Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
No. 55
DINSDAG II OCTOBER 1932
48e Jaarg.
Buitenland.
FEUILLETON.
EEN LEGAAT.
J. C. VINK - Axel.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
PHistoire se répète
of in Nederlandsche taal gezegd
De geschiedenis herhaalt zich.
Het is een Fransch spreekwoord
waarin meestal de conclusie is
opgesloten, die zegt men heeft
niets geleerd, of: het is weer het
oude liedje. Vandaar dat dit
spreekwoord werd gezet boven
een schrijven in de Britsche „Eco
nomist", waarin werd gewaar
schuwd, tegen het gevaarlijke
streven om het verslagen Duitsch
land in een geïsoleerde en min
derwaardige positie te houden,
een herhaling van de fout, na den
oorlog van '70 door Duitschland
begaan ten opzichte van het ver
slagen Frankrijk, welke fout ten
slotte leidde tot de vorming van
twee vijandige kampen in Europa
en tot den grooten oorlog.
Deze waarschuwing en herin
nering aan de historie van het
slot van de vorige eeuw verdient
zeer zeker de aandacht, zegt het
„HdbL", want ofschoon de toe
standen natuurlijk niet geheel
overeenkomen, is er toch veel in
deze geschiedkundige parallel, dat
treffende gelijkenis van opvatting
vertoont.
Gedurende de periode van '71
lot '91 speelde Duitschland onder
Bismarck tegenover Frankrijk een
zelfde politiek spel, als thans
velen in Frankrijk de juiste tac
tiek tegenover Duitschland achten.
Veiligheid door bewapening.
Frankrijk lag na den oorlog
verslagen ter neder, Duitschland
stond in een onvergelijkbaar sterke
positie. Niettemin verkeerde
Duitschland naar Bismarck's mee
ning in groot gevaar, daar hij van
meening was, dat door de annexa
tie van Elzas-Lotharingen verzoe
ning onmogelijk was en Frankrijk
zich spoedig zou herstellen en op
wraak zou zinnen. Vandaar zijn
politiek om veiligheid te zoeken
in bewapening en in coalities met
mogendheden, die bereid zouden
zijn het republikeinsche Frankrijk
«er onder" te houden, hetgeen
leidde tot het verbond der drie
keizerrijken. Op deze wijze zege
vierde de politiek van den Duit-
schen rijkskanselier om het over
wonnen Frankrijk jarenlang te
isoleeren, totdat men te St. Pe
tersburg tot het besef kwam van
het gevaar de Duitsche hegemonie
over Europa op deze wijze te
Mevrouw Van Haaften was vijf-er.-
testig jaar oud, weduwe zonder kin-
feren en niet onbemiddeld. Ze had
voldoende neven en nichten om niet
verlegen te zijn bij 't vooruitzicht, dat
er geen sollicitanten naar 't geen ze
aaliet zouden zijn, als ze kwam te
sterven. Voorloopig behoefde ze zich
ook niet druk te maken in datopzichi
want ze was gezond en uit 'n gezin,
Waarin heel wat krasse oudjes voor-
Bekomen waren.
In haar huisje aan de Laan van
Meerdervoort, leefde ze met haar
[rouwen Bob, 'n foxterrier, die behalve
n aangeboren neiging tot graven, af
en toe door 'n hevige vernielzucht
bevangen werd, vooral als hij, mar
z'in opinie, onrechtvaardig alleen op
gesloten werd. Hij hield van gezet-
schap en nam, zonder zich bij voor
baat druk te maken over de gevolgen
onmiddellijk wraak voor iedere poging
om hem 'n poosje in eenzame opslui-
,lnÊ te laten doorbrengen. Daar zijn
meesteres deze eigenaardigheden van
naar goelen Bob kende, vermeed ze
steunen en le doen voortduren.
De Russische en Fransche be
langen vonden elkaar en in 1891
verscheen een Fransche vloot op
de reede van Kroonstad en be
groette de Tsaar onder de tonen
van de Marseillaise de vertegen
woordigers van de Fransche re
publiek: de grondslagen voor het
Fransch-Russische bondgenoot
schap waren gelegd, dat in '94
een feit zou worden. Daarmede
was de Duitsche droom van vei
ligheid door politieke isoleering
van den vroegeren tegenstander
ten einde en in Europa teekende
zich, toen Italië de zijde van
Duitschland koos, de omlijning
af van de twee vijandelijke kam
pen, welker gestadige bewapening
zou leiden tot den grooten oorlog.
