LAATSTE LIEFDE.
No. 6.
Woensdag 22 1914.
30e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F., DIELEMAA.
Buitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHEl COERANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor Belgis 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITG EVER
AXEL.
ADVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
elkeD regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaataing 8/2 maal.
Advertentiön worden tranen ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
De Keizer heeft uit Korfoe een dag
order aan de marine gezonden, waarin
hij den grooten dienst gedenkt, die de
kleine Pruisische marine 50 jaar geleden
aan het vaderland heeft bewezen.
Zij bevond zich des nachts tegenover
een sterkeren vijand, maar verzuimde
toch geen gelegenheid om hem afbreuk
te doen. De 17e April, de dag van Jas-
mund, is een eervolle herinneringsdag
voor de Pruisische en derhalve voor de
Duitsche marine. Het kranige wapenfeit,
evenals de moedige houding van de be
manning der vloot, dwong den veel ster
keren vijand een groot deel van zijn
strijdmacht te gebruiken voor de blok
kade, waardoor dit niet met de landtroepen
kon samenwerken.
Maar nog veel grootscher wapenfeit
weid bedreven door de mannen, die iu
1864 achter de kanonnen van onze
schepen op de commandobrug stónden.
Dezen veroverden nog grooter plaats voor
de marine in het hart van den Koning
van Pruisen en het Duitsche volk.
Dezen mannen brengt de Keizer op
nieuw zijn dank en hij ziet met vast
vertrouwen op de huidige marine, die,
met grootere middelen ook meer zal
kunnen volbrengen, indien zij nogmaals
mocht worden geroepen de wapenen te
laten beslissen.
Te Swinemünde ziin Vrijdag voor de
eerste maal oefeningen van watervlieg
tuigen, iand vliegtuigen en ballons op voet
van oorlog begonnen.
Roman ran Geougb Ohnet.
Nadruk verboden.)
De markies de Riva, een poitière ter
zijde schuivende, die den foyer van de
vestibule scheidde, trad glimlachend op
de anderen toe en bracht een gewenschte
afleiding. Steeds sierlijk in zijn bewegin
gen, zijD ondeugende oogen en zijn kne
vels opgedraaid als een oud officier, wist
hij tot ieder een geestig woord te zeggen.
Altijd was hij dienstvaardig en galant
jegens dames, vriendschappelijk en hulp
vaardig voor de heeren.
»Ik denk dat alles goed zal gaan,*
zeide hij tot den graaf. Mevrouw de
Fontenay heeft mij opgedragen u haar
beste wenschen voor den goeden afloop
over te brengen.Ah daar eindigt de
ouverture. Perducières, 'tis thans uw
beurt. Niet zenuwachtig zyn, alles
natuurlijk doen en dan zal 't best gaan.
Ik ga naar de zaal terug om te kunnen
applaudisseeren
Armand, die op het tooneel was gegaan
wierp door een kier van het decoratief,
een blik in de zaal. Onder het schijnsel
van het electrisch licht, leverden daar
die tweehonderd dames in al haar fraaie
Verschillende vliegtuigen zijn er heen.
De oefeningen duren tot 24 dezer. De
laudvliegtuigen krijgen opdracht, om de
uitwerking van het schieten van de kust-
batterijen na te gaan, de zeevliegtuigen
zullen verkenningen boven zee moeten
doen.
Ook het luchtschip Z 6 is uit Leipzig
naar Swinemünde vertrokken om aan de
oefeningen deel te nemen. N. R. Crt.
ENGELAND.
Bij de groote staking te Dublin is de
jammerlijke behuizing van den minderen
man daar ter sprake gekomen. Ruim
2Ü.000 gezinnen leven daar nog in wonin-
toiletten een aanblik van schoonheid en
pracht, van kleurenschikkiDg, die onge
ëvenaard was. De diamanten fonkelden,
de oogen schitterden, de monden plooiden
zich tot een glimlach, de haarspelden
straalden op de hoofden de kant golfde
zacht om de corsages door de koelte der
waaiers, die zich heen en weer bewogeu
als de vleugels van verliefde vogels. Een
zoete geur vervulde de tucht, die uitging
van de bloemen, waarmede deze vrouwen
der groote wereld waren getooid «n van
de talrijke bouquetten in de zaal.
Mevrouw de Fontenay, gezeten te
midden van een groepje harer vriendinnen
toonde een gelaat van onvergelijkelijke
zachtheid. Zij sprak met een bewonde
renswaardige tegenwoordigheid van geest,
vervulde tegenover allen de rol van
gastvrouw, had voor ieder haar liefste
woorden, haar bekoorlijkste glimlachjes
over. En toch zetelde de wanhoop in
haar hart. Te midden van haar vertrou
wen, van haar geluk, door de eerste
jaloerschheid getroffen, leed zij onbeschrij
felijk en moest dat leed verbergen. In
haar nabijheid zat by een deur, een grijs
aard met krullend haar, scherpen blik,
een spotachtigen trek om den mond
het was de markies de Villenoisy, de
oud gezant, die de gravin sedert haar
geboorte gekend had. Zonder een woord
te zeggen zat hij haar aan te kijken,
ongerust over den klank van haar stem,
het koortsachtig schitteren harer oogen.
gen van één vertrek. In Belfast is het
heel andersziedaar het verschil tusschen
het bewind van nationalisten en unio
nisten.
