden gelegd. Het Polaroid filmprocédé en de Polaroid Land camera waren hiermee goed te ge bruiken; alleen de prijs bleef een be zwaar. Weinigen konden het zich veroor loven voor privé doeleinden er een aan te schaffen, slechts in de industriële- en zakenwereld vond de camera vele toepas singsmogelijkheden. Dit jaar is daar ech ter een grote verandering in gekomen. Een paar maanden geleden introduceerde Po laroid een nieuwe serie camera's, die in een voor een groot deel van de bevolking bereikbare prijsklasse liggen. De camera's, waarvan de goedkoopste 225,kost, hebben dezelfde vorm als de hiervoorgenoemde camera's. Zij heb ben hetzelfde volledig automatische be- lichtings- en sluitermechanisme en leve ren zwart-wit foto's in tien en kleuren foto's in zestig seconden. De bediening is zo eenvoudig, dat iemand die niets van de fotografie weet en nog nooit een foto heeft gemaakt, goede resultaten kan be reiken. Men behoeft niets anders te doen dan de afstand in te stellen, op de ont- spannerknop te drukken en aan een strook papier te trekken. Maar in dat laatste zit het hele geheim van Dr. Edwin Land. In de camera zit ten twee stalen rollers. Door aan een strook papier te trekken, wordt een cap sule met ontwikkelpasta tussen deze rol lers door getrokken, waardoor de capsu le openbreekt. Trekt men verder dan ver spreidt de pasta zich prachtig gelijkmatig tussen het belicht negatief en het er te genaan zittende positief-materiaal. Na tien seconden is de beeldoverdracht voor bij en kan men de kant en klare foto van het negatief halen. Voor deze camera's worden de cassettes met acht opnamen geleverd voor zwart wit met een filmsnelheid van 36 DIN, hetgeen opnamen bij zeer weinig licht mo gelijk maakt zonder gebruik te hoeven ma ken van een flitser, alsmede kleuren, ook wel onder de naam Polacolor, dat een filmsnelheid heeft van 19 DIN. Het is niet teveel gezegd, dat Dr. Land met zijn uitvinding van de „Direct-klaar" ifotografie een nieuwe wereld ivoor die fotografie heeft opengebroken. Natuurlijk zal deze vorm van fotografie de „normale" fotografie niet wegvagen. Maar de mogelijkheden zijn groot genoeg om vele miljoenen mensen meer plezier in het fotograferen te geven, dan ze er tot nog toe uit konden putten. Een fikse verandering in het totaalbeeld, dat de amatcurfotografie biedt, zal dan ook niet achterwege blijven. In het district Wachtebeke heeft de Bel gische vliegende brigade zaterdag zekere B. uit Lokeren aangehouden, die in een auto met geheime lade honderd kilo bo ter vervoerde. Boter en wagen werden in beslag genomen; B. werd naar Dender- monde overgebracht, waar hij werd inge sloten. Ongeveer vijf maanden geleden kwam B. er nog met een verbeurdverklaring en een boete af, toen hij te Kemseke - buurt schap Paal - werd gepakt met een vracht auto met geheime bergplaats, waarin hij vijfhonderd kilo boter over de grens trachtte te brengen. OS 'OfsJ 6ub6jbb{ 36/ AXELSE COURANT VERSCHIJNT IEDERE ZATERDA ABONNEMENTSPRIJS: Losse nummers 10 cent. Halfjaar-abonnement: Axel binnen de kom f 2,90. Andere plaatsen f 3,90 Buitenland f 4,50 HoofdredaktieJ. C. VINK Redaktie en Administratie: Axel, Markt 12, tel. 01155-646, postbus 16 Drukker-uitgeefster. FIRMA J. C. VINK ADVERTENTIEPRIJS: 10 cent per mm. Bij kontrakten belangrijke reduktie. Ingezonden mededelingen 30 cent per mm. Kleine advertenties 1-10 woorden f 1, elk woord meer 15 cent. Van tijd tot tijd worden we opgeschrikt door grote koppen in de dagbladen over misdrijven. De koppen en de artikelen worden gewoonlijk gretig gelezen en spreken meer tot de verbeelding dan voorlichtende en beschouwende artikelen over de ver schijnselen „misdaad" en „misdadiger". Hoe begrijpelijk dit ook is, het is tegelijk jam mer, omdat de opvattingen over misdaad en misdadiger bij het grote publiek sterk eenzijdig ontwikkeld zijn. Het is al weer enige tijd geleden, dat in de kranten het bericht verscheen, dat een zekere Edwin H. Land erin was geslaagd een camera te ontwikkelen die tien seconden na het ne men van een foto deze kant en klaar afle verde. Het bericht baarde groot opzien. VLIEGENDE BRIGADE GREEP BOTER-BELG MOBIELE COLONNES: „NIET VERNIETIGEN MAAR HELPEN" Even buiten het Gooise Laren, in de legerplaats Crailo, staat een twintigtal ruines. Grillige bouw sels van baksteen en hout, die de indruk geven, dat ter plaatse zich een verschrikkelijke ramp heeft afgespeeld. Tussen het puin en de overge bleven muren klauteren behendige militairen. Voor zichtig laten zij een „gewonde op een bran card uit een van de bovenste ramen van het ge troffen huis zakken. Het zijn de manschappen van de „mobiele colonnes", een van de vreemd ste militaire onderdelen van het Nederlandse le ger. De ruines zijn speciaal voor hen gemaakt. Hier moeten zij leren hoe zij, als zij voor werke lijke rampen komen te staan, mensen moeten red den uit getroffen en half vernietigde huizen. Het Korps Mob...iele Colonnes is het enige militaire onderdeel, dat niet de vernietiging als doel heeft, maar het helpen. Het korps bestaat nu tien jaren. Reden genoeg om voor het eerst in zijn bestaan uitbundig feest te vieren. Het Korps is een militaire aanvulling op de Or ganisatie Bescherming Bevolking. Het werd in feite opgericht omdat de werving voor de BB niet in alle opzichten even succesvol verliep. Voor de plaatselijke BB (in blok, wijk of stad) bleek nog wel voldoende animo te bestaan. Maar de samenstelling van een landelijk korps vrijwil ligers, dat overal zou kunnen worden ingezet, mislukte. „Men wil alleen zijn eigen tuintje schoonmaken", was de verklaring. Niet zo vreemd overigens. Want wat zou een vrijwilliger doen die in oorlogsomstandigheden vanuit Groningen naar Amsterdam moet om daar te helpen? Hij zou zich voortdurend afvragen hoe het thuis in Groningen is. In het kamp Crailo zijn tot nu toe 36 duizend militairen opgeleid voor het Korps. Het zijn de dienstplichtigen, die hun eerste oefening bij de gevechtseenheden hebben gehad, maar als mo bilisatiebestemming het Korps MC hebben gekre gen. Bij wijze van herhalingsoefening worden zij tweemaal (de eerste keer voor 26 dagen, de twee de voor twintig dagen) opgeroepen om in Crailo een speciale opleiding te krijgen. Die opleiding is nog vrij gespecialiseerd. Het Korps kent drie soorten colonnes: branweer-colonnes, die om vangrijke branden moeten helpen blussen en daar voor beschikken over 24 autospuiten en 24 mo torspuiten, reddingscolonnes, die mensen uit alle mogelijke gevaarlijke omstandigheden moeten red den en geneeskundige colonnes die elk in een oogwenk een compleet hospitaal kunnen inrich ten, waar vijfhonderd mensen per uur kunnen worden geholpen. De twaalf brandweercolonnes, zes reddings- en vijf geneeskundige colonnes, waarover het korps kan beschikken, kunnen alleen worden opgeroe pen bij een mobilisatie. Het is een enorme red dingsmacht „in ruste", die alleen als de situatie werkelijk spannend wordt, weer in dienst komt Op verschillende plaatsen in Nederland zijn gro te voorraden materiaal aangelegd. Komt het mo bilisatiebevel dan kunnen de leden van het korps dicht bij huis de middelen vinden waarmee zij moeten helpen. De colonnes zullen alleen worden ingezet op plaatsen waar de BB het niet meer aankan. Het komt er op neer, dat zij als reser ve achter de hand staan voor zeer grote rampen. Om een vergelijking te geven: bij het Korps is men ervan overtuigd dat de BB, zoals die nu werkt, een ramp als het tragische bombardement op Rotterdam in 1940 zelf aankan. Het materiaal en de mobilisatiebestemmingen van de colonnes zijn vrijwel alle geconcentreerd in het westen van Nederland. Daar zijn de grootste bevolkingscentra te vinden, waar elke ramp al snel dramatische gevolgen kan hebben. Overigens kan het jonge Korps al op roemrijke „wapen feiten" trots zijn. Die werden verricht door de dienstplichtigen, die juist voor herhaling in Crailo aanwezig waren. Eind 1957 voorkwamen zij een ramp in de Palmkazerne in Bussum toen daar een Amerikaanse straaljager neerstortte. Branden konden snel worden geblust, terwijl het Korps MC snel voor medische hulp kon zorgen. Een jaar later werd de aardappeloogst in de polder Horstermeer gered. Een gemaal was uitgevallen, maar de te hoge waterstand kon dankzij de pom pen van het KMC snel weer worden terug ge bracht. In de harde winter van begin 1963 be vrijdden MC-eenheden met inzet van groot mate riaal geisoleerde boeren bij Eemnes. Eind 1964 verzorgde het Korps het transport van drinkwa ter van Rotterdam naar Delft nadat een belang rijke leidine was uitgevallen. De dienstplichtigen, die bij het Korps hun mobili satiebestemming krijgen, moeten, zo wijst de er varing, altijd even wennen. Maar daarna blijkt steeds weer, dat zij met groot enthousiasme hun werk doen. „Een Nederlander houdt er niet van soldaatje te spelen. Maar als niet de vernietiging maar het helpen van mensen voorop staat, doet hij graag mee", meent men bij het Korps.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1965 | | pagina 1