Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeen wsch- VI aan deren
So. 29.
DINSDAG 18 JULI 1933
49e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
De valsche Gravin.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-U1TGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Hoe staat het in België
De ontevredenheid over de
financiëele volmachtswetten bij
het Rijkspersoneel en de verbit
tering der werkloozen neemt
hier toe.
Het dictatoriale kabinet heeft
een einde gemaakt aan vele mis
standen. Vooral ten aanzien van
financiëele belooningen aan oud
strijders uit den oorlog, meestal
in de rangen van hoogere offi
cieren, wier heldenmoed niet
alleen in iedere ster of streep of
decoratie maar vooral in extra
toelagen tot uitdrukking kwam,
heeft België een grooten last op
zich genomen, die verlicht moest
worden. Bezuinigd moest verder
worden op de salarissen van
rijkspersoneel en op de sociale
uitgaven en tevens moest de
crisis-steunregeling grondig her
zien worden. De toenemende
verscherping van de crisis bracht
de begrooting in gevaar en zonder
snel en drastisch ingrijpen ware
inflatie nu reeds misschien een
feit geweest.
Het begrootingstekort bedraagt
thans 800 millioen francs. Men
schat de opbrengst van de maat
regelen der regeering op slechts
ongeveer 670 millioen. Die wer
den verkregen door 10 pCt. ver
mindering der administratieve uit
gaven, verlaging van 5 pCt. van
de salarissen de salarissen zijn
de laatste twee jaar reeds 21 pCt.
verlaagd! vermindering met
20 pCt. van alle rijkssubsidies,
verhooging van de crisisbelasting
op de loonen met V9 pCt. en
omvorming van den Rijkssteun.
Na al deze bezuinigingen, diep
ingrijpende in het leven der in
gezetenen, rest de regeering nog
een tekort te dekken van 130
millioen. Een niet gemakkelijke
taak, omdat men met de salaris
verlagingen en de vermindering
van crisissteun aan den rand van
het mogelijke is gekomen. Vooral
het lagere rijkspersoneel wordt
waarlijk slecht betaald. De laatste
weken hebben zich in tal van
steden, o.m. te Antwerpen, bij de
demonstraties van ontevreden per
soneel, hevige botsingen voorge
daan, waarbij wapengeweld moest
te pas komen tot herstel van de
orde.
De werkloozen zijn er eveneens
danig op achteruitgegaan. Dat
reeds half gedemoraliseerde pro
letariaat is letterlijk door de
nieuwe regeeringsmaatregelen aan
den rand van den afgrond ge
bracht. Dezer dagen vertelde een
ambtenaar, belast met uitbetaling
van steungelden in een der groote
steden des lands, dat vaders van
gezinnen huilende het kantoor
verlaten, niet wetende hoe zij met
het schamele bedrag hun gezin
voortaan te eten zullen moeten
geven. Een werkloos gezin met
twee kinderen ontvangt bijv. 108
francs (d.i. even f7) per week;
met drie kinderen 125 francs
(f 8.75) andere steun wordt niet
meer verstrekt.
Aanslag op officier.
In Brussel is op commandant
Vigneron, een der beste en be
kwaamste officieren in België,
midden op straat, door een vrouw,
een aanslag gepleegd, waardoor
hij zeer ernstig werd gewond
De vrouw meende recht te heb
ben op pensioen, en achtte ten
onrechte den commandant ervoor
aansprakelijk, dat zij dit niet
kreeg.
De commissie voor de mili
taire pensioenen had des mor
gens vergaderd, en commandant
Vigneron, had, als lid der com
missie, aan deze vergadering
deelgenomen.
Om één uur^was de zitting
geschorst en de commissieleden
liepen in twee groepen over de
Chaussée d'lxelles. Op een ge
geven moment zag een der com
missieleden, de heer de Fauws,
een vrouw op hen afkomen, die
zich zeer opgewonden gedroeg,
en die hij van gezicht kende,
daar zij reeds eerder van wraak
zuchtige gevoelens jegens de
commissie en in hetbijzonder
jegens commandant Vigneron,
blijk had gegeven. De heer De
Fauw waarschuwde zijn colle-
bloemen*
ga's, die ook reeds voor een
van de zijde der vrouw niet
ongebruikelijke scheldpartij
vreesden. Maar voor iemand er
op verdacht was, trok de vrouw
een revolver en een schot ging
af. Commandant Vigneron, door
een sclfot in zijn rug getroffen,
strompelde een winkel binnen en
viel op een stoel. Op hetzelfde
oogenblik, doch helaas te laat,
had de heer De Fauws zich op
de vrouw geworpen en haar ont
wapend. De vrouw liet zich op
straat vallen en kreeg een ze
nuwcrisis. Spoedig daarop werd
de commandant naar een zieken
huis vervoerd, en de vrouw naar
het gevangenis-hospitaal on
toerekenbaar.
