Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwseh-VI aan deren
No. 61.
DINSDAG 1 NOVEMBER 1932.
48e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
Buitenland.
FEUILLETON.
De witte Bloem.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Gent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
De Volkenbond.
Gezien het feit, dat de resul
taten van den Volkenbond in den
laatsten tijd niet zoo gunstig waren
en er over de beteekenis van dit
lichaam terecht schouderophalend
wordt gesproken, kan het zijn nut
hebben daarover het oordeel te
lezen van op dat punt gezagheb
bende personen. En zoo geven
we hier de lezing weer van Staats
raad mr. J. Limburg, die voor de
Volksuniversiteit en voor de Ver-
eeniging voor Volkenbond en
Vrede te 's-Gravenhage een voor
dracht hield over „de vooruit
zichten van den Volkenbond".
Het verslag hiervan ontleenen
we aan de „Avp."
Mr. Limburg wees allereerst op
de moeilijkheden, die de Volken
bond thans door maakt. Zooveel
te meer reden is er, thans te ge
tuigen van de liefde voor den
Volkenbond, die toch het eenige
is, dat de menschheid heeft. Men
vraagt: wat doet de Volkenbond
in deze crisis Spr. wees erop,
dat de Vredesverdragen van 1919,
het Dawes- en het Youngplan de
regeling der herstelschulden, dit
alles buiten den Volkenbond zijn
omgegaan en toch hoofdoorzaken
van de crisis zijn. In dit opzicht
mag men den Bond geen verwijten
maken, ook in verband nTet de
omstandigheid, dat geen land ge
bonden is aan te Genéve aange
nomen resoluties. Ware dit wel
het geval, dan waren we reeds
een halve eeuw verder. De sfeer
van Genève vervluchtigt te snel,
als de afgevaardigden in hun lan
den zijn teruggekeerd. Men kan
dikwijls in die sfeer niet blijven
ook door wisseling van regee
ringen. De Volkenbond is geen
super-staat, maar een samenwer
king van Staten. Bovendien staan
Amerika en Rusland buiten den
Bond. Amerika nadert echter
hoe langer hoe meer den Vol
kenbond.
In verband met één en ander
zal men begrijpen, dat de Vol
kenbond ook geen ontwapenings
plan kan opleggen aan de Staten
(Dtiitsche vertaling
6)
Zacht wordt de deur geopend een
stralend licht dringt in het vertrelj;
en oli een schitterende verschijning
vliegt de betooverende ballerina naar
hem toe.
Als verblind deinsde Theobald on
willekeurig terug, bijna beangst drukte
hij de hand tegen de borst, tegen de
witte bloem, die hij op het hart droeg,
Heloïse was schoon bekoorlijker
dan ooit!
Glimlachend, als vroeger, bleef zi
voor hem staan met uitgespreide ar
men. Toen nam zQ met een gracieuse
beweging een knielende houding aan
waarbij het glinsterend gazen kleeCje
haar als een wolk omhulde.
Mijn gebieder... mijn geliefde!
leide zij schertsend op theatralen toon
terwijl zij hel zwartgelokte hoofd op
de borst liet zinken een pose, met
fijn bestudeerde ccquetterie gekozen
Langzaam trad hij naar haar toe.
Mademoiselle
Zij sloeg met een verbaasden blik
de oogen op, sprong lachend overeind
en vlijde zich tegen hem aan.
Kom, Theobaldriep zij met
Schitterende oogen uit, laat dat wreede
Bpel nu uit zijn en wees weer de
Verstandige, vroolijke minnaar van
Vroeger. Je kunt nu genieten van j
zegepraal, j: ziet dat ik je heb terug
geroepen, dat ik aan je voeten heb
gelegen om je al* mijn gebieder te
Men mag niet vergeten, dat de
Volkenbond jaar in jaar uit mas
sa's werk verzet buiten de groote
jolitieke vraagstukken om. Het
Dubliek heeft daarvoor niet het
minste oog, hetgeen natuurlijk be
grijpelijk is.
Spr. vestigde de aandacht op
het enorme belang van de Assem-
blée, de jaarlijksche beurs waarop
de staatslieden van Europa elkaar
ontmoeten. Een groot conflict is
daardoor niet te voorkomen, maar
kleine conflicten worden wél voor-
comen.
Mr. Limburg ging vervolgens
na, de werkzaamheden, die dit
aar in de verschillende commis
sies zijn verricht. Ongemerkt
gaat de enorme arbeid door.
Vandaar, dat bijna alle ministeries
van buitenlandsche zaken een
aparte afdeeling voor Volken
bondszaken hebben. Vele landen
iiebben zelfs een permanente ver
tegenwoordiging bij den Bond.
Wanneer men in 1914 een Vol
kenbond had gehad, was een
oorlog van zulk een omvang en
op die wijze, niet ontstaan.
