Sè>
Nieuws- en Advertentieblad
öj4s
voor Zeeuwsch-
Vlaanderen.
iNo. 25.
VRIJDAG 3 JULI 1931.
4le Jaarg.
NIET TOBBEN.
Binnenland.
FEUILLETON.
J. C. VINK - Axel.
fflSj pt
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden.
Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor
eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure.
Dit wonderlijke woord is aller
eerst het woord van een Dichter.
Het is dusbeeldspraak. Maar
het is de beeldspraak van een
visionair dichter, en daarom is
het meer dan alleen maar: „bij
wijze van spreken", dat Hij het
Zijn beminden geven zal als in
den slaap. Het is een waarheid, die
ieder ervaren heeft, wanneer de
zorg, de moeite hem of haar
overweldigde.
Of kent ge het niet, die moei
lijkheid, waar ge geen weg mee
weet in uw leven. Dat duistere
punt, waarover maar geen licht
te ontsteken is Dat vraagstuk,
dat maar niet op te lossen is;
waar ge dagen en weken in den
geest mee bezig zijt zonder ver
der te komen. En dan plots on
verwacht, in den slaap, ziet ge
de oplossing. Plots wordt de
weg vrij en ge weet, hoe ge
handelen moet.
Het verhaal is historie van
den wiskunde-student, die een
moeilijke formule, waar hij dagen
en nachten over piekerde, een
maal in zijn slaap volkomen
oploste. En 't leven met al zijn
moeilijkheden is in vele opzich
ten zoo'n wtskunde-som. Daar
i s een oplossing.
Dat is de eerste troost.
Het zou vreeselijk zijn, indien
wij niet wisten, dat er een uit
komst is. Dat niet-weten is de
wanhoop van den atheïst, die
de vuist voor den kop slaat en
aan zich zelf ten onder gaat.
Het niet willen weten is de
krampachtige vasthouder aan zich
zelf, die in diepste worsteling
zich ontglippen laat: O God,
daar is geen God.
De uitkomst niet zien, de op
lossing niet vinden, dat is het
ergste niet. Hij, die de uitkomst
zelf is, geeft het ons ploeteraars
als in den slaap. Indien wij maar
tot slapen willen komen. D.w.z.
indien wij maar eens lós willen
van ons eigen gewurm. Het wil
zeggenzich over te geven.
Vertrouwen en gelooven. Dat is
de troost.
De zegen isde zorgzaamheid
van den Vader. Wat zit daar een
warme vaderliefde achter dat
Hij zal het Zijnen beminden geven
als in den slaap. Denk aan uw
roze kindje in het wiegje, denk
aan uw kleinen jongen, dien ge
toestopt en zijn knuistje weg
stopt onder den deken als hij
slaapt.
En begrijp dan eindelijk den
zin van dat woord: Werp al uw
bekommernissen op Hem.
Het is, zegt de dichter, tever
geefs, dat gij lieden vroeg opstaat
en laat op blijft. Dat wil niet
zeggen Zorgeloos zijn, lui zijn,
zonder kracht zijn. Het wil zeg
gen Doe wat uw hand vindt
om te doen. Maar geloof, dat Hij
weet wat gij van noode hebt.
O, tobberige ziel, vandaag,
leg u moe hoofd eindelijk te rust
Hij zal het Zijn beminden geven
als in den slaap
En nu de tegensteller. De
pendant
„Kunt gij niet één uur met mij
waken
Is dat onze dankbaarheid
Vechten en ploeteren en wroe
ten om onze eigen moeilijkheid-
jes op te lossen en uit den weg
te ruimen en niet één uur
met Hem.
Het zijn Zijn-Beminden niet,
die dat uur van waakzaamheid,
wanneer het gaat om Zijn eer,
verwaarloozen.
Als we dan onze eigen lasten
eens loslieten om onze schou
ders te zetten onder 't werk
waartoe Hij roept.
Dan eenmaal zal het veilig
zijn in de schuilplaats des Aller-
hoogsten gezeten te zijn om te
overnachten in de schaduw des
Almachtigen.
Leekebroeder.
Nationaal middenstands
congres.
Te Zandvoort werd deze week
het 28ste Nationaal Midden-
Hoover's boodschap heeft de hoop
op herstel doen herleven, maar
deze herleving zal moeten komen
door inspanning van aller krach
ten, door een einde te maken
aan den klassestrijd, door het
vormen eener nationale eenheid,
waarbij producent, distribuant en
consument, elkander naar waarde
zullen schatten.
In deze actie zal de midden
stand een zware taak wachten.
Hij zal dit gaarne doen met de
wetenschap, dat hij niet alleen
arbeidt voor zichzelf en zijn
gezin, maar dat zijn arbeid in
staat is werkgelegenheid te schep
pen, de volkswelvaart te verhoo-
gen en de waarde van het indi
vidu tot ontplooiïng te brengen.