Deze ontwikkeling, welk. be
wijst dat het onmogelijk is ge
durende een eenigszins langen
tijdsduur een groot volk ten be
hoeve van de veiligheid van een
andere mogendheid in een poli
tiek dwangbuis te houden, dreigt
thans in omgekeerde verhoudin
gen te worden herhaald.
Twee kampen.
Het denkbeeld om de zaak van
Frankrijks veiligheid het kernpunt
te doen zijn van de Europeesche
politiek en andere mogendheden
rondom Frankrijk te scharen als
waarborg voor dat land tegen het
herstel van den vroegeren tegen
stander, beheerscht in groote mate
het Fransche denken. Deze Fran
sche politiek echter moet metter
tijd evenzeer misloopen als vroe
ger het geval was met de soort
gelijke Duitsche politiek. En de
mislukking ervan, waarschuwt de
Britsche schrijver, zal Europa een
nieuwe scheiding in twee kampen
brengen, met de hervatting van
wedijverende bewapening en ten
slotte een nieuwen oorlog als
gevolg. Reeds zijn alle elementen
voor zulk een splitsing aanwezig
eenerzijds de mogendheden, die
tevreden, anderzijds degenen, die
ontevreden zijn met de vredes
verdragen. Rusland staat daar
nog als de onbekende X, maar
is waarschijnlijk over tien jaar
een even zekere bondgenoot voor
Duitschland als Frankrijk 50 jaar
geleden voor Rusland was. Ten
slotte Duitschland, dat evenals
Frankrijk indertijd, protesteert
tegen de pogingen om het in een
minderwaardige positie te doen
houden.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
zooveel mogelijk hem aan de verlei
ding bloot te stellen.
Een oude getrouwe deed 't huis
houden ze kwam tegen acht uur
's morgens en keerde na 't diner terug
naar haar eigen familie waarbij ze
inwoonde.
De neven en nichten liepen op on
geregelde tijden bij de erftante aan.
Ze informeerden dan belangstellend
naar haar gezondheid en constateerden,
naar zij zeiden, met genoegen, dat
tante Wies 't altijd goedmaakte.
Piet Langevtld, een der neven, kwam
op zekeren dag geweldig uit z'n hu
meur thuis van 'n kort bezoek aan
tante Wies.
,Weer wat mooi's", zei hij tegen
z'n vrouw, „nu wil me dat ouwe
mensch volgende week naar Parijs.
Met meneer Schouten en z'n zuster
;e weet we', die gepensionneerde
Majoor. Samen naar de tentoonstellir g
Ze denkt zeker, dat ze 't eeuwige
leven heeft".
„Vindt je dat zoo erg?" vroeg de
jonge vrouw. „Ze kan 'tgeld missen
en ik geloof niet, dat ze er armer
door word'."
„Neen, maarenfin, 'k verlang
wel niet naar haar dood, d&t niet.
Maar 't kan zóó nog wel jaren duren j
of ze overleeft ons I"
„Goed; als 'tniet anders kan. Pas
De Tolkenbond.
De eenige mogelijkheid tegen
een herhaling van de geschiede
nis ziet de „Economist" in den
Volkenbond. Wij hopen, schrijft
het blad, dat de staatslieden, die
de „trustees" zijn van de groote
gemeenschappelijke belangen, be
lichaamd in dat instituut, de oogen
gericht zullen houden op de
groote lijnen en zich niet zullen
laten afleiden door incidenten van
het oogenblik.
De pariteits-eisch van Duitsch
land is de eisch van het geheele
volk, dat eensgezind weigert in
de minderwaardige positie te blij
ven van het eenige ontwapende
volk, terwijl de anderen hun be
wapening niet willen verminderen.
Indien de wijze, waarop deze
kwestie wordt behandeld, zou
leiden tot een uittreden van
Duitschland uit den Bond, waarna
dit land elders naar steun zou
gaan uitkijken, dan is de split
sing in de twee kampen niet ver
meer verwijderd te achten. De
Volkenbond zou dan, in plaats
van het orgaan te zijn van alle
mogendheden, groot gevaar loo-
pen het instrument te worden van
slechts één groep van mogend
heden, waartegenover zich onge
twijfeld een andere groep zou
vormen.
Deze gevaren kunnen nog wor
den vermeden, doch alleen door
den ernst ervan niet te ontkennen
en door niet blind te willen blij
ven voor de ontwikkeling. Het
streven naar. veiligheid voor
slechts één enkele mogendheid
is fataal voor de veiligheid van
al de mogendheden.
Er moet veiligheid zijn voor
allen, of er zal veiligheid voor
geen enkele zijn."
