LAATSTE LIEFDE.
Ao. 8
W oensdag 29 April 1914.
30e Jaar$.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch- Vlaanderen.
F. DIELEMAN.
Buitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
ANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor Belgis 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
A DVERTENTIEN van 1 tot. 4 regels*25-Centvoor
eiken regel meer 5 Cent. Groot» letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden francingewacht, uiterljjk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Oorlog in Mexico.'
De militaire medewerker van de
Times wijdt een beschouwing aan de
strijdkrachten, die Mexico en de Ver-
eenigde Staten kunnen in het veld
brengen.
De gewapende macht van Mexico ia
niet zeer aanzienlijk naar Europee-
schen maatstaf beoordeeld want het
valt te betwijfelen of Mexico, zelfs onder
normale omstandigheden, meer dan
50.000 man geregelde troepen in het
veld zou kunnen brengenen op dit
oogenblik is de meerderheid van de
regeeringstroepen in een burgeroorlog
verwikkeld. Maar deze geregelde troepen
kunnen evenals die van de V. St.
enkel worden beschouwd als een
kern waarom de vechtkracht der natie
zich in oorlogstijd kan groepeeren.
In;:j84648, toen Mexico nog slechts
de hiSlft van zyn huidige bevolking had,
moesten de Ver. Staten 31.000 man
geregelde troepen en 73.000 vrijwilligers
in het veld brengen. De oorlog duurde
twee jaar. Het verzet door generaal
Taylor in het noorden ondervonden en
door generaal Scott bij zijn opmarsch
van Vera Cruz naar Mexico (stad), was
meer dan genoeg om te bewijzen dat
reeds toen een inval in Mexico geen
kinderspel was.
Een min ot meer homogeen volk van
15.000.000 zielen, dat strijdt in eigen
land en in terrein dat voor een invaller
moeilijkheden oplevert, kaneenredelyke
hoop koesteren, een behoorlyke ver-
Roman van Georgb Ohnet.
{Nadruk vsrbodm.)
Was het een geldzaak of een liefdes
geschiedenis, die den graaf zoo op eens
gedwongen had zijn woning te verlaten,
op het oogenblik dat zijn aanwezigheid
daar onontbeerlijk was Een glimlach
kwam Armand op de lippen, dat hij hier
kon twijfelen. Een geldzaak Met dat
enorme fortuin dat Armand hadDat
was onmogelijk. Hij speelde nooit. Een
vrouw dan? Een liefdesavontuur?
De baron schudde het hoofd. Beminde
de graaf zijn vrouw dan niet Hun
gehechtheid aan elkaar, nog tien jaar na
hun huwelijk, verbaasde alleu die hen
kenden.
In deze omgeving, waar men zoo tuk
was op een »cronique scandaleuse», op
allerlei beleedigende praatjes, was nooit
iets noch op Armaud, noch op de gravin
te zeggen geweest. Zoover ieder wist
was het een huisgezin om er een voor
beeld aan te nemengeen tweede als
dit paar zou in de wereld te vinden zijn
geweest. Dus geen geldquaestie, geen
liefdesgeschiedenis en toch moest het
ernstig wezen. Een zoo verstandige vrouw
dediging te presteeren, indien het niet
door inwendige verdeeldheid wordt
verzwakt.
Dat thans in Mexico zulke verdeeld
heden bestaan is bekend. Maar ook in
1846 waren die er. Het Mexicaansche
volk was tegen zichzelf verdeeld en in
een burgeroorlog gewikkeld. Zelfs ge
durende den opmarsch van de Ameri
kaansche troepen was er een heele
reeks avonturiers in het veld, die allen
beweerden de rechtmatige president te
zijn. En de meesten van ben waren
nog met elkaar aan het vechten, toen
Tavlor al voor Matamoras stond.
Ja zelfs toen Scott Mexico (stad) be
reikte waren daar drie adspirant-presi-
denten in de streek. Echter bestond
onder hen de neiging en die zou
thans weer kunnen ontstaan om de
geschillen bij te leggen wanneer er een
buitenlandsche invaller in het spel was,
vooral wanneer die vyand de Ver. St.
waren.
Ongetwijfeld hebben de Vereenigde
Staten de macht, in verloop van tijd
groote legers op de been te brengen en
een zeer krachtigen tegenstand te breken.
