LAATSTE LIEPUE. Ao. 49. Woensdag 23 September 1914. 30e «laar Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. DIELEMm Buitenland. FEUILLETON. IV Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor -België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. AOVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 Cent. Groote letter» worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. AdvertentiSn worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. DE OORLOG. De Duitschers in Frankrijk. PARIJS, 18 September. (Part.) Het officieele bericht van 11 uur 's avonds luidt Geen verandering in den algemeenen toestand. De Franschen blijven op den linker vleugel terrein winnen. De veldslag is wat minder herig geworden. N. R. Cri. PARIJS, 18 September. (Part.) De ilag aan de Aisne duurt nu verscheidene dagen met verschrikkelijke hardnekkig heid. De Duitschers weten, dat een oieuwe overwinning van de Franschen het einde der krijgsverrichtingen op Fransch gebied zou kunnen beteekenen en het karakter van den oorlog geheel wijzigen. Zij spannen zich dus tot op het uiterste in. Gewonde Fransche officieren, die te Parijs aangekomen zyn, hebben over den slag aan de Aisne enkele belang wekkende mededeelingen gedaan. Deze 'slag, die al van Maandag 14 dezer af duurt, is sedert den nacht van Dinsdag op Woensdag in het bijzonder verwoed tu moorddadig geworden toen de Duit- ichers eeD geweldigen nachtelijken taaval op de Fransch-Engelsche linker lade beproefden. De bondgenooten weerstonden dien aanval moedig en met uiterste krachtsinspanning. Acht maal lieten de Duitsche aanvoerders den aanval herhalen, ondanks de ver- ichrikkelijke verliezen bij eiken aanval, U4) Roman van Geougjc Ohnet. {Nadruk verboden.) Zjj keek haar man diep in de oogen, sjj vond dat hij te lang draalde met een mtwoord en ongeduldig op den vloer stampende, zeide zij >0, zoek niet naar een antwoord. Als ge zeker zijt van u zelf, moeten de bewij sen als van zelf bij u opkomen, ge moet «r geen moeite voor behoeven te doen.c >Zij komen van zelf,* zeide de graaf. «Juffrouw Audrimont is geheel en al gebrouilleerd met mijn familie en zij heeft 'oor onze bloedverwanten haar terugkeer io Frankrijk en haar wonen te Parijs geheim gehouden. Daarom heb ik u nooit van haar gesproken. Steekt daar iets ongerijmds of misdadigs in ?c «Iets zeer ongerijmds, zoo niet zeer oisdadigs,« antwoordde mevrouw Fonte- osy met een zucht van verlichting, want *ij was verheugd te zien, dat haar man «enigermate schuld wilde bekennen. «Maar ge hebt wel zeer weinig vertrou wen in mij gesteld. Moeten er geheimen riusschen ons zijn En denkt ge dat ik misbruik zou hebben gemaakt van uw tertrouwen Wat ernstigs zou daar uit waarbij zij met onzinnige verspilling hun mannen opofferden. Dit bewyst, dat zij of hun tegenstandérs dachten te verpletteren door overmacht of een wanhopige poging deden. De stellingen van de Franschen werdeh nergens aan getast. Woensdag en den nacht op Donderdag trad betrekkelijke kalmte iD, maar Donderdag bij het krieken van den dag begonnen de Franschen den aanval, die ten slotte tot de eerste wijziging in de positie van den vijand leidde. De Duitschers trokken twaalf kilometer terug. De Franschen maakten heel wat krijgsgevangenen en verover den mitrailleuses. N. R. Cri. LONDEN, 19 Sept. (Reuter Part.) De correspondenten in Frankrijk van de Londensche bladen, melden, dat de slag aan de Aisne één onafgebroken artillerie-duel is. De slag duurt reeds vyf dagen. De verbondenen voeren om de beurt beschietingen met