Het hoofddoel van den Volken
bond is: verzekering van den
duurzamen vrede. Deze kan niet
bestaan zonder ontwapening. Van
1920 af is de Volkenbond met de
ontwapening bezig. Men mag
niet zeggen, dat de ontwapenings
conferentie mislukt is. Men heeft
haar verdaagd om eenige kloven
te overbruggen. Thans moet
allereerst het conflict tusschen
Duitschland en Frankrijk opge
lost worden.
Een herbewapening van Duitsch
land zou een groote ramp zijn,
aangezien weder een wedloop in
bewapening zou ontstaan. In
deze moeilijkheid staat momen
teel de ontwapeningsconferentie.
Men moge hopen, dat de eerst
volgende dagen een toenadering
zal plaats hebben.
Spr. besprak nog eenige punten
uit het rapport-Lytton.
Dat de Volkenbond niet dood
is, blijkt daaruit, dat èn Japan èn
China hecht aan het oordeel van
den Volkenbond.
Wanneer men van spr. vraagt
Wat is den indruk van de laatste
Assemblée, dan antwoordt spr.
Men voelt algemeen, dat de ont
wapeningsconferentie niet mag
mislukken. In de tweede plaats
leeft er de gedachte, dat het con
flict Japan-China allereerst dient
opgelost te worden door die lan
den, maar dat daarnaast de Vol
kenbond pal moet staan voor het
recht, wil hij zijn prestige hand
haven. Laten wij blij zijn, zeide
spr., dat de Volkenbond er is.
Ware hij er niet, dan zou hij uit
gevonden moeten worden.
Duitschland.
Door de uitspraak van het
Duitsche Rijksgerechtshof in het
proces van de staten Pruisen,
Beieren en Baden tegen de rijks-
regeering, is eindelijk klaarheid
gebracht in de verhouding dezer
staten, jegens het Rijk. Maar
tevens is er een bij uitstek deli
cate situatie door geschapen.
Bij verordening van Rijkspre
sident Von Hindenburg, d.d. 20
Juli j.l., werd voor Pruisen een
regeerings-commissaris aange
steld, als hoedanig rijkskanselier
Von Papen werd benoemd. Te
vens werd dr. Bracht, tot dusver
opperburgemeester van Essen,
benoemd tot commissaris-minister
van binnenlandsche zaken en be
windvoerder der staatskanselarij
van Pruisen, onder gelijktijdig
ontslag van het Pruisische mini
sterie-Braun. Afkondiging van
den staat van beleg in de pro
vincie Brandenburg met inbegrip
van Berlijn, diende slechts om
zoo noodig kracht te kunnen bij
zetten aan de getroffen maatre
gelen, waaraan de gedachte ten
grondslag lag om de politieke
richtlijnen van Pruisen in over
eenstemming te brengen met die
van het rijk. Daaraan ontbrak
tot dat oogenblik veel, zoo niet
alles. Het Pruisische sociaal
democratische kabinet-Braun ver
zette zich met hand en tand
tegen de decreten der rijksregee-
ring-Von Papen.
Aanvankelijk weigerden de
Pruisische ministers hun post te
yerlaten en zij besloten daartce
huldigen wat wil je nH nog meer,
daar je immers weet, hoe lief ik je heb
Met betooverenden glans zagen haar
donkere oogen naar hem op, terwijl
de sneeuwwitte arm om zijn hals was
geslagen,
Ben je dan die zalige uren van
vroeger reeds vergeten, Theobald
Heftig rukte hij zich los en trad
terug.
Voorzeker ben ik die vergeten,
mademoiselle Chênois. Als men het
rouwfloers om den arm draagt, denkt
men niet meer terug aan een tijd, die
een ernstig mas het schaamrood op
de wangen moet jagen.
ZIJ ontstelde, haar oogen vlamden
van toorn.
Het schijnt, dat je den zedepreeker
wilt uithangen I Haha, weet je niet
meer hoe je mij hier, op de sofa, dót
aardige bacchantenlied leerde en zelf
het hardst meezong?
En met een vlugge dansende bewe
ging neuriede zij de wijs.
Theobald zag met een somberen
blik vóór zich.
Neen, Heltïse, sprak hij ernstig.
Laat dat schertsen achterwege tegen
over een man, wien de smart nog
weinige weken geleden zulke diepe
wonden heeft geslagen. Ik kom om
voor altijd afscheid van je te nemen,
onze wegen loopen zoo uiteen, dat
zij zich niet weder kunnen vereeniges-.
Jij, het lichtzinnige kind van het Zu -
den, moet altijd lachen, zingen en
dansen, ik daarentegen ben een man
geworden, die zich misschien voor
heen te veel aan het vermaak heeft
overgegeven, doch nu niets kent dan
zijn plicht. Ik ben niet meer de licht
ontvlambare jongeling van vroeger,
maar mijn eigen heer en meeiter go
worden en ik moet rekenschap geven
van mijne handelingen, zoowel aan
mijzelf als aan de dierbare overledene.