Men moet hopen, dat deze
ernstige waarschuwing van het
groote Engelsche tijdschrift, die
meer van pas komt op dit voor
de Europeesche politiek zoo cri-
tieke tijdstip, niet zal blijken een
Cassandra-woord te zijn geweest,
dat zonder eenige uitwerking blijft,
doch ter harte zal worden ge
nomen, niet het minst door de
Britsche regeering zelf, wier in
vloed zulk een groote beweeg
kracht ten goede kan worden om
de hier aangeduide gevaren alsnog
te bezweren.
De wereldcrisis.
Door de tweede commissie
van den Volkenbond werden de
besprekingen over de economi
sche wereldcrisis voortgezet en
beëindigd. Een resolutie werd
aangenomen, waarin de wensch
wordt uitgesproken, dat de eco
nomische wereldconferentie van
Londen blijk zal geven van het
toenemend besef, dat alleen in
ternationale samenwerking de
wereld uit de tegenwoordige
crisis bevrijden kan.
Een tweede resolutie, ten doel
hebbende, sympathie uit te spre
ken met de plannen voor de uit
voering van groote openbare
werken ter bestrijding van de
werkloosheid werd bestreden
door dr. Colijn en den Engel-
schen onderminister van buiten-
landsche zaken, Eden.
Dr. Colijn herhaalde, dat de
Nederlandsche regeering, die zelfs
het Zuiderzeeplan uit financieele
overwegingen heeft moeten stop
zetten, er niet aan denken kan,
gelden beschikbaar te stellen
voor openbare werken in andere
landen. De resolutie werd zoo
gewijzigd, dat de volkenbonds
vergadering haar goedkeuring
eraan hecht, dat de volkenbonds
raad de plannen voor de uitvoe
ring van openbare werken ter
kennis van de deskundige com
missie voor de voorbereiding der
economische wereldconferentie
van Londen heeft gebracht.
Een derde resolutie, door de
Oost-Europeesche landbouw-sta-
ten voorgesteld, had ten doel
een verklaring van sympathie der
volkenbondsvergadering te ver
krijgen voor de denkbeelden der
conferentie van Stresa in het
belang van een prijsherstel der
granen in die landen. Ook deze
resolutie werd door dr. Colijn
bestreden. Hij wilde geen sym
pathie met deze plannen uitspre
ken en niet verder gaan dan de
plannen van Stresa onder de
oogen van de Londensche con
ferentie te brengen.
De niet-Europeesche staten
wilden echter ook dit niet, tenzij
de resolutie aldus zou gewijzigd
worden, dat op de noodzakelijk
heid van een prijsherstel ook in
de buiten-Europeesche staten zou
gewezen worden. De Oost-
Europeesche landbouwstaten heb
ben hierna hun resolutie inge
trokken.
Aan het slot heeft de voorzitter,
de heer Te Water (Zuid-Afrika)
nog aan dr. Coiijn de verzekering
gegeven, dat hij overtuigd is, dat
Colijn te zwartgallige gedachten
had over de gevolgen van Ottawa.
Te Water vertrouwt, dat Ottawa
inderdaad ook zal leiden tot een
bevordering van het handelsver
keer tusschen de onderdeelen van
het Britsche Rijk en de rest van
de wereld.
Ten slotte legde Te Water nog
de verklaring af, dat Zuid-Afrika
vast besloten is, aan den goud-
standaard vast te houden, ook al
brengt dit groote moeilijkheden
voor dit land mede.
maar op, dat je nooit iets verkeerds
laat blijken".
„Laat dat gerust aan me over,
vrouw'je. Ik ben 't roeiend met haar
eens geweest, dat ze van 't leven moet
profiteeren, zooveel ze maar kan. Dat
houdt iemand gezond en jong. Ik heb
haar gevraagd, of ik 'teen en ander
voor haar kon regelen, maar dat was
niet noodig, de majoor zorgt voor
alles, wat de reis betreft, 'k Geloof,
dat ze graag gezien had, dat ik had
aangeboden om Bob te logeeren te
nemen. Ze «inspeelde er vrij duide
lijk op".
„En waarom heb ja niet toegehapt
„Toegehapt
„Ja, zeker. Je weet hoe dol ze op
beest is en 't is 't eenige, dat we
kunnen doen om 'n streepje op de
anderen voor te krijgen."
„Nou, ronduit gtzegd, ik heb haar
aangeraden om den lievel.ng zoolang
in 'tasyl te doen,
„Je bent toch altijd even handig",
sniode mevrouw Langeveld.
Meteen liep ze naar den kapstok
kleedde zich en ging naar de voo:-
deur.
,Ik ga even zeggen, dat Bob hier
kan komen'zei ze, met 'n blos van
opwinding.
