1
Nieuws- eu Advertentieblad
voor Zeeuvvsch- Vlaanderen
No. 12.
DINSDAG 16 MEI 1933
49e Jaarg.
1
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
De valsche Gravin.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Cent; voor
eiken regel_ meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De ontwapeningsconferentie.
Met de ontwapeningsconfe
rentie gaat het allesbehalve naar
wensch. Sinds Duitschland vol
gens de nationaal-socialistische
opvatting tot ontwaken is ge
bracht, heeft het al kans gezien een
flinke hoeveelheid roet te gooien
in het eten, dat naarstig dag aan
dag aan den internationalen disch
wordt opgediend en waarbij de
beperking der bewapening tot
nog toe de hoofdschotel heeft
uitgemaakt. De Duitsche verte
genwoordiger veroorloofde zich
den over het algemeen moei
lijk verteerbaren maaltijd te
kruiden met een bij uitstek natio
naal Duitsch sausje in den vorm
van den eisch betreffende rechts
gelijkheid. Vooral den Franschen
afgevaardigden brandde dit toe
voegsel geducht op de tong,
hetgeen nochtans voor den Duit-
schen woordvoerder geen belet
sel vormde, om er telkens nog
een scheutje bij te voegen. Zoo
al niet openlijk, dan toch in be
dekte maar niet mis te verstane
termen, werd betoogd, dat
Duitschland genoodzaakt zou zijn
de bewapening op te voeren,
indien de andere mogendheden
in gebreke blijven hun strijd
krachten met ailes wat daarbij
behoort aanzienlijk in te krimpen.
De Duitschers wenschen zich
niet langer te houden aan bepa
lingen, welke hun verbieden zich
dezelfde wapensoorten, tanks en
vliegtuigen aan te schaffen als in
andere landen voor de oorlogs
uitrusting worden gebezigd en
tenzij anderen die vernietigen
zullen zij zich daarvan eveneens
voorzien.
Bovendien verlangen zij het
tempo voor te schrijven, waarin
de overige staten de inkrimping
van hun leger en vloot hebben
te bewerkstelligengaat het niet
vlug genoeg naar hun zin, dan
zullen ze hun eigen bewapening
versterken.
Zelfs Frankrijk, waarmee naar
het scheen geen land te bezeilen
was ten aanzien van de beper
king van het strijdmateriaal
zelfs Frankrijk gaf eenigszins toe
aan den Duitschen druk en ver
klaarde zich accoord met een
groot deel van het Engelsche
plan, dat als basis voor verdere
onderhandelingen was aanvaard,
ofschoon niet algemeen zonder
voorbehoud.
De door de Duitsche delegatie
aangenomen houding had tot ge
volg, dat zich een breed front
van afgevaardigden vormde om
zich tegen de Duitsche opvatting
te verzetten. Wel zeer sterk
kwam dit uit bij de jongste ver
gaderingen, waarin de verkapte
versterking der Duitsche weer
macht aan de orde was gesteld.
Van Fransche zijde werd een
opsomming gegeven van de
sterkte der Duitsche organisaties
die in feite als onderdeel van de
rijksweer zijn te beschouwen, te
weten S.A. en S.S. met 600000
man, de Stahlhelm met 250,000
en de Wehrwolf met 150,000
man. Ook al zijn deze cijfers
niet geheel en al juist, aangeno
men mag worden, dat ongeveer
een iniliioen strijdbare Duitschers
met een goede, hoewel misschien
niet voleindigde militaire oplei
ding elk oogenblik bij het leger
kunnen worden ingelijfd. Met
de Schutzpolizei (Schupo) staat
het evenzoo. Door de betreffende
commissie werden ook de in het
Rijkscuratorium voor de jeugd-
opvoeding samengevatte weeror-
ganisaties verklaard te behooren
tot de organisaties meteen mili
tair karakter. Bij de stemming
over dit voorstel stemden alleen
Duitschland en Hongarije tegen.
Daartegenover stonden Beigië,
Frankrijk, Nederland, Polen, Por
tugal, Roemenië, Tsjecho-Slowa-
kije en Zuid-Slavië, die voor het
voorstel stemden, terwijl Finland,
Italië, Japan, Oostenrijk, Spanje,
Turkije en Zweden zich van
stemming onthielden. Let wel,
ook Italië bleef in dit geval ter
zijde.
Het is niet de ontwapenings
kwestie alleen, dat Duitschland
een geïsoleerde positie inneemt,
Weet men wie ze is
Neen. Maar men zal het wel
maar dat neemt niet weg dat het
Hitlerbewind meent te moeten
volharden in de eenmaal aange
nomen houding.
