Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwseh-VI aan deren No. 61. DINSDAG 1 NOVEMBER 1932. 48e Jaarg. J. C. VINK - Axel. Buitenland. FEUILLETON. De witte Bloem. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITGEVER Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Gent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. De Volkenbond. Gezien het feit, dat de resul taten van den Volkenbond in den laatsten tijd niet zoo gunstig waren en er over de beteekenis van dit lichaam terecht schouderophalend wordt gesproken, kan het zijn nut hebben daarover het oordeel te lezen van op dat punt gezagheb bende personen. En zoo geven we hier de lezing weer van Staats raad mr. J. Limburg, die voor de Volksuniversiteit en voor de Ver- eeniging voor Volkenbond en Vrede te 's-Gravenhage een voor dracht hield over „de vooruit zichten van den Volkenbond". Het verslag hiervan ontleenen we aan de „Avp." Mr. Limburg wees allereerst op de moeilijkheden, die de Volken bond thans door maakt. Zooveel te meer reden is er, thans te ge tuigen van de liefde voor den Volkenbond, die toch het eenige is, dat de menschheid heeft. Men vraagt: wat doet de Volkenbond in deze crisis Spr. wees erop, dat de Vredesverdragen van 1919, het Dawes- en het Youngplan de regeling der herstelschulden, dit alles buiten den Volkenbond zijn omgegaan en toch hoofdoorzaken van de crisis zijn. In dit opzicht mag men den Bond geen verwijten maken, ook in verband nTet de omstandigheid, dat geen land ge bonden is aan te Genéve aange nomen resoluties. Ware dit wel het geval, dan waren we reeds een halve eeuw verder. De sfeer van Genève vervluchtigt te snel, als de afgevaardigden in hun lan den zijn teruggekeerd. Men kan dikwijls in die sfeer niet blijven ook door wisseling van regee ringen. De Volkenbond is geen super-staat, maar een samenwer king van Staten. Bovendien staan Amerika en Rusland buiten den Bond. Amerika nadert echter hoe langer hoe meer den Vol kenbond. In verband met één en ander zal men begrijpen, dat de Vol kenbond ook geen ontwapenings plan kan opleggen aan de Staten (Dtiitsche vertaling 6) Zacht wordt de deur geopend een stralend licht dringt in het vertrelj; en oli een schitterende verschijning vliegt de betooverende ballerina naar hem toe. Als verblind deinsde Theobald on willekeurig terug, bijna beangst drukte hij de hand tegen de borst, tegen de witte bloem, die hij op het hart droeg, Heloïse was schoon bekoorlijker dan ooit! Glimlachend, als vroeger, bleef zi voor hem staan met uitgespreide ar men. Toen nam zQ met een gracieuse beweging een knielende houding aan waarbij het glinsterend gazen kleeCje haar als een wolk omhulde. Mijn gebieder... mijn geliefde! leide zij schertsend op theatralen toon terwijl zij hel zwartgelokte hoofd op de borst liet zinken een pose, met fijn bestudeerde ccquetterie gekozen Langzaam trad hij naar haar toe. Mademoiselle Zij sloeg met een verbaasden blik de oogen op, sprong lachend overeind en vlijde zich tegen hem aan. Kom, Theobaldriep zij met Schitterende oogen uit, laat dat wreede Bpel nu uit zijn en wees weer de Verstandige, vroolijke minnaar van Vroeger. Je kunt nu genieten van j zegepraal, j: ziet dat ik je heb terug geroepen, dat ik aan je voeten heb gelegen om je al* mijn gebieder te Men mag niet vergeten, dat de Volkenbond jaar in jaar uit mas sa's werk verzet buiten de groote jolitieke vraagstukken om. Het Dubliek heeft daarvoor niet het minste oog, hetgeen natuurlijk be grijpelijk is. Spr. vestigde de aandacht op het enorme belang van de Assem- blée, de jaarlijksche beurs waarop de staatslieden van Europa elkaar ontmoeten. Een groot conflict is daardoor niet te voorkomen, maar kleine conflicten worden wél voor- comen. Mr. Limburg ging vervolgens na, de werkzaamheden, die dit aar in de verschillende commis sies zijn verricht. Ongemerkt gaat de enorme arbeid door. Vandaar, dat bijna alle ministeries van buitenlandsche zaken een aparte afdeeling voor Volken bondszaken hebben. Vele landen iiebben zelfs een permanente ver