LAATSTE LIEFDE.
Xo. 7-2.
Zaterdag 12 December 1914.
30e Jaari»
i
Nieuws- en Advertentiebl
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Yrydagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maai.
Advertentiën worden franoo ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren.
DE OORLOG.
De Duitscbers in België.
Na de kanonschoten, die den 30en
November door de Engelsche vloot op
Zeebrugge zijn gelost, en het hevige
bombardement op 1 December, is hier
bijna geen enkel schot meer gehoord,
hetgeen vermoedelijk moet worden toe
geschreven aan het onstuimige weer,
waardoor het voor de vloot oudoeulijk
is om juist te vuren. Maandagnamiddag
liju echter weder talryke kanonschoten
uit Z. W. richtiug gehoord, zoodat waar
schijnlijk de vloot weer in actie is ge
komen. Dat zij nog steeds langs de
Belgische kust kruist staat vast, daar
men bij helder weer vaak de rook
pluimen kan zien. Sedert de atgeloopen
week zijn bij de zeekust de Duitsche
grensposten meer dan verdubbeld en
overal ziet men nu de posten en schild
wachthuisjes staan. De manschappen-
houden streng toezicht dat er niemand
over de grens gaat noch komt. Wordt
er iemand aangehouden die toch aan
de waakzaamheid is ontsnapt, dan wordt
hij van post tot post overgegeven en
naar de hoofdwacht gebracht om ge
fouilleerd te worden.
Vooral wordt nauwkeurig onderzocht
of er geen brieven of schrifturen mede
over de grens gaan. Daarvoor schijnen
de Duitschers erg beducht te zijn. Bij
het gaan naar Nederland gaat men niet
ioo streng te werk, maar het is toch
raadzaam geen brieven of couranten
mede te nemen. De posten die in hei
Roman van Gborgk Ohnst.
Nadruk verboden.)
(6)
»Op dit oogenblik is uw redeneering
juist, maar eenmaal zal zij ophouden het
te zijn en dan zal het moeilijk vallen uw
toestand te veranderen. Gij zijtjongen
toch waart gij reeds zoo ongelukkig de
uwen allen te verliezen. Gij hebt de
treurigheid van het alleen zijn gekend
Vreest gij niet dat nogmaals te moeten
verduren Niets kan vergeleken worden
met het geluk van een eigen gezin. Ik
spreek uit ondervindingik heb geen
kinderen en dat is een diepe smart voor
mij. De ouderdom komt en ik heb niets
in het leven, waaraan ik mij kan hechten
dan de liefde van mijn echtgenoot.c
Bij die woorden, met diepe ontroering
uitgesproken, sidderde Lucie. Zij keek
de gravin oplettend aan en uit haar
ourustigea blik, door haar bleeke lippen
raadde zij de angst, die haar verteerde
an het belang der wanhopige poging, die
z'j deed. Bepaald-een nieuw middel om
^ich te verzekeren omtrent den geestes
toestand van haar, die zij verdacht haar
mede minnares te zijn. Een beroep,
jedaan op haar edelmoedigheid, opdat zij
zoogenaamde hazegras (eene kolossale
uitgestrektheid gronds der he'eren Lip
pens) zijn uitgezet, schijnen hun tijd
te passeeren met het schieten op hazen
en kouijneü, daar men steeds geweer
schoten hoort knallen komt er evenwel
ook eens iemand van deze zijde der
grens, belust op konijntjes, dan kan hij
er vast op rekenen dat spoedig een
kogel hem zal waarschuwen terug te
gaan. Het beste is maar aan dat ver
zoek zoo gauw mogelijk gehoor te geven,
want dar men ook raak durft schieten,
ondervond in de afgeloopen week
iemand, die uit Kuocke de grens wilde
passeeren. Hij werd, naar men mij
vertelde, door twee kogels in de borst
getroffen en gedood een tweede heeft
een schot in een been gekregen.
Dat de Duitschers streng de hand
houden aan het verbod om België te
verlaten, blijkt uit de beweringen van
een dame, die in de algemeene vlucht
uit Knocke naar Oostburg was gevlucht
on daarna was teruggekeerd met een
ziek jongetje van 12 jaar. Zij wilde
dezer dagen, nu het knaapje weer beter
was, naar Oostburg terugkeeren, bang
als zij was geworden van het schieten
op Zeebrugge. Ofschoon haar pas in
orde was, werd zij door de Duitsche
posten teruggestuurd; hun parool was
dat zij hoegenaamd niemand mochten
doorlaten. N. R. Crt.
