LAATSTE LIEFDE. Ao. 8 W oensdag 29 April 1914. 30e Jaar$. Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch- Vlaanderen. F. DIELEMAN. Buitenland. FEUILLETON. AXELSCHE ANT. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor Belgis 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. A DVERTENTIEN van 1 tot. 4 regels*25-Centvoor eiken regel meer 5 Cent. Groot» letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal. Advertentiën worden francingewacht, uiterljjk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. Oorlog in Mexico.' De militaire medewerker van de Times wijdt een beschouwing aan de strijdkrachten, die Mexico en de Ver- eenigde Staten kunnen in het veld brengen. De gewapende macht van Mexico ia niet zeer aanzienlijk naar Europee- schen maatstaf beoordeeld want het valt te betwijfelen of Mexico, zelfs onder normale omstandigheden, meer dan 50.000 man geregelde troepen in het veld zou kunnen brengenen op dit oogenblik is de meerderheid van de regeeringstroepen in een burgeroorlog verwikkeld. Maar deze geregelde troepen kunnen evenals die van de V. St. enkel worden beschouwd als een kern waarom de vechtkracht der natie zich in oorlogstijd kan groepeeren. In;:j84648, toen Mexico nog slechts de hiSlft van zyn huidige bevolking had, moesten de Ver. Staten 31.000 man geregelde troepen en 73.000 vrijwilligers in het veld brengen. De oorlog duurde twee jaar. Het verzet door generaal Taylor in het noorden ondervonden en door generaal Scott bij zijn opmarsch van Vera Cruz naar Mexico (stad), was meer dan genoeg om te bewijzen dat reeds toen een inval in Mexico geen kinderspel was. Een min ot meer homogeen volk van 15.000.000 zielen, dat strijdt in eigen land en in terrein dat voor een invaller moeilijkheden oplevert, kaneenredelyke hoop koesteren, een behoorlyke ver- Roman van Georgb Ohnet. {Nadruk vsrbodm.) Was het een geldzaak of een liefdes geschiedenis, die den graaf zoo op eens gedwongen had zijn woning te verlaten, op het oogenblik dat zijn aanwezigheid daar onontbeerlijk was Een glimlach kwam Armand op de lippen, dat hij hier kon twijfelen. Een geldzaak Met dat enorme fortuin dat Armand hadDat was onmogelijk. Hij speelde nooit. Een vrouw dan? Een liefdesavontuur? De baron schudde het hoofd. Beminde de graaf zijn vrouw dan niet Hun gehechtheid aan elkaar, nog tien jaar na hun huwelijk, verbaasde alleu die hen kenden. In deze omgeving, waar men zoo tuk was op een »cronique scandaleuse», op allerlei beleedigende praatjes, was nooit iets noch op Armaud, noch op de gravin te zeggen geweest. Zoover ieder wist was het een huisgezin om er een voor beeld aan te nemengeen tweede als dit paar zou in de wereld te vinden zijn geweest. Dus geen geldquaestie, geen liefdesgeschiedenis en toch moest het ernstig wezen. Een zoo verstandige vrouw dediging te presteeren, indien het niet door inwendige verdeeldheid wordt verzwakt. Dat thans in Mexico zulke verdeeld heden bestaan is bekend. Maar ook in 1846 waren die er. Het Mexicaansche volk was tegen zichzelf verdeeld en in een burgeroorlog gewikkeld. Zelfs ge durende den opmarsch van de Ameri kaansche troepen was er een heele reeks avonturiers in het veld, die allen beweerden de rechtmatige president te zijn. En de meesten van ben waren nog met elkaar aan het vechten, toen Tavlor al voor Matamoras stond. Ja zelfs toen Scott Mexico (stad) be reikte waren daar drie adspirant-presi- denten in de streek. Echter bestond onder hen de neiging en die zou thans weer kunnen ontstaan om de geschillen bij te leggen wanneer er een buitenlandsche invaller in het spel was, vooral wanneer die vyand de Ver. St. waren. Ongetwijfeld