11 LAATSTE LIEFDE. \o. 52. Zaterdag 3 October 1914. 3Öe Janrg. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwscli-Vlaanderen. F. Dl KLEM AN, Buitenland. FEUILLETON. AXELSCH COURANT Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 Cent. Groot» letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. DE OORLOG. Hoe een Duitsch viieger zijn tocht boven Parijs beschrijft. Dat het vooral tegenwoordig voor de vliegeniers geen pretje is om een tocht door het luchtruim te maken, blijkt wel uit de volgende beschrijving van een Duitsch vliegenier, die daarin verhaalt hoe hy een tocht naar Parijs en terug ondernam, en die we lazen in „Het laatste Nieuws" uit Antwerpen. „Op den 6en Sept. was ik 's morgens te D. opgestegen met de opdracht, de vijandelijke stellingen bij S. en F. te rerkennen, en schetsen daarvan te maken. Eerste luitenant K. vloog mee als waarnemer, en mijn tweedekker droeg ons spoedig op ongeveer 800 M. over de vyandelijke stellingen. Zooals wij verwacht hadden, werd er al spoedig druk op ons gepaft en een paar malen nam ik het mij reeds be kende trillen in het toestel waar, een teeken, dat er een kogel door de draag- vlakte was gegaan. Na een vlucht van drie uur, kohden we ons rapport bij den generalen staf te M. indienen, en kregen daarvoor warmen dank. Toen ik 's middags met behulp van een paar chauffeurs mijn „kast" weer vliagklaar maakte, deelde een Beiersch officier van den generalen staf mij mede, dat hij gaarne den tocht der Engelschen op den grooten straatweg naar M. zou wiilen waarnemen. Zoo steeg ik dan 's middags om 4 uur weder met majoor M. op en Roman van George Ohnet. (Nadruk verboden.) »Oordeel niet naar de zwakheid, die ik tegenover u toonde, uw goedheid heeft de veerkracht van mijn karakter ontspan nen, maar ik bezit wilskracht en energie ik heb dat getoond en zal dat nog meer toonen. Het komt omdat ik het belang van den strijd, door mij begonnen, be grijp en weet wat er het gevolg van kan «jn. Gij hebt mij dat gezegd de eerste maal toen ik u raad vroegik zou mis schien voorzichtiger hebben gehandeld als ik de oogen had gesloten, doch dat was mij onmogelijkik heb den toestand thans tot klaarheid gebracht. Op dit oogenblik bestaat er voor geen der par tijen twijfel en het is thans onmogelijk terug te treden al kon dat, ik zou het Diet meer willen. Gij ziet, dus dat ik vast besloten ben ik heb u dat reeds gezegd als antwoord op uw wijze woorden >Voor mij geen schikking alles of niets.* Ik ben niet meer op een leeftijd dat een V» vrouw haar leven begint en zich 07er een verloren liefde troost in het vooruit zicht van eeu andere. Armand kan, m*g voor my niet anders zijp dan een bleek ons, dat de Engelschen zich op Parijs terugtrokken. Op Parijs! Myn vlieggast schreeuwde mij iets toe. Ofschoon ik niet verstond wat hy riep, door het geraas van den motor, geloofde ik hem toch te begrijpen. Ik keek op den benzinemeter en zag, dat ik nog voldoende brandstof had. Daarop hield ik zuiver zuidwaarts aan, en na ongeveer een halt uur zagen wij diep, diep onder ons de grijze, onmete lijke huizenzee van de Fransche hoofd stad. Met een vaart van 100 K.M. per uur stoven wij er op toe, en.spoedig zweefden wij boven de metropool. Weerloos lag daar het hart van den vijand, het trotsche lichtende „Babel der Seine" onder my. Iu groote kringen cirkelde ik boven de huizen. In de straten een opgewon den menschenmenigte. Bijna een uur hadden wij zoo rondgevlogen en waren van tijd tot tyd beschoten geworden, toen van Juvisy met de grootste snel heid een Fransche ééndekker naderde. Daar hij vael vlugger was dan