Aan de Yser.
Een oorlogscorrespondent van de Tijd
seint aan de N. R. Crt.
De terugtrekkende beweging der
Duitschers aan de Yser, waarvan ik
een bewijs zou leveren dat haar hart
vrij wasDat bewijs zou zijn, haar toe
stemmend antwoord op het aaozoek vau
den baron de Cravant.
Die eisch maakte haar toornig Hoe
zij zou Ier wille eener blinde jaloersch
heid, haar vrijheid moeten opofferen, haar
geheele léven veranderen, een man huwen
dien zij niet lief had Daar verhief zich
in haar binnenste een stem, die sprak
»Koml het omdat gij dengene niet lief
hebt, dieo men u voorstelt, of is het
omdat gij voor oogen hebt dengeue, wien
het misdaad is, te beminnen
Zij sidderde bij de gedachte dat op het
zelfde oogenblik die veronderstelling ook
bij de gravin zou kunnen opkomen
Alles scheen haar verkieselijk boven een
dergelijke vernedering en zij voelde zich
gereed al de bewijzen te verschaffen, die
de jaloerschheid van mevrouw de Foute-
nay zouden eischen, maar eerst wilde zij
den twijfel opheffen en zeer kalm schij
nende, zeide zij
»Gij spreekt veel over mij, maar ik
geloof niet dat gij alleen om mijnentwille
belang stelt in deze zaak, gij denkt ook
een weinig aan mijnheer de Cravant
Denkt gij wel dat ik de vrouw beu, die
hij behoeft Zijt gij er zeker van dat
ik hem gelukkig kau maken
Hij bemint
>Maar ik moet hem mijn hand niet
gedwongen geven. Hij zou dat opmerken
en zijn trots zou er door beleedigd zijn.c
verleden week gewaagde, houdt aan.
De meest vooruitgeschoven loopgraven
hebben zij verlaten of trachten zij als
nog ta verlaten. Inmiddels treden de
bondgenooten hier en daar aanvallend
op en vechten taai en hardnekkig om
de Duitschers uit de luttele loopgraven
te verdrijven, welke zij aan de linker
zijde van het water nog bezet houden.
Het is al bijna twee maanden dat de
Duitschers vruchteloos pogen naar Duin
kerken 6d Calais door te breken. De
stellingen der bondgenooten zijn zoo
geducht gemaakt en hun troepengroe
peering is zóó uitnemend, terwijl hun
geschutvuur ten leste in de meerderheid
gekomen is, dat de Duitschers nog heel
wat haeer menschenlevens moeten of
teren dan da duizenden en duizenden,
die hun nu al de Yserlinie heeft gekost.
Bij Yperen hebben de Duitschers hun
voornaamste krachten saamgetrokken
en is ér een groote aanval alsnog door
hen beproefd. De aanvallen op vlotten
met machinegeweren enz. noordelijker
op hadden meer het uiterlijk van ver
ontrusting der bondgenooten dan van
werkelijk bedoelde krijgskundige po
gingen.
Maandag werd uit Noord Frankrijk
bet volgende aan de Times geseind
Na een vastbesloten aanval op de
linies der bondgenooten tusschen Dix-
muiden en Yperen, werden de Duit
schers met groote verliezen terugge
slagen en tevens gedwongen een aantal
hunner loopgraven te verlaten.
Zooals na de betrekkelijke kalmte
van de laatste veertien dagen mocht
»Gedwongen herhaalde mevrouw de
Fontenay. »Gij zoudt hem slechts ge
dwongen huwen? Bemint gij dan éen
ander
»En als dat zoo was ?c riep Lucie,
Het gelaat van mevrouw d<e Fontenay
drukte bij die vraag zulk een diepe
smart uit, dat bet jonge meisje, de ruw
heid van haar stem verzachtende, er bij
voegde
»Zou dat niet mogelijk zijo Zoudt
ge mij daartoe het recht weigeren ?c
»Gij hebt dien man dan bij mij aan
huis ontmoet L zeide de gravin, zonder
op die vraag direct te antwoorden. »Gij
hebt rn-ij zelf gezegd, dat gij tijdens nw
verblijf te Neoilly niemand ontviugc.
