Sè> Nieuws- en Advertentieblad öj4s voor Zeeuwsch- Vlaanderen. iNo. 25. VRIJDAG 3 JULI 1931. 4le Jaarg. NIET TOBBEN. Binnenland. FEUILLETON. J. C. VINK - Axel. fflSj pt Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden 75 Centfranco per post 1 Gulden. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. ADVERTENTIËN van 1 tot 5 regels 60 Centvoor eiken regel meer 12 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagvoormiddag 11 ure. Dit wonderlijke woord is aller eerst het woord van een Dichter. Het is dusbeeldspraak. Maar het is de beeldspraak van een visionair dichter, en daarom is het meer dan alleen maar: „bij wijze van spreken", dat Hij het Zijn beminden geven zal als in den slaap. Het is een waarheid, die ieder ervaren heeft, wanneer de zorg, de moeite hem of haar overweldigde. Of kent ge het niet, die moei lijkheid, waar ge geen weg mee weet in uw leven. Dat duistere punt, waarover maar geen licht te ontsteken is Dat vraagstuk, dat maar niet op te lossen is; waar ge dagen en weken in den geest mee bezig zijt zonder ver der te komen. En dan plots on verwacht, in den slaap, ziet ge de oplossing. Plots wordt de weg vrij en ge weet, hoe ge handelen moet. Het verhaal is historie van den wiskunde-student, die een moeilijke formule, waar hij dagen en nachten over piekerde, een maal in zijn slaap volkomen oploste. En 't leven met al zijn moeilijkheden is in vele opzich ten zoo'n wtskunde-som. Daar i s een oplossing. Dat is de eerste troost. Het zou vreeselijk zijn, indien wij niet wisten, dat er een uit komst is. Dat niet-weten is de wanhoop van den atheïst, die de vuist voor den kop slaat en aan zich zelf ten onder gaat. Het niet willen weten is de krampachtige vasthouder aan zich zelf, die in diepste worsteling zich ontglippen laat: O God, daar is geen God. De uitkomst niet zien, de op lossing niet vinden, dat is het ergste niet. Hij, die de uitkomst zelf is, geeft het ons ploeteraars als in den slaap. Indien wij maar tot slapen willen komen. D.w.z. indien wij maar eens lós willen van ons eigen gewurm. Het wil zeggenzich over te geven. Vertrouwen en gelooven. Dat is de troost. De zegen isde zorgzaamheid van den Vader. Wat zit daar een warme vaderliefde achter dat Hij zal het Zijnen beminden geven als in den slaap. Denk aan uw roze kindje in het wiegje, denk aan uw kleinen jongen, dien ge toestopt en zijn knuistje weg stopt onder den deken als hij slaapt. En begrijp dan eindelijk den zin van dat woord: Werp al uw bekommernissen op Hem. Het is, zegt de dichter, tever geefs, dat gij lieden vroeg opstaat en laat op blijft. Dat wil niet zeggen Zorgeloos zijn, lui zijn, zonder kracht zijn. Het wil zeg gen Doe wat uw hand vindt om te doen. Maar geloof, dat Hij weet wat gij van noode hebt. O, tobberige ziel, vandaag, leg u moe hoofd eindelijk te rust Hij zal het Zijn beminden geven als in den slaap En nu de tegensteller. De pendant „Kunt gij niet één uur met mij waken Is dat onze dankbaarheid Vechten en ploeteren en wroe ten om onze eigen moeilijkheid- jes op te lossen en uit den weg te ruimen en niet één uur met Hem. Het zijn Zijn-Beminden niet, die dat uur van waakzaamheid, wanneer het gaat om Zijn eer, verwaarloozen. Als we dan onze eigen lasten eens loslieten om onze schou ders te zetten onder 't werk waartoe Hij roept. Dan eenmaal zal het veilig zijn in de schuilplaats des Aller- hoogsten gezeten te zijn om te overnachten in de schaduw des Almachtigen. Leekebroeder. Nationaal middenstands congres. Te Zandvoort werd deze week het 28ste Nationaal Midden- Hoover's boodschap heeft de hoop op herstel doen herleven, maar deze herleving zal moeten komen door inspanning van aller krach ten, door een einde te maken aan den klassestrijd, door het vormen eener nationale eenheid, waarbij producent, distribuant en consument, elkander naar waarde zullen schatten. In deze actie zal de midden stand een zware taak wachten. Hij zal dit gaarne doen met de wetenschap, dat hij niet alleen arbeidt voor zichzelf en zijn gezin, maar dat zijn arbeid in staat is werkgelegenheid