Met een mengeling van spot en
medelijden zag zij hem aan.
Heb jij je dan werkelijk den dood
van je moeder zoo zwaar aangetrok
ken C;6I als ik bedenk, hoe je nog
weinige weken geleden ovrr dergelijke
dingen dacht! Toen was zij het eenig
beletsel voor jou om met mij in het
huwelijk te treden. Bijna zou ik je
nu, in je ijver en rouw, bewonderen,
als ik er maar reden toe had. Quel
horreur, zoo'n molenprins zoo noe
men de menschen je immers ie
zijn IAltijd tusschen de machines,
haha
Zij schudde van het lachen en zij
wist, dat dit haar goed stond.
Een gloeiend rood steeg Gerrald
naar het voorhoofd.
Je spot er mee, dat ik begonnen
ben te werken en mijn vroegere
levenswijze leerde verachten. Ik betreur
het, dat ik het zóóver heb laten komen,
dat ik mij over het verleden moet
schamen.
Hij wilde, na een vluchtigen groet,
de kamer verlaten, doch, eer hij de
port ère had bereikt, was het alsof
een geurige wolk hem den weg ver
sperde. Met uitgespreide armen zonk
Heloïse tusschen de fluweelen plooien
neder.
Neer, Theobald, zcover moet
het niet komen Ik heb wet zeldzaam
geduld je harde woorden verdrager,
een bewijs, hoe groot mijn liefdevoor
je is. Zóó mag je niet heengaan.
Nog één blik, zie mij nog eenmaal in
de oogen, zeg mij, dat je niet ver
toornd bent, dat je terugkomt. Een
woordiof Ik wordt krankzinnig i
eerst, nadat een schriftelijke ver
klaring was afgegeven, dat zij
slechts voor geweld waren ge
weken. Vervolgens dienden zij,
in samenwerking met de regee
ringen van Beieren en Baden, een
aanklacht in tegen de rijksregee-
ring, wegens handelingen, in
strijd met de grondwet en hierin
heeft thans het rijksgerechtshof
het bekende vonnis gewezen.
Daarin wordt de verordening van i
20 Juli geheel in overeenstem
ming met de grondwet genoemd,
voor zoover de rijkskanselier werd
aangesteld tot regeeringscommis-
saris voor Pruisen en hij ge
machtigd werd de Pruisische
ministers af te zetten en zelf hun
ambt over te nemen of dit aan
anderen over te dragen.
Deze machtiging mocht zich
echter niet zoover uitstrekken,
dat den leden van het Pruisische
staatsministerie hun recht van
vertegenwoordiging van Pruisen
in den Rijksdag, den Rijksraad
of op eenigerlei wijze tegenover
het Rijk of den Landdag kan
worden ontnomen. Met andere
woordenhet ontslag der Prui
sische ministers was gerecht
vaardigd, doch zij behouden hun
functies in den Rijksraad, Rijks
dag of Landdag. Voor zoover
het kabinet-Von Papen dus met
deze lichamen te maken heeft,
kan bij voorbaat worden vast
gesteld, dat alle regeeringsvoor-
stellen worden afgewimpeld en
dit wettigt het vermoeden eener
voortzetting van het regeeren bij
noodverordening, zoolang de toe
stand dat naar het oordeel van
Von Papen vereischt. Evenwel
zal ook daarmede de rijksregee-
ring niet kunnen bereiken, dat
het plan betreffende de rijksher
vorming (voornamelijk beoogende
het samenvoegen der bestuurs-
instanties van Pruisen en het rijk)
ten uitvoer woidt gebracht, tenzij
Von Papen zich in de vertegen
woordigende lichamen van een
meerderheid weet te verzekeren.
Na 6 November, datum waarop
de nieuwe Rijksdagsverkiezingen
zullen worden gehouden, kan
daaromtrent meer worden gezegd.
Hoe goed kon zij cemedie spelen,
hoeveel gevoel wist zij in haar blik
te leggen. Angstig zag zij naar hem
op de zwarte lokken, waarin kostbare
diamanten fonkelden, golfden langs
haar voorhoofd, de ronde arm hield
de zwarte plooien bijeen, die slechts
ruw geweld uit haar hand kon los
rukken.
Hij week terug en vestigde onwille
keurig een bewonderenden blik op het
verleidelijke wezen, dat aan zijn voe
ten nedei knielde.
