„DOE HET ZELF" MAAR MET VERSTAND
Frankering bij abonnement, AXEL
ZATERDAG 7 AUGUSTUS 1965
79e Jaargang No. 45
NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
„We hébben het flatje vertelt Loes opge
wonden. „Eindelijk een eigen huis Nou, het
mag na zes jaar inwoning. Denk eens. aan...
een flatje Of nou ja, het is eigenlijk een
etagewoning, maar wat doet dat ertoe Een
beetje ouwerwets en een beetje uitgewoond...
maar we hebben veertien dagen de tijd om
alles op te knappen en natuurlijk doen we het
zelf
„Gunst", zegt de vriendin, „wat enig voor
jullie. O, je kunt alles tegenwoordig lekker
modern maken met board enz. en leuke din
gen op de vloer en gekke gordijnen. Maar ik
wist niet, dat jullie zo technisch zijn aange
legd, Hans en jij Om dat allemaal zelf te
doen..."
„Technisch? Dat zijn we helemaal niet. Maar
overal staan toch zeker gebruiksaanwijzingen
op? En je leest van alles in tijdschriften...
nee hoor, dat redden we wel. Je zult eens wat
zien over een paar weken...!"
En ze zag wat, de vriendin, drie weken later
al. Een verslagen jong echtpaar, Loes half in
tranen, Hans prikkelbaar. Er waren een paar
dingen fout gegaan. Het linoleum liet zich
niet hanteren en toen Hans er een vakman
bijhaalde mopperde die over het beschadigde
en versneden materiaal. „Als U mij meteen
erbij had geroepen had 't U de helft van het
arbeidsloon gekost", verklaarde hij somber.
En er was iets mis met de ververij. „We heb
ben alles gedaan wat op de gebruiksaan
wijzing stond, maar moet je eens kijken, het
zit allemaal vol rare plekken en het dekt tóch
niet over die donkerbruine ouwe verf..."
Het bespijkeren van de deuren met hardboard
was ook niet zo'n bar sukses. Zat 'het van
boven vast, dan schoot het van onderen weer
los en zo moesten er wel erg veel spijkers in.
„Nou ja, we hebben eerst geprobeerd, het te
lijmen, och ja, zomaar op de verf. Toen is er
geloof ik iets kromgetrokken of zo... ineens
paste het niet meer. En vind jij nou ook dat
de platen niet helemaal recht zijn gesneden
Doodvermoeid, nerveus, klaar om elkaar met
verwijten te overladen, zitten Hans en Loes
op een paar keukenkrukjes. Het ergste is, dat
alles veel meer tijd heeft gekost dan ze dach
ten en dat het nu, na twee weken, nog hele
maal niet „klaar" is. En wat nu Hans' va
kantie is om. De inboedel moet uit het oude
huis. Oma had er op gerekend over een paar
dagen naar huis te gaan en wie let er dan op
de twee kleintjes...?
En het allerergste al die extra kosten. Waar
modt het geld vandaan komen De verf
smeerde niet zoveel uit als beloofd werd, er
zijn een paar rolletjes behang verknoeid, de
plafondverf dekte niet zo best en dus moest
alles worden overgedaan en nu zie je rare
strepen. Er moet een schilder komen kijken
naar de verf in de zitkamer.de keuken moet
voorlopig maar zo blijven. En dan die strop
met het hardboard en het linoleum.allemaal
onvoorziene kosten.
Je moet het kunnen.
Tja, Loes en Hans hebben bijzonder veel
pech. En waar ligt dat nu aan Ze hebben
één ding over 'thoofd gezien zelf doen is
best, maar... je moet het kunnen. Je moet
ook een klein beetje materialenkennis hebben
en... onderscheid durven maken tussen re-
klame-boodschappen en werkelijkheid.
Dat „Doe het zelf" is, zoals zoveel, uit Ame
rika over de oceaan naar Europa overgewaaid.