te schep pen, de volkswelvaart te verhoo- gen en de waarde van het indi vidu tot ontplooiïng te brengen. Het antwoord van den handel- drijvenden en van den indu- striëelen middenstand eindigde spr. zijn rede bij het inluiden dezer nieuwe aëra luide: „Wij zijn paraat." De bondssecretaris, de heer L. de Groot, bracht hierna hel jaarverslag uit. De werkzaamheden van het bondsbureau nemen de laatste jaren steeds toe. Met voldoening mag worden geconstateerd, dat het bureau in toenemende mate een vraagbaak wordt voor vele personen en organisaties en dat zelfs autoriteiten zijn adviezen op prijs stellen. Het aantal aan gesloten vereenigingen bedroeg aan het einde van het verslag jaar 149, waarvan 112 plaatselijke en 37 vakorganisaties. Het totaal aantal leden van alle aangesloten organisaties be draagt 30.897, een vermeerdering van 244 leden. Neemt men in aanmerking, dat vooral in de groote steden, onder invloed der malaise een zeer groot verloop heeft plaats gehad, dan zijn deze cijfers bevredigend te noemen. Het aantal persoonlijke leden be droeg 42, waaronder 4 rechts personen. In de personeelsbezetting van het bondsbureau kwam geen verandering. Het officiëel orgaan het Alg. Weekblad „De Midden standsbond" wist zijn plaats in stands-congres gehouden. De bondsvoorzitter, de heer Ed. G. Schürmann, sprak de openings rede uit, waarin hij er o.m. op wees, dat de zoo verlangde op leving van het bedrijfsleven niet heeft plaats gehad. De koopkracht van ons volk is over de geheele linie vermin derd tot groote schade van han del, industrie en scheepvaart. De handeldrijvende en industriëele middenstand maken ten volle de ups en downs van het econo mische leven mede. Spr. vraagt zich af hoe lang deze toestand nog zal duren. Indien 'men eens trachtte wat meer aandacht te schenken aan het individueele kunnen, en de belemmeringen weg te nemen, waardoor het individu door eigen kracht, door eigen energie, door eigen ontwikkeling kan vooruit komen Men heeft de laatste jaren geleefd in een maatschappij, waarin de een alle lasten op den ander wilde afwentelen. Wil men den wagen weer in het goede spoor brengen, dan zal daarvoor slechts één middel zijn en dat is „arbeid". Er zal door een ieder moeten worden gewerkt naar de mate zijner krachten. Het toe geven aan overdreven eischen ging spr. voort werkt verlam mend op de energie, terwijl wij op fiscaal en op sociaal gebied aan de grens gekomen zijn. Een verder gaan zou noodlottig wor den. De handeldrijvende en indu striëele middenstand hebben een eisch gesteld, die evenwel niet is ingewilligd. Hun eisch was „Laat ons wer ken Daar houdt de midden stand nog steeds aan vast. Het spreekt vanzelf, dat de midden stand niet verlangt, dat plotse ling alle sociale wetten zouden worden stopgezet. Maar het ligt op den weg der regeering, niet voort te gaan op den weg, die leidt naar verdere beperking van het bedrijfsleven. Dit congres heeft tot doel de taak van den middenstand in het distributieproces aan te toonen. Niets zal het verhinderen, Het zal DRUKKER-U1TGEVER de vooraanstaande gelederen van de middenstandspers te hand haven. Herinnerd wordt aan de actie van den bond inzake den vrijen halven dag van het winkelper soneel op Koninginnedag, aan de gelegenheid aangesloten orga nisaties geboden om door be middeling van het Bondsbureau de beschikking te krijgen over belangwekkende industriëele films ter vertooning in en ter opluiste ring van bijeenkomsten. Geruimen tijd wordt stilge staan bij de actie inzake de arti kelen 6 en 9 der Winkelsluitings wet en bij de pogingen tot her ziening van het Werktijdenbe sluit. Gememoreerd werd de actie inzake het Werktijdenbesluit voor kantoren, die, betreffende de be strijding van het cadeau-stelsel, die tegen cadeaux aan fancy- fairs e.d. kortingbestrijding, de verschijning van het boekwerk van dr. Tobi over „Georgani seerde distributie", aan de mede werking, die verleend werd aan het Comité „Brabantsche Indu strie-dagen" inzake het bevor deren van den afzet van Nederl. Fabrikaat in het algemeen en van de