No. 84.
Woensdag 28 Januari 1014.
29" Jaar».
Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. IHFLEMW.
Buitenland.
FEUILLETON.
Ds dochter van dsn Spion.
AXELSCHE1S COURANT.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 8/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Eenigen tijd geleden werd gemeld,
dat de Keizer, naar het voorbeeld van
Gladstone, te Potsdam boomen omhakte.
De Vossische Ztg. vertelt nu, dat men
hem tegenwoordig ook in den vroegen
ochtend in den Tiergarten, in de buurt
van het kasteel Bellevue, te midden
van eenvoudige houthakkers aan het
werk kan zien. De Keizer draagt een
bonten muts en doodeenvoudige bosch-
wachterskleerenzoodoende merkt bijna
niemand hem op. N. R. Crt.
ENGELAND.
In den stand van de kolensjouwers
«taking is weinig verandering gekomen.
Vertegenwoordigers van de staking
zouden Zaterdag bijeenkomen om te
beraadslagen over de uitwerking van
het feit, dat Sir Edwin Cornwall uit
de vereeniging van kolenhandelaren is
getreden.
(Cornwall, die thans een invloedryk
kolenhandelaar is en voorzitter van den
Londenschen Graafschapsraad is ge
weest, is zyn loopbaan begonnen als
loopjongen by een kolenürma).
Zaterdagochtend hadden in Sosner
«town, waar 700 ton, bestemd voor de
ziekenhuizen, moesten worden uitge
laden, niet onvermakelijke tooneelen
plaats.
Studenten in de medicijnen, werk
zaam in de ziekenhuizen, kwamen in
witte laboratoriumjassen ot oude kleeren
de karren opladen met kolen voor de
ziekenhuizen. Zy schepten blijkbaar
Roman van E. von WaldZbdwitz.
{Nadruk verbodtn.)
83)
Al haar hoop, zelfs de geringste sporeo
daarvan waren bij den aanblik van Marie
Esther met een slag vernietigd. Zy
peinsde over 'tgeen zij eigenlijk gehoopt
had met martelend geweld trachtte zij
lich steeds opnieuw duidelijk voor te
stellen, dat zij eigenlijk niets had mogen
Zij was de vrouw van een anderden
officier zou zij nooit den hare kannen
noemen, waarom maakte de ontmoeting
jan het jonge meisje haar zoodanig van
itreek Zij kon den luitenant niet be-
zitten, maar ook geen ander zou hij toe-
hehooren.
Rare onrust steeg van minuut tot mi
nuut. Zorka beminde, beminde hopeloos.
Dit bewustzijn was het, dat haar zoo
'reeselyk kwelde.
Morgen zou zij stilletjes vluchten,
Jusu zou daarvan niets bespetiren. Zij
tou dan genoeg uitgerust zijn om den
rermoeienden marsch naar hare woon-
iplaats te aanvaarden, en daar door het
polksoordeel te sterven.
«Sterven mompelde zij slapensmoede,
«kerven moet ik
genoegen in dit voor hen ongewone
werkje, waarbij soldaten de wacht
hielden.
Onderscheiden particuliere auto's,
sleeperskarren, handwagens, zelfs kin
derwagens werden gebezigd om de kolen
te vervoeren. Het grappigst van al
was het schouwspel, dat de employé's
van een bekend hotel opleverden, die
in hun keurige, met goudgalon afgezette
livreiön een tegenstelling vormden met
de figuur, die zij maakten, toen zij hun
werk volbracht hadden. Voorai het
publiek had daar pret in.
De stakers keken toe met critische
belangstelling. Echter werden geen
pogingen gedaan om de orde te ver
storen.
Er was een groote politiemacht op de
been, die echter niet behoefde in te
grypen. N. R. Crt.
DE BALKAN.
Ismail Kemal bei, de afgetreden voor
zitter van de voorloopige regeering van
Albanië, heeft aan graaf Berchtold, den
Oosteurijksch Hongaarschen minister
van buitenlandsche zaken, een tele
gram gezonden van den volgenden
inhoud
Op het oogenblik, dat ik de teugels
van het bewind, die mij de vertegen
woordigers van het Albaneesche volk
hebben toevertrouwd, aan de vertegen
woordigers van de mogendheden over
geef, beschouw ik het als myn plicht,
om u en de Oostenryksch-Hongaarsche
regeering myn oprechten dank te be
tuigen, dat gij mijn verzoek hebt inge
willigd, de internationale commissie de
Een zachte rilling ging haar over het
lichaamde dood, dien zij zelf voor nog
niet langen tijd geleden gezocht had,
bezat thans voor de jooge vrouw iets af
schrikwekkends.
Ook Marie Esther peinsde er over, of
zij nu. niet zooveel te meer verplicht zou
zijn de gastvrye woniDg van mevrouw
von Hessenstein te verlaten
«Maar waarheen, waarheen zuchtte
zij. Nergens vond zij een uitweg. De
ouderlyke woning was voor haar gesloten,
zij bezat op de wijde wereld geen bloed
verwanten, geen vrienden tot wie zij
zich wenden kon. Met elkander in strijd
zijnde gevoelens bestormden hare ziel
zij had het vreemde, mooie meisje kunnen
omarmen, omdat zij den geliefde gered
had, maar niettemin werd zij gekweld
door jaloezie, en deze verstikte alle
zachtere gevoelens in hare ziel. Zorka
was de gelukkige, haar waren de gevoe
lens van den officier gewijd, de toeneiging,
welke hij Marie Esther enkele malen
betoond had, was slechts vriendschap
geweest, meer niet. Dat meisje uit de
Crivoscië bezat misschien reeds vroeger
zijn hart; thans, nu hy haar zijn leven
te danken had, zeer zeker
Hoe moede zag hij er uit, hoe droevig
lachte hij haar toe, hoe, als 't ware weder
strevende, had hij haar de hand gereikt,
die zij verrukt had kunueu kussen, en
hoe verheugd stelde hij Zorka aan zijne
moeder en haar zelve voor.
regeering over geheel Albanië toe te
vertrouwen, het eenige middel om een
heid van bestuur te verkrygen, zonder
welke de orde niet kan worden hersteld.
