AXELSCHE COURANT
Moeilijkheden in de
Tepka
AXELSCHE K COURANT
STAALFABRIEKEN
IN HET OERWOUD.
D.D.D
V aki
Vooral nu
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
y
Drukker-Uitgeefster.-
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie-
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel 56§
HocTdredactie:
T C. VINK-van VESSEM
M/ftioe
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
Drukker-Uitgeefster:
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie:
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel 56§
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
HocTdredactie:
T C. VINK-van VESSEM
De echte
hy//-tand pasta
OMGEVING.
X E L
voor Uw banden
Frankering bij Abonnement Axel.
ZATERDAG 29 NOVEMBER 1952
67e JAARGANG No 18
s
Abonnements-
prijs i
Losse nummer»*
Kwartaal
abonnement
Axel binnen de kom
!i
Alle andere plaatsen
in Nederland en
Ned. Indlé fl.
Buitenland fl. 1
Advertentie prijs
7 cent per m.m.
Ingezonden
Mededeelingen
20 cent per m.m.
•■'ine Advertei-tièn
\u. dmum 8 regels)
I - 5 regels 60 cent.
iedere regel meer
12 cent extra.
volgens de noodwet-Drees, hoeveel mag men dan
vrij geld bezitten, voordat aftrek wordt toegepast
en hoeveel mag men biiverdienen 2.1k meen,
dat dergelijke rentetrekkers ook vermindering heb-
MIJNHARDT
Frtnktring bij Abonnement Axel
WOENSDAG 26 NOVEMBER 1952
67e JAARGANG No. 1?
Abonnements-
prijs.
Losse nummers
Kwartaal
abonnement
Axel binnen de kom
fl
Alle andere plaatsen
ln Nederland en
Ned Indte fl.
Buitenland fl.
Advertantl* prl)«
7 cent per m.m.
Inaexonden
Mededeelingen
20 cent per m.m.
(Cl»ine Adverteutlta
iu„ dmum 8 regel»)
I 5 regel» 60 cent
Iedere regel meer
12 cent extra
lit Bombay staat aan zee, vlak achter ,,de poort
van India'" het grootste luxe-hotel uit geheel Azië,
het Taj Mahal-hotel. Wie heeft dit enorme hote!
gebouwd Tata, luidt het antwoord. En het zie
kenhuis er naast Ook Tata.
Jamsjedi Tata, de oprichter van het Tata-concern,
zo ve rtelde men mij,, werd op een dag zo woedend,
omdat in de grote goede hotels alleen maar bui
tenlanders werden toegelaten, dat hij zelf een
luxe-hotel ging bouwen, dat alle andere in de
schaduw zette. Dit is een typisch voorbeeld van
de Tata-geest, die nog altijd leeft.
De naam Tata is reeds lang internationaal be
kend, dank zij de Indische ijzer- en staalindustrie,
maar minder algemeen bekend is het, hoever de
belangen van dit geweldige concern zich uitstrekken
Tata produceert katoenen stoffen, zeep, cement,
radiotoestellen, chemicaliën en nog veel meer. De
goedkope haman-zeep, die ik kocht, wordt door
Tata gemaakt, evenals het zeer dure parfum. De
Indische huisvrouw gebruikt in de keuken bij voor
keur „cocogem-olie", natuurlijk door Tata ge
maakt. De Tata-electrische centrales leveren cen
derde van alle stroom in India en ook de grootste
luchtvaartmaatschappij Air India is een Tatabedrijf
Zoals in de meeste Indische steden, staan er in
Bombay tal van standbeelden van vooraanstaande
Engelsen er zijn echter slechts enkele Indiërs,
die in de Engelse tijd hun standbeeld kregen. Eén
van hen is Jamsjedi Tata. En hij heeft het verdiend.
Want de geschiedenis van het huis Tata vormt
een apart hoofdstuk in de strijd om de onafhanke
lijkheid van India.