Brabantsche producten in het bijzonder. De Middenstandsraad, waarin de Bond door vier gewone leden en één buitengewoon lid verte genwoordigd is, heeft in het ver slagjaar wederom belangrijk werk ten bate van den middenstand verricht. De onderhandelingen met de beide andere bonden over een eventueele wijziging der samen stelling van den Middenstands- raad hebben eindelijk concreet resultaat opgeleverd. De Bond heeft zich ten slotte neergelegd bij een voorstel tot wijziging van het Erkenningsbe- sluit, tengevolge waarvan het aan tal gewone leden per Bond van 4 op 5 zal worden gebracht, ter wijl twee-jaarlijks de helft der leden zal aftreden. De Bond verleende steun aan het Comité van verweer tegen Wordt vervclgd. OURANT. AXELSCHE ./'r'\.V 8S k aö0 Het is alzoo, dat Hij het Zijnen beminde als in den slaap geeft. Psalm 127 2. 73; Sofie vermoedde, dat, als de markies naar Paiijs ging, zijn bediende hem zou vergezellen. Het was thans haar zaak Philippe Piron in het oog te hou den zij begreep, dat de markies van Charlemont dikwijls bij mevrouw Mix tome zou komen en Philippe bij Jo hanna. Zij kon dus haar doel berei ken door met mevrouw mee te gaan. Hier kan ik niets doen, zeide zij bij zich zelf. Wat ik te Parijs bij me vrouw Mixtome zal kunnen.verrichten weet ik niet. Ik zie mijn weg niet duidelijk, maar ik zal maar hopen. Zij was de eentoonigheid harer wan deling moede. Zij had den geheelen morgen nog voor zich. Niemand be spiedde haar en daarom besloot zij naar de ruïne te gaan, welke zij wel dra bereikte. Niemand had haar zien uitgaan, dus voelde zij zich Rustig. Philippe had echter bemerkt, dat zij het huis verlaten had. Langzaam schreed zij door de kapel, alles bekijkend. In een donkeren hoek bleef zij staan, keek in het rond, zette zich in een nis neer en liet hare ge dachten den vrijen loop. Intusschen werden op het kasteel de toebereidselen voor het diner voortge zet. Een bode van Montfacon bracht een brief, waarin mevrouw Mixtome den markies mededeelde, dat zij en hare gasten den volgenden dag naar Parijs zouden vertrekkendat echter de bedienden op Montfacon bleven en geloofde binnen veertien dagen te zul len terugkeeren. Aangaande het diner schreef zij, dat zij besloten had hare gasten de ruïne bij maanlicht te laten zien. Daar 'echter dezen avond op geen maanlicht kon gerekend worden, verzocht zij den markies de ruïnen te laten verlichten. Een heerlijk idee 1 riep de markies van Charlemont. De weg van hit ka steel naar de ruïne moet verlicht wor den, Toen mevrouw Mixtome hier nog woonde gebeurde dit dikwijls; zij zal gelooven dat de vroegere tijd is terug gekeerd. Onze eenvoudige maaltijd zal in een schitterend feest worden ver anderd. En onmiddellijk gaf hij de noodige bevelen. Nadat hij alles geregeld had. keerde hij in zijne kamer terug, waar hij zijn bediende vond, die op zijn ge mak ln den leunstoel van zijn heer lag. De markies werd boos van ergernis over deze brutaliteit. Wat doet gij in mijn leunstoel Waarom staat gij niet op als ik kom? Philippe stond niet op en keek zijn gebieder onverschillig aan. Hoe dikwijls hebt gij mij zulke vragen gedaan en wat heeft het uit gehaald Ik ben communist van be ginselen, zooals gij weet en geloof evengoed te zijn als de markies van Charlemont. De markies werd rood van woede. Maar wanneer iemand van de be dienden u zoo eens zag I Wat zouden zij wel denken Daarvoor ben ik te voorzichtig. SVêchts als wij alleen zijn, huldig ik mijn communistische denkbeelden, ant- woordde Philippe. Oaat het diner door of zal het weer het verhinderen Bureau Markt C 4. Telef. 56. - Postrek. 