Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwseh- Vlaanderen. Boerenstand en Godsdienst. No. 32. VRIJDAG 22 JULI 1932. 48e Jaarg. J. C. VINK - Axel. FEUILLETON. Een moeilijke taak. Buitenland. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Cent; franco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER-UITOEVER ADVERTENT1ËN van 1 tet 5 regels «O Centvoor alken regel «eer 12 Cent. Greek letters werden naar plaataniinite berekend. AdvertentiCa worden franse ingewacht, uiterlijk tet Dinsdag- en Vrijdagveermiddag 11 ure. In het «Algemeen Weekblad voor Christendom en Cultuur" wordt de vraag gesteld: «Hoe komt het, dat men het als iets schrijnends voelt wanneer een boer niet meer aan godsdienst .doet", terwijl 'n dergelijk ver schijnsel bij intellectueelen en arbeiders, als iets gewoons wordt beschouwd, althans geen verwon dering meer wekt? Van den boer verwacht men godsdienstig heid. Waarom? Zou het niet zijn omdat wij, stedelingen, nog iets van het besef hebben over gehouden, dat landbouw en gods dienst (trouwens ook met echt zeemanschap is dit het geval) bij elkaar hooren Maar de schrijver vindt deze verklaring niet voldoende en omschrijft zijn antwoord als volgt :- Het leven en de arbeid op het land heeft plaats in, met, tegen en door de natuur. Dit natuur leven, dat niets te maken heeft met «gezellig buiten wonen", met «veel van de natuur houden", met gedichten maken over bosch en hei, of iets dergelijks is een leven te midden der uitwen dige Godssprake, waarmede niet bedoeld wordt dat wat de stede ling er van maakt, maar een harde werkelijkheid is die weerstand biedt èn wasdom geeft, die liefelijk èn hard is, die leert te berusten in het onvermijdelijke en ook weer te danken voor de onverhoopte vruchten. Wij zien den arbeid in de natuur als dien in een groot goddelijk opvoedingsinstituut. Al les wordt gevraagd. Waarlijk niet alleen het scherpe technische intellect of den blinden spierar beid. De heele menschelijke persoonlijkheid moet mee doen. Een leven voor land en huis, van zorgen, vooruitzien, van kleinig heden en groote gebeurtenissen, van arbeidsindeeling, verantwoor delijkheid, bedrijfseenheid, inzicht in de economie, in het weer, in het vee, zorg voor dagelijksche levensbehoeften en voor productie voor de markt. Kortom de ge- heele ziel, met al haar qualiteiten, wordt tot medewerking gedwon gen. Ook het geheele gezin, man, vrouw en kinderen is in het bedrijf bezig. Het landbouwbedrijf is het eenige, waarin de menschelijke ziel, zooals die door God ge schapen is, niet scheef getrokken wordt in eenzijdigen, gespeciali- seerden arbeid, zooals in de stad, en waarin het leven tenvolle den invloed ondervindt van de op voeding der natuur, die dwingt tot regelmaat, onderschikking aan een organisch proces, afwachten, volharding, kalmte alle zaken, die lijnrecht staan tegenover de onrust, opstandigheid, ongeduld, verheerlijking van mechanisch in grijpen van de stadsbeschaving. Te midden der geweldige natuur krachten en in den arbeid daarin wordt het godsdienstig bewustzijn wakker geschud, beproefd en verdiept. Boer en godsdienst zijn één. De boer, die zijn gods dienst verlaat (Frankrijk), laat zijn akkers braak en trekt naar de stad of hij wordt een toeziener- administrateur, die voor zich laat werken; als hij «binnen" is, ver dwijnt hij weer in de stad. Het is waarlijk geen toevallig heid, dat de eigenlijke strijd van het socialistische Rusland, met een gehuurde bourgeoisie, gaat tegen godsdienst en boeren. Da&r moet de boerenstand door rationaliseering, machine en col lectiviseering als zoodanig ver dwijnen en denkt men zich van den godsdienstigen psychologi- schen en economischen grondslag der huidige samenleving te ont doen. Men wil de primaire op voeding van het Godsinstituut ongedaan maken. Men meene niet dat wij de boeren engelen wanen. Ook onder hen komen de algemeene zonden voor: winzucht, hebzucht, hardheid, enz. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om het feit, dat de boeren als stand een goddelijke taak kregen en als enkelingen iets van godswege te bewaren ontvingen. Wee de stad, die het platteland tot wan hoop brengt of daarin laat, dan gaat zij zelf mee te gronde. Wee ook het landvolk zelf, dat zich door de steedsche godloochenarij laat verleiden". De Ontwapening» conferentie. Tusschen den Franschen min. ores. Herriot, den Britschen mi nister van Buitenl. Zaken, Sir _ohn Simon en den Amerikaan- schen ambassadeur Gibson heeft een uitvoerige bespreking plaats gehad over de verdagingsresolutie der Ontwapeningsconferentie. In ransche kringen wordt verklaard, dat in het algemeen overeen stemming is bereikt en dat nog slechts de kwestie van het ver bod van bombardementsvliegtui gen niet is geregeld. Principieele overeenstemming is tot dusver bereikt op de vol gende punten 1. De vermindering der tanks. 2. De afschaffing van den che- mischen bacteriologischen oorlog. 3. De instelling van een per manente commissie van controle, die toezicht moet houden op de uitvoering van de ontwapening. Ook is men het eens geworden over een verlenging van de be- wapeningsvacantie, die op 22 September a s. zou eindigen, met vier maanden, terwijl een com missie zal worden ingesteld om een onderzoek te doen naar de particuliere wapenfabricage. Nog geen overeenstemming is bereikt op de volgende punten lo. De kwesties der bommen werpers. (Hierbij hoopt men echter zeer spoedig tot een re sultaat te komen). 2o. De bepaling der effectieve troepensterkte. (De onderhande lingen hierover hebben, speciaal door het Amerikaansche stand punt, een moeilijk verloop). 3o. De kwestie der bewape ningsklassen, waarover nog geen beslissing is genomen. Herriot legde er voorts den nadruk op, dat op het gebied van verlaging der legeruitgaveri eensgezindheid bestaat, zoodat er toch al heel wat is bereikt. In een rede gehouden in een vergadering van de Engclsche volksbondsvereeniging, verklaar de Lord Cecil, dat hij zeer was teleurgesteld over de Engelsche ontwapeningsvoorstellen, die niet de geringste vooruitgang betee- cenen. Engeland stelt bijvoorbeeld de afschaffing van alle tanks boven 20 ton voor. Voor zoover spr. echter wist, bezit het Engelsche leger slechts één tank die zwaar der is dan 20 ton, zoodat Enge land slechts één tank zou moe ten afschaffen. Verder richtte Lord Cecil zich tegen het Engel sche voorstel inzake het bom- menwerpen door vliegtuigen. Dit voorstel beteekent in het geheel geen bescherming wanneer men de volkeren zou toestaan om in het algemeen bombardements vliegtuigen te gebruiken, dan zouden zij die zeker in tijd van oorlog aanwenden, welke clau sules men ook in een ontwape ningsovereenkomst zou zetten. Het sterkste bewijs tegen het be houd van bombardementsvlieg tuigen, is wel, dat het een natie bij het uitbreken van een oorlog mogelijk zou zijn, een groot aan tal bombardementsvliegtuigen te concentreeren, die los te laten tegen een belangrijk punt van het vijandelijke land en dat punt in 24 uur of minder door verschrik kelijke verwoestingen een slag toe te brengen, waarvan het zich niet meer zou kunnen her stellen. Het resultaat van Lausanne wordt door Cecil beschouwd als de eerste schrede op den weg van de wereldverzoening. Bloedige Botsingen. Tijdens een opmarsch der na tionaal socialisten in Altona is het Zondagmiddag tot bloedige botsingen gekomen met commu nisten. Naar tot dusverre kon worden vastgesteld zijn 12 per sonen gedood en 54 personen ge wond. Ooggetuigen beweren te hebben gezien, dat communisten, toen de nationaal socialistische optocht door de straten van de arbeiders buurt marcheerde, uit de huizen en van de daken op de demon stranten geschoten hebben. Verscheidene nat. soc. vielen zwaar gewond neer. In den sto.t ontstond groote verwarring. De marcheerende kolonnes werden gedeeltelijk ontbonden, terwijl de rest trachtte tegen de communis ten in te gaan. Op de toesnel lende politie werd eveneens ge schoten, zoodat zij gedwongen was het vuur te beantwoorden. Oorspronkelijk waren ruim 60 jersonen naar de ziekenhuizen wergebracht. Slechts eenigen conden na verbonden te zijn, weer huiswaarts keeren, het mee- rendeel der gewonden bleek zeer zware verwondingen te hebben opgeloopen. Zoo waren verschei dene armen en beenen door ploer- tendooders versplinterd, terwijl schedelbreuken niet weinig talrijk waren. Onder de gewonden be vinden zich ook 6 vrouwen. In Greifswald zijn bij een bot sing tusschen nat.