s®aris.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
ScbrijTende in bet zand....
No. 55.
VRIJDAG 16 OCTOBER 1931
47 e Jaarg.
J. C. VINK - Axel.
FEUILLETON.
Binnenland.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER-UITGEVER
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 69263.
ADVERTENT1ËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën werden franco ingewacht, uiterlijk
tet Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Iemand vertelde onlangs in een
krant een heel simpel, naïef ge
valletje, zonder eenig commentaar.
Een moeder namelijk, sloeg haar
kleine meid van 5 jaar gade, toen
die zat te spelen en toen zag ze
op een gegeven oogenblik, dat
de dreumes een touw om de
pooten van haar hondje bond.
Ze berispte het kind, waarop de
hummel met een ernstig gezichtje
om vergeving vroeg. Die natuur
lijk aan de kleine zondares ge
geven werd. Het kind speelde
een paar uur rustig buiten, kwam
toen binnen en vroeg„Ben ik
nou zoet geweest, Mam „Ja,
hoor, heel zoet", antwoordde haar
moeder, „ma«r je moet niet de
hond vastbinden". „O, Mam",
merkte de kleine meid zachtjes
op, „u heeft me straks vergeven.
Begint u er nu weer over". Toen
daagde er even een nieuwe ge
dachte en de moeder zei hartelijk
„Nee, zeker niet 1"
Een erg naïef kindergebeurte
nisje, nietwaar Inderdaad, maar
een dat verscheidene van ons
misschien nog wel eens even te
denken kan geven, omdat het in
kinderlijke eenvoud den nadruk
legt op het principe der ware
vergevensgezindheid. Het is een
machtig mooi ietsvergeven.
Het is de mentale houding van
het afzien van de vergelding, de
wraak, die ons rechtens ten volle
toekwam, maar die we vrijwillig
opgeven, uit een gevoelen van
zuivere naastenliefde, omdat we
gezien hebben, dat de gemoeds
gesteldheid die den ander tot zijn
daad of woord van onrecht ten
onzen opzichte dreef, gewijzigd
is, dat hij zijn daad betreurt en
het verkeerde ervan inziet. Wan
neer dan het aangedane onrecht
vergeven wordt, begint de ver-
gevene op een schoone lei. De
heele zaak is afgedaan, we hebben
te toonen dat onze vergeving op
recht gemeend en gevoeld was,
door hem opnieuw te vertrouwen
en in de oprechtheid van zijn
berouw te gelooven. Zoodat we
Is uw vader hier I herhaalde
graaf Beaucourt opgeruimd. En bij
zijn terugkomst in Frankrijk heeft hij
zich zeker tegen onze verbintenis ver
zet
In plaats van te antwoorden, leidde
Sofie of liever Constance Mixtome,
hem in de ontbijtkamer, waar hare
ouders bijeen waren.
Ha, mijnheer Lepage, zeide hij,
na mevrouw Eugenie beleefd gegroet
te hebben, dat is een aangename vei-
rassing. Ik verheug mij temeer, daar
voor mij thans een nieuwe hoop wordt
geboren. Mag ik vertrouwen, dat u
nu anders over mijne verbintenis met
Sofie denkt en ik haar als bruid mag
begroeten
Alexe Mixtome reikte den graaf la
chend de hand en antwoordde met ge-
maakten ernst:
Ik blijf bij mijn vroeger geno
men besluit, dat Sofie Lepage nooit
uwe echtgenoote kan worden.
Aan den toon bemerkte graaf Beau-
Court dat hier iets anders bedoeld
Werd en zeide
Ik begrijp den zin uwer woor
den niet, mijnheer Lepage, en zich tot
mevrouw Eugenie wendende sprak hij;
Ik beroep mij op de voorspraak,
mevrouw, die mij door u beloofd is,
Mijn waarde graaf, zei mevrouw
Mixtome, ten volle bekend met het ge
heim, moet ik mijnheer Lepage gelijk
{even. Juffrouw Lepage kan nooit
ook niet het recht hebben, „er
nog eens over te beginnen". En
dat is iets, dat sommigen van ons
nog wel eens mochten bedenken.