A's dientengevolge de confe
rentie mocht mislukken, zal de
wereld althans weten, aan welke
zijde de schuld ligt.
Amerika in crisistijd.
Bandietisme.
Een artikel in de „Matin" geeft
nadere bijzonderheden over het
bandietisme in Amerika, dat in
dezen tijd van malaise eer toe
dan afgenomen is.
Geen dag gaat voorbij, of
dozijnen moorden, roofovervallen
en ontvoeringen komen in de
Vereenigde Staten voor.
De schrijver van 'het artike.
bepaalt zich tot een overzicht
van de criminaliteit in eenige
groote steden der Vereenigde
Staten gedurende een enkelen dag.
Te Manhattan nemen drie per
sonen in een lift van een groot
gebouw plaats. Een hunner haalt
een revolver uit den zak, laat de
anderen en den neger, die de
lift bedient de handen omhoog
houden en plundert het kleine
gezelschap uit. Hij stapt alleen
uit en verlaat het gebouw onge
moeid.
Tegen middernacht rijdt een
autobus door de drukke straten
van Brooklyn. Opeens voelt de
chauffeur den loop van een re
volver in zijn nek en wordt hem
bevolen langzaam te rijden. In
de bus richten twee andere ban
dieten hun revolvers op de in
zittenden en ontlasten hen' van
hun geld. Zij stappen kalm uit
en verdwijnen in de menigte.
Eenige minuten later plunderen
in een restaurant drie andere
bandieten den eigenaar, de kell-
ners en de bezoekers op hun
gemak uit. Een matroos, die
tegenstand bietst wordt doodge
schoten en twee andere slacht
offers gewond. De roovers stap
pen daarna in hun auto en rijden
weg.
Te Boston komen twee gemas-
kerden in een bankgebouw bin
nen zij houden de beambten met
Heeft ze hier bloedverwanten of
vrienden
hun revolvers in bedwang en
ontkomen met een buit van zes
duizend dollars.
Te New-York worden dien
zelfden avond nog drie jonge
vrouwen gearresteerd, wegens
straatroof met bedreiging door
middel van revolvers.
Niemand, behalve dan de
slachtoffers, nam veel nota van
deze kleine incidenten. Dit kan
niet gezegd worden van de moord
op Grunberg en Hassel, die eenige
dagen later te New-jersey aan
hun eind kwamen. Maar deze
misdaad vertoonde dan ook eenige
gelijkenis met een echte sensatie
film.
Beide heeren waren alcohol
koningen, wier huurlingen hun
tegenstanders en verklikkers zon
der genade neerschoten. Overal
in de Vereenigde Staten hadden
zij hun handlangers. Op een
goeden morgen nu vond men hun
lijken in een der duurste hotels
van Elizabethvilie. Ze waren nog
warm en zelfs hun sigaren brand
den nog. Op tafel stonden hun
glazen whisky onaangeroerd.
Een bekende danseres, die in
een nachtgelegenheid optrad trof
men in hun kamer aan. Zij be
weerde van niets te weten en
toevallig binnengekomen te zijn.
Toch bad Hassel 5 kogels in het
lichaam en Grunberg een kogel
in beide ooren.
De politie en de volgelingen
der slachtoffers hebben'alles in
het werk gesteld om deze mis
daad op te helderen. In een
koffer van Grunberg vond men
voor tal van millioenen aan ef
fecten, benevens documenten die
door de politie geheim gehouden
worden. Toen ik uit Amerika
vertrok, was er nog geen licht in
deze duistere zaak, zegt de schrij
ver van het artikel.
Men behoeft de couranten niet
eens te lezen om in New-York
of Chicago kippevel te krijgen,
aldus vertelt hij verder. Men
voelt er zich ieder oogenblik
omringd door gevaren.
Als voorbeeld geeft hij eenige
verklaringen van geloofwaardige
inwoners dier steden.
Ik woon dicht bij de rivier,
zei een letterkundige, 's Nachts
hoor ik dikwijls schoten vallen.
Als ik 's morgens vroeg buiten
kom, vind ik vast eenige lijken
op den oever.
Ga niet wandelen in het
Central Park tenminste niet des
avonds, verklaarde een journalist.
Len vriend van me wilde er tegen
middernacht een luchtje scheppen.
Toen hij weer bij kennis kwam,
lag hij in een ziekenhuis, uitge
plunderd. Zijn onderkaak was
gespleten.
Een andere Amerikaan nam
's avonds op Broadway een taxi.
foen hij er eenmaal inzat, viel
t hem op, dat er geen tarief te
zien was. Dit vervulde hem met
een zekere bezorgdheid het was
tegen de stadsverordening, dus....