tegenwoordiging bij den Bond. Wanneer men in 1914 een Vol kenbond had gehad, was een oorlog van zulk een omvang en op die wijze, niet ontstaan. Het hoofddoel van den Volken bond is: verzekering van den duurzamen vrede. Deze kan niet bestaan zonder ontwapening. Van 1920 af is de Volkenbond met de ontwapening bezig. Men mag niet zeggen, dat de ontwapenings conferentie mislukt is. Men heeft haar verdaagd om eenige kloven te overbruggen. Thans moet allereerst het conflict tusschen Duitschland en Frankrijk opge lost worden. Een herbewapening van Duitsch land zou een groote ramp zijn, aangezien weder een wedloop in bewapening zou ontstaan. In deze moeilijkheid staat momen teel de ontwapeningsconferentie. Men moge hopen, dat de eerst volgende dagen een toenadering zal plaats hebben. Spr. besprak nog eenige punten uit het rapport-Lytton. Dat de Volkenbond niet dood is, blijkt daaruit, dat èn Japan èn China hecht aan het oordeel van den Volkenbond. Wanneer men van spr. vraagt Wat is den indruk van de laatste Assemblée, dan antwoordt spr. Men voelt algemeen, dat de ont wapeningsconferentie niet mag mislukken. In de tweede plaats leeft er de gedachte, dat het con flict Japan-China allereerst dient opgelost te worden door die lan den, maar dat daarnaast de Vol kenbond pal moet staan voor het recht, wil hij zijn prestige hand haven. Laten wij blij zijn, zeide spr., dat de Volkenbond er is. Ware hij er niet, dan zou hij uit gevonden moeten worden. Duitschland. Door de uitspraak van het Duitsche Rijksgerechtshof in het proces van de staten Pruisen, Beieren en Baden tegen de rijks- regeering, is eindelijk klaarheid gebracht in de verhouding dezer staten, jegens het Rijk. Maar tevens is er een bij uitstek deli cate situatie door geschapen. Bij verordening van Rijkspre sident Von Hindenburg, d.d. 20 Juli j.l., werd voor Pruisen een regeerings-commissaris aange steld, als hoedanig rijkskanselier Von Papen werd benoemd. Te vens werd dr. Bracht, tot dusver opperburgemeester van Essen, benoemd tot commissaris-minister van binnenlandsche zaken en be windvoerder der staatskanselarij van Pruisen, onder gelijktijdig ontslag van het Pruisische mini sterie-Braun. Afkondiging van den staat van beleg in de pro vincie Brandenburg met inbegrip van Berlijn, diende slechts om zoo noodig kracht te kunnen bij zetten aan de getroffen maatre gelen, waaraan de gedachte ten grondslag lag om de politieke richtlijnen van Pruisen in over eenstemming te brengen met die van het rijk. Daaraan ontbrak tot dat oogenblik veel, zoo niet alles. Het Pruisische sociaal democratische kabinet-Braun ver zette zich met hand en tand tegen de decreten der rijksregee- ring-Von Papen. Aanvankelijk weigerden de Pruisische ministers hun post te yerlaten en zij besloten daartce huldigen wat wil je nH nog meer, daar je immers weet, hoe lief ik je heb Met betooverenden glans zagen haar donkere oogen naar hem op, terwijl de sneeuwwitte arm om zijn hals was geslagen, Ben je dan die zalige uren van vroeger reeds vergeten, Theobald Heftig rukte hij zich los en trad terug. Voorzeker ben ik die vergeten, mademoiselle Chênois. Als men het rouwfloers om den arm draagt, denkt men niet meer terug aan een tijd, die een ernstig mas het schaamrood op de wangen moet jagen. ZIJ ontstelde, haar oogen vlamden van toorn. Het schijnt, dat je den zedepreeker wilt uithangen I Haha, weet je niet meer hoe je mij hier, op de sofa, dót aardige bacchantenlied leerde en zelf het hardst meezong? En met een vlugge dansende bewe ging neuriede zij de wijs. Theobald zag met een somberen blik vóór zich. Neen, Heltïse, sprak hij ernstig. Laat dat schertsen achterwege tegen over een man, wien de smart nog weinige weken geleden zulke diepe wonden heeft geslagen. Ik kom om voor altijd afscheid van je te nemen, onze wegen loopen zoo uiteen, dat zij zich niet weder kunnen vereeniges-. Jij, het lichtzinnige kind van het Zu - den, moet altijd lachen, zingen en dansen, ik daarentegen ben een man geworden, die zich misschien voor heen te veel aan het