Maar op dit oogenblik bestaat in de
V. St. de militaire organisatie voor een
aanvallenden oorlog op groote schaal
niet. Beschouwd naar de bevolking,
rijkdom en hulpmiddelen vah de Unie
en ook beschouwd naar de verant
woordelijkheid, die de V. St. dragen -
is bun militaire kracht erbarmelijk gering.
De berichten uit Mexico zijn zoo ver
ward en ten deele ook zoo verrassend,
dat men goed zal doen eerst vollediger
als mevrouw de Fontenay zou niet door
een nietigheid geheel var streek gebracht
zijn. Er bestond dus een geheimzinnige,
een ernstige zaak, die het geluk der
gravin in gevaar bracht. En Armand,
lachende, pratende, zich aangenaam
makende te midden dier jonge vrouwen,
scheen nipt het minst ongerust.
Maar 't was waar, hij wist uiet wat
zijn vrouw had gevonden, hij wist niet
dat zij kenuis droeg van zijn tijdelijke
afwezigheid. Baron Paul werd bewogen
bij de gedachte aan het gevaar, waaraan
zijn neef zich blootstelde. Da verhouding
tusschen mevrouw de Fontenay en Ar
mand was inderdaad te ongelijk. De
man koesterde niets geen wautrouwen,
was ongewapend, de vrouw was ingelicht
en kon van de kleiuste onvoorzichtigheid
vau zijn kant gebruik maken. Cravant
vroeg zich af, of hij den graaf niet moest
inlichten. Niet hem zeggen wat gebeurd
was, maar hem er toch gqnoeg van ver
tellen, opdat hij voorzichtig zou zijn.
Daardoor zou hij de kansen wat in even
Wicht brengen en de strijd minder ge
vaarlyk maken. Hij liep op den graat
toe en reeds hief hij de hand op om hem
aan te stooten en een teeken te geven
hem even naar een stil hoekje te volgen,
toen op eens een arm door den zijne
werd gestoken eu hij omziende het glim
lachend, geestig gelaat van den markies
de Villenoisy zag.
»Ik leg de hand op u,c zeide de oude
en betrouwbaarder Dieuws af te wachten,
voor men er conclusies op bouwt.
Was vóór de Amerikaansche regee
ring de nota van Carranza, waarin de
bezetting van Vera Cruz door de Ameri
kanen wordt gewraakt, een tegenslag
voor Carranza, op zijn beurt, moet
het een onaangename verrassing geweest
zija, dat zijn z.g. „onderbevelhebber"
Villa zich tegen de opvatting van hem,
Carranza, keerde. Villa juicht de blok
kade van Vera Cruz toe en hoopt dat
Huerta er leelijk door in het nauw zal
worden gebracht. Mede heeft Villa er
zich over verstoord betoond, dat Car
ranza zijn telegrafische nota aan Wilson
had verzonden, zonder er hem in te
kennen.
Mocht men dus staat maken op on-
eenigheid en, wellicht, feilen twist op
dit punt tusschen Carranza en Villa
weinigen zullen voorbereid zijn geweest
op het bericht dat Villa zijn „opper
bevelhebber" Carranza heeftin hechtenis
genomen. Wordt dit feitelijk onwaar
schijnlijke bericht bevestigd, dan zal
Villa van zijn eigen troepen nog wel
wat moeilijkheden krijgen. Bovendien
wordt het dan voor de V. St. ook een
bedenkelijke zaak want met Villa als
„boofdmuiter" bondgenootschappelijk
simen te werken, kan voor de Unie
weinig verheffends hebben. Carranza
heeft ook zijn fouten, maar Villa is
rechtaf een struikroover.
Aan de Berliner Zeitung am Mittag
wordt uit New York geseind De troepen
van Huerta hebben Vrijdag aan de
Mexicaansch-Amerikaansche grens in-
diplomaat, den arm van den jongen man
stevig in den zijne houdende, »een
schoone dame, die u wenscht te spreken,
heeft er mij bevel toe gegeven.»
En hij trok den verbluften Cravant
mede naar mevrouw de Fontenay
»Ziebier de man, mijn waarde Mina,»
zeide hij, vik stel hem in uw handen.»
Hij verwijderde zich en liet den baron
en de gravin alleen. Haar gelaat verloor
oogenblikkelijk zijn vroolijkheid en werd
ernstig en treurig.
