Van Houtein'S
No. 90.
Woensdag 18 Februari 1914?.
29e Jaar».
r.
Do dochtor van don Spion.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. Dl FA FM AA
Buitenland.
FEUILLETON.
i In
zijn devleeschvormende bestanddeelerdrv
de juiste verhouding verbonden aan de
vetvormende stoffen, daarom is dit een
Ideaal voedingsmiddel. 'levens is het een
aangenaam genotmiddel. (Seen wonder
dat het algemeen als de volksdrank bij
uitnemendheid wordt aanbevolen.
axelschei coi b nr.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrydagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 8/2 maal.
Advertentiön worden fr*nco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vry dagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Een soldaat, die voor het hertogelijke
paleis te Brunswijk op wacht moest
«taan, waar geen kip te zien* is, keek
uit naar wat verstrooiing. Tot zijn
vreugde zag hy een aardig jong meisje,
dat heel eenvoudig gekleed was, aan
komen en vatte het plan op, met haar
een verzetje te hebben. Hij gaf haar
een wenk, waar zy geen acht op sloeg.
Daarna floot hy, maar het aardige jonge
meisje ging kalm haars weegs in de
richting van het paleis. Toen riep de
schildwacht haar zachtjes aan, maar
het meisje wilde zich niet met hem
inlaten en ging het paleis binnen.
Enkele minuten later kwam hertog
Ernst, de schoonzoon van den keizer,
naar buiten, riep de onthutste schild
wacht bij zich en vroeg, hoe hij het
in zijn hoofd had gehaald, een vrouw
lastig te vallen. „Ditmaal zul je er
met een waarschuwing afkomen", zeide
de hertog, „omdat het toevallig mijn
vrouw was, maar als het eens een
andere dame te Brunswijk geweest was,
had je ervan gelust".
De Brunswijkers scheppen veel ver
maak in deze anecdote, die overal rond
verteld wordt. N. R. (Jrt.
FRANKRIJK.
Bertillon, wiens dood is gemeld, was
_j uitvinder, de organisator en de
directeur van een stelsel van identiteits
bepaling door middel van de mensch
meetkunde. Hij is een en-zestig jaar
oud geworden.
Roman van E. von WaldZbdwitz.
Nadruk v&rbodtn.)
Marie Esther ondersteunde mevrouw
tod Hessensteio, Petrovac greep Stefan
by den opgeheven arm, en de hand,
reeds opgeheven om den doodelijken slag
toe te brengen, viel kraehteloos neer.
De liefde, de oneindige liefde flui
sterde hij.
Nu begreep hij alles, al zijne zenuwen
trilden en deden hem bewogen den
naam zij Der eigene geliefde stamelen.
»Wat deed ik niet door de liefde, ter
vrille van mijne oneindige liefde!*
Hij omarmde Zorka.
Vaarwel, zuster, de heilige maagd
bescherme u, arme, rampzalige vrouw
Hij rende weg, niemand hield hem
tegen, en de vrouwen stonden als aan
den grond genageld. Luitenant von
Hessenstein lag nog altijd onder de
veranda op het veldbed en toen Stefan
roorbijging zagen zij elkander. De soldaat
Khaamde zich, de officier had gelijk gehad,
deze zag hem nu werkelijk in den bonten
tok des keizersmaar hoe zag hij hem,
in welk eene staat van opgewondenheid 1
Stefan spoedde zich in de duisternis voort
dij was alleen, het was hem onverschillig
In 1882 trad hy in dienst by de
prefectuur van politie met de bedoeling,
er zijn uitvinding ingang te doen vinden,
wat slechts na de grootste moeite en
volharding is gelukt. Zijn stelsel wordt
thans over de geheele wereld gebruikt.
De door Bertillon uitgedachte gelaats
beschrijving is zoo afdoende, dat men
daarmee, hoewel zij zeer beknopt is,
zonder vergissing de identiteit van een
persoon kan herkennen, dien men van
te voren nooit gezien heeft.
lu de oudheid was reeds bekend dat
men voor de herkenning van een per
soon ook gebruik kon maken van zijn
Of hij d^D weg naar de vesting terugvond
of niet Jusu hield zich met Zorka bezig
en trachtte haar met mevrouw von Hes
senstein weder by te breügen. Marie
Esther was verdwenen, ze lag boven in
haar kamertje, voor het beeld der heilige
maagd, en bad om kraeht en vergiffenis.
»Zij bemint hem en hij bemint haar
ik wist hetHeilige Moedermaagd,
gij die den Zoon der liefde en Heiland
het leven hebt geschonken, laat zij uwe
genade deelachtig worden en geef mij
een deemoedig hart. Doe dat, Gebene
dijde, doe het om den wil van uwen
Zoon, om den wil van onzen Heiland
Jezus Christus. Amen Amen Uw naam
zij geheiligd Amen
L)e handen, die zij aanvankelijk in
wanhoop te samen wrong, rustten thans
stil op elkander, de lippen, die zoo smar
telijk gebeefd hadden, lispelden nu gods
dienstige woorden, haar gelaat, dat door
spyt was vertrokken, werd kalm en
lieflijk, de stormen van haar hart hadden
uitgewoed. Hare pols klopte nu regel
matig en zij stond op.
Ȇw wil geschiede!*
Zij keek, tegeD het venster geleund,
naar den hemel. Het was kalm en
vredig geworden in haar binnenste, maar
het was de kalmte des doods, die haar
gedachten en haar gevoel had overmee
sterd. Zij gevoelde zich zeiven ais eene
gestorvene.