60263. een feest zijn. De ruïnen worden ver licht. Wat? Morgen vertrekt mevrouw Mix tome naar Parijs, ik ga mee, zorg dus voor mijn koffers. Goed, zeide Pnilippe opstaande Ik wil ook naar Parijs, niet voor ple zier, maar voor zaken. Mijn broeder heeft den vluchielin^ daar gezien en mij geschrevenik geloof dat hij daar zal wachten tot ik overkom. Alëxe Mixtome te Parijs? Ja. Meent ge dat ik stil heb ge zeten Ga maar voort met feesten ik zal de wacht houden. Jean bespiedt voorloopig den vluchteling en als ik in Parijs ben, zal ik de zaak zelf af maken. Daar mag niets van bekend wor den, want als mevrouw Mixtome ver neemt, dat hij leeft en zich hier be vindt. dan is alles gedaan. Zij zal echter de mijne worden dat heb ik gezworen. Mevrouw zou verstandig doen met het verleden te breken zij moet met u trouwen en haar gemaal ver geten. Morgen spreken wij verder, of van avond na het feest. Wanneer gij goed speelt, kunt gij van avond een heel stuk vooruit komen. Hij verliet de kamer en ging langs een omweg naar de ruïnen. Sofie zag hem komen. Zij wilde hem vermijden, want zij vreesde hem om dat hij haar naar het leven stond en trok zich dus in de kapel terug eer hij het bemerkt had. Zij liep door het zij schip naar de groote familieloge welker gordijnen dichtgetrokken waren. De deur stond aan. Zij trad binnen en plaatste zich in een donkeren hoek neer waar zij niet gemakkelijk kon geilen worden. Nauwelijks was zij in veiligheid of zij hoorde Philippe komen. Haar hart sloeg snel. Philippe ging voorbij de loge naar den preekstoel. Bevend keek Sofie door een spleet tusschen de gor dijnen. De bewegingen van Philippe hadden iets sluipends. Bij eiken tred keek hij naar alle zijden om. Het was duidelijk, dat hij iets geheims van plan was. Achter den preekstoel bevond zich de sakristij en onder den preekstoel was een trap naar den kelder, waarin de Charlemonts sedert eeuwen begra ven waren. Sofie had den kelder nog niet bezocht, doch had er wel van ge hoord. Nadat Philippe nog eens omgezien en een tijdje geluisterd had, sioop hij behoedzaam den trap af. Sofie was nieuwsgierig wat Philippe ging doen en daar het wellicht eene gewichtige aangelegenheid gold, be sloot zij hem te volgen. Stil verliet zij de loge, luisterde een oogenblik en gleed ais een schaduw den donkeren trap af. Onder aan den trap kwam Sofie in een soort van portaal, dat op een lang en breed gewelf uitliep, terwijl juist een lichtstraal binnen viel. Sofie sidderdemaar de liefde tot haren vader en de gedachte aan haar doel deden haar alle vrees overwinnen. Philippe stond aan het eind van het j gewelf met een lantaarn in de hand, welke hij had aangestoken. Langs beide zijden van het gewelf was een rij doodkisten geplaatst, die met beeld houwwerk versierd waren. Philippe bleef voor een kist staan, waarop figuur- tj:s in knielende houding waren uit» gehouwen, Hij hief de lantaarn op, keek naar de deur en luisterde opnieuw. Toen hij niets verdachts hoorde, zette hij de lantaarn neer en trok een der figuren uit de kist. Uit de holte welke grooter was dan men zou vermoeden, nam hij een houten kistje. Daarna zette hij zich op de kist neer, nam een sleu teltje dat hij aan een ketting onder zijne kleeren om den hals droeg en opende het kistje. Toen Philippe het bij het licht hield, ontwaarde Sufie een aantal diamanten. Philippe nam enkele edelsteenen uit het kistje en hield ze tegen het licht, terwijl hij genoeglijk lachte. Sofie werd bleek en hield zich aan de deur vast, bij de gedachte dat zij nu voor haar vermoedens een bepaald houvast had gevonden. Hier lagen de bewijzen voor haar vaders onschuld. Hier de bewijzen, dat Philippe Piron de moordenaar van haar oom was. Zij herinnerde zich het verhaal van haar vader, dat haar oom een collectie diamanten had bezeten, die ongeveer een miltioen frank waard waren. Na den moord konden deze diamanten nergens meer gevonden worden. Enkele geloofden, dat Alexe Mixtome ze had meegenomen, anderen meenden dat de markies ze verborgen had. En hier waren nu de verdwenen ju- weelen of minstens een gedeelte er van in handen van Philippe Pi ron. Het feit, dat hij ze hier verborg zijne geheimzinnigheid dit alles be wees, dat hij ze gestolen had, Hij legde de steenen een voor een weer terug, doch één steen uit de col lectie deed hij in een lederen beursje en borg dit op zijn borst. Daarna zette hij het kistje weer terug en plaatste de figuur weer voor de opening.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1931 | | pagina 1