»Wat gingt ge doen, Paul?» vroeg zij.
»Mij verraden? O! verdedig u niet.
Ik heb niet opgehouden u te bestudeeren.
sedert gij in de zaal kwaamt en las uw
gedachten op uw voorhoofd Gij kuut
mij niet bedriegen. Gij waart van plan
mijn man te waarschuwen.»
Dat is zoo
Trots uw belofte? Dat is slecht.»
»Moet ik hem dab overlaten aan al de
kansen die hij loopen kan O, ik weet
niet wat er gebeurt. Hij heeft mij
niets toevertrouwd, maar misschien hangt
u beiden een ongeluk boven het hoofd.
Wie zegt u, dat één woord, hem thans
door een vriend gezegd, niet voldoende
zou zijn om dit te voorkomen Gij weet
dat ik u beideu zoo lief heb kom gravin
laat my trachten.
»Neen zeide mevrouw de Fontenay
op doffen toon, »het is te laat... Ik
weet te veel om mijn rust te kunnen
terugvinden, zelfs na de ernstig# beloften.
derdaad een aanvallende houding aan
genomen en vaüuit Nuevo Laredo het
vuur opdeAmerikaanschegrenswachten
by Laredo geopend. Hét vuur van de
Mexicanen richtte geen noemenswaar
dige schade aan. Het werd door de
Amerikanen uit het fort Macintosh met
snelvuur beantwoord, waarop de Mexi
canen zich met aanzienlijke verliezen
terugtrokken. Verscheiden Mexicanen
werden by een poging om de beide
bruggen by Laredo in de lucht te laten
springen door Amerikaansche scherp
schutters, die by den toren van de brug
gestationeerd waren, doodgeschoten. Op
hun terugtocht staken de Mexicanen
de bloeiende grensstad Nuevo Laredo
in brand. Het grootste deel van de
plaats, waaronder het raadhuis, een
consulaatsgebouw, de schouwburg, het
postkantoor en de werkplaatsan van
de Mexicaansche staatsspoorwegen, zyn
afgebrand. De schade bedraagt ver
scheidene millioenen dollars.
De Köln. Ztg. verneemt dd. Vrijdag
uit Washington, dat, trots het bloed
vergieten te Vera Cruz, de ware oorlogs
stemming in de Unie maar niet wil
komen. Daarentegen begint zich een
toenemende ontstemming te openbaren
over Wilson's geheele politiek van
„waakzaam wachten", die volgens de
'publieke opinie in de V. St. veel te lang
was volgehouden. Vooral het indertijd
openstellen van de grens der V. St.
voor den uitvoer van wapenen, bestemd
voor de Mexicaansche opstandelingen,
wordt thans scherpelyk gelaakt. Ook
begint het Amerikaansche publiek onge-
Ik moet thans de geheele waarheid weten.
En ik zelve wil die zoeken. Geef
mij ten tweedenmale de belofte geen
woord te zullen uitea dat mijn man zou
kunnen inlichten.»
»In welk een toestand brengt gij mij
Ik moet hem dus aan u overleveren 8«
»Neen Tusschen ons zult gij onzijdig
blijven. Het toeval heeft u met het geheim
in kennis gesteld. Vergeet wat gij
weet. Dat is alles wat ik van u
verlang.»
Welnu dan,* zeide de Cravant treurig.
Hy boog voor de gravin, ging Armand
de hand tot afscheid drukken en vertrok.
De goede vrienden bleven nog wat.
Langzamerhand gingen ook zij heen en
bleven de graat en de gravin alleen achter
in hun prachtig verlichte salons. Deze
stilte, te midden van al die weelde, van
die sporen van het afgeloopen feest,
maakten op mevrouw de Fontenay een
diepen indruk: het deed haar denken
aan haar toekomstig bestaan. Waren
thans de gelukkige, schitterende dagen
niet 7oor haar voorbij Zou zij thans
niet de eenzaamheid, de verlatenheid
leeren kennen Een machtig verlangen
haar man te ondervragen maakte zich
van haar meester, een verlangen te
trachten uit zijn blik, uit zyn woorden,
de voor haar nog onbekende waarheid
te raden.
Zij Liep op hem toe, toen hij, na enkele
der gasten tot de trap uitgeleide te hebben