Daar had de nationalist T. P. O'Connor
iets op af te dingen. Toen in 1840 Dublin
zijn eigeD gemeentebestuur kreeg en de
zaken van de unionisten overnam was
de stad bankroet en waren de koninklijke
sieradiën verpand. En later Jaar na
jaar is er in het Lagerhuis een wetsont
werp aangenomen, waardoor de voor
steden van Dublin bij de stad ingelijfd
werden en er van de rijkere bewoners
dier buitenwijken belasting kon geheven
worden. Maar telkens verwierpen de
Toen zij lachte, iets luider dan anders,
daar zij haar zenuwachtigheid, trots de
moeite die zy er toe deed, niet geheel
en al kon verbergen, boog hij zich over
haar en vroeg met vaderlijke zachtheid
»Wat scheelt eraan, Mina? Lijdt ge
Ge schijnt mij van avond toe niet te zijn
als anders
De gravin sloeg de oogen op naar haar
ouden vriend en een oogenblik toonden
haar trekken de sporen van diepe neer
slachtigheid. Tranen kwamen in haar
oogen, maar verdwenen dadelijk weer
door den koortsachtigen gloed der oogle
den. Dadelijk herstelde zij zich, schudde
haar schoon hoofd en met een achtelooie
beweging met haar waarer, antwoordde
zij kalm
Mij scheelt niets, mijn waarde markies.
Ik ben een weinig vermoeid Maar
het genoegen doet alles vergeten.*
De oude diplomaat hief met tevreden
gelaat het hoofd op. Iu zijn loopbaan
had hij de gevvoonte aangenomen altijd
de redenen aan te nemen, die men hem
gaf, daarby echter aan zijn eigen meening
vasthoudende. Hij hield te veel van
mevrouw de Fontenay om haar te willen
nopen in verklaringen te tredeu, die zy
scheen te willen vermyden, maar hy
nam zich voor een toestand te bestudeeren
die hem niet geheel in den haak scheen.
Bovendien, zijn aandacht werd spoedig
elders getrokken.
Na het laatste accoord van het kleine
unionisten in het Hoogerhuis het wets
ontwerp. Badford en Birmingham mochten
hun grenzen uitzetten, Dublin niet.
Behalve het wandelhoofd en paviljoen
in de badplaats Yarpaouth, is Vrijdag te
Penzance een bioscoop en rolschaatsen-
baan afgebrandte Kingston aan de
Theems ontstond er in den loop van den
nacht brand in een music hallhet tooneel
brandde uit. In het groote paviljoen van
de renbaan te Kempton Park is een
brand nog bijtijds gebluscht.
Al deze branden worden aan kiesrecht
vrouwen toegeschreven. Een welbestede
dag dan N. R. Crt,
MEXICO.
Het leven van een Mexicaansch presi
dent loopt altijd gevaaren meestal ver-
toonen de Mexicaanscha staatshoofden
zich slechts met gewapend geleide in het
openbaar.
Huerta maakt een uitzondering op den
regel. Hij kent geen vrees en bewees
dat verleden week weer eens door zich
by een grooten brand in een warenhuis
in de hoofdstad vrijelijk onder de menigte
te bewegen.
De New York World heeft nadere be
richten uit El Paso over de overwinning
der opstandelingen bij San Pedro, ni9t
ver van Torreon. Bij de gevechten, die
bijna tien dagen hadden geduurd, zijn
2o00 personen gesneuveld De opstande
lingen maakten 3000 man gevangenen.
Al de officieren van het regeeringsleger
zijn naar gemeld wordt op last
van generaal Villa doodgeschoten.
N. R. Crt.
orchest, dat voor het tooneel zat, was
het scherm opgegaan en was Perducières,
spoedig door mevrouw Trésorier gevolgd,
de dialoog begonnen. Toen was Armand,
onder het applaus, dat voor zulk een
betrekkelyk klein publiek, zeer levendig
was, opgekomen.
Van dat oogenblik vergat mevrouw de
Fontenay alles, om haar geheele aandacht
te wijden aan het wezen dat voor haar
op deze wereld alles was. Haar oogen
strak op het gelaat van haar man gericht,
bestudeerde zij daarop de trekken, zooals
de zeeman aan den horizon de teekenen
van den naderenden storm zoekt. Geen
trillen der lippen, geen rimpel in zijn
voorhoofd, geen samentrekken der wenk
brauwen mocht haar ontgaan. Daar te
midden van deze sierlyke menigte, als
een spion in hinderlaag liggende, om
eeu geheim van leven of dood teontdekken
hing Armand van haar genade af.
Zij vond er een wreede vreugde in
hem daar te zien in het volle licht, zonder
bescherming, zonder eenig middel de
aandacht van zich te leiden, alleen, over
geleverd aan haar verslindende nieuws
gierigheid.
Zij rilde bij het hooren van zijn
frissche, welluidende stem, bij het aan
schouwen van zijn vlugge, sierlijke be
wegingen
Wordt vervolgd.)