Het was vooral de industrie, die er wel wat
in zag en de reklame degelijk ter hand nam.
De aktie sloeg van het ene land op het andere
over. „Doe het zelf" werd de leus en veel
mensen hebben er plezier in.
Maar toch... denkt U vooral niet, dat het
helemaal een nieuwtje is. Er zijn altijd han
dige mannen en vrouwen geweest, die allang
zelf hun vloeren beitsten of schilderden, hun
kamermuren behingen, de keuken witten en
verfden, ja hun eigen meubels maakten. Vroe
ger werd daar niet zoveel aandacht aan be
steed, het was een kwestie van hobby of...
van de beperkte beurs.
Nu, bevlagd door de leus „Doe het zelf", is
het een soort sport geworden, maar ook een
zekere morele dwang. Je telt niet meer mee
als je niets „zelf doet", en de luchtspiegelin
gen van „handig en voordelig" spreken ook
een woordje mee. Het is volstrekt niet waar,
dat alle zelfs-ververs en -linoleumleggers
plotseling hobbeïsten zijn geworden heel
wat mannen worden door vrouwlief min of
meer gedwongen tot het volvoeren van amb
telijke en technische karweitjes. „Jan van
hiernaast heeft de keuken geverfd, moet je
zien, hoe enig en het kostte haast niks. Dan
kan jij het toch óók En meneer duikt vele
vrije avonden achtereen de keuken in.
Verscheidene takken van industrie hebben
zich er op ingesteld, de „doe-het-zelverij" te
stimuleren door het in de handel brengen van
materialen en gereedschap. Het ambacht is
daar niet helemaal kontent mee, met name de
kleine bedrijfjes zien zich het werk ontnomen.
Maar aan de andere kant vormt de zelfwerk
zaamheid in huis ook wel een opluchting voor
de ambachtsman. Heel wat eenvoudige kar
weitjes leveren niet zoveel op en zo blijft er
tijd (en arbeidskracht over voor flinkere
stukken werk, die echte vakbekwaamheid ver
gen.
Let op de polsstok!
Wilt U zich scharen in de rij van doe-het-
zelvers, let U dan in de eerste plaats op Uw
polsstok... spring niet verder dan die lang is.
Laat U niet verblinden door wat buurman of
vriend deed, door de rozige reklame, door het
valse gevoel dat nu plotseling iedereen vak
kundig is geworden en... doos. de praatjes
dat U met scheefstaande handen recht werk
kunt doen.
Teleurstellingen zoals Hans en Loes onder
vonden liggen opgeschept. Men begint zonder
te bezinnen en komt bedrogen uit. Een van
de grondfouten is, dat alles te licht wordt op
gevat en dat men geen rekening houdt met de
vermoeidheid, die het ongewone werk teweeg
brengt.
Jaja, in de advertentie lijkt het, alsof alles
met toverkracht gebeurt. Of het zomaar klaar
is. Daardoor ontstaat het euvel van veel te
vlug te willen werken. „Eventjes" de kamer
verven, „eventjes" witten, „eventjes tegeltjes
lijmen of een pre-fabricated meubel in elkaar
flansen.
Dat is allemaal goed voor hobbeïsten met er
varing, voor echte knutselaars die twee rech
terhanden hebben, maar niet voor de leek die
voor de eerste maal op glad ijs staat.
Gaat U, als U er helemaal niets van af weet,
eerst eens kijken bij een ander. Laat U helpen
door iemand die er verstand van heeft en
verwaarloost U geen aanwijzingen die het ge
bruik van materialen vergezellen.
En... experimenteert U nooit met kostbaar ma
teriaal. Een goedkoop behangetje kunt U op
plakken en desnoods verknoeien, maar duur
behang hanteren eist vakkennis. Wilt U zelf
een matje spijkeren, komaan, doe Uw best.