In India zijp op het ogenblik twee grote indu
striële concerns Tata en Birla. Birla is op het
ogenblik wel de rijkste en meest invloedrijke man
in India. Ook zijp concern omvat textielbedrijven,
luchtvaart)ijnen enz., maar hij mist de basis van de
zware industrie Daartegenover staat dat Birla
een echte Hindoe is Dat zijn de Tata's niet zij
zijp Parsi, dus leden van de kleine, in geheel In
dia niet meer dan 100 000 zielen tellende minderheid,
die lang geleden uit Perzië naar India vluchtte,
toen de muzelmannen Perzië veroverden en tot de
jslam bekeerden
Birla is de man, die sinds onheugelijke tijden de
Congres-partij heeft gefinanciërd en bij hem placht-
te Mahatma Gandhi te logeren Hij, onderhoudt dus
nauwe betrekkingen met de regering, hetgeen de
Tata's niet doen Birla is de stichter en bescher
mer van verschillende sociale en religieuze orga
nisaties, o.a. van een grote Biria-tempel in New-
Delhi, een nogal protserig bouwwerk in de Hindoe-
of beter gezegd neo-Hindoe stijl. Ook de Tata s
hebben heel wat organisaties gesticht, maar zij
dragen geen specifiek godsdienstig karakter.
De Parsi, die altijd goed met de westerlingen
hebben kunnen opschieten, zijp bijna steeds goed
ontwikkeld zij beschikken over voortreffelijke
scholen zij zijn altijd de traditionele godsdienst
van Zoroaster trouw gebleveu en als de moderne
leiders van het Tata-concern eens sterven, zullen
hun sterfelijke omhulsels precies als die van hun
voorouders in de „torens van het zwijgen,, wor
den prijs gegeven aan de gieren. Jamsjedi Tata,
die stamt uit een priestergeslacht, werd voor ziin
opvoeding naar Engeland gestuurd, „om eerst te
leren, hoe men het doet en om daarna te leren
hoe men het niet doet" (zo zegt een officiële bio
grafie). India werd door de Britten bestuurd, maar
deze jonge Parsi moest bewijzen, dat India precies
hetzelfde kon presteren als Europa. Hij begon met
de oprichting van katoenspinnnerijea, maar al
gauw bleek, dat India vanwege het warme kli
maat niet dezelfde kwaliteit katoen kon spinnen
als Engeland. Tata liet zich niet afschrikken en
hij bouwde ondanks alle scepsis van de technici
een air- conditioned fabriek (in 1877 1). Het ex
periment slaagde en Jamsjedi behaalde zijp eerste
zege. Kort daarop bracht hij een technische ver
andering in het spinnen aan, die de Engelse in
dustriëlen als ondeugdelijk hadden afgewezen. Ook
dit bleek een succes.
Maar Jamsjedi wilde meer hij wilde India
industrialiseren. Daarvoor had hij ijzer en staal,
,en hij, zag dat al heel vroeg in electriciteit
nodig. Hij gaf deskundigen opdracht te onder
zoeken of er ijzererts in de Indische bodem zat,
maar zij vonden niets en men begon Jamsjedi spot
tend „dromer" te noemen. Pas na 25 jaar werden
er hele heuvels van ijzerhoudend gesteente (met
een zeer hoog gehalte van 55 tot 65°/o) gevonden
in het grensgebied van de provincies Orissa en
Bihar, in de buurt van de plek, waar thaus de
grootste staalfabrieken ter wereld staan. Jamsjedi
is in 190-1 gestorven de verwezenlijking van
zijn droom heeft h ijniet meer beleefd. Toen zijn
zoons drie jaar later in Engeland geld wilden
lenen voor de oprichting van hoogovens, kregen
zij geen cent. „De Indiërs kunnen geen staal-
industriën opbouwen," zei men, „de plek is bo
vendien olkomen fout gekozen enz. Toen deel
den de Tata's iets ongehoords mede zij, zouden
het geld in India zelf lenen Nog geen drie weken
later hadden zij meer dan 15 millioen gulden bijeen,
geleend door 8000 Indiërs.
Ook de bouw van de grote electrische centrales,
aangedreven door waterkracht zijn andere droom
heeft de oude Tata niet meer beleefd. Maar zijn
zoons en verdere familie werkten in zijn geest
voort. De huidige leider van het Tata-concern is
Jehangir R. D. Tata, eeu achterneef van de stichter.
Deze 45-jarige wordt dank zij zijn pioniersgeest en
zijp visie beschouwd als een der grootste industrië
len ter wereld Jehangir, die een Franse moeder
heeft, was de eerste Indiër, die zijn luchtvaart-
brevet kreeg en hij opende persoonlijk als piloot
de Tata-luchtvaartlijpen met een vlucht van Bom
bay naar Karatsji.