Het antwoord van den handel-
drijvenden en van den indu-
striëelen middenstand eindigde
spr. zijn rede bij het inluiden
dezer nieuwe aëra luide: „Wij
zijn paraat."
De bondssecretaris, de heer
L. de Groot, bracht hierna hel
jaarverslag uit.
De werkzaamheden van het
bondsbureau nemen de laatste
jaren steeds toe. Met voldoening
mag worden geconstateerd, dat
het bureau in toenemende mate
een vraagbaak wordt voor vele
personen en organisaties en dat
zelfs autoriteiten zijn adviezen
op prijs stellen. Het aantal aan
gesloten vereenigingen bedroeg
aan het einde van het verslag
jaar 149, waarvan 112 plaatselijke
en 37 vakorganisaties.
Het totaal aantal leden van
alle aangesloten organisaties be
draagt 30.897, een vermeerdering
van 244 leden. Neemt men in
aanmerking, dat vooral in de
groote steden, onder invloed der
malaise een zeer groot verloop
heeft plaats gehad, dan zijn deze
cijfers bevredigend te noemen.
Het aantal persoonlijke leden be
droeg 42, waaronder 4 rechts
personen.
In de personeelsbezetting van
het bondsbureau kwam geen
verandering. Het officiëel orgaan
het Alg. Weekblad „De Midden
standsbond" wist zijn plaats in
stands-congres gehouden. De
bondsvoorzitter, de heer Ed. G.
Schürmann, sprak de openings
rede uit, waarin hij er o.m. op
wees, dat de zoo verlangde op
leving van het bedrijfsleven niet
heeft plaats gehad.
De koopkracht van ons volk
is over de geheele linie vermin
derd tot groote schade van han
del, industrie en scheepvaart. De
handeldrijvende en industriëele
middenstand maken ten volle de
ups en downs van het econo
mische leven mede. Spr. vraagt
zich af hoe lang deze toestand
nog zal duren.
Indien 'men eens trachtte wat
meer aandacht te schenken aan
het individueele kunnen, en de
belemmeringen weg te nemen,
waardoor het individu door eigen
kracht, door eigen energie, door
eigen ontwikkeling kan vooruit
komen Men heeft de laatste
jaren geleefd in een maatschappij,
waarin de een alle lasten op den
ander wilde afwentelen. Wil men
den wagen weer in het goede
spoor brengen, dan zal daarvoor
slechts één middel zijn en dat is
„arbeid". Er zal door een ieder
moeten worden gewerkt naar de
mate zijner krachten. Het toe
geven aan overdreven eischen
ging spr. voort werkt verlam
mend op de energie, terwijl wij
op fiscaal en op sociaal gebied
aan de grens gekomen zijn. Een
verder gaan zou noodlottig wor
den.
De handeldrijvende en indu
striëele middenstand hebben een
eisch gesteld, die evenwel niet is
ingewilligd.
Hun eisch was „Laat ons wer
ken Daar houdt de midden
stand nog steeds aan vast. Het
spreekt vanzelf, dat de midden
stand niet verlangt, dat plotse
ling alle sociale wetten zouden
worden stopgezet. Maar het ligt
op den weg der regeering, niet
voort te gaan op den weg, die
leidt naar verdere beperking van
het bedrijfsleven.
Dit congres heeft tot doel de
taak van den middenstand in het
distributieproces aan te toonen.
Niets zal het verhinderen, Het zal
DRUKKER-U1TGEVER
de vooraanstaande gelederen van
de middenstandspers te hand
haven.
Herinnerd wordt aan de actie
van den bond inzake den vrijen
halven dag van het winkelper
soneel op Koninginnedag, aan
de gelegenheid aangesloten orga
nisaties geboden om door be
middeling van het Bondsbureau
de beschikking te krijgen over
belangwekkende industriëele films
ter vertooning in en ter opluiste
ring van bijeenkomsten.
Geruimen tijd wordt stilge
staan bij de actie inzake de arti
kelen 6 en 9 der Winkelsluitings
wet en bij de pogingen tot her
ziening van het Werktijdenbe
sluit.
Gememoreerd werd de actie
inzake het Werktijdenbesluit voor
kantoren, die, betreffende de be
strijding van het cadeau-stelsel,
die tegen cadeaux aan fancy-
fairs e.d. kortingbestrijding, de
verschijning van het boekwerk
van dr. Tobi over „Georgani
seerde distributie", aan de mede
werking, die verleend werd aan
het Comité „Brabantsche Indu
strie-dagen" inzake het bevor
deren van den afzet van Nederl.
Fabrikaat in het algemeen en
van de Brabantsche producten
in het bijzonder.
