Yo. 66
Zaterdag 21 November 1914.
30e .Jaan*.
LAATSfl LIBFIIE.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. Dl EL EM AN,
Buitenland.
FEUILLETON.
Du blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren.
DE OORLOG.
De slryd in België en Frankryk.
Reuters Persbureau heeft de volgende
beschrijving over de gevechten, waarin
de Pruisische garde op 11 November
bij Yperen door de Èngelsche troepen
is teruggeslagen, openbaar gemaakt
Bjj het aanbreken van den dag open-
aen de Duitschers op onze schansen
ten Noorden en Zuiden van den weg
tusschen Meenen sn Yperen een ver
woed geschutvuur, misschien het ergste
dat ze nog op ons hebben gericht.
Eenige uren later volgde op dit bombar
dement een storm aanval van de infan
terie. Deze werd uitgevoerd door de
eerste en de vierde brigade van het
gardekorps, dat, naar wij van gevange
nen weten, gehaald was om een uiterste
poging te doen, ten einde Yperen te
nemen, een taak welke te zwaar was
gebleken voor de linie infanterie. Toen
de aanvallers vooruitstormden, werden
ie ontvangen door het vuur van onze
frontlijn en toen ze zich schuins voort
bewogen langs een deel van ons front,
kwamen ze ook in de flank onder het
vuur van ons geschut, geweren en
mitrailleuses. Hoewel hun verliezen,
voor ze onze linie bereikten, al reus
nchtig moeten zijn geweest, ontwikkel
den zij zulk een kordaatheid en wisten
zij hun overwicht in aantal zoodanig
te doen gelden, dat zij er, ten spijt van
ouzeu schitterenden tegenstand, in slaag
den op drie plaatsen door onze linie
heen te breken. Zij drongen over eeni
Roman van Georgb Ohnbt.
Nadruk verboden.)
In werkelijkheid, zij bemerkte niet dat
bij die hand in de zijne hield. Zij dacht
ernstig na, als alle vrouwen der Nieuwe
Wereld, wanneer dit belangrijk punt
wordt aangeroerdhet huwelijk. Niet
dat zij er over dacht Cravant te huwen,
maar omdat voor de eerste maal de
gedachte aan het huwelijk bij haar op
kwam, zich aan haar voordeed in den
persoon van een man, die, stemde zij er
in toe, haar echtgenoot kon worden.
Voor de eerste maal keek zij hem aan
als wilde zij zijn karakter leeren kenneD
uit de trekken van zijn gelaat. Hij had
bevallige trekken hoewel een weinig
verwijfd en plotseling kwam voor haar
oogen de trotsche figuur van den graaf.
En het kwam haar voor dat naast hem,
Paul een kind was. De man, door wien zij
zou wenschen bemind, beschermd, ge
steund te zijn in haar leven, was die
kloeke, geharde soldaat, Maar een wolk
kwam voor haar gedachten bij de herin-
nering aan die verloopen maanden, toen
bij zoo vol oplettendheid, zoo vol genegen
beid, uren lang bij haar doorbracht.
gen afstand het bosch binnen achter
onze verschansingen, doch werden op
nieuw aangevallen, over de heele linie
beschoten door machinegeweervuur en
teruggedreven naar de linie onzer ver
schansingen, waarvan zij er enkele
wisten te behouden ondanks onze pogin
gen om hen er uit te verjagen.
Hoe zwaar hun vei liezen moeten zijn
geweest, kan worden opgemaakt uit het
feit dat het aantal dooden dat zij in de
bosscheu achter onze linie achterlieten
alleen reeds 700 bedroeg.
Een aanval, gelijktijdig ondernomen
teu Zuiden van den weg Meenen -
Yperen, echter niet door gardetroepen
mislukte geheel en al. Want toen de
aanvallende infanterie het bosch introk
dicht bij onze linie, openden onze ka
nonnen er een zoodanig vuur op, dat
zij haar aanval niet kon voortzetten.