vermaak heeft overgegeven, doch nu niets kent dan zijn plicht. Ik ben niet meer de licht ontvlambare jongeling van vroeger, maar mijn eigen heer en meeiter go worden en ik moet rekenschap geven van mijne handelingen, zoowel aan mijzelf als aan de dierbare overledene. Met een mengeling van spot en medelijden zag zij hem aan. Heb jij je dan werkelijk den dood van je moeder zoo zwaar aangetrok ken C;6I als ik bedenk, hoe je nog weinige weken geleden ovrr dergelijke dingen dacht! Toen was zij het eenig beletsel voor jou om met mij in het huwelijk te treden. Bijna zou ik je nu, in je ijver en rouw, bewonderen, als ik er maar reden toe had. Quel horreur, zoo'n molenprins zoo noe men de menschen je immers ie zijn IAltijd tusschen de machines, haha Zij schudde van het lachen en zij wist, dat dit haar goed stond. Een gloeiend rood steeg Gerrald naar het voorhoofd. Je spot er mee, dat ik begonnen ben te werken en mijn vroegere levenswijze leerde verachten. Ik betreur het, dat ik het zóóver heb laten komen, dat ik mij over het verleden moet schamen. Hij wilde, na een vluchtigen groet, de kamer verlaten, doch, eer hij de port ère had bereikt, was het alsof een geurige wolk hem den weg ver sperde. Met uitgespreide armen zonk Heloïse tusschen de fluweelen plooien neder. Neer, Theobald, zcover moet het niet komen Ik heb wet zeldzaam geduld je harde woorden verdrager, een bewijs, hoe groot mijn liefdevoor je is. Zóó mag je niet heengaan. Nog één blik, zie mij nog eenmaal in de oogen, zeg mij, dat je niet ver toornd bent, dat je terugkomt. Een woordiof Ik wordt krankzinnig i eerst, nadat een schriftelijke ver klaring was afgegeven, dat zij slechts voor geweld waren ge weken. Vervolgens dienden zij, in samenwerking met de regee ringen van Beieren en Baden, een aanklacht in tegen de rijksregee- ring, wegens handelingen, in strijd met de grondwet en hierin heeft thans het rijksgerechtshof het bekende vonnis gewezen. Daarin wordt de verordening van i 20 Juli geheel in overeenstem ming met de grondwet genoemd, voor zoover de rijkskanselier werd aangesteld tot regeeringscommis- saris voor Pruisen en hij ge machtigd werd de Pruisische ministers af te zetten en zelf hun ambt over te nemen of dit aan anderen over te dragen. Deze machtiging mocht zich echter niet zoover uitstrekken, dat den leden van het Pruisische staatsministerie hun recht van vertegenwoordiging van Pruisen in den Rijksdag, den Rijksraad of op eenigerlei wijze tegenover het Rijk of den Landdag kan worden ontnomen. Met andere woordenhet ontslag der Prui sische ministers was gerecht vaardigd, doch zij behouden hun functies in den Rijksraad, Rijks dag of Landdag. Voor zoover het kabinet-Von Papen dus met deze lichamen te maken heeft, kan bij voorbaat worden vast gesteld, dat alle regeeringsvoor- stellen worden afgewimpeld en dit wettigt het vermoeden eener voortzetting van het regeeren bij noodverordening, zoolang de toe stand dat naar het oordeel van Von Papen vereischt. Evenwel zal ook daarmede de rijksregee- ring niet kunnen bereiken, dat het plan betreffende de rijksher vorming (voornamelijk beoogende het samenvoegen der bestuurs- instanties van Pruisen en het rijk) ten uitvoer woidt gebracht, tenzij Von Papen zich in de vertegen woordigende lichamen van een meerderheid weet te verzekeren. Na 6 November, datum waarop de nieuwe Rijksdagsverkiezingen zullen worden gehouden, kan daaromtrent meer worden gezegd. Hoe goed kon zij cemedie spelen, hoeveel gevoel wist zij in haar blik te leggen. Angstig zag zij naar hem op de zwarte lokken, waarin kostbare diamanten fonkelden, golfden langs haar voorhoofd, de ronde arm hield de zwarte plooien bijeen, die slechts ruw geweld uit haar hand kon los rukken. Hij week terug en vestigde onwille keurig een bewonderenden blik op het verleidelijke wezen, dat aan zijn voe ten nedei knielde. Zij heft de handen tot hem op, smeekend ontmoeten haar oogen de zijne en terwijl hij die gelaatstrekken nog even schoon en betooverend voor zich ziet, ais voorheen, blaakt zijn hart met