c
AXELSCHE H COURANT
Verbeelding en
Werkelijkheid
AXELSCHE COURANT
Ontmoeting met een Bosjesman
PUROL
PUROL GENEEST
pende kou
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
Drukker-Uitgeefster
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie:
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel 5Ó§
Hoofdredactie:
T C. VINK-van VESSEM
V_
a
NIEUWS- en ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt iedere
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN
Woensdag en Zaterdag
Drukker-Uitgeefster:
Firma J. C. VINK
Adres Redactie en Administratie:
AXEL Markt 12 Postbus 16 Tel 56§
Hoofdredactie:
T. C. VINK-van VESSEM
Vocht of Tocht bezorgen
U die Rheumatisch pijnen.
Neem regelmatig Kruschen
en V verdrijft ze radicaal.
Frankering bij Abonnemei't Axel.
ZATERDAG 2 FEBRUARI 1952
66e JAARGANG No. 35
Abonnementi-
prljit
Losse nummers
Kwartaal
abonnement
Axel binnen de kom
tl
Alle andere plaatsen
ln Nederland en
Ned. Indl* tl.
Buitenland tl. I -
Advertentieprijs
7 cent per m.m.
Ingezonden
Mededeelingen
20 cent per m.m.
lette Adverteutlèn
tu-axlmum 8 regels)
1 - 5 regels 60 cent.
iedere regel meer
12 cent extra
zal men de veredeling van het product, welke vak
manschap vereist, kunnen bereiken bij de hui
dige nivellering der lonen en bij een fiscaal be
leid, dat de ondernemingsgeest verlamt Men
gevoelt hoe wij wandelen in nevelen, hoe er vele
ODlossinean worden ceDOOfid. maar hoe de vaste
Frankering bij Abonnement Axel.
WOENSDAG 30 JANUARI 1052
66e JAARGANG No. 34
/T N
rioonnements-
prljs.
Losse nummers*
Kwartaal-
abonaemeni
Axel binnen de kom
Alle andere plaatsen
ln Nederland en
Ned. Indié tl.
Buitenland tl. 1
Advertentie prijs
7 cent per m.m.
Ingezonden
Mededeelingen
20 cent per m.m.
Kleine Advertentlèn
(maximum 8 regels)
1 - 5 regels 60 cent.
Iedere regel meer
12 cent extra.
Dat doen de zes minerale zouten waaruit ICruschen
muteren Uw bloedzuiverende
r deze met de jaren trager
komen ze bij een regel-
ischen allengs weer op gang.
■gen dat beetje Kruschen is
de basis van de wereldbe-
edie. Maak zo gauw moge-
Kruschen kuur, om de wel-
e lijve te ondervinden.
(Ingezonden mededeling)
Toen ik de oude kleine Bosjesman voor het eerst
ontwaarde tussen het groene struikgewas, rilde ik.
Voor zijn borst had hij een korte boog met scherpe
pijlen, niet langer dan een potlood. Het was hele
maal geen plezierig gezicht hier midden in de
woestijn, waar ik alleen en ongewapend gestrand
was.
Ik zag, hoe hij zich oprichtte op zijn spillebenen,
waaruit de knieschijf ver naar voren stak en ik
wilde, dat ik de raad van rniju vrienden in Jo
hannesburg had opgevolgd, die mij gezegd hadden:
Probeer niet in je eentje door de Kalahari-
woestijn te rijden als je panne krijgt kan het
wel twee of drie dagen duren, eer je iemand in
haalt of passeert". Ik had het toch geprobeerd,
want het scheelde me zeker 1600 km. En nu
had ik panne tengevolge van een klein lekje
was mijn radiator leeg gelopen en ik was zeker
30 mijl verwijderd van de naastbijgelegen inheemse
kraal.
Een uur lang had ik in de wagen zitten peinzen,
wat ik zou doen zou ik mijn laatste drinkwater,
een liter of twee, in de radiator gieten of zou
ik het opdrinken Ik wist wel, dat ik niet moest
proberen uit de auto te komen om water te gaan
zoeken. Niet dat er gevaar was voor wilde die
ren, maar de Kalahari is verraderlijk je ver
dwaalt er onmiddellijk. En dus bleef ik zitten
en toeterde elke tien minuten een S.O.S., in de
onwaarschijnlijke verwachting, dat iemand mij zou
horen.
