LAATSTE LIEFDE. Xo. 7-2. Zaterdag 12 December 1914. 30e Jaari» i Nieuws- en Advertentiebl voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. DIELEMAN, Buitenland. FEUILLETON. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Yrydagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maai. Advertentiën worden franoo ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren. DE OORLOG. De Duitscbers in België. Na de kanonschoten, die den 30en November door de Engelsche vloot op Zeebrugge zijn gelost, en het hevige bombardement op 1 December, is hier bijna geen enkel schot meer gehoord, hetgeen vermoedelijk moet worden toe geschreven aan het onstuimige weer, waardoor het voor de vloot oudoeulijk is om juist te vuren. Maandagnamiddag liju echter weder talryke kanonschoten uit Z. W. richtiug gehoord, zoodat waar schijnlijk de vloot weer in actie is ge komen. Dat zij nog steeds langs de Belgische kust kruist staat vast, daar men bij helder weer vaak de rook pluimen kan zien. Sedert de atgeloopen week zijn bij de zeekust de Duitsche grensposten meer dan verdubbeld en overal ziet men nu de posten en schild wachthuisjes staan. De manschappen- houden streng toezicht dat er niemand over de grens gaat noch komt. Wordt er iemand aangehouden die toch aan de waakzaamheid is ontsnapt, dan wordt hij van post tot post overgegeven en naar de hoofdwacht gebracht om ge fouilleerd te worden. Vooral wordt nauwkeurig onderzocht of er geen brieven of schrifturen mede over de grens gaan. Daarvoor schijnen de Duitschers erg beducht te zijn. Bij het gaan naar Nederland gaat men niet ioo streng te werk, maar het is toch raadzaam geen brieven of couranten mede te nemen. De posten die in hei Roman van Gborgk Ohnst. Nadruk verboden.) (6) »Op dit oogenblik is uw redeneering juist, maar eenmaal zal zij ophouden het te zijn en dan zal het moeilijk vallen uw toestand te veranderen. Gij zijtjongen toch waart gij reeds zoo ongelukkig de uwen allen te verliezen. Gij hebt de treurigheid van het alleen zijn gekend Vreest gij niet dat nogmaals te moeten verduren Niets kan vergeleken worden met het geluk van een eigen gezin. Ik spreek uit ondervindingik heb geen kinderen en dat is een diepe smart voor mij. De ouderdom komt en ik heb niets in het leven, waaraan ik mij kan hechten dan de liefde van mijn echtgenoot.c Bij die woorden, met diepe ontroering uitgesproken, sidderde Lucie. Zij keek de gravin oplettend aan en uit haar ourustigea blik, door haar bleeke lippen raadde zij de angst, die haar verteerde an het belang der wanhopige poging, die z'j deed. Bepaald-een nieuw middel om ^ich te verzekeren omtrent den geestes toestand van haar, die zij verdacht haar mede minnares te zijn. Een beroep, jedaan op haar edelmoedigheid, opdat zij zoogenaamde hazegras (eene kolossale uitgestrektheid gronds der he'eren Lip pens) zijn uitgezet, schijnen hun tijd te passeeren met het schieten op hazen en kouijneü, daar men steeds geweer schoten hoort knallen komt er evenwel ook eens iemand van deze zijde der grens, belust op konijntjes, dan kan hij er vast op rekenen dat spoedig een kogel hem zal waarschuwen terug te gaan. Het beste is maar aan dat ver zoek zoo gauw mogelijk gehoor te geven, want dar men ook raak durft schieten, ondervond in de afgeloopen week iemand, die uit Kuocke de grens wilde passeeren. Hij werd, naar men mij vertelde, door twee kogels in de borst getroffen en gedood een tweede heeft een schot in een been gekregen. Dat de Duitschers streng de hand houden aan het verbod om België te verlaten, blijkt uit de beweringen van een dame, die in de algemeene vlucht uit Knocke naar Oostburg was gevlucht