Piet zweeg en nam 'n bce't op, Hij
voelde zich geslagen.
Den volgenden Maandag haalde hij
Bob bij tante af. Hij kreeg de noo-
dige instructies mee en beloofde
plechtig alles trouw te zu ten op
volgen.
Bob werd gtïistalleerd in zijn eigen
mand, die door de dienstbode werd
aangereikt, 't Beest voelde zich niet erg
thuis, liep nerveus heen en weer door
't huis en ontsnapte herhaaldelijk in
den tuin, waar hij kuilen groef en
planten plat trapte. Als hij 'n pak
slaag zag aankomen, verweerde hij
zich woedend en er ging geen uur
voorbij of hij besteedde z'n beste
krachten aan 't afbreken van 'teen of
andere divankussen, 't ontleden van
een laars of diverse andere objecten,
ri: z'n belangstelling wekten.
's Nich's voelde hij zich zoo een
zaam in de keuken, waar hij eerst
werd opgesloten, dat men hem, om
burengerucht te voorkomen,'o plaatsje
in de slaapkamer moest gunnen, 's
Morgens vroeg, vóór dag en dauw,
werd hij onrustig en maakte 't echt
paar wakker door op 't bed te sprin
gen en er was geen compromis met
hem op dit punt te trtffen. Hij mafte
'n paar uur rustig aan 't voeteneind.
Als Langeveld niet bang was ge
weest voor 'n onverwachte thuiskomst
van tante, zou hij den lastpost naar
't asyl hebben gebracht, Maar dat waa
Toestand van 's lands financiën.
Dezer dagen had een redacteur
van het Ned. Correspondentie
Bureau een onderhoud met den
Minister van Financiën omtrent
den zorgelijken toestand van
's Rijks geldmiddelen en stelde
Zijne Excellentie eenige vragen
omtrent den verderen loop van
zaken, waarover Min. De Geer
o.m. het volgende zeide
De algemeenen indruk, die ik
heb van de opmerkingen, welke
buiten de Kamer aan de milli-
oenennota en de begrooting wer
den gewijd, is dat er naast vrij
veel instemming, ook vrij veel
critiek was, en dat beide een
goeden grond hebben. Vooral
met de critiek, voorzoover die
zakelijk was, was ik het door-
~aans eens, zeide de minister.
1 Het zou mij niet moeilijk val
len als buitenstaander, de on-
wenschelijkheid van nagenoeg
alle voorgedragen bezuinigings
voorstellen en belastingmaatre
gelen overtuigend aan te toonen.
Intusschen neemt dit natuurlijk
niet weg, dat die voorstellen niet
temin noodig kunnen zijn met
den patiënt en diens verwanten,
indien deze meenen, dat er groote
bezwaren aan de operatie ver
bonden zijn en dat het mes veel
eer schijnt te zullen wonden dan
te genezen. Zoo zal ook de
brandweerman, die zijn slangen
door de belending van een bran
dend huis legt, het er mee eens
kunnen zijn, dat dit een groot
gevaar voor waterschade schept
voor het nog brandvrije pand en
het daarin aanwezige meubilair.
Toch zal hij het mindere kwaad
kiezen om het grootere te ver
mijden.
Toch maakt Z.Exc. eenig voor
behoud voorzoover hij de critiek
gerechtvaardigd zou noemen.
te gevaarlijk. Er ging, om den anderen
dag, n brief naar Parijs, waarin be
langstellend gevraagd werd naar
tante's gezondheid en of ze 't prettig
vond in de „Ville iumière". Ook werd
verslag uitgebracht over Bob's toe
stand en uitgeweid over de vele
deugden, die t schattige dier sierden,
En toen tante 'n paar weken weg
was, kwam er 'n lange brief uit
Parijs.
„Nou zullen we toch eens zien",
zei Piet hoopvol. F.n hij las dat
tante, de eenzaamheid moede, erin
had toegestemd de gade te worden
van majoor Schoutendat haar aan
staande heer en meester 'n onver-
klaarbaren afkeer had van foxterriers
dat tante met groot genoegen gelezen
had, hoe lief ze voor haar hondebeest
waren en daarom, zij 't met bloedend
hart, haar Bob ten geschenke gaf aan
haar lieven neef en nicht.
Teen Pret 'tep'stel tot 't bittere
einde in zich had opgenomen, sloot
zijn vuist zich krampachtig om 't tot
een prop omgewerkte vel papier en
wijrp,.die' met 'a hoogst ongepaste
uitdrukking, naar den hond, die den
slaap des rechtvaardigen lag te slapen
in z'n mandje.
AXELSCHE
COURANT