De daderes was met een ad
judant-onderofficier getrouwd, 30
jaar ouder dan zij, en die tijdens
den oorlog als administrateur
werkzaam was geweest. Hij was
twee jaar geleden overleden en
zijn weduwe vroeg om een pen
sioen als oorlogsweduwe. Dit
verzoek was afgewezen, omdat
de doktoren verklaarden, dat
tusschen de doodsoorzaak van
den adjudant-onderofficier en zijn
dienst tijdens den oorlog geen
enkel verband bestond. De we
duwe was hevig verbolgen over
dit besluit en gaf meermalen van
haar wraakgevoelens blijk.
Commandant Vigneron is 41
jaar oud. Hij werd in den oorlog
afschuwelijk verwond door een
granaat, in den slag bij Merch-
tem. Zijn toestand is zeer ernstig.
Het „Super Kabinet".
President Roosevelt heeft weer
een nieuwen stap gédaan op den
weg, die naar hij hoopt, zal lei
den tot 't herstel van de Ameri-
kaansche industrie. (Hoeveel
stappen nog
De leden van het Kabinet
zullen tezamen met deskundigen
op verschillend gebied, o.a. ver
tegenwoordigers van de top-or-
ganisaties van landbouw en in
dustrie, onder voorzitterschap
van president Roosevelt een
„superkabinet" vormen, dat den
geheelen zomer zal blijven func-
tionneeren en zoo ncodig langer.
De departementsdirecteuren
Douglas, Morgenthau Jr., Peek
en Hopkins, maken o.a. deel uit
van de nieuwe commissie, nl.
als deskundigen op het gebied
der begrooting. Het „super
kabinet'' zal eenmaal per week
bijeenkomen. Tot uitvoerend
secretaris zal benoemd worden
Frank Walker.
In zijn eerste zitting heeft het
orgaan besloten tot de uitvoering
van een grootsch opgezet werk
verschaffingsprogram, waarvoor
een milliard do'lar beschikbaar
zal worden gesteld. Hiervan zal
vierhonderd millioen dollar ge
bruikt worden voor wegenaanleg,
twee honderd acht en dertig
millioen voor de uitbreiding van
de koopvaardijvloot en de rest
voor andere doeleinden van open
baar belang.
Op wensch van Roosevelt zal
in het super-kabinet getracht
worden de meeningsverschillen
uit den weg te ruimen. Voorts
zullen ingrijpende maatregelen
worden uitgewerkt tol reorgani
satie van de industrie en ten
derde zal men trachten te komen
tot de invoering van een 35-urige
werkweek met een minimum-loon
van 14 dollar.
Er schijnen reeds ernstige
meeningsverschillen te bestaan
tusschen Lewis Douglas, en het
commissariaat voor de uitvoering
van openbare werken, onder lei
ding van generaal Johnson, aan
gezien Douglas uitgaven, die hij
niet doeltreffend acht, niet wil
toestaan. Naar verluidt, zou
Roosevelt echter het standpunt
van Johnson deelen.
De vertegenwoordiger der cen
trale landbouworganisaties deelde
mede, dat het superkabinet in
zijn eerste zitting een tijdstip had
vastgesteld, waarvoor de industrie
voorstellen kan indienen tot
voorkoming van prijsdaling. De
staal-, olie-, kolen- en houtin
dustrie hebben zich reeds dade
lijk bereid verklaard, zoo spoedig
mogelijk ingrijpende voorstellen
in te dienen.
In welingelichte kringen ver-
heelt men niet, dat het super
kabinet met tal van moeilijkheden
te worstelen zal krijgen, in het
bijzonder ten aanzien van de
kwestie van verlaging der ar
beidsweek en ook als gevolg
van de meeningsverschillen in
leidende kringen in het super
kabinet zelf. Men is echter in
een zeer critiek stadium gekomen
en zal erin moeten slagen de
crisis snel te overwinnen of de
ineenstorting moeten aanzien.
Verschillende berichten.
Officieel wordt medegedeeld,
dat de rechtbank te Moskou de
5 hoofdbeklaagden van het pro
ces tegen de 12 beschuldigden
van sabotage in de arbeiders
gaarkeuken heeft veroordeeld tot
den dood door den kogel.
Het O. M. had de doodstraf
geëischt, nadat gebleken was,
dat de beklaagden glassplinters,
ijzerdraad en spijkers in het eten
hadden gedaan De overige 7
beklaagden werden veroordeeld
tot gevangenisstraffen van 18
maanden tot 8 jaar.