hebben de Vereenigde Staten de macht, in verloop van tijd groote legers op de been te brengen en een zeer krachtigen tegenstand te breken. Maar op dit oogenblik bestaat in de V. St. de militaire organisatie voor een aanvallenden oorlog op groote schaal niet. Beschouwd naar de bevolking, rijkdom en hulpmiddelen vah de Unie en ook beschouwd naar de verant woordelijkheid, die de V. St. dragen - is bun militaire kracht erbarmelijk gering. De berichten uit Mexico zijn zoo ver ward en ten deele ook zoo verrassend, dat men goed zal doen eerst vollediger als mevrouw de Fontenay zou niet door een nietigheid geheel var streek gebracht zijn. Er bestond dus een geheimzinnige, een ernstige zaak, die het geluk der gravin in gevaar bracht. En Armand, lachende, pratende, zich aangenaam makende te midden dier jonge vrouwen, scheen nipt het minst ongerust. Maar 't was waar, hij wist uiet wat zijn vrouw had gevonden, hij wist niet dat zij kenuis droeg van zijn tijdelijke afwezigheid. Baron Paul werd bewogen bij de gedachte aan het gevaar, waaraan zijn neef zich blootstelde. Da verhouding tusschen mevrouw de Fontenay en Ar mand was inderdaad te ongelijk. De man koesterde niets geen wautrouwen, was ongewapend, de vrouw was ingelicht en kon van de kleiuste onvoorzichtigheid vau zijn kant gebruik maken. Cravant vroeg zich af, of hij den graaf niet moest inlichten. Niet hem zeggen wat gebeurd was, maar hem er toch gqnoeg van ver tellen, opdat hij voorzichtig zou zijn. Daardoor zou hij de kansen wat in even Wicht brengen en de strijd minder ge vaarlyk maken. Hij liep op den graat toe en reeds hief hij de hand op om hem aan te stooten en een teeken te geven hem even naar een stil hoekje te volgen, toen op eens een arm door den zijne werd gestoken eu hij omziende het glim lachend, geestig gelaat van den markies de Villenoisy zag. »Ik leg de hand op u,c zeide de oude en betrouwbaarder Dieuws af te wachten, voor men er conclusies op bouwt. Was vóór de Amerikaansche regee ring de nota van Carranza, waarin de bezetting van Vera Cruz door de Ameri kanen wordt gewraakt, een tegenslag voor Carranza, op zijn beurt, moet het een onaangename verrassing geweest zija, dat zijn z.g. „onderbevelhebber" Villa zich tegen de opvatting van hem, Carranza, keerde. Villa juicht de blok kade van Vera Cruz toe en hoopt dat Huerta er leelijk door in het nauw zal worden gebracht. Mede heeft Villa er zich over verstoord betoond, dat Car ranza zijn telegrafische nota aan Wilson had verzonden, zonder er hem in te kennen. Mocht men dus staat maken op on- eenigheid en, wellicht, feilen twist op dit punt tusschen Carranza en Villa weinigen zullen voorbereid zijn geweest op het bericht dat Villa zijn „opper bevelhebber" Carranza heeftin hechtenis genomen. Wordt dit feitelijk onwaar schijnlijke bericht bevestigd, dan zal Villa van zijn eigen troepen nog wel wat moeilijkheden krijgen. Bovendien wordt het dan voor de V. St. ook een bedenkelijke zaak want met Villa als „boofdmuiter" bondgenootschappelijk simen te werken, kan voor de Unie weinig verheffends hebben. Carranza heeft ook zijn fouten, maar Villa is rechtaf een struikroover. Aan de Berliner Zeitung am Mittag wordt uit New York geseind De troepen van Huerta hebben Vrijdag aan de Mexicaansch-Amerikaansche grens in- diplomaat, den arm van den jongen man stevig in den zijne houdende, »een schoone dame, die u wenscht te spreken, heeft er mij bevel toe gegeven.» En hij trok den verbluften Cravant mede naar mevrouw de Fontenay »Ziebier de man, mijn waarde Mina,» zeide hij, vik stel hem in uw handen.» Hij verwijderde zich en liet den baron en de gravin