verterenden gloed; zijn hoifd duizelt, de oude wond is weer open gereten en ais door een onweerstaan bare macht voelt hij zich tot haar aangetrokken. Reeds wil hij naar haar toe snellen om haar hartstochtelijk aan zijn borst te dmkken, reeds wil hij haar knielend om vergiftenis, om liefde en geluk smeeken daar gevoelt hij eensklaps een steek in 't harthij drukt de hand erop op het gouden étui en de w.tte bloem van het graf zijner moeder. Een huivering gaat hem door de leden doch kalm en koud wijkt hij van haar, de toovermacht is verbroken. Hij ziet niet meer die verleidelijke oogen, die verblindende schoonheid hij ziet slechts dat daar een diep gezonken schepsel in 'tstof ligt en hij wendt den blik terzijde. Dit alles is haar niet ontgaan. „Wat draagt hij daar op zijn hart? Dat moet hem wel dierbaar wezen, dierbaarder en meer waaid dan ik," denkt i{j. Langzaam richt zij zich op, Voor het oogenblik lijkt het er niet op, dat de rijkskanselier daarin zal slagen. Bewapeningsvoorstel. Omtrent de besprekingen, welke Norman Davis te Londen heeft gevoerd met de diplomatieke vertegenwoordigers van Italië, Frankrijk, Japan en Duitschland, zoomede met Mac Donald is het volgende mede te deelen Engeland en Amerika zijn het er over eens, dat energieke maat regelen moeten worden genomen tot handhaving van den vrede en tot herstel van het bedrijfsleven. Norman Davis heeft er naar gestreefd Engeland te bewegen het Hooverplan te aanvaarden, zonder daarbij te staan op de starre cijfers. Deze taak is door hem in zoo verre tot een goed einde gebracht, dat Engeland de noodzakelijkheid van bezuiniging op de marinebegrooting erkent en zich accoord heeft verklaard met een vermindering van de totale tonnage. Amerika en Engeland verzoe ken de medewerking van Japan, Frankrijk en Italië, teneinde te komen tot nieuwe richtlijnen voor de ontwapening ter zee. Er moet naar gestreefd worden de overeenkomsten den vorm te geven van een verdrag der vijf maritieme mogendheden. Engeiand en Amerika zijn het er over eens, dat de stappen tot verlaging der bewapening ter zee een terugslag hebben op de be wapeningen te land en in de lucht en zullen leiden tot een practische toepassing der alge- meene principes van het plan- Hoover op deze gebieden. Het verluidt dat een formule in voor bereiding is, welke de gemeen schappelijke zienswijze van En geland en Amerika inhoudt. Er wordt ernstig rekening mede gehouden, dat Italië zich zal aan sluiten bij de Engelsch-Ameri- merikaansche richtlijnen en dat daarmede een moreele druk zal worden geoefend op Frankrijk en Duitschland in den zin van een Duitsch-Fransche schikking. Je hebt me niet meer lief, Ger rald, dat zie ik nu maar at te goed, maar wie je zinnen geboeid heeft, dat is mij nog onbekend. Haar oogen fonkelden als, die van een tijgerin, die op haar buit loert. Wat draagt hij daar op zijn hart? Zij wil het weten tot eiken prijs. Zacht treedt zij naar hem loe. Zeg mij, wat je daar verborgen hebt, en ik laat je heengaan. Met een verpletterenden blik ziet hij haar aan daarop houdt hij met een kalmen glimlach gouden étui omhoog. Mijn talisman, mijn heilig aai.- denken. Zoolang ik dit bezit, ben ik tegen je verleiding gewapend. Nog één blik de laatste en hij is de kamer uit. Daarbinnen echter heft de verleidelijke gestalte de ge balde vuist omhoog en uit een diep gewond hart sist het„Wraak 1" VI. Ongeduldig bijna koortsachtig ver langend om zijn blond buurmeisje weer te zien, reed Theobald naar D. terug. Geurig was het groen om hem heen, overal veitjonde de lente haar lachenden, zonnigen aanblik. Theobald trok den teugel aan en nam zijn hoed af, om van de verfris- schende koelte te genieten. Glimlachend zag hij naar het fladderend stoeien van twee zwaluwen, totdat zij zich hoog in de lucht verhieven, Op 't zelfde oogenblik vernam hij snelle hoefslagen achter zich en in woeste vaait kwam een ruiter op een schuimend paard langs den straatweg aanrennen. (Wordt vervolgd; AXELSCHE

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1932 | | pagina 1