Zooals meestal het geval is in bosch
achtig terrein, werd het gevecht voor
een groot deel op korten afstand gele
verd en droeg daardoor een uiterst
verbitterd en verward karakter. Ver
spreide afdeelingen van de vijandelijke
troepen die achter onze stelliugen het
bosch waren binnengedrongen, konden
voor- noch achterwaarts en werden bijna
alle gedood of gevangen genomen.
Het gedeelte van de linie, welke wij
ten Zuidoosten van Yperen bezet hielden
werd zwaar bestookt door granaatvuur
doch had geen eukeleu ernstigen infan-
terie-aanval te verduren. Destellingen
der Franschen werden echter beschoten
en tevens verwoed aangevallen.
Op de rest van ons front was alles,
behoudens de gewone beschieting,
Beminde hij haar niet, hij die van haar
was gescheiden door onoverkomelijke
hinderpalen Hij had nooit een woord
gezegd dat haar recht gaf zoo iets te
denken. En toch, als men had moeten
beslissen wie van hen beiden het meest
verliefd was, had Lucie met bittere smart
moeten erkennen dat zij geloofde dat het
de graaf was.
Waar denkt gij over vroeg de baron
toen zij het stilzwijgen bleef bewaren.
Denkt gij er over toegeeflijker tegenover
mij te worden ?c
»Ik geloot het nietIk stel geen
onbepaald vertrouwen in uw plotselinge
teederheid. Gij zijt uit uw kring gerukt
dat is de waarheid. Gij legt het af tegen
de verveling der badplaatsen, gij zoekt
afleiding en gij bewijst mij de gunst mij
het hof te maken... Gij hebt tot uzelf
gezegd Daar komt een jonge dame uit
Amerika, die misschien van die andere
zal verschillen. Zij zal mij door de ver
veling helpen om den jachttijd te halen
Is dat zoo
Volkomen juist antwoordde Cravant
kalm. »Gij zult er spoedig het bewijs
voor erlangen.
»En dat bewijs zal zijn?*
»Het meest klemmend bewijs dat een
man kan geven van zijn liefde.*
»Ik verlang zeer het te zien.*
Terwijl zij die woorden sprak, deed
een zwak geluid haar het hoofd omwen
den zij sprong op de graaf de Fontenay
betrekkelijk kalm gebleven. Op onzen
rechtervleugel werd een van onze ver
schansingen door ons ondermijnd en
daarna verlaten. Zoodra de vijand er
bezit van genomen had, werden de
ladingen onder vuur genomen en vele
Duitschers werden aan stukken ge
scheurd door de ontploffingen.
Hoewel deze groote aanval door de
garde troepen geen doel heeft getroffen,
kan de mislukking toch nog niet al»
een beslissing worden aangemerkt.
Misschien hebben de pogingen om Ype
ren te nemen met dezen aanval haar
hoogtepunt bereikt, misschien vormde
hij ook het slot van de tweede reeks
aanvallen op dit punt. Hij is dan ook
niet zonder beteekenis.
Het relaas eindigt met warme hulde
aan den onverschrokken moed, waar
mede de Duitschers tegen het overstel
pende vuur oprukten. N. R. Crt.
De oorlogscorrespondent van de Lon
densche Times seinde Dinsdag omtrent
den strgd aan den Yser het volgende
De algemeene toestand in België is
goed. Tussschen Nieuwpoort en Dix-
muiden werden de Duitschers meer
dan tegengehouden. Op de lijn Dix-
muiden Yperen heeft de strijd gedu
rende de laatste dagen er geheel gun
stig voor de bondgenooten voorgestaan.
Men beschouwt den terugtocht der
Duitschers als een kwestie van tijd.
Al hun hoop om in het noordertront
voorwaarts te dringen, is nu geheel
verijdeld.
Tusschen onze troepen en den vijand
ligt de weg van Nieuwpoort naar Dix-
stond doodsbleek achter haar.
»Zijt gij daar al lang vroeg zij ver
ward.
»Ik kom juist hier,* zeide hij met ver
anderde stem. »De dames zenden mij
om u te halen. Het is tijd naar huis terug
te keeren
»Hoe laat is het dan?*
»Drie uur.*
»Zoo laat reeds
Hij glimlachte spottend.