Heel moeilijk hoeft dit niet eens
te zijn. We hebben slechts eens
goed in gedachten te houden, hoe
wij ons zouden gevoelen, wanneer
wij in zulk een positie verkeerden.
Wanneer wij een fout hadden
gemaakt, er spijt van hadden ge
kregen, de onjuistheid hadden in
gezien en erkend en rechtgezet,
het gracieuse gebaar van de ver
geving in ontvangst hadden ge
nomen en dan later moesten
ondervinden dat de man die eerst
onze spijtbetuiging aanvaardde er
nog weer eens over begon". Wij
zouden dat ook drommels on
prettig vinden.
Bovendien, we hebben als men-
schen het recht niet, elkaar even-
tueele werkelijke of vermeende
tekortkomingen en fouten zoo
zwaar aan te rekenen. En daar
naast is het uit psychologisch
oogpunt te eenenmale onjuist, na
pardonneering van een fout
die door den bedrijver ervan in
gezien en betreurd werd er
nog eens op terug te komen.
Immers door deze houding aan
te nemen, deze verwachting van
een herhaling van de fout, baant
men er juist den weg voor. We
plakken als het ware het etiket
van minderwaardigheid op den
mensch die eens die fout beging
en in plaats van hem te helpen
door ons vertrouwen dat de fout
niet herhaald zal worden leggen
we door ons wantrouwen tot
uiting komend in ons er weer
over beginnen" de fout op
hem vast.
Er staat in een schriftuurlijke
passage een ontroerend voorbeeld
van vergevensgezindheid en van
de wijze waarop wij de fouten en
tekortkomingen van „de anderen"
hebben te zien. Er wordt dan
verteld dat men een „overspelige
vrouw" tot den „Meester" bracht,
en die dus volgens de Mozaïake
wetten gesteenigd moest worden.
Wat de Leermeester der menschen
daarvan wel zou zeggen. Er werd
evenwel niets gezegd. Hij bukte
huwen. Wilt ge echter uwe liefde op
Constance Mixtome, mijne dochter,
overdragen, dm geef ik vooruit reeds
mijne toestemming en geloof u tevens
te kunnen verzekeren, dat Alexe Mix
tome u de zëne niet zal weigeren.
Graaf Beaucourt zag mevrouw
Eugenie en Alexe Mixtome verwon
derd aan daarna viel zijn blik op Sofie.
wier schalksche lach hem de geheele
waarheid zeide.
Mevrouw Constance, gij Sofie
stamelde hij. Is dat mogelijk?
Ja, het is zoo, antwoordde mevr.
Eugenie ontroerd. Mijnheer Lepage
is Alexe Mixtome, mijn echtgenoot,
nu markies van Charlemont. Zijn
naam is weder hersteld en de ware
moordenaar zijns broeders is gevonden.
Dank zij de Goddelijke Voor
zienigheid en mijne edelmoedige doch
ter, voegde Alexe Mixtome erbij, en
vervolgde: De banvloek is van mijn
hoofd weggenomen, want het geheim
werd onthuld, en aan uwe verbintenis
met Constance staat niets meer in den
weg I
De jonge graaf sloot het meisje in
zijn armen. Zij weende van vreugde
en geluk. Daarop knielden de geluk
kige verloofden voor de vereenigde
echtgenooten neder, die hen van gan-
scher harte hunnen zegen schonken.
Zij namen wederom plaats en het ver-
ledene werd druk met elkaar besproken.
Tegen den middag verscheen mijn
heer Talbot, om het verbroken huwelijk
van Alexe Mixtome en mevrouw Euge
nie te herstellen, waartoe hij per tele
foon verlof gevraagd en bekomen had.
Tot laat in den avond bleef hij in het ge
zelschap der gelukkigen, en naar het
dorp terugkeetende, zond hij een stil
dankgebed ten Hemel, die «lies ten
zich en „schreef met den vinger
in de aarde". Tot twee keer toe.