Maar gaat U niet beginnen aan het leggen
van vast tapijt dat is vakwerk.
De meeste brokken worden gemaakt door te
vlug, te ongeduldig, te slordig omspringen
met materialen en gebruiksaanwijzingen.
„Ben je mal", zegt broer Piet, „je hoeft al
die ouwe verf niet af te krabben, heb ik óók
niet gedaan. Ik had verf die meteen pakte en
lekker glad bleef zitten. O, jij hebt een ander
merk, zie ik, nou, maar dat komt wel op
hetzelfde neer, hoor."
Hè fijn, denkt U, dat nare tijdrovende krab
ben kan ik achterwege laten. En van Uw
ververij komt niets terecht...
„Ach", beweert Uw vriendin, „ze zeggen wel
dat je velours gordijnen niet zelf kunt naaien,
maar ik heb gehoord van een dame die ze
gewoon onder de machine heeft gestikt, met
een stukje plastic erover".
Ja en wat die mevrouw kan, kunt U ook...
tot dat U hete tranen schreit bij de kostbare
verknoeide stof.
Gulden regels.
Wilt U goed uitkomen, houdt U zich dan aan
de gulden regels voor de amateur-doe-het-
zelver. Hier volgen ze
Pak nooit meer dan één werkje tegelijk aan
en begin met eenvoudige dingen. Laat U door
de vakman-winkelier goed voorlichten over
wat U koopt, en vertel hem precies wat U
wilt gaan doen.
Geef U er rekenschap van, dat reklame altijd
alles op z'n mooist voorstelt en U van Uw
eigen geknutsel niet het hoogste moogt ver
wachten.
Gaat U aan iets heel nieuws beginnen, neem
dan eerst een proef. Elke vrouw die zelf haar
jurkjes naait is met een brodellap begonnen
Houd U strikt aan de voorschriften en laat U
daarvan niet afbrengen door andere raad
gevingen. Experimenteer nooit met kostbaar
materiaal.
Werk langzaam en zorgvuldig, zorg voor
goed licht bij het werk. Sla geen grote hoe
veelheid materiaal in, voordat U weet dat U
er met goed sukses mee kunt werken.
Doe als leek geen vakwerk ga geen leidin
gen leggen of lampen ophangen of anders
zins met elektriciteit of andere gevaarlijke
dingen werken.
Laat U nooit tot knutselen bewegen als U
onhandig bent bedenk dat het heus geen
schande is als U het niét „zelf doet De
zaken verknoeien kost tranen en geld
POSTZEGELS en
TULPENBOLLEN
Door de tijden heen heeft de jeugd zich bezig
gehouden met het verzamelen van de meest
uiteenlopende, soms volkomen waardeloze
dingen.
In onze tijd zijn het de speldjes, de suiker
zakjes, de sigarenbandjes en de lucifermerken,
die hoogtij vieren.
Tot welke aardige en nuttige resultaten zo'n
verzamelwoede kan leiden blijkt herhaaldelijk
b.v. uit de collecties prentbriefkaarten, ver
zameld in de loop der tijden, uit foto's van
het Koninklijk Huis, uit krantenartikelen
over een bepaald onderwerp die bewaard
worden.
Er is echter één object dat het bij de ver
zamelaars wint wat populariteit betreft, n.l.
de postzegels.
Zullen er maar weinigen zijn die op oudere
leeftijd hun jeugdhobby voor het verzamelen
van alles en nog wat voortzetten, de post-
zekel blijft in de volle belangstelling van vele
ouderen.
Wanneer wij in de krant lezen over de fan
tastische bedragen die gegeven worden voor
postzegels die een kleine afwijking vertonen,
dan denken wij onwillekeurig aan de tulpen
handel die ons altijd als het toppunt van
dwaasheid werd voorgesteld.