De zon brandde meedogenloos op de wagen
er was geen zuchtje wind en om de zaak nog
erger te maken, vlogen er steeds meer vliegen
naar binnen. Maar pas toen ik de Bosjesman
zag, kreeg ik het echt benauwd.
Bosjesmannen zijn allerminst op blanken ge
steld en zij laten hun dat op gevoelige wijze merken.
Soms ook op geraffineerde manier. Zet een jager
b.v. zijn prooi te ver na en verdwaalt hij daar
door in de woestijn, dan vermoordt de Bosjes
man, die hem ziet, nooit het slachtoffer. Hij
laat hem maar dwalen, tot de jager van dorst en
uitputting neervalt. Dan is hij de jakhalzen voor
en berooft hij de man van alle zegeningen der be
schaving waterzak, schoenen, jachtriem en ook
van de glinsterende kogels, die wanneer zij leeg
gemaakt zijn, zulke mooie juwelen worden.
Mijn Bosjesman had een levendig, pienter ge
zichtje de geelbruine huid stond strak over de
hoge jukbeenderen. Zijn kleine kraaloogjes glin
sterden onder een breed indrukwekkend voorhoofd
en bosjes zwart kroeshaar. Hij was nog geen
1,40 m. lang. Een haveloze dierenhuid bedekte
zijn lenden en zijn opgezette buik.
Toen hij er zeker van was, dat ik hem gezien
had, kwam hij voorzichtig een paar stappen dichter
bij. Zijn dikke bovenlip krulde in een gedwongen
glimlach, waardoor een massa roze tandvlees en
enkele merkwaardig witte tanden zichtbaar werden.
Ik reageerde niet. Deze pygmeeën, een uitstervend
ras, leven niet vrijwillig in de woestijn. Eerst
werden zij opgejaagd door de oorlogszuchtige kaf
fers en later door de blanke kolonisten.
Hij bleef mij roerloos bekijken, in de brandende
hitte, meer dan een uur lang. Als ik toeterde
kwaakte hij vrolijk mee, waarbij zijn dikke buik
schudde. Eens legde hij plotseling zijn pijlen en
boog neer, stak de armen op, ten teken, dat hij
met vreedzame bedoelingen kwam. „Huimm
dacht ik ik vertrouw het toch niet." En ik
beduidde hem weg te blijven.
Tegen zonsondergang kwam hij dichterbij en be
gon te praten op zijn eigenaardige klakkende ma
nier. Hij begreep klaarblijkelijk niets van mijn
onvriendelijkheid zijn gehele voorhoofd was één
grote vragende rimpel. Ik geneerde mij een beetje,
maar voelde mij toch altijd nog niet helemaal
veilig. Ik had te veel afschuwelijke verhalen over
Bosjesmannen gehoord.
En toch, toen het helemaal donker werd, voelde
ik me merkwaardig getroost door de aanwezigheid
van mijn kleine Bosjesman. De nacht is in de
woestijn een periode van grote eenzaamheid, een
periode, waarin je alle hoop laat varen. Maar
de aanwezigheid van een auder menselijk wezen
maakte de toekomst minder afschuwelijk. Ik be
nijdde hem ook wel een beetje, toen hij handig
een vuurtje maakte, want de nacht was koud. Het
duurde niet lang, ol de vlammen laaiden hoog op
en hij kroop er zo dicht bij, dat de vonken zijn
huid moeten hebben geschroeid. Zo nu en dan
keek hij eens even om en wuifde me toe,' alsof
hij me wilde verzekeren, dat hij mij de lange
nacht door wel zou beschermen.
Eindelijk viel ik in de wagen in slaap ik
werd wakker, juist toen het begon te lichten.
Mijn kleine Bosjesman zat met gekruiste benen op
de motorkap door de voorruit heen grijnsde hij
tegen mij. Ik rekte mij uit, koud en stijf. Er
was geen enkele aanwijzing, dat mijn wereld mij
te hulp zou komen en ik moest erkennen, dat ik
misschien nog wel een dag of langer in deze
woestenij zou moeten toeven.