-soc. en com munisten 19 personen, grooten- deels door schoten aan hootd en borst gewond. Twee personen werden gedood. Behalve in Altona, Berlijn en Förstenwalde is het nog in ver schillende andere plaatsen van het rijk tot politieke vechtpar tijen en relletjes gekomen. Te Bochum werd bij een vecht partij een arbeider zwaar gewond. Een ander kreeg een schot in het been, weer een ander een schot in den hiel. In Remscheid werden twee nat.-soc. door schoten gewond. De daders zijn gearresteerd. Een vrachtwagen met nat.-soc. werd door communisten overvallen. Een politie-agent, die wilde in grijpen, kreeg een pak slaag. In Barmen werden drie uit Remscheid komende auto's met nat.-soc. door de politie gevisi teerd Er werden 18 geladen revolvers gevonden. De visitatie had plaats, omdat de politie ter oore was gekomen, dat de nat.- soc. onderweg hadden geschoten. In GiadbachReidt kwam het (Wordt vervolgd) AXELSCME COURANT. Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. 52) Ik keek hulpeloos naar de vrouwen. Wat (noest ik beginnen Ineens meende ik een uitweg gevonden te hebben. Neen sire, zeide ik op gejaagden toon, maar toch zoo zoo eerbiedig als lk kon. Laat ik u eerst vertellen wat ik gezien heb. De heer de Brühl staat buiten met een stuk of «es kerels, die tot alles in staat zijn. Ik smeek Uwe Majesteit daarom em liever een korte gevangenschap... Ik hield plotseling op en keek naar het verwilderde gezicht van den ko ning. Mijn slecht gekozen uitdrukking had hem inderdaad tot razernij ge bracht. Altijd van verraders omringd, meende hij overal gevaar te zien, voornamelijk waar het niet was en terwijl hij vergat wat hem buiten zou wachten, was er in zijn brein slechts plaats voor de gedachte dat ik hem hierheen gelokt had em hem gevangen te nemen. Hij zag in doodsangst om tlch heen en herhaalde steeds dat «ene woord „gevangenschap". Tot overmaat van ramp werd er ineens zoo hard op de deur gebonkt dat mevrouw de Brühl een lnideu gil gaf. Dit laatste bracht den koning zóó buiten zichzelf, dat hij van woede op den grond stampte en schreeuwde dat ik de deur moeBt openen, ik was echter vast besloten dit zoo lang mo gelijk uit te stellen en terwijl ik mijn handen Baar hem ophief, wilde ik hem smeeken om het aan mij over te laten» Hij begreep dit gebaar niet en een stap achteruit tredend haalde hij met een plotselinge beweging zijn zwaard te voorschijn, dat hij op mijn borst richtte. Ik geloof neg niet, dat hq van plan was om mij te doorsteken, maar dat een opwelling van zelfbehoud hem er toe bracht te toonen, dat hij nog in staat was om zich te verweren. Ik viel echter op de knieën voor hem en voordat hij iets met het zwaard kon uitrichten, sprong freule de la Vire naar voren en gaf hem een slag tegen de elleboog. De koning, die niet wist wie dat deed, sloeg wild van zich af en raakte ongelukkigerwijze de lamp, die in stukken op den grond viel. We zaten nu in volkomen duisternis, die angst wekkend werd door het geschreeuw van de vrouwen, welke doodsbang waren voor den halfwaanzinnge. Daar ik mij het meest ongerust maakte over de freule, ging ik naar het vuur, nam een kaars en stak die spoedig aan, zoodat ik weder zien kon. Freule de la Vire stond met een hoogrood gezicht in een hoek van het vertrek. Ze had haar hand in een zakdoek gewikkeld, die rood van het bloed zag en waardoor ik begreep dat het zwaard van den koning haar ge wond had. Voor haar meesteres stond Franchette, als een wilde kat, die ge reed is om een aanval te doen. Me vrouw de Brühl en Simon stonden dicht bij hen tegen den muur geleund en de koning zat in een stoel aan de tafel. Ik ging zwijgend naar hem foe, knielde neer en mijn pistolen en zwaard op de tafel leggend, zeide ik: De dear is daar ginds, sire. Indien u het wenscht, Mnnt n hem openen» Ik ben nw gevangene. De maarschalk provoost wacht bniten. U kunt mij dus aan hem overleveren. Alleen één ding wensch ik a nog te zeggen