Op de Wolga, nabij Jaros-
law, is een barkas, waarop zich
naar schatting 250 arbeiders en
arbeidersvrouwen bevonden ge
zonken. Volgens tot nog toe
ontvangen berichten zouden 80
personen verdronken zijn.
Men vermoedt, dat de ramp
door overbelasting van de, bo
vendien zeer oude barkas, is
veroorzaakt. Volgens nog niet
bevestigde berichten zou het
aantal slachtoffers tot boven de
100 gestegen zijn.
Té Offenbach (Dtl.) is de
40-jarige huishoudster Francisca
Schwab door den koopman An
dreas Stöcker in haar woning met
4 revolverschoten gedood. De
dader had reeds geruimen tijd
twist met de huishoudster van
zijn vader, aangezien deze bij
zijn dood de vrouw tot univer
seel erfgename had benoemd.
Na het verrichten van zijn daad
wierp Stöcker de revolver in de
Main en stelde zich ter beschik
king van de politie.
(Woidt vervolgd,)
AXELSCHE
COURANT
24)
Helene en Snoes hadden ze eens
bezocht, toen ze naar Herrenwalde
gingen en bij de oude vrouw inlich
tingen omtrent den weg inwonnen.
Marinka had een geitje, waarvoor
Snoes de grootste belangstelling koes
terde. En daar de afstand van den
vijver naar de hut slechts vijf minuten
bedroeg, verzocht ze Helene bijna
eiken dag, of ze naar het gel'je mocht
gaan kijken, welk verzoek gaarne
werd ingewilligd,
Qoed, wij zullen dus warme
schoenen voor Babuscha uitzoeken en
een sjaal voor Marinka, zei Helene
vroolijk, maar nu moeten we ons
haas'en, want er wordt dadelijk voor
het eten gebeld en papa wil onmid
dellijk daarna wegrijden.
Bastide reed ook mee. Het was
weliswaar zijn «vrije* namiddag, maar
hij wilde in Kolarschin eenige inkoo-
pen doen en had verzocht mee gebruik
te mogen maken van het rijtuig. Hij
zat op den bok naast Dobruck, die
als koetsier fungeerde. In Kolarschun
ging men van elkaar. De graaf moest
bij den burgemeester zijn, Bastide
ging heen om zijn boodschappen te
doen en Dobruck reed het rijtuig naar
de herberg „In het witte Paard", waar
hij de paarden zou stallen.
Eer de graaf zich verwijderde, keek
hij op zijn horloge.
't Is nu over drieën we heb
ben zeer vlug gereder, Laat u ea
Snoes nu voor alles wat warms gever,
j ff ouw Biron, en houd u niet ie lang
op bij de «bezienswaardigheden* van
deze «wereldstad*. Precies om half
vijf keeren we naar huis terug.
Nadat hij dit gezegd had, verwij
derde hij zich.
Helene zou het liefst dadelijk naar
't oostkantoor zijn geioopen. Maar men
had werkelijk zeer snel gereden en
was daardoor in weerwil van de reis-
dtkens en pelzen, door en door koud
geworden. Ze zag dus in, dat het
eigenlijk het best was, thans iets
warms te gebruiken en bestelde koffie.
Had ze geweten, dat het waLr daar
voor nog eerst gekookt moest worden
en zij dus meer dan een half uur ver
loor, ze zou zich maar liever van deze
verfrissching gespeend hebben. Maar
de koffie was nu eenmaal besteld en
ze moesten wachten.
Toen men eindelijk tenminste de
helft van den drank, welke men haar
als „koffie" voorzette, gedronken had,
was het bijna 4 uur.
Nu gaan we schoenen koopen,
niet waar, tante Hela vroeg Mary.
Helene knikte. Ze hoopte onderweg
het postkantoor te vinden, war,t de
plaats was niet groot en vormde
eigenlijk slechts een breede wel wat
op een plein gelijkende straat met
eenige kronkelige zijstraatjes, waarin
het postkantoor wel niet geplaatst
zou zijn.
De schoenen waren spoedig ge
vonden, daar er niet veel keuze was,
Maar met betrekking tot de sjaal
toonde Mary zich zeer kieskeurig.
Helene raadde een van donkergroene
wol aan, maar Snoes was meer voor
een in lichtere kleuren met ingeweven
Daarover ontspon zich een deba',
tot Helene plotseling opschrikte, want
het dunne geluid van een pendule
achter haar vei kondigde haar, dat het
reeds kwart na vieren was.