Maar ja, wij zijn nu eenmaal niet gegrepen
door de postzegelverzamelkoorts. Voor ons
is een postzegel het bewijs van betaling voor
het bezorgen van onze brief, een bewijs in
1840 geïntroduceerd door de Engelse post
meester Sir Rowland Hill en twee jaar later
door de Engelse regering algemeen ingevoerd.
Voor de verzamelaar is elke postzegel die hij
nog niet in zijn bezit heeft een begerenswaar
dig object, terwijl zo'n echte rasverzamelaar
gaarne alles wat hij had zou geven om in het
bezit te komen van een zeldzaam exemplaar.
De geschiedenis van de één-cent-Guyanarood,
die in 1933 door de Amerikaan A. Hind voor
de som van 32.500 dollar gekocht werd is
waard om hier nog even verteld te worden.
In het jaar 1856 pleegden rovers een overval
op het postkantoor van Georgetown, 'n stad
in Brits Guyana. Hun buit bestond uit weinig
geld, maar de hele voorraad aan postzegels
werd meegenomen.
Goede raad was duur. Het zou nog minstens
5 dagen duren eer per boot de nieuwe voor
raad postzegels kon arriveren en tot zolang
konden de bewoners niet wachten mei het
verzenden van hun brieven.
De directeur van het postkantoor was een
doortastend man. Hij besloot bij de enige
drukkerij, die de stad bezat, een serie nood-
zegels te laten drukken. Er deden zich echter
verschillende moeilijkheden voor.
Een cliché van Koningin Victoria was er niet,
een perforeerapparaat bezat de drukker niet
en het papier dat het meest geschikt was had
een karmijnrode kleur. Besloten werd de af
beelding van een zeilschip te benutten, de
kleur van het papier werd op de koop toe
genomen en de perforatie werd doodgewoon
achterwege gelaten.
Net, toen na een paar dagen de eerste zegels
werden verkocht, arriveerde, vroeger dan men
verwacht had, het postschip met de nieuwe
voorraad zegels.
Onmiddellijk werd de verkoop van de hulp
zegels gestaakt.
Het duurde even voor men in de postzegel
wereld van deze speciale zegels hoorde en
toen men dan ook op jacht ging bleek het
dat er slechts één zegel te vinden was, het
exemplaar n.l. dat zich in de verzameling
van Koning Edward VII bevond.
Later bleek er nog een exemplaar te bestaan
n.l. dat van Hind.
Deze zegel heeft enige mensen bijna een ze
nuwinstorting bezorgd.
Het was in het jaar 1911 dat een jonge man
de postzegelhandel van Smith in Londen bin
nenstapte en een zegel uit Brits Guyana aan
bood voor 5 shilling.
Smith hapte direct toe en sloeg toen aan het
informeren bij het Britse postmuseum. Hij
beschreef de zegel zeer nauwkeurig en kreeg
spoedig antwoord, een antwoord dat hem
buiten zichzelf bracht. Hem werd verzocht de
zegel, op te sturen. Was het inderdaad de be
wuste één-cent-Guyana-rood dan kon hij er
3000 pond sterling voor krijgen.
Zijn eerste werk na het lezen van de brief
was om de zegel op te zoeken, maar helaas,
deze was nergens te vinden.
Z'n bediende vertelde dat hij deze waarschijn
lijk in een envelop met 100 buitenlandse ze
gels had gedaan en toen verkocht.
Men kan zich de toestand in deze postzegel-
handel indenken.
Een detective werd ingeschakeld en 500 pond
beloofd als de zegel werd gevonden.
Deze collega van sherlock Holmes slaagde er
inderdaad in het kostbare exemplaar te ach
terhalen.
Het zat in het album van een schooljongen
die op het schoolplein aan het ruilen was.
Het Britse postzegelmuseum greep er echter
naast. De zegel werd op de veiling geworpen
en bracht daar 32.500 dollar op.
Als u soms vanavond met uw postzegels bezig
bent, kijk dan eens of u wellicht het derde
exemplaar bezit.