De Middenstandsraad, waarin
de Bond door vier gewone leden
en één buitengewoon lid verte
genwoordigd is, heeft in het ver
slagjaar wederom belangrijk werk
ten bate van den middenstand
verricht.
De onderhandelingen met de
beide andere bonden over een
eventueele wijziging der samen
stelling van den Middenstands-
raad hebben eindelijk concreet
resultaat opgeleverd.
De Bond heeft zich ten slotte
neergelegd bij een voorstel tot
wijziging van het Erkenningsbe-
sluit, tengevolge waarvan het aan
tal gewone leden per Bond van
4 op 5 zal worden gebracht, ter
wijl twee-jaarlijks de helft der
leden zal aftreden.
De Bond verleende steun aan
het Comité van verweer tegen
Wordt vervclgd.
OURANT.
AXELSCHE
./'r'\.V
8S k aö0
Het is alzoo, dat Hij het Zijnen
beminde als in den slaap geeft.
Psalm 127 2.
73;
Sofie vermoedde, dat, als de markies
naar Paiijs ging, zijn bediende hem
zou vergezellen. Het was thans haar
zaak Philippe Piron in het oog te hou
den zij begreep, dat de markies van
Charlemont dikwijls bij mevrouw Mix
tome zou komen en Philippe bij Jo
hanna. Zij kon dus haar doel berei
ken door met mevrouw mee te gaan.
Hier kan ik niets doen, zeide zij bij
zich zelf. Wat ik te Parijs bij me
vrouw Mixtome zal kunnen.verrichten
weet ik niet. Ik zie mijn weg niet
duidelijk, maar ik zal maar hopen.
Zij was de eentoonigheid harer wan
deling moede. Zij had den geheelen
morgen nog voor zich. Niemand be
spiedde haar en daarom besloot zij
naar de ruïne te gaan, welke zij wel
dra bereikte. Niemand had haar zien
uitgaan, dus voelde zij zich Rustig.
Philippe had echter bemerkt, dat zij
het huis verlaten had.
Langzaam schreed zij door de kapel,
alles bekijkend. In een donkeren hoek
bleef zij staan, keek in het rond, zette
zich in een nis neer en liet hare ge
dachten den vrijen loop.
Intusschen werden op het kasteel de
toebereidselen voor het diner voortge
zet. Een bode van Montfacon bracht
een brief, waarin mevrouw Mixtome
den markies mededeelde, dat zij en
hare gasten den volgenden dag naar
Parijs zouden vertrekkendat echter
de bedienden op Montfacon bleven en
geloofde binnen veertien dagen te zul
len terugkeeren. Aangaande het diner
schreef zij, dat zij besloten had hare
gasten de ruïne bij maanlicht te laten
zien. Daar 'echter dezen avond op
geen maanlicht kon gerekend worden,
verzocht zij den markies de ruïnen te
laten verlichten.
Een heerlijk idee 1 riep de markies
van Charlemont. De weg van hit ka
steel naar de ruïne moet verlicht wor
den, Toen mevrouw Mixtome hier nog
woonde gebeurde dit dikwijls; zij zal
gelooven dat de vroegere tijd is terug
gekeerd. Onze eenvoudige maaltijd
zal in een schitterend feest worden ver
anderd.
En onmiddellijk gaf hij de noodige
bevelen. Nadat hij alles geregeld had.
keerde hij in zijne kamer terug, waar
hij zijn bediende vond, die op zijn ge
mak ln den leunstoel van zijn heer lag.
De markies werd boos van ergernis
over deze brutaliteit.
Wat doet gij in mijn leunstoel
Waarom staat gij niet op als ik kom?
Philippe stond niet op en keek zijn
gebieder onverschillig aan.
Hoe dikwijls hebt gij mij zulke
vragen gedaan en wat heeft het uit
gehaald Ik ben communist van be
ginselen, zooals gij weet en geloof
evengoed te zijn als de markies van
Charlemont.
De markies werd rood van woede.
Maar wanneer iemand van de be
dienden u zoo eens zag I Wat zouden
zij wel denken
Daarvoor ben ik te voorzichtig.
SVêchts als wij alleen zijn, huldig ik
mijn communistische denkbeelden, ant-
woordde Philippe. Oaat het diner door
of zal het weer het verhinderen
Bureau Markt C 4.
Telef. 56. - Postrek. 60263.
een feest zijn. De ruïnen worden ver
licht.
Wat?
Morgen vertrekt mevrouw Mix
tome naar Parijs, ik ga mee, zorg dus
voor mijn koffers.
Goed, zeide Pnilippe opstaande
Ik wil ook naar Parijs, niet voor ple
zier, maar voor zaken. Mijn broeder
heeft den vluchielin^ daar gezien en mij
geschrevenik geloof dat hij daar zal
wachten tot ik overkom.
Alëxe Mixtome te Parijs?