on daarna was teruggekeerd met een ziek jongetje van 12 jaar. Zij wilde dezer dagen, nu het knaapje weer beter was, naar Oostburg terugkeeren, bang als zij was geworden van het schieten op Zeebrugge. Ofschoon haar pas in orde was, werd zij door de Duitsche posten teruggestuurd; hun parool was dat zij hoegenaamd niemand mochten doorlaten. N. R. Crt. Aan de Yser. Een oorlogscorrespondent van de Tijd seint aan de N. R. Crt. De terugtrekkende beweging der Duitschers aan de Yser, waarvan ik een bewijs zou leveren dat haar hart vrij wasDat bewijs zou zijn, haar toe stemmend antwoord op het aaozoek vau den baron de Cravant. Die eisch maakte haar toornig Hoe zij zou Ier wille eener blinde jaloersch heid, haar vrijheid moeten opofferen, haar geheele léven veranderen, een man huwen dien zij niet lief had Daar verhief zich in haar binnenste een stem, die sprak »Koml het omdat gij dengene niet lief hebt, dieo men u voorstelt, of is het omdat gij voor oogen hebt dengeue, wien het misdaad is, te beminnen Zij sidderde bij de gedachte dat op het zelfde oogenblik die veronderstelling ook bij de gravin zou kunnen opkomen Alles scheen haar verkieselijk boven een dergelijke vernedering en zij voelde zich gereed al de bewijzen te verschaffen, die de jaloerschheid van mevrouw de Foute- nay zouden eischen, maar eerst wilde zij den twijfel opheffen en zeer kalm schij nende, zeide zij »Gij spreekt veel over mij, maar ik geloof niet dat gij alleen om mijnentwille belang stelt in deze zaak, gij denkt ook een weinig aan mijnheer de Cravant Denkt gij wel dat ik de vrouw beu, die hij behoeft Zijt gij er zeker van dat ik hem gelukkig kau maken Hij bemint >Maar ik moet hem mijn hand niet gedwongen geven. Hij zou dat opmerken en zijn trots zou er door beleedigd zijn.c verleden week gewaagde, houdt aan. De meest vooruitgeschoven loopgraven hebben zij verlaten of trachten zij als nog ta verlaten. Inmiddels treden de bondgenooten hier en daar aanvallend op en vechten taai en hardnekkig om de Duitschers uit de luttele loopgraven te verdrijven, welke zij aan de linker zijde van het water nog bezet houden. Het is al bijna twee maanden dat de Duitschers vruchteloos pogen naar Duin kerken 6d Calais door te breken. De stellingen der bondgenooten zijn zoo geducht gemaakt en hun troepengroe peering is zóó uitnemend, terwijl hun geschutvuur ten leste in de meerderheid gekomen is, dat de Duitschers nog heel wat haeer menschenlevens moeten of teren dan da duizenden en duizenden, die hun nu al de Yserlinie heeft gekost. Bij Yperen hebben de Duitschers hun voornaamste krachten saamgetrokken en is ér een groote aanval alsnog door hen beproefd. De aanvallen op vlotten met machinegeweren enz. noordelijker op hadden meer het uiterlijk van ver ontrusting der bondgenooten dan van werkelijk bedoelde krijgskundige po gingen. Maandag werd uit Noord Frankrijk bet volgende aan de Times geseind Na een vastbesloten aanval op de linies der bondgenooten tusschen Dix- muiden en Yperen, werden de Duit schers met groote verliezen terugge slagen en tevens gedwongen een aantal hunner loopgraven te verlaten. Zooals na de betrekkelijke kalmte van de laatste veertien dagen mocht »Gedwongen herhaalde mevrouw de Fontenay. »Gij zoudt hem slechts ge dwongen huwen? Bemint gij dan éen ander »En als dat zoo was ?c riep Lucie, Het gelaat van mevrouw d<e Fontenay drukte bij die vraag zulk een diepe smart uit, dat bet jonge meisje, de ruw heid van haar stem verzachtende, er bij voegde »Zou dat niet mogelijk zijo Zoudt ge mij daartoe het recht weigeren ?c »Gij hebt dien man dan bij mij aan huis ontmoet L zeide de gravin, zonder op die vraag direct