Ik glimlachte vaag tegen de Bosjesman hij
zag er toch eigenlijk erg onschuldig uit. Hij moet
begrepen hebben, hoe hopeloos en verloren ik
me gevoelde, want plotseling veranderde zijn ge
laatsuitdrukking. Zijn tong klapte en snapte tegen
zijn verhemelte als een elastiekje. Het klonk, alsof
hij me toch maar een hopeloos dom klein jon
getje vond.
Toen ineens met kloppend hart zag ik, dat hij
aan zijn gordel een blaas (als waterzak gebruikt)
had hangen. Water I Waar vond je water in dit
verlaten land Ik had gedacht, dat mijn Bosjes
man zijn dorst leste, zoals de steenbokken dat
doen door 's morgens de dauw weg te likken
van de stenen. Ineens had ik weer hoop en
prompt kwam ik uit de auto. Hij vatte dit op
als blijk van vertrouwen en begon te dansen van
plezier, daarbij hard op zijn heupen slaand.
Met gebaren beduidde ik hem, dat ik water
voor de auto nodig had. Hij begreep me onmid
dellijk. Hij overhandigde mij zijn blaas en ik
goot die leeg in de- radiator. Maar het was niet
voldoende. De Bosjesman liep naar de verkoolde
resten van zijn vuurtje hij greep een holle stok
van ongeveer een meter lang en wenkte me hem
te volgen. Even aarzelend ging ik hem achterna.
Na 'een minuut of vijf viel hij op zijn knieën en
boorde de stok diep in het zand. Geboeid keek
ik, hoe hij zijn mond aan het einde van de stok
zette en begon te zuigen. Even later spuwde hij
een mond vol water voor mijn voeten. Hij had
het opgezogen uit een onderaardse stroom.
Ik holde terug naar de auto om mijn waterzak te
halen. Een half uur lang zoog de Bosjesman zijn
wangen vol en spuwde het water in mijn zak.
Toen de zak vol was, gaf hij hem mij terug en
iets van de glorie van menselijke broederschap
straalde uit het gezicht van dit kleine mannetje
uit het stenen tijdperk. Zijn tong klikte zachtjes
als in een gefluisterd gebed. Ik liep terug, goot
het water in de radiator en ging nog eens naar
hem toe. Maar toen merkte ik iets vervelends
hij spuwde zand uit. Zijn ondergrondse stroom
was opgedroogd, waar h ijhet ook probeerde, ner
gens vond hij water. Na een paar minuten gaf hij
het op, weemoedig glimlachend.
Samen wandelden wij terug naar de wagen. „Ik
zal wat water aftappen en hem dat geven", dacht
ik. Maar ik wilde iets meer doen om mijn dank
baarheid te tonen. Met een spontaan gebaar maakte
ik mijn horloge los en gaf hem dat. Zijn ogen
gingen wijd open en met trillende vingers be
tastte hij het, een en al bewondering. Maar toen
gaf hij het mij terug. Verbaasd schudde ik heftig
met mijn hoofd en probeerde hem duidelijk te
maken, dat het als een geschenk bedoeld was.
Maar hij wilde het niet accepteren zijn ogen
smeekten mij hem niet tot zo iets schandaligs te
dwingen, „Vergeet toch niet schenen zijn ogen
te zeggen j dat u mijn gast bent. Dit is mijn
woestijn, mijn huis. Ik wens geeen beloning voor
mijn gastvrijheid." Ik voelde mij klein onder
die blik.
Op zijn beurt keek hij verbaasd, toen ik onder
de auto kroop en wat water aftapte. Zijn ogen
waren vochtig en zijn lippen trilden, toen ik hem
duidelijk maakte, dat hij dit moest opdrinken.
En toen namen wij afscheid, ons bewust vaD
onze warme gevoelens. Tijdens onze korte ont
moeting hadden onze harten de eeuwen, die onze
werelden scheidden, overbrugd. Hier stond een
man, in wie een oprechte liefde voor zijn naaste
leefde.