de ar tillerie en infanterie-aanvallen uit. Deze aanvallen brachten de Franschen tot in de bosschen, waar de Duitschers hun batterijen verdekt hadden opgesteld. De Duitschers voeren nachtelijke tegen aanvallen uit, die-echter altijd worden afgeslagen. Het verwoedst is gevochten om Soissons en Reims. Een gewonde Fransche kapitein geeft nog het volgende overzicht van de ge vechten sedert dan slag aan de Marne. Na den 11 den September werd onze opmarsch vertraagd. Op dien dag en den volgenden legden wij ongeveer 12 mijlen af. Op den loden werd door beide partijen gerust. geboren zijn Zou juffrouw Audrimont veTloren zijn geweest als haar ooms en neven hadden geweten, dat zij was terug gekeerd uit de Nieuwe wereld Er ligt in die afzondering heel wat eigenwaan. Dacht uw nicht dat haar familie haar zoo belangrijk zou achten, of meende zij soms dat men kwade bedoelingen ten haren opzichte zou koesteren Dat alles bewijst dat zij een buitengewone gedach te van zichzelve heeftDat is vrij be lachelijk Met veel sluwheid deed Mina alles om Lucie te belasteren, orn Armand op te wekken op te stuiven ter harer verdedi ging. Hy viel echter niet in den strik en antwoordde kalm »Ik zeg niet dat zij gelijk had aldus te handelen. Maar zij handelde nu een maal zoo, zy had er het recht toe. Wat kon ik er aan doen Pc »Gij kondt veel minder naar haar toe gegaan zijn.c Hij lachte gemaakt en zeide: »Dat is zoo.c »Gij vondt er dus genoegen in ?c Dat loochen ik niet. Is zy niet aan vallig Pc Bij die woorden, zoo vermetel, in dezen gespannen toestand, werd Mina zeer ernstig. Geen enkele harer ver moedens was bevestigdzij had geen enkel stoffelijk bewijs van het verraad van haar man en de zedelijke bewijzen, die zij verzameld had, werden elk In den morgen van den 14den kregen wij opnieuw voeling met deD vijand en 's middags werd de slag algemeen. De Duitschers, die blykbaar poogden stand te houden, totdat er versterkingen zouden zijn aangekomen, bleven eerst verdedigend optreden. Op den I5den kwam er geen ver andering in den toestand en was het geluk wisselvallig, met terugtrekkende en voorwaartsche bewegingen aan beide zijden. Gedurende den nacht van den 15den op den 16den (Dinsdag op Woensdag) ondernamen de Duitschers herhaalde, hevige aanvallen. (De aanvallen, waar van in het voorgaande telegram ge waagd is. Red.), waarbij zij tot het aanbreken van den morgen te vergeefs getracht hebben door onze linies heen te breken. Het was de meest verwoede strijd, verklaarde de kapitein, dien ik sedert het begin van den veldtocht had medegemaakt. De Duitschers schenen besloten te winnen of te vallen. Op den 16den (Woensdag) wijzigde de toestand zich niet en gedurende den nacht van den 16den op den 17den was het vrij kalm. Doch bij het lichten van den dageraad werd de strijd met nieuwe kracht hervat en slaagden wij er door een aanvallende beweging in, den vijand te doen terugtrekken over een afstand van tien kilometer. 6000 gevangenen en verscheidene mitrail leuses vielen in onze handen. De Duitschers gaven daarby de eerste blyken van vermoeidheid, welke zich spoedig langs het geheele front ken baar maakte. oogenblik zwakker. Toch gaf zij zich nog niet gewonnen. Als bij instinct gevoelde zij, trots dit alles, dat Armand misbruik maakte van haar goedgeloovigheid en aan een diepe neerslachtigheid werd zij ten prooi. De vreugde van daar straks was verdwenen en wederom stond zij tegenover die treurige toekomst. Zij wilde de feiten juist hebben en voor de toekomst nota nemen van de verklarin gen, die haar man