Alsof daarmee gezegd moest zijn
grif eikaars fouten en tekortko
mingen niet in een rots, en houd
er de herinnering niet voortdurend
levendig aan, maar schrijf ze
veeleer in het zand, in het stof,
om met één streek uitgewischt
te kunnen worden.
Want wat gebeurt er bin
nen in ons, wanneer we een aan
gedaan onrecht vergeven Is het
niet, dat we, terwijl we een reden
voor vergelding hebben uit een
oogpunt van recht, niettemin
ter wille van een hooger belang
dat recht opgeven De geest
der vergevensgezindheid is de
triomf over ons eigenbelang".
G,
Nederland-Bclgië.
Prof. W. E. Boerman uit Rot
terdam, en prof. C. van Vuuren,
uit Utrecht, hebben aan den Mi
nister van Buitenlandsche Zaken
een schrijven gericht, waarin o.m.
het volgende wordt gezegd
Uit overwegingen van sociaal-
en economisch geographische be-
teekenis werd door ons met groote
belangstelling de ontwikkeling der
onderhandelingen met België ge
volgd. Daarbij werden wij ge
troffen door het feit, dat eigenlijk
ir. geen der officiëele bescheiden,
noch in de van andere zijde ge
publiceerde geschriften, voldoen
de de nadruk gevallen is op de
sociaal- en economisch-geogra-
phische functie van de tusschen-
wateren, ten aanzien van de maat
schappelijke, economische en na
tionale saamhoorigheid van het
gebied, dat zij doorsnijden, met
het overige deel van Nederland.
De saamhoorigheid van Zeeland
met de overige gewesten groeide
historisch, sociaal- en econo-
misch-geographisch, doch niet
altijd heeft men de beteekenis en
het belang van die groeiende
nationale eenheid begrepen. Bij
de behandeling van de scheiding
van 1839 kwam men voor dat
Nederlandsch-nationale karakter
goede geleid had.
Den volgenden morgen leverde mevr.
Bienjour schriftelijk haar ontslag in. Zij
begreep, dat mevrouw Mixtome nu geen
eeredame meer noodig had en gevoelde
bovendien, dat zij onmogelijk kon blijven
Mevrouw Mixtome trachtte haar niet
terug te houden, doch liet haar gaan
met goedkeuring harcr dochter zeide zij
haar nochthans een klein jaarlijksch in
komen toe.
Spoedigdaarop verscheen graaf Beau
court bij het ontbijt, met een dagblad in
de hand, hetwelk een bericht uit Grie
kenland bevatte, dat van groot belang
was. Leondari en zijn bende waren door
een sterke afdec ling soldaten omsingeld
en de hoofdman gedood g;worden.
Sofie rilde bij de herinnering, welke
dit bericht bij haar opwekte en in haar
hart dankte zij de Voorzienigheid, die
haar tegen alle gevaren beschermd en
tot geluk en vrede gevoerd had.
De telegraaf had de tijding van Alexe
Mixtome's terugkomst door het geheele
laad verspreid en overal heerschte de
grootste opschudding; reeds den vol
genden dag brachten de dagbladen de
voorvallen op Charlemont en Montfa-
con aan het licht. Toonde men aan
vankelijk algemeen medelijden, spoedig
veranderde dit in vreugde en oprechte
deelneming.
Op verlangen van den Inmiddels
aangekomen hertog van Montfacon,
stelde de nieuwe markies zijn vertrek
uit, tot hij volkomen gerechtvaardigd
zou zijn, en dit duurde dan ook niet lang.