Die avond, toen ik mijn wagen parkeerde bij
een comfortabel hotel, deed ik nog een roerende
ontdekking achterin de auto lag mijn waterzak,
die mijn Bosjesman weer had terug gegeven.
S. J.
ruwe huid, ruwe handen, ruwe lippen
TELEVISIE - SALON IN GROOT HOTEL
TE HAMBURG.
Met projectie-installatie van Philips.
Duitsland's grootste hotel, „Reichshol'" in Ham
burg, heeft als eerste inrichting van deze aard
in de Bondsrepubliek een speciale televisie-salon
voor zijn gasten te laten inrichten.
Men maakt hiervoor gebruik van een Philips-
pro jectie-televisie- apparaat. Dc beeldafmeting van
75 xlOO cM. waarborgen een duidelijk zicht van
alle plaatsen af in de voor dit doel gereserveerde
ruimte, waar circa honderd personen een plaats
kunnen vinden.
Het initiatief heeft veel weerklank gevonden,'
in het bijzonder bij dc buitenlandse gasten, die
in dit hotel logies vinden en die blijk gaven deze
televisie-service te waarderen.
De televisie-zender van de N.W.D.R. te Ham
burg zendt een programma van twee uren uit op
iedere Maandag, Woensdag en Vrijdag van 20 tot
22 uur. Op de Dinsdagen en Donderdagen is de
zender steeds van 16 tot 17 uur met een speciaal
kinderuurtje in de lueht. Bovendien worden ten
behoeve van belanghebbenden, zoals amateurs en
reparateurs, testbeelden uitgezonden op Dinsdag,
Woensdag en Donderdag, steeds van 9 uur tot
half 11 's morgens en van 3 uur tot half 5 des
middags, terwijl dergelijke testbeelduitzcndingen ook
op verzoek kunnen plaats vinden op Maandag en
Vrijdag (overdag).
Het vermogen van de Hatnburgsc televisie-zender
bedraagt vooralsnog niet meer dan 1 kW: de
frequentie waarop wordt gewerkt ligt in het Euro
pese kanaal 7, 188 tot 195 MHZ, het lijnental is
625, hetzelfde dus als in ons land en overeen
komstig de C.C.I.R.-norm.
t is inderdaad juist. Of u
igen hangt af van het ant-
i u voor ziekengeld in aan-
indien u op de dag van de
rden. Welnu, dit is niet het
lie datum het ontslag reeds
d geleden ingegaan is.
n de successierechten op de
broer, waarbij broers en
ijn
gt naast de graad van bloed
de grootte van het eërfde.
unnen wij u concreter ant-
'eoorloofd de onlangs toege-
van 15°/o ook te vorderen
65 jaar, die uit de Nood-
t is toegestaan. Ontheffing
een jaeger wollen truitje
water. Het truitje is daarna
apen. Hoe kan Uc_het weer"
delijk is het water -toch nog
t u het truitje nog eens in
I een scheutje geest van sal-
1 zeep gebruiken. Jaegerwol
:n in meer koud dan lauw
t.
het gemiddelde salaris van
ns statistiek in Nederland 'i
ongevallenstatistiek der Rijks-
it het bedrag van het ge-
aeidsdag voor personen (alle
e en ambacht, handel, ver-
:nz. Het laatst bekende cij-
n inbegrepen) in dienst van
>p 1949 en bedroeg bijna f 7.
oonronden in aanmerking gc-
liddeld loon per arbeidsdag
ongeveer f 8 bedragen. Ech-
ïing van het gemiddeld loon
en van de Ongevallenwet het
Ie lonen een bepaalde grens
14 per dag) buiten be-
n werkelijkheid kan dus het
ts hoger liggen dan het ge-
inbegrepen is het personeel
uwbedrijvcn, opvarenden van
■lijk personeel van partiou-
gedeelte van het overheids-
leen gemiddelde, dat ook al
vatten, is bij gebrek aan g! -
renen. In bovenbedoeld ge-
kinderbijslag en of andere
sociale verzekeringswetten
ien.
heb in mijn kamgaren rokje
n ze er niet uit krijgen,
middel
dekken gaan weg met tetra
Igevaar). Niet te veel ben-
•4APIRIN helpt U eraf
end. Koker 77 en 41 ct