Het zijn niet alleen de postzegelhandelaren
die kunnen verdienen bij de verkoop van post
zegels, die niet voor het oorspronkelijke doel
gekocht worden.
Er zijn kleine staten, b.v. San Marino, Lich-
tenstein en Andorra en diverse republieken
in Zuid-Amerika, waar duizenden postzegels
worden uitgegeven, die niet op de postkan
toren worden verkocht, maar rechtstreeks
naar de handelaren en verzamelaars gaan.
Geen slecht handelsobject een klein vodje
papier voor 'n kwartje en duurder.
Reuzenzinker
in kanaal TerneuzenGent
Tussen Sluiskil en Driekwart heeft het aan
nemingsbedrijf Visser en Smit N.V. te Pa-
pendrecht donderdagmiddag met behulp van
drie bokken een bijna 100 meter lange zinker
neergelaten op de bodem van het kanaal Ter-
neuzen—Gent. De zinker, die bestaat uit twee
leidingen, respectievelijk bestemd voor (aard)-
gas en water, kruist het kanaal ter hoogte
van het Sluiskilse kanaaleiland. Op dezelfde
plaats zullen later nog kabels voor elektrici
teit onder het kanaal door worden gevoerd.
Aanvankelijk lag het zelfs in de bedoeling
bij het kanaaleiland een tunnel te graven,
waardoor dan alle leidingen voor water, gas,
elektriciteit, etc. zouden worden gevoerd.
Hoewel dit everttueel onderhoud zeer zou
vergemakkelijken, bleek het project echter
te duur.
De enorme zinker, die van te vorén op de
wal aaneen was gelast in de vorm van de
kanaalbodem (een u met naar buiten gebogen
benen) werd in het water gelegd door drie
bokken, de Arend en de Meeuw van Van der
Taks Bergingsbedrijf en de Martinus van
Visser en Smit. De buizen kwamen te rusten
in een van te voren in de kanaalbodem ge
baggerde sleuf, die in de komende weken
weer wordt dichtgemaakt.
Overigens zal het kanaalgedeelte, waarin
thans de zinker is gelegd, worden gedempt
in het kader van de laatste fase van de ka-
naalverbredingswerken. Het nieuwe kanaal,
dat reeds gedeeltelijk is gegraven, komt iets
meer naar het oosten. Ook hierin zal te zijner
tijd een zinker worden neergelaten. Deze is
reeds onder constructie op een stellage aan
de oosteliijke kanaaloever.
Volkswagenbusje
bij Krabbendijke tegen
vrachtauto
Op Rijksweg 58 nabij de buurtschap Luchten-
burg is donderdag een volkswagenbusje uit
Amsterdam met vijf inzittenden tegen de ach
terkant van een stilstaande vrachtauto ge
reden. Het ongeluk gebeurde omdat de rem
men van het volkswagenbusje weigerden. Al
leen mevrouw Van L., echtgenote van de be
stuurder, werd gewond aan de voet.
Het busje moest afremmen omdat ter plaatse
slechts eenrichtingsverkeer mogelijk was in
verband met het aanbrengen van een splitlaag
op de rijksweg.
AXELSE COURANT
VERSCHIJNT IEDERE ZATERDAG
ABONNEMENTSPRIJS: Losse nummers 10 cent.
Halfjaar-abonnement:
Axel binnen de kom 2,90. Andere plaatsen 3,90
Buitenland f 4,50
Hoofdredaktie: J. C. VINK
Redaktie en Administratie: Axel, Markt 12, tel. 01155-646, postbus 16
Drukker-uitgeefster. FIRMA J. C. VINK
ADVERTENTIEPRIJS: 10 cent per mm.
Bij kontrakten belangrijke reduktie.
Ingezonden mededelingen 30 cent per mm.
Kleine advertenties 1-10 woorden f 1,
elk woord meer 15 cent.