Het onderzoek van Philippe nam spoe
dig een aanvang en was weldra afge-
loopen. De bewijzen tegen hem en zijn
heer, die door zelfmoord aan het aard*
sche gerecht ontkomen was, veroor
deelden beiden, Sr bleef geen twijfel
van dit gebied krachtig op. In
den tijd, die daarop volgde, is
de verkeersgeographische betee
kenis van dit gebied door de
snelle ontwikkeling van Antwer
pen en Rotterdam sterk toegeno
men. Met bewonderenswaardige
bekwaamheid is het den Neder-
landschen waterbouwkundigen
gelukt, ondanks alle moeilijkheden
die tusschenwateren te laten blij
ven voldoen aan de nationale
verkeersgeographische functie,die
zij in ons Nederlandsche delta
gebied te vervullen hadden, n.l.
de verbinding van Zeeland mst
Midden-Nederland en in het bij
zonder met de Zee- en Rijnhaven
Rotterdam. Krachtig hebben deze
geslaagde pogingen dan ook bij
gedragen tot het voortbestaan dier
nationale saamhoorigheid. Het
wil ons voorkomen, dat dit be
langrijke punt bij de te voeren
en gevoerde onderhandelingen,
ten aanzien van de herziening der
verdragen van 1839, tot nu toe
onvoldoende belicht werd. Vooral
in den laatsten tijd meenen wij
wederom aanwijzingen te zien, die
doen vermoeden, dat ten bate van
Antwerpen-Zeehaven deze belang
rijke kwestie op den achtergrond
geraakt is. Het is toch buiten
allen twijfel dat iedere verbinding
van Antwerpen met het Hol-
landsch Diep, in den vorm van
een gesloten kanaal het verkeers
geographische belang dier natio
nale wateren, dat voorwaarde en
levenswekkend was voor de saam
hoorigheid van Zeeuwsch-Vlaan-
deren en het overige Zeeland met
het Rijk, ten eenenmale op den
achtergrond doet schuiven. Dit
is het gevaar, waarop wij met
grooten ernst de aandacht van
uwe Excellentie wilden vestigen.
Daarnaast staat echter nog een
ander gevaar. Dit geldt het wes
telijk deel van Noord-Brabant,
dat uitgegroeid is tot een bloeiend
gewest. Ook dit gebied zal door
een gesloten kanaal van de Ant-
werpsche dokken naar laatstge
noemd vaarwater, in hooge mate
in zijn ontwikkeling worden be
dreigd, een deel ervan wordt af
gescheiden van het eigen achter-
meer over, dat zij den moord samen ge
pleegd hadden. De molenaar Greg be
kende, dat hij in den nacht, teen de
markies vermoord werd het kasteel
tien minuten voor twee verlaten had.
Toen hij over het bovenste terras ging,
had hij een man aan het venster der
slaapkamer van den markies gezien en
hij bezwoer, dat deze man August Bar-
tineux geweest was. Zijnen weg ver
volgende had hij opgemerkt, dat Alexe
Mixtome met gebogen hoofd in het
park op en neer wandelde, waardoor
de vroeger door dezen afgelegde, hier
op betrekking hebbende verklaring, be
vestigd werd.
De molenaar bekende verder, dat hij
August Bartineux den moord verweten
en van hem geld en beloften ontvangen
had, op voorwaarde te zullen zwijgen,
Hij had gedacht dat Alexe M x ome
niet veroordeeld kon wordennu dit
echter toch geschiedde, had hij niet
durven spreken.
Bij de gerechtszitting verklaarde
Philippe zich schuldig en legde een
openbare bekentenis af, maar trachtte
het grootste deel der schuld op August
Bartinerx te werpen. Hij zeide, dat de
markies hem 's avonds mishandeld en
hij daarom gezworen had, zich voldoe
ning te verschaffan. August Bartineux
had hem afgeluisterd en was 's nachts
bij hem gekomen, Hij had hem zijne
geldelijke verlegenheid medegedeeld
en hem overgehaald den markies om het
leven te brengen. Hij en Bartineux
hadden de daad te zamen uitgevoerd,
de juweelen onderling verdeeld en de
verdenking op AeXle Mixtome gewor
pen, die zij beiden haatten. Zij hadden
alles zoo aangelegd, dat er een menigte
bewijzen van zijn schuld voorhanden
warin, tengevolge waarvan hfi veroor»
land een ander deel verliest zijn
verbinding met het elastische ioo-
zingsgebied, dat de Zeeuwsche
wateren door de beweging van
eb en vloed voor deze streek
steeds vormen.