In Calcutta bezichtigde ik het grootste bedrijf
van Tata, de staalfabrieken. Van Calcutta nam
Sir Jehangir Ghandy, één van de leiders van het
concern, mij in een particulier Tata-vliegtuig mee
naar Jamsjedpoer. Vol belangstelling sloeg ik
deze jongeman met het intelligente gezicht gade.
Het is algemeen bekend, dat hij het hoogste salaris
geniet, dat in India aan iemand wordt betaald.
Toen de Engelsen nog in India waren, bleek, dat
hij meer verdiende dan de vice-koning. Dat kon
niet, want prestige is prestige. Een deel van Sir
Jehangirs inkomen werd toen maar als „onkosten
jujitbeitaald. i
Jamsjedpoer, genoemd naar de stichter van het
concern, was 25 jaar geleden een gehucht itu
is het een stad met 250.000 inwoners, gelegen
tussen met oerwoud bedekte heuvels. Men denkt,
dat men een industriegebied zal zien, maar wat
men ziet, is veeleer een tuinstad, waarboven enkele
hoogovens uitsteken en waarboven men de gloed
ziet van^dc vuren.
Het is heel heet, als wij de volgende ochtend door
het grootste tropische staalbedrijf wandelen met
zijp vijf hoogovens en zijn vele installaties tot har
ding en veredeling van het staal. De walswerken
hebben een enorme uitgestrektheid de arbeiders
die hier werken, hebben geen droge draad meer
aan het lijf. Hier en daar staan de mensen met
wij,d-uitgespreide armen voor de grote electrische
ventilatoren om wat af te koelen.
De huidige installaties dateren grotendeels uit
1925 zij zijn dus nog altijd modern. Maar toch
is het leven niet zo gemechaniseerd als bij ons.
Wij zijn toch nog in India.
In deze wereld van vuurspuwende ovens en ge
weldige gieterijen dragen slanke, vaak gracieuze
vrouwen zware lasten op het hoofd. Zij dragen de
Indische sarong. Zij lopen statig, zoals alleen men
sen, die gewend zijp iets op het hoofd te t dragen,
dat kunnen, met zakken cement, ijzererts of man
den met kolen van 50 kg. Ik probeer, geholpen
door een kantoorbediende, een van de zakken
cement, die deze vrouwen op het hoofd dragen,
op te tillen. Het gelukt me eenvoudig uiet.
Enkele jaren geleden werd een machine aange
bracht om de kolen te verladen, maar die werd
na korte tijd weer buiten gebruik gesteld. Waarom?
Een van de buitenlandse technici, die bij Tata
werken, gaf hiervan de volgende verklaring
„Het is Sv oor een Indisch ingenieur vaak moeilijk
te beslissen, of hij het bedrijf verder moet mecha
niseren Het komt niet alleen op rationalisatie
aan, hij moet ook aan sociale factoren denken.
India is overbevolkt, er zijp voldoende arbeids
krachten en zij zijn betrekkelijk goedkoop."
In 1950 produceerde Jamsjedpoer ongeveer een
millicti" ton ruw ijzer en bijna 800.000 ton staal
de andere Indische staalfabrieken produceren bij
elkaar nog geen 200.000 ton. Het is de bedoeling
de> productie van Tata op te voeren tot 930.000
ton, ongeveer een-tiende van de West-Duitse staal-
productie in het Roergebied.
De Indische staalproductie is nog altijd te Laag;
men schat de jaarlijkse behoefte op ongeveer twee
millioen ton er moet dus altijd nog duur staal
worden ingevoerd.
Men koos destijds Jamsjedpoer als plaats van
vestiging voor de staalindustrie, omdat de tj^er-
mijnen er vlak bij liggen en ook de kolenmijnen
niet te ver verwijderd zijn, ongeveer 200 km. Maar
bovenal koos men de plaats, omdat er water is,
want staalfabrieken hebben veel water nodig en ook
de bevolking in een gebied met staalindustrie ver
bruikt grote hoeveelheden water. Jamsjedpoer, dat
door Tata en niet namens de regering 'bestuurd
wordt, is een stad, aangelegd volgens een vast
plan. De oude Tata had in Engeland goed geleeru,
hoe „men het niet doet". Hij wenste geen „slums"
hij wilde dat de arbeiders behoorlijk konden leven.