»Het schijnt dat de tijd u beiden niet
lang is gevallen zeide hij tot hen.
Zijn gelaat, zijn toon, zijn houding
openbaarden een zoo diepe smart, al poog
de hij ook kalm te schijnen, dat het jon^e
meisje er door werd aangegrepen en het
zwijgen bewaarde. Zij wandelden lang
zaam naar de herberg terug. Het rijtuig
en de paarden wachtten voor den ingang.
De graaf wendde zich toch Paul, die
naast hem liep en vroeg.
»Wilt gij zoo beleefd zijn en onze
vrienden gaan zeggen dat wij kannen
vertrekkeh als zij willen
»Zeer zeker.*
Hij vei d ween
op de plaats en in
't volgend óogenblik wisselden Armand
en Lucie, die thans alleen waren, een
treurigen blik. De hevigste verwijten
zweefdeu den graaf op de lippen en
slechts met moeite hield hij ze in. Ein
delijk echter kon hij zich niet langer
bedwingen hij greep juffrouw Andrimont
bij den pols, trok haar naar zich toe en
muiden als een beschermende gordel
van water. De onderwaterzetting werd
Maandag voltooid overeenkomstig het
plan van een toevallig gevonden docu
ment uit een gerechtszaak uit het jaar
1793 tusschen een boer en een grooten
landeigenaar.
De Duitschers zijn door dien maat
regel in een gevaarlijke positie gebracht,
zoodat de tegenwoordige linie al een
heel merkwaardig voorkomen heeft.
De Franschen houden nominaal het
zuidelijk gedeelte van de stad bezet,
de Duitschers het noorden en de stel
lingen der strijdmachten loopen op de
meest wonderlijke wijze om elkaar heen,
zoodat er vaak lijf aan lijf gevochten
wordt.
Da Duitschers bombardeeren nu de
geheel buiten de vuurlinie gelegen
vreedzame dorpen. In den morgen
waren de dorpelingen, wier gehoor ge
hard is tegen het gebulder van het
zware geschut, met geduldige arbeid
zaamheid door geen oorlogsgeruchten
gestoord, aan het werk gegaan. In den
laten namiddag had er echter een aan
grijpende verandering plaats. Terwijl
granaten door de lucht floten, groote
gaten in de muren en daken werden
geschoten en gaten in den grond sloe
gen, als heerschte er een aardbeving,
die onder donderend geraas alles ineen
deed storten, vluchtte ieder weg en
werd gevochteu om een plaats te krij
gen in auto, wagon, wagen, op rijwiel,
hondenkar en elk ander voertuig, om
uit het dorp weg te komen.
Het onder water zetten van het land
was den Duitschers niet bevallen, doch
haar in de oogen ziende met een blik,
die haar trof tot in 't hart, zeide hij
»Hij heeft u gezegd dat hij u bemint
niet waar
De ruwheid in zijn stem, de beleedi-
gende vorm zijner vraag, de bijna brutale
wijze waarop hij haar begrepen had,
verbitterden het jonge meisje en zijn blik
met een even ruwe beantwoordende,
sprak zij
Heeft hij niet het reeht mij dat te
zeggen en heb ik niet het recht hem aan
te hooren
Armand's oogen fonkelden, zijn lippen
beefden, het zweet parelde op zijn voor
hoofd.
Hij heeft het u gezegd,* hernam hij,
»en wat hebt gij hem geautwoord
>Wat gaat u dat aan
Op een toon, bijna verstikt door trauen
zeide hij
»Lucie, spaar mij, ik smeek het u.
Ik ban niet gelukkig.*
Zij keek hem thans zachter aan. Zijn
droefheid had het hart van het jonge
meisje weer geopend. Zij schudde
ernstig het hoofd.
»Graaf,« sprak zij, »ik zal heengaan,
als ik voor u een oorzaak van verdriet
ben.*
»Neen,« sprak hij met smeekenden
blik, »wordt niet boos. Wees zoo goed
mij te zeggeu, wat gij hem hebt geant
woord.*
»Weinu! ik heb hem geantwoord, dat
COURANT.