mijn dubbel-dekker, moest ik rechtsomkeer maken en trachten te ontkomen terwijl de majoor myn karabijn nakeek en naar zijn repeteerpistool greep. De eendek ker kwam nader en naderik trachte op 2000 meters te komen, om de 'be schermende wolken te bereiken, maar mijn achtervolger steeg sneller dan wij. En plotseling zie ik op slechts 500 meters afstauds voor ons nog een tweeden ééndekker, die mij den weg wil af snijden. Nu komt het op snel handelen aan. Onmiddellijk heeft myn vliegmakker laatste liefde en die liefde zal ik verdedigen als mijn leven. Dit verontschuldigt, niet waar, de tranen die ik zooeven vergoot, want ik weende over mij zelve.» »Gij zult niet behoeven te weeneD, mijn lieve Mina,* zeide de markies, »gij hebt te doen met een man van eer. Het zal voldoende zijn Armand te toonen dat hij zich op een verkeerden weg begeven heeft om hem van dien weg te doen terugkeeren. Hij zal zelf aan zyn redding moeten betalen en daardoor zal uw geluk nog meer verzekerd worden.* »Ik hoop het,* zeide mevrouw de Fon* tenay glimlachend, »doch ik geloof dat gij te optimistisch zijtgij weet hoe moei lijk ik te voldoen ben 1* De markies de Villeuoisy stond op en de giavin eerbiedig de hand kussende, sprak hij Wanneer ik u zie en hoor, hoe zou ik dan anders kunnen dan goeden moed hebben Gij zult zegevieren en ik her haal dat gij mij steeds gereed zult vinden n op alle wijze ter zijde te staan.* Zij dankte hem door een beweging met het hoofd en toen hij weg was, trok zij zich in haar kamer terug, 't Eerst keek zij op de pendule, 't Was twee 'uur. Mina's hart kromp ineen. Zonder dat Armand het had gezégd, was zij zeker, dat hij naar juffrouw Andrimout was gegaan; bovendien, had hij haar van dit plan mededeeling gedaan, zij zou er niet over gedacht hebben hem daarvan af te den toestand overzien. Ik schiet op den vlieger voor ons tóede majoor legt den karabyn aan. Hy schiet drie maal. Daar suist de vijandelyke ma chine, die naast ons en nauwelijks 50 meters van on» verwijderd is, eerst een eind schuin opwaarts en ploft dan als een steen naar beneden. Onze andere vervolger is intusschen bijna vlak boven ons gekomen en beschiet ons met repe- teerpistolen. Vlak naast mijn gasregu- lator slaat een kogel in het lichaam van mijn vogel. Dan omringt ons een beschermende, ondoordringbare wolk, die ons aan 't gezicht van den vijand onttrekt. Steeds verder klinkt zijn motorgedaver. Toen wij weder uit de nevelzee op doken, liep het naar zevenen. Om ons te oriënteeren, daalden wij, maar plot seling doken voor, naast en achter ons, gryze rookslierten opspringende gra naatkartetsen. Ik bevond mij dus nog steeds boven vijandelijke stellingen en bleek te zijn blootgesteld aan het vuur van een afdeeling Fransche artillerie. Steeds sneller werd er gevuurdIk bemerkte, dat de machine treffer op treffer kreeg, maar bleef koers houden. Plotseling laait vlak voor mij een wit-gele vlam op, de machine steigert als een gewond paard, en ik zie den majoor ineenkrimpen. Er druipt bloed van zijn schouder. De bovenste span draden van een der draagvlakken zijn geknapt. De motor raast en knettert nog wel, maar de schroef is verdwenen. Een springende granaat, had onze schroef weggemaaid, een der vier draag vlakken vol gaten geslagen en den brengen. Na het onderhoud van den vorigen dag, was het noo'dig dat hij Lucie terugzag. Ernstige vragen moesten hem thans bezig houden en de ernstigste dier vragen was die, welke Mina had geopperd, dat het jonge meisje zou ophouden zich terug te trekken uit de wereld. Moest zij jaloersch zijn nu zij wist dat haar man bij het jonge