haar zou geven. Zij trachtte den indruk te verbergen, dien zij gevoelde en haar ongerustheid ver bergende, vertoonde zij zich hem, vroolijk en opgeruimd, ofschoon zij met geweld zich inhield uit te barsten in tranen en snikken. «Zy is aanvallig, dat heeft my juist gepijnigd,c sprak zij, »ea dit had u tot iets slechts kunnen leiden. Ge hebt daaieven den heilige gespeeld, maar is het daarom bewezeo dat ge de waarheid hebt gezegd 'Pc «Hoe, ge twijfelt dus nog?c «Zweer mij dat ge met juffrouw Au drimont nooit gecoquetteerd hebt, dat tusschen u beiden geen woord over liefde is gewisseld «Daar geet ik mijn woord van eer op !c zeide Armand krachtig, want het was thans voor 'teerst sedert,een uur, dat hij de zuivere waarheid sprak. «Maar, mijn lieve Mina, laten wij elkaar klaren wija scnenken. Wat hebt ge u dan ver beeld Dat juffrouw Andrimont myn Ik verliet, na een schouderwond te hebben opgedaan, om 11 uur de vuurlyn en nam den indruk mede, dat het weer standsvermogen van den vijand ver slapte en spoedig zou zwichten voor het bewonderenswaardige plan van onze troepen. N. R. Crt. BERLIJN, 18 September. (E.) In de Münchener Medizinische Wochenschrift doet de semi-arts Volkmann mededee lingen over het nieuwe wapen, waarvan zich de Franscb» vliegers bedienen. Plotseling, zoo vertelde een gewonde, voelde ik een stekende pijn in myn rechtervoet vlak boven de hak. Op het eerste oogenblik meende ik dat myn buurman mij bij vergissing had gestoken. Maar spoedig bemerkte ik, dat dit niet zoo wezen kon, want om mij heen werden onmiddellijk daarop ook door anderen kreten geuit. Ook schrikten de paarden voor een wagen. Toen ik mijn voet bekeek, zag ik dat een me talen pijl er ongeveer L1/* centimeter ingedrongen was. Ik trok den pijl er dadelijk uit. Ongeveer 15 kameraden in mijn buurt waren door dergelyke pijlen getroffen. Een ging de pijl door beide kuiten, een tweeden werd de voet aan den grond genageld, een derden was de pyl door de wang in den mond gedrongen. Ook een paard was vlak boven het oog getroffen. Nadat wy eenigszins van onze verbazing waren bekomen, ontdekten wij vanwaar wy werden beschoten. Slechts uit een vliegtuig, dat boven ons zweefde, kon den wij aldus zyn bedacht. Onze wonden waren niet zwaar, zoodat wjj minnares was Pc Zij schudde het hoofd en ani woordde «Ik heb het gelooid en er vraeselijk onder geleden.c «En thans, hoop ik, lijdt ge niet langer c «NeeD, omdat ge mij zulke goede ver klaringen hebt gegeven. Ik erken dat dit voor mij een groote verlichting en werkelijke voldoening is, want, in het uur dat ik met juffrouw Andrimont door bracht, heb ik voor haar een levendige belangstelling opgevat en nu tusschen haar en mij het ijs is gebroken, denk ik dat zy zich niet zal verzetten als ik tracht haar tot mij te trekken.c Al had de gravin in 't minste geene verdenking gekoesterd, dan was de hou ding, die haar man, dadelijk na die woor- dea aannam, reeds voldoende om haar op haar hoede te doen zijn. «Wat !c zeide hij, «ge denkt er over c «Uw bloedverwante te ontvangen, haar vriendschappelijk te behandelen, in een woord te doen en nog volkomener, het* geen gij reeds deedt sedert haar komst in Fraukrijk? Verwondert u dat hindert u dat «Het hindert mij in't minst niet, maar ik loochen niet dat het mij eenigszins verwondert,c zeide Armand, «ge veran dert wel spoedig na in 't eene oogeoblik zoo tegen juffrouw Andrimont te hebben uitgevaren hebt ge ia 't volgende oogen blik alle teederheid voor haar

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1914 | | pagina 1