LA ITS TE LIEFDE. 05. If 'oensdag 18 November 1914. 50® «laar». ao. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-V]aanderen. F. DIELEMAA Binnenland. FEUILLETON. *»f DH blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TAVEE uren. Verlof nan militairen. On de bekeude vragen van den heer üuytnaer van Twist heeft de minister van Oorlog geantwoord, dat naar zijn meening de algemeene toestand niet zoodanige wyzigiug heeft ondergaan, dat het verleenen van verlof aan mili tairen op ruimere schaal dan tot dusver geschiedt, in overweging kan worden genomen. De beer Van Vlijmen heeft betreffende bet verleenen van verlof aan sommige landweerplichtigen, die hoofden van zaken zijn, de vraag gesteld, of de Minister bereid zou wezen, meer vrij gevig te zijn in het toestaan van enkele dagen verlof, indien de noodzakelijkheid van hun tegenwoordigheid voor korten tijd (bijv. 4 dagen) te huis overtuigend wordt aangetoond. De minister antwoordt daarop dat aan militairen naar hun keuze wordt ver leend ten hoogste gedurende één etmaal in zeven achtereenvolgende dagen aan personen, behoorende tot de bezetting van forten, en ten hoogste gedurende één etmaal ia tien achtereenvolgende dagen aan de overige militairen, verder twee etmalen resp. om de 14 of 20 dagen en ten hoogste gedurende 4, onder scheidenlijk 3 etmalen per maand aan personen als voren. De verloven gaan als regel in na afloop van den dienst op den dag, voorafgaande aan het etmaal of de etmalen, hier boven bedoeld. Kan de 591 Romao van Georgb Ohnkt. Nadruk verboden.) vreeml bestaan hebben die lieden tocb zeide Inj. Lncie wij zende op een vrouw die door het raam van een der tot woning ingerichte sche- P'u h n in-u vsgierig aankeek. »Zij worden geboren, leven en sterveu in een Is "iet niet 't zelfde voor iedereen?» vroeg zij. »Is niet uw scnip uw scnit- terende levenswijze Zij levea in ellende gij in weelde, dat is het eenige verschil en ik zou niet durven beweren dat uw lot te verkiezen is boven het hunne.» »Dat is wel een wijsbegeerte, die voor allen gelijkheid wil Zijt gij een voor »taud8ter van het socialisme?» »Meen dat niet! Ik herinner mij alleen w&t ik in mijn land heb gezien aan de oevers der Saiut-Laurence of der groote meren, in die dorpen, waar een nog primitieve eenvoud bestaat. Daar leven geheele gezinnen in houten hutten de yader en«zoons jagen, de moeder en dochters zorgen voor de huishouding. Voor allen bestaan de horizon, het blauwe water, de groene bosschen, de bruine betrokkene dienzelfden dag zijn woon plaats of bestemming niet bereiken, dan mogen de bedoelde verloven met één dag worden verlengd, in welk geval echter het vertrek eerst plaats heeft op den eersten verlofdag en terugkeer op den laatsteu dag wordt geëischt. De verloven worden zoodanig gere geld, dat zij voor elke compagnie of daarmee gelijk te stellen eenheid of detachement, voor zoover doenlijk, over de verschillende dagen der week onge veer gelijk worden verdeeld. In zeer dringende gevallen en bij hooge uitzondering als bijv.overlijden of ernstige ziekte van echtgenooten, kinderen of ouders, kan door of vanwege den korpscommandant of hoogere auto riteit, voor zoover de dienst zulks toe laat, een buitengewoon verlof van één tot hoogstens vier dagen worden ver leend. De noodzakelijkheid van zoodanig verlof moet vóór of na het verlof deug delijk worden aangetoond. Uitzondering op deze algemeene re gelen wordt, in voorkomende gevallen, gemaakt .voor militairen, die in