Als de keuze die gij deedt pnjzeuswaar
dig is, aarzel dan niet het mij te'zeggen
dan zoudt gij naar recht handelen tegen
over eeta man, die u werkelijk liefheeft.!
Mina's leven scheen af te hangen van
het antwoord van juffrouw Andrimont.
Bleek, hare handen in zenuwachtige be
weging, terwijl de tranen bijna aan haar
oogen ontsnapten, wachtte zij hetantwoord
af. Doch toen het jonge meisje, bij deze
marteling, waarvan zij de bewerkster
was, het stilzwijgen bleef bewaren, ver
volgde zij bevend van aandoening
»Om 's Hemelswil, heb den moed mij
alles te zeggen Er bestaat tusschen ons
Lucie, eeu geheim, dat ik moet kennen
Ik heb n behandeld als mijn kind, van
het eerste oogenblik, dat ik n kende
worden verwacht, ging de herleving
van den strijd gepaard met een krach
tige actie van beide zijden. De vijand
bracht plotseling troepen over naar
wat hij voor het zwakste punt hield in
onze linie ten zuiden van de Yser en
begon den aanval op ongeveer dezelfde
wijze, als hij vijt of zes weken geleden
bij Yperen gedaan had.
De beschieting met het geschut, waar
mede de strijd werd geopend, was bij
zonder hevig en aanhoudend, en onder
dekking daarvan trachtte de Duitsche
infanterie ons uit onze stellingen te
drijven. De vijand had zijn manschap
pen bij duisternis opgehoopt bij het
overstroomde gebied in de nabijheid
van Dixmuiden. Blijkbaar veronder
stelde hij, dat het afstaan van man
schappen aan meer zuidelijk gelegen
stellingen tot een verzwakking van de
linie in dit gebied mopst hebben geleid.
De vijandelijke vliegtuigen hadden ge
durende eenige dagen geen goede ver
kenningen kunnen ondernemen, zoodat
de Duitschers naar de verdeeliag van
onze troepenmacht slechts moesten
gissen. In werkelijkheid waren de
bondgenooten zeer goed in staat om
het Duitsche offensief in deze streek
te weerstaan.
Zoodra de vijand teekenen van be
drijvigheid vertoonde, werd er wijziging
gobracht in de linies der bondgenooten
met het doel een tegenaanval te onder
nemen. Terwijl het artillerie-duel werd
voortgezet, antwoordden de manschap
pen in de voorste loopgraven op den
regen van geweerkogels uit de vijan
delijke linies en maakten zij gebruik van
ik heb u ware genegenheid betoond,
beloon mij die door uw oprechtheid.
Tusschen u en mij zijn niet reel woorden
noodig opdat wij elkaar zullen begrijpen.
Ik lijd, ik ben ongelukkig, gij kunt veel
voor mij doen. Ik vraag u slechts een
woord maar een woord dat beslissend is,
onomwoüden.c
In een oogenblik herinnerde Lucie zich
de vervlogen dagen. Zij gevoelde dat
zij door de gastvrijheid van mevrouwde
Fontenay aan te nemen, jegens haar de
vervulling van plichten- op zich had ge-
uomen. Zij had haar besluit niet geno
men uit vrijen wil en sedert zij in Mina's
nabijheid was, was zij genoodzaakt geweest
zooveel toe te geven, dat zij bijna in
een staat van volkomen onderworpenheid
was gekomen. Telkens was zij om de
gemoedsrust van anderen te verzekeren,
verplicht geweest de hare op te offeren.
Eu nu zij op dien weg was, werd zij
bedreigd door moeilijkheden nog ernstiger
dan al degene waaraan zij tot heden was
blootgesteld geweest. Zij moest dadelijk
beslisseu en zonder den schijn te geven
dar, zij aarzelde. Was dat mogelijk?
Zij dacnt erover, tijd te winnen, niets
aan het toeval over te laten, aan alles
een einde te maken door een breuk, die
nooit meer te herstellen zou zijn. Zij
voelde dat haar geweten vrij was van
alle schuld en was zich van geen kwaad
bewast.
Wordt vervolgd.)
3
3,45
4,15
5,45