alleen. Haar gelaat verloor oogenblikkelijk zijn vroolijkheid en werd ernstig en treurig. »Wat gingt ge doen, Paul?» vroeg zij. »Mij verraden? O! verdedig u niet. Ik heb niet opgehouden u te bestudeeren. sedert gij in de zaal kwaamt en las uw gedachten op uw voorhoofd Gij kuut mij niet bedriegen. Gij waart van plan mijn man te waarschuwen.» Dat is zoo Trots uw belofte? Dat is slecht.» »Moet ik hem dab overlaten aan al de kansen die hij loopen kan O, ik weet niet wat er gebeurt. Hij heeft mij niets toevertrouwd, maar misschien hangt u beiden een ongeluk boven het hoofd. Wie zegt u, dat één woord, hem thans door een vriend gezegd, niet voldoende zou zijn om dit te voorkomen Gij weet dat ik u beideu zoo lief heb kom gravin laat my trachten. »Neen zeide mevrouw de Fontenay op doffen toon, »het is te laat... Ik weet te veel om mijn rust te kunnen terugvinden, zelfs na de ernstig# beloften. derdaad een aanvallende houding aan genomen en vaüuit Nuevo Laredo het vuur opdeAmerikaanschegrenswachten by Laredo geopend. Hét vuur van de Mexicanen richtte geen noemenswaar dige schade aan. Het werd door de Amerikanen uit het fort Macintosh met snelvuur beantwoord, waarop de Mexi canen zich met aanzienlijke verliezen terugtrokken. Verscheiden Mexicanen werden by een poging om de beide bruggen by Laredo in de lucht te laten springen door Amerikaansche scherp schutters, die by den toren van de brug gestationeerd waren, doodgeschoten. Op hun terugtocht staken de Mexicanen de bloeiende grensstad Nuevo Laredo in brand. Het grootste deel van de plaats, waaronder het raadhuis, een consulaatsgebouw, de schouwburg, het postkantoor en de werkplaatsan van de Mexicaansche staatsspoorwegen, zyn afgebrand. De schade bedraagt ver scheidene millioenen dollars. De Köln. Ztg. verneemt dd. Vrijdag uit Washington, dat, trots het bloed vergieten te Vera Cruz, de ware oorlogs stemming in de Unie maar niet wil komen. Daarentegen begint zich een toenemende ontstemming te openbaren over Wilson's geheele politiek van „waakzaam wachten", die volgens de 'publieke opinie in de V. St. veel te lang was volgehouden. Vooral het indertijd openstellen van de grens der V. St. voor den uitvoer van wapenen, bestemd voor de Mexicaansche opstandelingen, wordt thans scherpelyk gelaakt. Ook begint het Amerikaansche publiek onge- Ik moet thans de geheele waarheid weten. En ik zelve wil die zoeken. Geef mij ten tweedenmale de belofte geen woord te zullen uitea dat mijn man zou kunnen inlichten.» »In welk een toestand brengt gij mij Ik moet hem dus aan u overleveren 8« »Neen Tusschen ons zult gij onzijdig blijven. Het toeval heeft u met het geheim in kennis gesteld. Vergeet wat gij weet. Dat is alles wat ik van u verlang.» Welnu dan,* zeide de Cravant treurig. Hy boog voor de gravin, ging Armand de hand tot afscheid drukken en vertrok. De goede vrienden bleven nog wat. Langzamerhand gingen ook zij heen en bleven de graat en de gravin alleen achter in hun prachtig verlichte salons. Deze stilte, te midden van al die weelde, van die sporen van het afgeloopen feest, maakten op mevrouw de Fontenay een diepen indruk: het deed haar denken aan haar toekomstig bestaan. Waren thans de gelukkige, schitterende dagen niet 7oor haar voorbij Zou zij thans niet de eenzaamheid, de verlatenheid leeren kennen Een machtig verlangen haar man te ondervragen maakte zich van haar meester, een verlangen te trachten uit zijn blik, uit zyn woorden, de voor haar nog onbekende waarheid te raden. Zij Liep op hem toe, toen hij, na enkele der gasten tot de trap uitgeleide te hebben

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1914 | | pagina 1