meisje was Zekerlijk, als ooit een onderhoud aanlei ding kou geven tot verliefde uitiDgen, was het dit en het was niet zonder vol doening dat de gravin thans dacht aan de moeilijkheid, waarin Armand zich thans moest bevinden om juffrouw An- drimont te naderen. Die vernedering van den echtgenoot was een« begin der wraak van de vrouw. Doch mevrouw de Fontenay was niet in eeu stemming om zich bezig te houden met dergelijke kleinigheden, zij dacht slechts aan den uitslag en wachtte dien met ongeduld. Onderwijl was Armand naar Neuvilly gegaan. De weg, dien hij anders zoo vreugdevol aflegde scheen hem thans onaangenaam. Hij dacht er, terwijl zijn rijtuig voortrolde, over, wat hij Lucie zou moeten zeggen en zijn ongerustheid was groot. Hij vreesde de ontevredenheid van het jonge meisje en haar verwijten. Al had hij geweten wat zijn vrouw te ant woorden, Tiij was niet even zeker dat hem dat zot» gemakkelijk zou vallen tegenover juffrouw Andrimont. Dat was heel iets andershij werd bemind door schouder van den majoor verbrijzeld. Bijna rechtstandig schiet mijn toestel ter aarde. Maar met inspanning van alle krachten gelukt het my, ingly vlucht over te gaan, en ik wierp den twee dekker in de toppen van een woud onder mij. Krakend splinteren takken. Dan smak ik tegen een zy wand en weet verder van niets meer. „Als ik weer tot bewustzijn kom, bevind ik mij naast majoor G. op het zachte mos uitgestrekt, te midden van een groep Duitsche landweermannen. Duitsche voorposten hadden mijn val waargenomen en waren het bosch bin nengedrongen, om mij te redden. Majoor G. bleek zwaar aan den schouder ge wond te zijn en werd naar het naburige lazaret vervoerd. Ik had mijn been gekwetst, maar kon mij met een nood verband om, met alle mogelijke en onmogelijke transportmiddelen weer naar mijn troep begeven." We meldden dit ter illustratie en om een beeld te geven van de doodsver achting, waarmede de verschillende partijen elkaar besfryden. De strtyd in België. Ook in België woedt de oorlogsfakkel nog met onbeschrijfelijke felheid. Vooral de laatste dagen en nachten dringt het kanongebulder bijna onop houdelijk tot ons oor door. Wat de resultaten ervan zullen zijn moet natuurlijk de tyd leeren en daar om wenschen we even te waarschuwen voor allerlei geruchten, die het praat grage publiek verspreidt en doorlicht- geloovigen worden aangenomen. Mina en hij beminde Lucie. Sterk tegen over de eene, moest hij zwak zyn tegen over de andere. Hij hield voor zich zelf allerlei redeueeringen, trachtende zijn argumenten zoo te vormen, dat hij op alle kritiek en vertoogen zou kunnen antwoorden, doch hij slaagde daarin slechts gedeeltelijk. Toen het rijtuig voor het hek stil hield maakte hij voor de eerste maal geen haast om uit te stappen. Hij duwde het kleine hek open en trad den tuin binnen. Langzaam en met gebogen hoofd liep hij de laan af. Wie hem zoo gezien had zou hem niet aangezien hebben voor een verliefd man, die zyn schooue ging be zoeken, doch eerder voor een schuldenaar geroepen door zijn scbuldeischer. Hij vroeg omzichtig aan de kamenier of haar meesteres thuis was zonderlinge vraag want Lucie ging nooit uit op dien tijdDe deur van den kleinen salon werd hem geopeud. Hij bleef voor het venster staan, in spanning de eerste ont moeting afwachtend en tot zich zelf zeg gende»Als ik maar eenmaal weet in welke stemming zij verkeert, zal ik meer op mijn gemak zijn.* Hij had niet lang den tijd na te denken, want een portière werd op zijde geschoven en juffrouw Andrimont trad binnen. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1914 | | pagina 1