De taxi stond stil voor een
geheim cafétje en de chauffeur
opende het portier. Ik wilde niet
laten merken, dat ik de zaak niet
vertrouwde en 'volgde hem in het
zaaltje.
Twee opgeschikte dames zaten
er voor de toonbank en naast
haar stond een krachtpatser met
een uiterst ongunstig uiterlijk.
De caféhouder en de kellner zagen
er niet veel aantrekkelijker uit.
Zij stelden me voor te dobbelen.
Ik weigerde en bestelde cham
pagne. Die had men er niet,
triaar ik kon wel whisky krijgen.
Om er een eind aan te maken
nam ik die dan maar. In den
drank moet een bedwelmende
middel geweest zijn, want ik her
inner me verder niets van hetgeen
er dien avond gebeurd is.
De portier van mijn hotel ver
telde me later, dat ik tegen tien
uur morgens teruggekomen was.
Ik liep wezenloos te kijken nadat
ik een vijftig meters verder uit
een taxi gezet was. Mijn boven
lip was gewond en gezwollen en
mijn kruin gekneusd. En ik had
geen cent op zak.
Nog het Lindberg-drama.
Voor het Gerechtshof te Was
hington is de behandeling van
de oplichtingszaak-Walsh voort
gezet. Naar men zich zal her
(Wordt vervtlgd,)
4
9)
Met genoegen- Wilt u daar dan
ook heen
Misschien.
Ze keek een oogenblik onderzoekend
in zijn ernstige trekken. Toen begon
hij plotseling te glimlachen.
Och, daar is volstrekt niets ge-
heims bij, miss Morgan. Uw zuster
heeft een wezen bij zich. dat ik niet
graag uit het oog zou willen verliezer.
O zoo. Nu, u kunt er op rekenen,
dat ik u bericht zend.
Des avonds van den volgenden dag
kreeg Peter Lindemann een briefje
van miss Morgan. Zij deelde hem
mede, dat haar zuster in Napels was
en zij zelf op het punt stond daarheen
te vertrekken.
Reeds den volgenden morgen lag
ook zijn bagage goed verstuwd in den
goederenwagen, terwijl hij vroolijk de
blauwe zee tegemoet zag, die hem
naar Italië's kust zou dragen.
Napels kende hij nog uit zijn stu
dietijd aoo goed als een geboren Na-
politaan. Volgens het briefje moest
de gtavin in 't hotel d'ltalia logeeren.
Lindemann nam voor zich heel dicht
in de buurt in een particulier huis
twee kamers. Als men voor't venster
zat, kon men het plein voor 't hotel
overzien.
Een poos zwierf hg speurend om
het hotel en keek naar alle vensters,
tnaar hij kon geen spoor van Helene
Ontdekken,
Eindelijk wendde hij zich naar de
haven. Misschien deed een gelukkig
toeval hem haar nog ontmoeten.
Boven den Vesuvius hirg, als altijd,
een zware rookwolk. De zee was
donkerblauw en kalm.
Lindemann had een sigaret aange
stoken, leunde tegen een lantaarnpaal
en tuurde verstrooid in de verte.
Plotseling trok een oploop van men-
schen tusschen een paar pakhuizen aan
de haven zijn opmerkzaamheid. Alles
stroomde daarheen. Men hoorde luid
geschreeuw en geroep om de politie.
Er kwamen dan ook spoedig agenten
opdagen.
Waarschijnlijk is daar een ongeluk
gebeurd, dacht de schild :r. Drar trof
fen woorden zijn oor, die hem plot
seling uit zijn onverschilligheid
wekten.
Zoo jong nog, jammerde een oude
vrouw, en zulk mooi, blond haar
Zou ze er toevallig in gevallen zijn of
vermoord wezen
Het ir.oet een vreemdelinge zijn
Meer hoorde Lindemann niet.
Een vreemdelinge? Jong? Blond
haar
Zijn verbeelding, die zich uitsluitend
met Helene bezig hield, tooverde hem
een vreestlijk schrikbeeld voor oogen.
Als waanzinnig snelde hij de anderen
achterna en greep den eersten den
besten politieagent in de borst.
Wat is er gebeurd
Men heeft zoo pas het lijk van
een jot' ge vrouw uit het water ge
haald, meneer. Ze is gewurgd. Waar
schijnlijk heeft men haar daarna ergens
in zee geworpen en spoelden de gol
ven haar hier toen aan land.
spoedig te weten komen.
Mag ik de doode zien
Zeker. Vermist u iemand
Neen dat niet tnaar.