Zij heft de handen tot hem op,
smeekend ontmoeten haar oogen de
zijne en terwijl hij die gelaatstrekken
nog even schoon en betooverend voor
zich ziet, ais voorheen, blaakt zijn hart
met verterenden gloed; zijn hoifd
duizelt, de oude wond is weer open
gereten en ais door een onweerstaan
bare macht voelt hij zich tot haar
aangetrokken. Reeds wil hij naar haar
toe snellen om haar hartstochtelijk aan
zijn borst te dmkken, reeds wil hij
haar knielend om vergiftenis, om liefde
en geluk smeeken daar gevoelt hij
eensklaps een steek in 't harthij
drukt de hand erop op het gouden
étui en de w.tte bloem van het graf
zijner moeder.
Een huivering gaat hem door de
leden doch kalm en koud wijkt hij
van haar, de toovermacht is verbroken.
Hij ziet niet meer die verleidelijke
oogen, die verblindende schoonheid
hij ziet slechts dat daar een diep
gezonken schepsel in 'tstof ligt en hij
wendt den blik terzijde.
Dit alles is haar niet ontgaan. „Wat
draagt hij daar op zijn hart? Dat moet
hem wel dierbaar wezen, dierbaarder
en meer waaid dan ik," denkt i{j.
Langzaam richt zij zich op,
Voor het oogenblik lijkt het er
niet op, dat de rijkskanselier
daarin zal slagen.
Bewapeningsvoorstel.
Omtrent de besprekingen, welke
Norman Davis te Londen heeft
gevoerd met de diplomatieke
vertegenwoordigers van Italië,
Frankrijk, Japan en Duitschland,
zoomede met Mac Donald is het
volgende mede te deelen
Engeland en Amerika zijn het
er over eens, dat energieke maat
regelen moeten worden genomen
tot handhaving van den vrede en
tot herstel van het bedrijfsleven.
Norman Davis heeft er naar
gestreefd Engeland te bewegen
het Hooverplan te aanvaarden,
zonder daarbij te staan op de
starre cijfers. Deze taak is door
hem in zoo verre tot een goed
einde gebracht, dat Engeland de
noodzakelijkheid van bezuiniging
op de marinebegrooting erkent
en zich accoord heeft verklaard
met een vermindering van de
totale tonnage.
Amerika en Engeland verzoe
ken de medewerking van Japan,
Frankrijk en Italië, teneinde te
komen tot nieuwe richtlijnen
voor de ontwapening ter zee.
Er moet naar gestreefd worden
de overeenkomsten den vorm te
geven van een verdrag der vijf
maritieme mogendheden.
Engeiand en Amerika zijn het
er over eens, dat de stappen tot
verlaging der bewapening ter zee
een terugslag hebben op de be
wapeningen te land en in de
lucht en zullen leiden tot een
practische toepassing der alge-
meene principes van het plan-
Hoover op deze gebieden. Het
verluidt dat een formule in voor
bereiding is, welke de gemeen
schappelijke zienswijze van En
geland en Amerika inhoudt.
Er wordt ernstig rekening mede
gehouden, dat Italië zich zal aan
sluiten bij de Engelsch-Ameri-
merikaansche richtlijnen en dat
daarmede een moreele druk zal
worden geoefend op Frankrijk en
Duitschland in den zin van een
Duitsch-Fransche schikking.
Je hebt me niet meer lief, Ger
rald, dat zie ik nu maar at te goed,
maar wie je zinnen geboeid heeft, dat
is mij nog onbekend.
Haar oogen fonkelden als, die van
een tijgerin, die op haar buit loert.
Wat draagt hij daar op zijn hart?
Zij wil het weten tot eiken prijs.
Zacht treedt zij naar hem loe.
Zeg mij, wat je daar verborgen
hebt, en ik laat je heengaan.
Met een verpletterenden blik ziet hij
haar aan daarop houdt hij met een
kalmen glimlach gouden étui omhoog.
Mijn talisman, mijn heilig aai.-
denken. Zoolang ik dit bezit, ben ik
tegen je verleiding gewapend.
Nog één blik de laatste en hij
is de kamer uit. Daarbinnen echter
heft de verleidelijke gestalte de ge
balde vuist omhoog en uit een diep
gewond hart sist het„Wraak 1"
VI.
Ongeduldig bijna koortsachtig ver
langend om zijn blond buurmeisje
weer te zien, reed Theobald naar D.
terug. Geurig was het groen om hem
heen, overal veitjonde de lente haar
lachenden, zonnigen aanblik.
Theobald trok den teugel aan en
nam zijn hoed af, om van de verfris-
schende koelte te genieten. Glimlachend
zag hij naar het fladderend stoeien
van twee zwaluwen, totdat zij zich
hoog in de lucht verhieven,
Op 't zelfde oogenblik vernam hij
snelle hoefslagen achter zich en in
woeste vaait kwam een ruiter op een
schuimend paard langs den straatweg
aanrennen.
(Wordt vervolgd;
AXELSCHE