Nog een kwartier dus en men zou
huiswaarts keeren. Helene wist, dat
de graaf zeer stipt was en stellig geen
minuut zou toegeven. Zij stemde
daarom haastig voor de leeiij<e, bonte
sjaal, die Mary had uitgezocht, alleen
maar om eindelijk van de zaak af te
komen.
Zie zoo. Nu moet ik nog naar
het postkantoor, zei ze met een zucht
van verlicht ng, toen ze op straat
kwamen.
Kom vlug mee, lieveling, me
dunkt, ik zie daar ginds zoo iets als
een keizerlijken ad, 1 lar boven de
deur. D lar zal het dus zeker zijn.
Ze snelde, Mary haastig vooitirek-
kend, over de straat, toen ze plotseling
tot haar ergernis, meneer Dobruck
gewaar werd, die daar blijkbaar op
haar stond te wachten, want hij kwam
dadelijk op haar toe.
Wel, juffrouw, alle zaken afge
daan vroeg hij vriendelijk. Kom
dan maar spoedig mee, er is reeds
ingespannen en meneer de graaf wacht
reeds.
Ik moet nog naar het postkan
toor. Ik heb postzegels noodig, i
antwoordde Helene haastig en wilde
hem voorbijgaan.
Maar meneer Dobruck met zijn
overdreven dienstvaardigheid kon men
niet zoo licht kwijt raken,
Postzegels? die kan ik immers
wel halen, De menschen hier verstaan
bovendien nauwelijks een enkel woord
Duitsch en de juffrouw zou zich dus
moeilijk verstaanbaar kunnen maken.
Hoeveel mag ik halen
Hij stond reeds vro de deur van
het postkantoor en had de klink in de
hand.
Helene was buiten zichzelve. Ze zag
in, dat het onmogelijk zou zijn van
hem bevrijd te worden en dat ze
hoogstens tegelijk met hem had kun
nen binnentreden. Naar brieven te
vragen zou dus onmogelijk geweest
zijn.
Tien stuks mompelde ze daarom
op bijna klagenden toon, terwijl een
uitdrukking van de diepste teleurstel
ling over haar gelaat vloog.
Meneer Dobruck trad binnen. Zij
maakte van dat oogenbiik gebruik en
schoof haar door dagelijksclie aanvul
lingen zeer omvangrijke brief aan
Lindemann in de brievenbus, die bui
ten aan 't gebouw was aangebracht.
Toen ze z:ch omkeerde, stond de
kamerdienaar Bastide achter haar. Hij
keek haar met een blik, waarin zoo
duidelijk medelijden en geslepenheid
was te lezen, dat ze er niet aan twij
felen kon, of hij had de scène met
Dobruck waargenomen en geraden,
wat er in haar omging,
Blozend van ergernis keerde ze zich
om en liep met het kind naar de
herberg, zonder zich verder om Bastide
of Dobruck te bekommeren,
Is dat opzet of toeval? dacht ze.
wordt ik werkelijk door deze mer-
schen bewaakt Maar waartoe dan
toch
De graaf wachtte reeds in de slede,
die in den doorrit stond, waar een
knecht de paarden vastnield. Helene
stapte zwijgend in. Dadelijk daarna
verscheen meneer Dobruck en over»
handigde haar mtt een stralenden
glimlach de postzegels, waarop hü I
zijn plaats op den bok innam en de
teugels vatte. Op B .stide moest men
nog eenige oogenblikken wachten,
wat den graaf aanleiding gaf tot een
knorrige opmerking.
Eindelijk echter waren allen bij el
kaar en de terugtocht werd aanvaard.
Helene liet de conversat e geheel
aan den graaf over, Snoes wendde
hoofdpijn voor en zweeg ook hard
nekkig.
In de plaats van het vroolijke ge
voel, dat Helene beheerscht had, toen
men naar Kolarschin reed, was een
diepe neerslachtigheid gekomen
Het was natuurlijk reeds duister
toen men Dubschinka bereikte De
graaf snelde dadelijk trap op; Do
bruck reed met het span naar de
stallen en Helene beklom met Mary
en gevolgd door meneer Bastide, de
trap naar de eerste verdieping.
Pjotseling drukte iemand haar een
pakje in de hand en de stem van
Bastide fluisterde heel zacht om door
het kind niet gehoord te worden
r Verraad u niet. Het zijn de
brieven, die men u belette in ont
vangst te nemen
O, meneer Bastide, - hoe wist
u dan... viel Helene hem verschrikt
en gelukkig tegelijk, in de rede.
Hm ik las het op uw gezicht
en vroeg toen op goed geluk, of er
brieven aan uw adres waren. Maar
pas op, opdat.., Ik vrees, dat in dit
huis de sloten niet al te goed ver
trouwd zijn.
Helene iets kon antwoorden,
was Bastide verdwenen,