Bovendien zal dit gebied eco
nomisch, meer nog dan thans
reeds het geval is, werden vast
gehecht aan Antwerpen en om
geving. En eindelijk zal met
name voor Zeeuwsch-Vlaanderen
de natuurlijke verkeers-geograp-
hische band met West-Brabant
verloren gaan. Dit verband zou
zonder twijfel behouden blijven
en zelfs versterkt kunnen worden
door de Wester-Schelde in open
verbinding te stellen met den
ingang van het verbeterde tus-
schenwater, dat ter hoogte van
Bath naar het Noorden zal worden
gegraven.
In volkomen overeenstemming
met dit inzicht, wordt zoowel in
de omschrijving van een door de
Regeering aanvaardbaar verklaard
kanaal als in de ontwerpen van
de Irs. van Konijnenburg en Bon-
gaerts, het open Wester-Schelde-
vak gehandhaafd, als noodzake
lijke schakel in de verbinding van
Zeeuwsch-Vlaanderen met West-
Brabant en het Noorden. Uit
schakeling van dit open Wester-
Scheldevak zou dan ook inder
daad in sterke mate het isolement
van een deel van ons land ten
gevolge hebben.
Werklooxenzorg.
Naar aanleiding van een vroe
ger door dr. Vos gedane vraag
heeft de Minister van Binnenland-
sche Zaken en Landbouw thans
eenige gegevens verstrekt over de
uitgaven voor werkloozenzorg in
't jaar 1930. De bijdragen aan werk
lozenkassen bedragen f 3.010.000
van het Rijk en f 2 800.000 van
de gemeenten. Voor wachtgeld
regeling werd door het Rijk be
taald f 21.500 en door de gemeen
ten f 34.000voor kosten voor
verplaatsing van arbeidskrachten
resp. f 13.800 en f 12 200.
Door de gemeenten werd
f9.227 522.58 betaald aan kosten
van steunverleening, terwijl het
deeld zou worden en Bartineux de titels
en goederen van Charlemont zou erven.
Hij verhaalde verder dat Bartineux
voornemens was geweest, de jonge
markiezin uit den weg te ruimen, maar
dat haar vermeende dood de uitvoering
van het plan had voorkomen. Philippe
Piron werd ter dood veroordeeld en
boette zijn misdaad onder de valbijl
der scherprechters.
AlfxM'xtome werd na eenige weken
weder in zijne rechten hersteld. Van
alle kanten kwamen gelukwenschen en
uitnoodigingen en de langen tijd dood
gewaande markies was de held van
den dag.
Kort na deze gebeurtenissen namen
Ah x- M'X ome en zijne echtgenoote,
de schoone markiezin, en hunne doch
ter Constance hunnen intrek in het
kasteel van Charlemont, onder het
blijde gejuich van de pachters, de be*
dienden van het kasteel en de inwe-
ners van het dorp, die hunnen heer
met eerbewijzen ontvingen.
Drie maanden later werd er weder
een groot feest gevierd, doch ditmaal
was niet alleen het kasteel, jmaar het
geheele dorp in feestdosch gehuld Van
elk huis wapperde de vlag en het
kleinste huisje was zelfs met groen|en
bloemen getooid.
Men vierde de bruiloft van graaf
Alfred Beaucourt en Constance Mix
tome; opgewekte jubelkreten begroet*
ten het bruidspaar.
Het kasteel was rot gasten en van
heinde en verre kwamen geschenken
aan. juweelen en meer andere kostbaar*
heden werden hnn door voorname
vrienden gestuurd, maar de zegen der
ouders was het jonge paar het liefst
van alles.
Niemand van allen die Sofie tlfzijdë
AXELSCHEI 5COURANT.
102)