De Tata's bouwden niet alleen ziekenhuizen e*.
scholen, laboratoria en straten, maar zij bouwden
in de eerste plaats huizen voor de arbeiders en zij
gaven hun land. Tata boorde bronnen aan, bouw
de dijken en maakte grote meren. De malaria weri»
uitgeroeid, het oerwoud gerooid. Maar dit alles
gebeurde met overleg in de buurt van de ijzer
mijnen b.v. werden direct weer bossen aangeplant.
En in het oerwoud in de omgeving laat men oli
fanten, luipaarden, beren en andere wilde dieren
leven.
Jamsjedpoer vormt met het gebied van de mijnen
een oase in het oerwoud, een oase in Iqdia. Hier
merkt men niets van honger en ellende. Voor de
60.000 arbeiders van de staalfabrieken en bijbe
horende bedrijven wordt goed gezorgd zij delen
in de winst en zij hebben uitstekend functionnerende
■vakverenigingen. Er is hier ook geen kinder
arbeid, die elders in India zelfs bij de overheids
bedrijven wel voorkomt.
De Tata-staalbedrijven hebben een grote toekomst,
„groter dan zelfs da meeste Tata-mensen bevroe
den", zei een buitenlands ingenieur, die vele staal
bedrijven in alle delen van de wereld kent. Vol
gens hem kan de productie van ruw ijzer eu staal
met behulp van moderne methodes in de loop der
jaren vertienvoudigd worden. Volgens hem was
er in geheel Azië (met uitzondering misschien van
het gebied van de Sovjet-Unie) geen streek, waarvan
men zo goed een Aziatisch „Roergebied" zou kun
nen maken als van Jamsjedpoer.
(Uit een artikel van Lily Abegg in
„Di Weltwoche").
irdevolste.namelijk
Vitamine A en D
Apothekers en Drogisten
EN ONVERSTANDIG.
dat men met het mistige
v en regen glibberige wegen
op de weg tegenkomt, die
en onder deze omstandig-
vol licht dus niet ge
instens de helft der auto's
- of stadslichtjes, die men
auto vlakbij is en het te
aart te minderen of verder
ze automobilisten toch ook
huil tegenliggers met vol
wel zien naderen en de
en ook dan pas zien, als
lichtbaar is, terwijl van de
pnden regelmatig wordt ge-
e verplichting om bij mist
verdient zeker onze plaat
lezer dagen op verschillende
igen weggebruikers op hun
e wijzen en die zodoende
pijdrage leverde tot veiliger
eilijke omstandigheden van
RENSBEWAKING.
„Het Centrum" een verga
len voor de werving van
reserve-grensbewaking. Voor
verwijzen we naar de in
nde advertentie.
I een film worden vertoond,
n zal door de burgemeester
n het ereteken voor orde
ereikt.
ndacht op deze vergadering
e werd alhier geen propa-
e grensbewaking, welke een
van het wapen der Kon.
een mooie dienst, die on-
re belangstelling zal heb-
indighcden zal de normale
en der Kon. Marechaussee
rden opdat de dan zoveel
jker taak in voldoende mate
tgevoerd in het belang van
a die bereid zijn enige tijd
ndige opleiding als reservist
de bijeenkomst zal over een
delingen worden gedaan,
dien en het wel menen met
'el dames als heren, in het
en, worden opgewekt deze
n. Het bindt tot niets. En
er wat leren en een ge-
Zuiver en ontsmet uw huid
met de helder vloeibare
D.D.D. De jeuk bedaart, de
ziektekiemen worden gedood
GEN
GEN
iLLECTE NADERT
00 GULDEN.
e gemeenten de opbrengsten
ctc bekend geworden,
iet hoogste gemiddelde per
lans is het record al 2.0
de volgende
20,5
f 88,10
18,3
f 154,13
18,1
f 144,70
17,8
f 376,16
17,6
f 275,—
17
f 153,25
17
f 110,54
15,2
f 131,81
14,2
f 68,25
14
f 238,65
i f 9201,63 of 7
cent per
inwoners.