Daar komt men met haar aan.
Wilt u als t'u blieft dichterbij komen
Ruimte daar menschen.
Hij siict een paar al te nieuwsgie
rigen achteruit en schoof Lindemann
tot dicht bij de baar, welker dragers
voor hem stilhielden.
Zie zoo, kijk u nu maar. Ah u
de doode misschien kondt herkennen.
Lindemann had nog maar een enkele
blik op het bleeke, opgezwollen door
lang blond haar omlijste gelaat ge
worpen, toen hij reeds achteruit
deinsde.
Harriet! Haniet Morgan I sta
melde hij doodsbleek. O hemel,
hoe is dat mogelijk. Wie kan dat gt-
daan hebben
U kent de doode
Ja, ze is een Amerikaansche, en
is pas gister hier aangekomen. Ze
ging met de stoomboot, die 's nachts
van Alexandrië vertrekt.
Dan kan het slechts de .Robbei"
zijn, die heden om middernacht aan
kwam, of de .Seaguli".
Neen. Met de laatste arriveerde
ik vanmorgen. Miss Morgan vertrok
een halve dag vroeger.
Bent u een bloedverwant van de
dame, of shat u op andere wijze met
haar in nauwe betrekking
Geen van beide. Wij waren
slechts oppervlakkig met eikaar be
kend. ontmoetten elkander in Caïroen
ik wist, dat ze hier naar toe wilde.
Reisde ze alleen
Voor zoo ver ik weet ja.
J i een zuster.
Hij had tot dusver werktuigelijk
geantwoord. Maar nu kromp hij ineen,
alsof hij plotseling ontwaakte.
Hemel, riep hij ontsteld, en die
zuster verwacht haar waarschijnlijk
en vermoedt niets men moet haar
voorbereiden ik moet naar haar tob.
Waar woont die dame?
Iu .d'ltalia" laat mij naar haar
toegaan.
Dadelijk. Maar eerst moet ik u
om uw naam en uw adres verzoeken,
meneer.
Lindemann gaf de gevraagde inlich
tingen en snelde toen heen.
Is gravin Koschwinski thuis?
vreeg hij den portier, toen hij geheel
buiten adem in 'i hotel was gekomen.
Ja. Ik geloof het tenminste.
Waar logeert ze
Eerste verdieping. Kamer 15 tot
en met 18.
Dank j
Twee treden iegelijk nemend,
stormde de schilder de trap op. In de
gang stond hij plotseling voor Helene,
die juist met Mary uit de kamer kwam
om te gaan wandelen.
Den hemei zij dank, dat u er
bent, riep hij opgelucht. Breng het
kind weer weg en ga dan ais 't u
blieft mee naar de gravir. Ik moet
haar dadelijk spreken.
Helene, wier oogen waren begonnen
te schitteren, toen ze hem zag. werd
uu bleek en staarde hem verschrikt
aan,
Om 's hemels wil is er wat
gebeurd U ziet er zoo ontsteld uit.
Ja een ongeluk de luster
van de gravin heeft een ongeluk
gekregen. Maar kom toch spoedig. De
gravin moet beslist voorbereid worden
eer de autoriteiten
Helene was reeds weer in de kamer
verdwenen. Twee minuten later kwam
ze zonder het kind en zonder hoed
terug.
Ik zal u aandienen.
Och, waarvoor? Dat kost maar
weer tijd. Het is immers middag
'reng mij maar dadelijk in de salon
van de gravin.
Heiene opende zwijgend een deur.
De gravin stond voor het venster en
keek naar beneden op het plein. Toen
ze de deur hoorde opengaan, keerde
ze z.ch om en staarde Lindemann met
gefronst voorhoofd aan. Daarop vroe?
ze, terwijl ze Helene aanzag, op scher
pen toon
- Wie is dat Hoe kunt u zoo'n
vreemden man bij mij binnenbrengen,
Juffrouw?
Eer Helene kon antwoorden, deed
Lindemann een stap vooruit.
- Vergeef me, mevrouw de gravin
mijn naam is Peter Lindemann. Ik
g- loof niet, dat ik u 200 geheel
vreemd geworden ben.
De gravin bloosde.
t TI Att P3"*013 Lindemann ja,
Juist, u hebt eens een portiet van
me gemaakt, vergeef me mijn ver-
veetachligheid. Ais ik mij niet vergis,
wilde u me onlangs reeds in Czïro
bezoeken.
Zeker. In'usschen
- Neem ais 't u blieft plaats. Waai-
mee kan ik u van dienst aijn
Dat was vriendelijk maar op koelen
toon en eenigszins uit de hoogte ge
sproken. 8