Uwe Majesteit vergist zich als hij denkt, dat ik ook maar een oogenblik geweld tegen hem heb willen ge bruiken. Hq keek mij suffig aan. Weiman, waarom hief je je hand dan naar mij op? mompelde hij. Ik deed het alleen om Uwe Ma jesteit te smeeken, dat hij nog een oogenblik zou wachten, «eide ik, ter wijl ik zag dat hij weer een weinig tot zichzelve begon te komen. Als Uwe Majesteit slechts een oogenblik naar me wil luisteren, zal ik u alles uitleggen. Mijnheer de Biühl staat daar met res mannen, de maarschalk provoost heeft er acht of negen bij zich en als de Brühl den koning hier vindt en dus begrijpt dat zijn plannen zullen mislukken, dan is hij tot alles in staat. U zoudt absoluut niet veilig zijn op dit uur in de straten van Blois. En dan komt er nog bij zeide ik, met vreugde opmerkend dat de koning werkelijk naar mij luisterde, da*, al3 men eenige vermoedens heeft, dat u in onderhandeling bent met de Rosny, er groote kans bestaat dat er een op roer in de stad zal ontstaan. Daar is wel iets van aan, ant woordde de koning met ontwakende energie. De Brühl is woest genoeg om mij aan te randen. Maar hoe kan ik hier wegkomen, mijnheer? lk kan hier toch niet blijven. Ze zullen mij missen. Ik ben geen tamboer-majoor, waar niemand naar omkijkt. Als Uwe Majesteit zich op mij ïou willen daten, zeide ik aar* xelead. Me op u verlaten, antwoordde hij knorrig, terwijl hij zijn gepolijste nagels bekeek, waarop hij nog trot- sctaer was dan een vrouw. Wel heb ik me dan den heelen avond niet op u verlaten Zeker, sire, en ik hoop u ergens te brengen, waar n hoogstwaarschijn lijk niet gevonden zult worden. Een nieuwe aanval op de deur waarschuwde mij, dat ik nu haast moest maken. Ik ging den koning dus voor naar de binnenkamer en legde de pistolen op tafel, waarnaast ik de kaars plaatste. Vervolgens ging ik naar het andere vertrek terug. Freule de la Vire kwam plotseling naar me toe loopen. Schuchter keek ze om en ziende, dat mevrouw de Brühl haar volgde, mompelde ze met een hooghartigen blik blik: En die dame Moeten we in hetzelfde vertrek blijven, mijnheer? Freule, zeide ik op onderdrukten toon, heb ik ooit iets oneervols van u gevraagd Ze schudde ontkennend het hoofd Evenmin doe ik dat dus op het oogenblik, antwoordde ik ernstig. Ik vertrouw aan uw zorg een vrouw toe, die zich terwille van ons aan groote gevaren heeft blootgesteld. De rest laat ik aan u over. Ze keek me een oogenblik ontevre den aan, doch ging vervolgens het vertrek binnen, terwijl mevrouw de B ühl en Franchette achter haar aan kwamen. Ik sloot de deur en wendde mij tot Simon. De jongen scheen te schrikken teen ik hem strak aankeek. Ik twijfelde echter niet aan zijn trouw. Het eenige, wat je te doen hebt, zeide lk, terwijl ik de grendels vast* hield, is dat je deze deur goed afsluit en niemand anders dan Malg- nan inlaat. Zeg hem dat hij, zoodra er geen onraad meer is, met zfjn mannen den koning naar het kasteel terugbrengt. Draag hem op om dapper te «ijn, want hij heeft het leven van den koning in zijn banden. Hierna opende ik wederom het luikje. Een dozijn woedende stemmen schreeuw den luide toen ze my zagen. Hun leider bracht hen echter na eea oogenblik tot kalmte en zeide tot mijGeeft u zich nu over of niet, want ik heb geen lust om terwille van u den heelen nacht op te blijven. Ik waarschuw u er voor, dat het bevelschiift dat u daar in handen hebt, door den koning nietig is ver klaard. Dat zijn mijn zaken niet, seide hij ruw. Neen, maar het kas toch heel goed zijn, dat de koning u morgen bij zich laat komen. Dit scheen eeni gen indruk op hem te maken. Ik wil me echter op twee condities over geven, ging ik voort. Ten eerste dat ik mijn wapens mag behouden totdat we de gevangenis bereikt heb ben. Ik beloof u, dat ik dan rustig met u mede zal gaan» Wel, zeide de maarschalk-pro voost op beleefder toon, daar heb ik niets tegen. En ten tweede dat u uw man nen niet toestaat om mijn deur open te breken. Ik zal direct naar buiten komen en ik verzoek er dus om, dat uw mannen niet in mijn kamers bin nen dringen.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1932 | | pagina 1