het buitenland belangen hebben te behar tigen en aan wie, met het oog op den duur der reis of de daaraau verbonden bezwaren, langer verlof, met evenredig grootere tusschenpoozeu, voor het geval waarin herhaling wordt verlangd, wordt verleend. Voorts zijn in verschillende gevallen aan militairen, door wie voortdurend verblijf onder de wapenen eemg ge wichtig landsbelang of eenig groot maat schappelijk belang ernstig zou worden aarde; geen hunner voelt zich ongeluk kig, allen zijn even odwetend op intellec (ueel gebied. Zij zijn gelukkig, en ik heb dikwijls gedacht, dat zij reden hebben het te wezen. Ik heb mijn vader in angst gezien over handelsspeculatiesik heb hem nachten zien doorbrengen in koortsachtige aandoening, in afwachting over een rijzing of daling zijner stukken van waarde; ik heb zijn toestand dan vergeleken met de kalmte dier menscheo en ik beu tot de overtuiging gekomen, dat die eenvoudige, arme lieden het gelukkigst waren. Toch werd mijn vader daar ginds beDijd, werd hij beschouwd als een mau van gewichten niettemin was hij meer te beklagen dan die een voudige boeren in de vlakten.» »Gij had hem toch lief, nietwaar en hij had u lief, u, en uw moeder?» »Ja, maar hij genoot minder van die liefde dan die lieden genieten van de liefde van hun vrouw en kinderen. Hij had daartoe te veel beslommeringen. O elkaar alleen liefhebben, alles ouder- werpen aan genegenheid dat is het ware leven Welnu, miss Lucie,» zeide Paul zacht maar met plotselinge aandoening »zoudt gij dan een hartstochtelijk hart hebben »Ik weet het niet,» antwoordde zij in gedachten, >maar ik ben een der zulken die de geheele wereld lief heeft.» Het hart des jongen maus klopte zoo heftig dat hij een oogenblik niets wist te geschaad, buitengewone verloven toe gestaan van langeren duur, hetzij aan een stuk, hetzij periodiek. Met het oog op de eischen der landsverdediging ge schiedt dit laatste echter zoo spaarzaam mogelijk en slechts dan wanneer de nood zakelijkheid overtuigend gebleken is. Meer vrijgevigheid in het toestaan van verloven kan niet worden betracht. Avp. H. M. de Koningin heeft een bezoek gebracht aan de ,Ned. Naaiwerkver- eeniging", die thans wederom bezig is de in alle deelen van het land ver vaardigde en naar Den Haag opgezonden kleedingstukken voor behoeitigen te sorteeren en ter verzending voor de uitdeeling in te pakken. De in alle provinciën gevestigde at- deelingeu zenden telken jare tegen de maand November de ingekomen klee dingstukken naar het Hoofdbestuur der Vereeniging op. H. M. de Koningin heeft ditmaal de zgn. galerij-zaal in het Paleis Noordeinde voor dit doel beschikbaar gesteld. Avp. Het Chileensche gezantschap in Den Haag meldt, dat de handel in Chili salpeter, die sedert het uitbreken van den oorlog was stop gezet, weder her steld zal worden. Nu zal elke lading Chili-salpeter, voor Nederland bestemd, geadresseerd worden aan de Nederl. Regeering. Avp. Zondagmorgen heeft aan het Belgi sche gezantschap in Den Haag de gezantschapsraad prins de Ligne een zeggen. Eindelijk, na eenig stilzwijgen en als nam hij een aanloop om een groote hindernis over te springen, vroeg hij »Hebt gij mij een weinig lief?» Zij begon te lachen en hem opnemende zooals hij daar voor haar stond, met half gesloten oogen, een lichaam, waaraan zijn trotsch gelaat een groote aantrekkings kracht gaf, antwoordde zij »U is wel nieuwsgierig.» »Heb ik er het recht niet toe.» sprak hij, »want ik heb u zeer lief.» »Dat is veel eer voor uw