>Amen Amen zeide zij nogmaals.
vingeraidrukken. Het is de verdienste
van Bertillon geweest, dat hy deze
kennis tot een stelsel heett verheven,
waardoor het om zoo te zeggen mogelijk
werd de vingerafdrukken te lezen.
Voorts heeft Bertillon van de foto
grafie, de z g. metrische fotografie in
het bijzonder, een belangrijk hulp
middel in dienst van de politie gemaakt.
Later heelt Bertillon zich ook toege
legd op schriftonderzoek. Maar hier
mede is hij, naar men zich uit zijn
optreden in de Dreyfus-zaak herinneren
zal, niet gelukkig geweest.
N. R. Crt.
Stefan Karovachewich was slechts bij
toeval op den goeden weg naar het fort
teruggekomen. Morrend, met het hoofd
gebukt, ging hij verder, het kookte en
bruischte in zijn binnenstehet was te
veel dat den armen jongen was overko
men. Uitgeput hield hij zich vast aau
den slanken stam van een palmboom,
met de eene hand op de borst gedrukt
stond hij daar en hijgde naar adem. Er
kwamen wandelaars voorbij, die den
schoonen avond in de buitenlucht wilden
genieten en nu huiswaarts keerden,
vroolijke, lachende menschen, maariede-
ren lach deed Stefan zeer en sneed hem
door de ziel. Plotseling werd hij op
merkzaam de stemmen, die hij nu ver
nam, deden hem hevig ontstellen. Hij
verliet zijn standplaats zoo zacht, als men
niet zou hebben verwacht van dezen
zwaren man, en sloop het paar na, dat
arm in arm, in de richting van de stad,
voor hem uitging. Geen twijfel meer,
zy was het Camilla, zijne vurig be
minde Camilla en wederom met den
Rus, met wieo zij vertrouwelijk wandelde.
Stefan maakte zich zoo klein mogelijk,
hij beet zich op de lippen tot bloedens
toe en hield zich nu eu dan aan een
boomstam vast, om niet met woedend
gebral op hen los te stormen. Toen
werd hij beangst haar uit het oog te
verliezen; als een pyl uit een boog rende
hij vooruit. Zonder aan plaats en tijd te
denken en vergetende dat de jonge graaf
DE BALKAN.
Te Weenen verluidt, dat de Alba-
neezen verlangen dat de prins von
Wied zich tot koning van Albanië zal
uitroepen. Toen de prins Vrydag te
Weenen aankwam, stond aan het station
o.a. een eerewacht van Albaneesche
jongens van 10—17 jaren, die te Weenen
worden opgevoed. Zij riepen den prins
in het Albaneesch en in het Duitsch
toe„Leve onze koning
RUSLAND.
Beilis, de beklaagde in het ritueele
moordproces te Kiël, is Donderdag te
Jaffa aangekomen. De Joodsche en
Arabische bevolking ontving hem met
geestdrift en begeleidde hem naar de
Joodsche wyk Telabib. N. R. Crt.
AMERIKA.
Murphy, de „boss" van Tammany,
boven wiens hoofd zich zoovele donkere
wolken samenpakken, heeft zich een
dag of wat geleden door flink gedrag
onderscheiden en er het bewys voor
geleverd, dat hy wat men over zijn
politieke gedragingen ook moge zeggen
een doortastend man is waar pit in
zit. De Tammany-leider dan tramde
's nachts om één ure met vrienden van
een diner naar huis, toen zy voorbij
een huurkazerne kwamen, waar zy rook
zagen uitslaan. Ijlings verlieten zy de
tramMurphy vloog het huis binnen,
en hielp een agent dien hij daar al
bezig vond, met het porren der bewoners.
Het vuur greep snel om zich heeu en
de gewekteu vlogen inderhaast en zoo
goed als ongekleed de straat op. Murphy
Pioratti hem slechts een kprten tijd had
toegestaan, volgde hy hen op de hielen.
Zeker de straat was hem bekend -
hij was daar dikwijls geweest, toen hy
baron Similoff Dog rapporten brachteen
zijstraatje voerde naar zijn huis. Zouden
zij daarheen gaau Ja, bij God, zij deden
hetDaar staat het huis reeds in het
houtgewas, het ijzeren hek vau den tuin
is gesloten, de baron schelt, men opent
en beiden gaan naar binnen.
De bediende vraagt iets Stefan
verstaat het maar half - het is mogelijk
dat hij zich vergist heeft. Het scheen
hem toe dat de knecht zeide
Beveelt mevrouw de barones, dat het
theegoed op het balkon of in de eetzaal
klaar gezet moet worden, het wordt wat
koel buiten.*
Zij denkt een oogenblik na eD nu
hoort hij duidelijk
»Wat dunkt u, Similoff
Stefau onderdrukt een kreet.
»Zooals ge wilt, mijn lieve, een gehoor
zaam echtgenoot
Meer hoorde hij niet, hij zou ook Diet
meer hebbeD kunnen verduren, nog één
woord en hij zou zijn gedwongen kalmte
verloren hebben. Het werd hem ijskoud
in de aderen, terwijl eene onheilspellende
kalmte over hem kwam hij verzamelde
al het overleg dat hij ooit in zijn leven
had getoond. Stefan neuriede een liedje,
een vroolijk minneliedje, eu terwijl hy
dit deed beproefde hij de scherpte van