Ja. Meent ge dat ik stil heb ge
zeten Ga maar voort met feesten ik
zal de wacht houden. Jean bespiedt
voorloopig den vluchteling en als ik
in Parijs ben, zal ik de zaak zelf af
maken.
Daar mag niets van bekend wor
den, want als mevrouw Mixtome ver
neemt, dat hij leeft en zich hier be
vindt. dan is alles gedaan. Zij zal
echter de mijne worden dat heb
ik gezworen.
Mevrouw zou verstandig doen
met het verleden te breken zij moet
met u trouwen en haar gemaal ver
geten. Morgen spreken wij verder, of
van avond na het feest. Wanneer gij
goed speelt, kunt gij van avond een
heel stuk vooruit komen.
Hij verliet de kamer en ging langs
een omweg naar de ruïnen.
Sofie zag hem komen. Zij wilde hem
vermijden, want zij vreesde hem om
dat hij haar naar het leven stond en
trok zich dus in de kapel terug eer hij
het bemerkt had. Zij liep door het zij
schip naar de groote familieloge welker
gordijnen dichtgetrokken waren. De
deur stond aan. Zij trad binnen en
plaatste zich in een donkeren hoek neer
waar zij niet gemakkelijk kon geilen
worden.
Nauwelijks was zij in veiligheid of
zij hoorde Philippe komen. Haar hart
sloeg snel. Philippe ging voorbij de
loge naar den preekstoel. Bevend keek
Sofie door een spleet tusschen de gor
dijnen. De bewegingen van Philippe
hadden iets sluipends. Bij eiken tred
keek hij naar alle zijden om. Het was
duidelijk, dat hij iets geheims van plan
was.
Achter den preekstoel bevond zich
de sakristij en onder den preekstoel
was een trap naar den kelder, waarin
de Charlemonts sedert eeuwen begra
ven waren. Sofie had den kelder nog
niet bezocht, doch had er wel van ge
hoord.
Nadat Philippe nog eens omgezien
en een tijdje geluisterd had, sioop hij
behoedzaam den trap af.
Sofie was nieuwsgierig wat Philippe
ging doen en daar het wellicht eene
gewichtige aangelegenheid gold, be
sloot zij hem te volgen.
Stil verliet zij de loge, luisterde een
oogenblik en gleed ais een schaduw
den donkeren trap af.
Onder aan den trap kwam Sofie in
een soort van portaal, dat op een lang
en breed gewelf uitliep, terwijl juist
een lichtstraal binnen viel.
Sofie sidderdemaar de liefde tot
haren vader en de gedachte aan haar
doel deden haar alle vrees overwinnen.
Philippe stond aan het eind van het
j gewelf met een lantaarn in de hand,
welke hij had aangestoken. Langs
beide zijden van het gewelf was een
rij doodkisten geplaatst, die met beeld
houwwerk versierd waren. Philippe
bleef voor een kist staan, waarop figuur-
tj:s in knielende houding waren uit»
gehouwen, Hij hief de lantaarn op,
keek naar de deur en luisterde opnieuw.
Toen hij niets verdachts hoorde, zette
hij de lantaarn neer en trok een der
figuren uit de kist. Uit de holte welke
grooter was dan men zou vermoeden,
nam hij een houten kistje. Daarna zette
hij zich op de kist neer, nam een sleu
teltje dat hij aan een ketting onder
zijne kleeren om den hals droeg en
opende het kistje. Toen Philippe het
bij het licht hield, ontwaarde Sufie een
aantal diamanten.
Philippe nam enkele edelsteenen uit
het kistje en hield ze tegen het licht,
terwijl hij genoeglijk lachte.
Sofie werd bleek en hield zich aan
de deur vast, bij de gedachte dat zij
nu voor haar vermoedens een bepaald
houvast had gevonden. Hier lagen de
bewijzen voor haar vaders onschuld.
Hier de bewijzen, dat Philippe Piron
de moordenaar van haar oom was.
Zij herinnerde zich het verhaal van
haar vader, dat haar oom een collectie
diamanten had bezeten, die ongeveer
een miltioen frank waard waren. Na
den moord konden deze diamanten
nergens meer gevonden worden. Enkele
geloofden, dat Alexe Mixtome ze had
meegenomen, anderen meenden dat de
markies ze verborgen had.
En hier waren nu de verdwenen ju-
weelen of minstens een gedeelte
er van in handen van Philippe Pi
ron. Het feit, dat hij ze hier verborg
zijne geheimzinnigheid dit alles be
wees, dat hij ze gestolen had,
Hij legde de steenen een voor een
weer terug, doch één steen uit de col
lectie deed hij in een lederen beursje
en borg dit op zijn borst. Daarna zette
hij het kistje weer terug en plaatste de
figuur weer voor de opening.