onderdanige dieoares, mijnheer de baron,» zeide zij vroolijk. »U spreekt niet in ernst, juffrouw Audrimont.» »Niet ernstig Lieve Hemel, dat geloot ik wel! Dat ontbrak er nog maar aan Maar als ik ernstig was, zou ik u ver zoeken terug te keeren naar onze vrienden, die daar schelpen zoeken aan het strand en uw mooie woorden toa te fluisteren aan mevrouw de Jessac ol mevrouw Trésorier.» »Het is al lang geleden dat ik haar alles heb gezegd wat ik haar te zeggen had.» »Bravo! En denkt u nu dat ik thans met u er over praten zal na zulk een bekentenis Opdat gij den dag daarna tot juffrouw zus of zoo, over mij sprekende, zult zeggen, wat ge mij veiteld hebt en wel met verregaande kwasterigheid deputatie van Belgische vluchtelingen uit Haarlem ontvangen. De deputatie bood den prins een album aan, be vattende een adres aan koning Albert van België, bij gelegenheid van zijn naamdag en onderteekend door de Bel gische vluchtelingen te Haarlem. Prins de Ligne dankte in naam des konings en gaf als zijne overtuiging te kennen, dat het adres door Z. M. op hoogen prijs zal worden gesteld. Op min zame wijze onderhield hy zich met de deputatie en drukte zijne bewondering uit voor hetgeen Nederland en niet in de laatste plaats Haarlem, ten bate van de diepbeproefde Belgen doet. Met een woord van hartelyken dank nam de prins afscheid van de deputatie. Te Breda werd ter gelegenheid van den naamdag van den koning van Bel gië een herdenkingsdienst gehouden, die bijgewoond werd door den consul van België, de leden van het vluchte lingencomité en vele Belgische over heidspersonen. Vóór het begin van de mis hield pastoor dr. Smits een toespraak, waarin hij memoreerde, welke beproevingen Koning Albert en met hem het Belgi sche volk, thans heeft te doorstaan. Hy herdacht de gevallenen en zeide verder, dat, waar de Nederlandsche gastvrijheid voor de van huis en hof beroofden reeds proefondervindelijk be wezen werd, de Nederlanders ook ver der bereid zijn naar krachten eenieder bij te staan, die hulp noodig heeft. Daarna werd de mis opgedragen, die werd gevolgd door een tweetal kerk zangen van het koor. «Maar gij begrijpt mij niet Het is reeds tien jaar dat ik de vriend ben van mevrouw Trésorier en mevrouw de Jessac Ik beu met haar groot gebracht wij kennen elkaar te goed om elkaar door mooie woorden te boeien.» »Met mij is dat zeker betar dat is de prikkel van het onbekende »Wat is u ondeugend! U schept er vermaak in mij te kwellen en toch weet u hoe oprecht ik beu »Eeu schooue verdienste!» »Hoor mij sleéhts vijf minuten aan.» »Ik doe dat al een half uur langu maakt er misbruik van.» Zij warea aan het einde der kade ge komen bij een schuit beladen met dennen planken, bestemd voor de houtzagerijen van Dives. Zij zetteu zich in de schaduw van een stapel plankeu oj* een anderen stapel, die men pas begonnen was te vormen en vervolgden hun gesprek. Paul, doordrongen van een diep gevoel, was zeer ernstig geworden ea schilderde Lucie het nuttelooze van het leven, dat 'hij reeds zoo lang leidde. Hij begon er genoeg van te krijgen en er het slechte en uucteiooze van te begrijpen. Hij er kende thans dat Lucie gelijk had gehad, toen zij die arme visschers gelukkig noemde, die aan de zee leefden met hun vrouw en kindereu. Een ongekende weemoedigheid maakte zich van hem meester, naast dit aanbiddelijke jonge meisje en gedachten, die hij nooit gekend COURANT. iV I k SCOlp.c

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1914 | | pagina 1