te antwoorden. »Gij hebt rn-ij zelf gezegd, dat gij tijdens nw verblijf te Neoilly niemand ontviugc. Als de keuze die gij deedt pnjzeuswaar dig is, aarzel dan niet het mij te'zeggen dan zoudt gij naar recht handelen tegen over eeta man, die u werkelijk liefheeft.! Mina's leven scheen af te hangen van het antwoord van juffrouw Andrimont. Bleek, hare handen in zenuwachtige be weging, terwijl de tranen bijna aan haar oogen ontsnapten, wachtte zij hetantwoord af. Doch toen het jonge meisje, bij deze marteling, waarvan zij de bewerkster was, het stilzwijgen bleef bewaren, ver volgde zij bevend van aandoening »Om 's Hemelswil, heb den moed mij alles te zeggen Er bestaat tusschen ons Lucie, eeu geheim, dat ik moet kennen Ik heb n behandeld als mijn kind, van het eerste oogenblik, dat ik n kende worden verwacht, ging de herleving van den strijd gepaard met een krach tige actie van beide zijden. De vijand bracht plotseling troepen over naar wat hij voor het zwakste punt hield in onze linie ten zuiden van de Yser en begon den aanval op ongeveer dezelfde wijze, als hij vijt of zes weken geleden bij Yperen gedaan had. De beschieting met het geschut, waar mede de strijd werd geopend, was bij zonder hevig en aanhoudend, en onder dekking daarvan trachtte de Duitsche infanterie ons uit onze stellingen te drijven. De vijand had zijn manschap pen bij duisternis opgehoopt bij het overstroomde gebied in de nabijheid van Dixmuiden. Blijkbaar veronder stelde hij, dat het afstaan van man schappen aan meer zuidelijk gelegen stellingen tot een verzwakking van de linie in dit gebied mopst hebben geleid. De vijandelijke vliegtuigen hadden ge durende eenige dagen geen goede ver kenningen kunnen ondernemen, zoodat de Duitschers naar de verdeeliag van onze troepenmacht slechts moesten gissen. In werkelijkheid waren de bondgenooten zeer goed in staat om het Duitsche offensief in deze streek te weerstaan. Zoodra de vijand teekenen van be drijvigheid vertoonde, werd er wijziging gobracht in de linies der bondgenooten met het doel een tegenaanval te onder nemen. Terwijl het artillerie-duel werd voortgezet, antwoordden de manschap pen in de voorste loopgraven op den regen van geweerkogels uit de vijan delijke linies en maakten zij gebruik van ik heb u ware genegenheid betoond, beloon mij die door uw oprechtheid. Tusschen u en mij zijn niet reel woorden noodig opdat wij elkaar zullen begrijpen. Ik lijd, ik ben ongelukkig, gij kunt veel voor mij doen. Ik vraag u slechts een woord maar een woord dat beslissend is, onomwoüden.c In een oogenblik herinnerde Lucie zich de vervlogen dagen. Zij gevoelde dat zij door de gastvrijheid van mevrouwde Fontenay aan te nemen, jegens haar de vervulling van plichten- op zich had ge- uomen. Zij had haar besluit niet geno men uit vrijen wil en sedert zij in Mina's nabijheid was, was zij genoodzaakt geweest zooveel toe te geven, dat zij bijna in een staat van volkomen onderworpenheid was gekomen. Telkens was zij om de gemoedsrust van anderen te verzekeren, verplicht geweest de hare op te offeren. Eu nu zij op dien weg was, werd zij bedreigd door moeilijkheden nog ernstiger dan al degene waaraan zij tot heden was blootgesteld geweest. Zij moest dadelijk beslisseu en zonder den schijn te geven dar, zij aarzelde. Was dat mogelijk? Zij dacnt erover, tijd te winnen, niets aan het toeval over te laten, aan alles een einde te maken door een breuk, die nooit meer te herstellen zou zijn. Zij voelde dat haar geweten vrij was van alle schuld en was zich van geen kwaad bewast. Wordt vervolgd.) 3 3,45 4,15 5,45

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1914 | | pagina 1