Ik maak van de gelegenheid gebruik,
om nog eens den dank van al mijn
landgenooten over te brengen voor de
welwillendheid, die gij Albanië gedu
rende zijn vorming hebt betoond, als
mede voor alles, wat ik gedurende de
14 maanden, dat ik het land heb be
stuurd, uwerzijds heb ondervonden.
Ik verzoek u nogmaals dit dappere
maar ongelukkige volk bij te staan en
zijn door zijn vijanden zoo zeer gemin
achte rechten te verdedigen.
Men ziet dat Ismail Kemal het wil
doen voorkomen alsof hy geheel vrij
willig is afgetreden, omdat hij zulks in
het belang zijns lauds acht. Het feit
echter, dat de internationale commissie
niet hem, maar Fewfi bei, den gewezen
minister van binneulandsche zaken, de
algemeene leiding van het bestuur heeft
opgedragen, staaft de opvatting dat
Kemal is moeten aftreden, omdat hij,
gecompromitteerd by het Jong-Turksche
complot van Bekir Aga, die nu voor
den krijgsraad van generaal-majoor de
Veer terecht staat, onmogelijk was ge
worden. N. R. Crt.
ALBANIË.
De Russische regeering heeft, naar
uit St. Petersburg aan het Journal wordt
geseind, de groote mogendheden mee
gedeeld, dat zy aan de vlootdemonstratie
voor Walona zal deelnemen, waartoe
de kruiser Oleg is aangewezen. Zij
wenscht zich niet te mengen in de
«Zoo kan het niet blijven. Almachtige
wijs mij het rechte pad 1 Ik wil hem
niet hinderlijk in den weg staan, maar
zwaar valt mijn lot te dragen.»
Dagen verliepen. Marie Esther, zoo
wel als Zorka, bleven in de villa; on
zichtbare banden, die zij, niettegenstaande
de vaste wilskracht, niet in staat waren
te verbreken, hielden haar in de woning
van mevrouw Hessensteiü. Misschien
was het de smart, die haar beiden het
scheiden onmogelijk maakte.
Mevrouw Hessenstein stond voor een
raadsel. Hoe geheel anders had zij zich
het tegenwoordige samenzijn gedacht.
Ofschoon Marie Esther ook op den dag,
toen Frans terugverwacht werd, voor de
oude dame haar hart had uitgestort, of
schoon deze ook wist, hoe eigenaardige
verhouding tusschen haar pleegdochter
en Frans bestond, zoo hoopte zij niettemin,
dat alles slechts op een misverstand
ustte, dat met vreugde van het we
derzien de gesloten lippen zich zouden
openen. Haar moederlijk hart vleide zich
tot dusverre met ijdele hoop, niets van
hetgeen zy wenschte geschiedde. Marie
Esther was stil en in zich zeiven gekeerd.
Zelden kwam zij aan het bed van den
verwonde, zijne verpleging en verzorging
bijna geheel alleen aan mevrouw Hessen
stein overlatende. De vrouw der bergen,
hoe dankbaar zij deze ook was, boezemde
haar een zekeren afschuw in, dien zij
met den besten wil ter wereld Diet kon
binnenlandsche aangelegenheden van
Albanië, doch aan de betooging het
volkomen karakter van een internatio
nale betooging te geven. Avp.
RUSLAND.
Mishandeling van gevangenen om hun
bekentenissen te ontlokken, oi omdat
een politiedienaar daarin genoegen
schept, is in Rusland, zooals ieder weet,
juist niet iets ongehoords. Soms wordt
het evenwel te erg en dan roept de
rechter een gebiedend „halt", maar niet
al te hard, natuurlijk, anders zou de
ijver der politie kunnen verslappen.
Zoo is de commissaris van politie
Aloyeff door het hooggerechtshof van
Bakoe veroordeeld tot vier dagen ge
vangenisstraf wegens het martelen van
gevangenen, met het doel, aan dezen
„bekentenissen" te ontlokken. Vier
dagen lijkt wat weinig, maar wij zijn
dan ook in Rusland. In dit verband
mogen wij, eerlijkheidshalve, niet ver
zuimen, melding te maken van het feit,
dat het Russische departement een
crimiueele vervolging heeft ingesteld
tegen den politieagent Petroeskenko,
van het district Toenkinsk, in het gou
vernement Irkoetsk (Siberië) die is aan
geklaagd wegens het mishandelen van
ongeveer dertig personen, mannen en
vrouwen, binnen zes weken tyds, door
hen te slaan met een zweep. De aan
klacht is er. De vervolging is er. Maar
de geschiedenis zwijgt van een vonnis.
N. R. Crt.
AMERIKA.
Op grond van verkregen aanwyzingen
is het der politie gelukt een bende
overwinnen. Zij stond haar nimmer ts
woord schuchter dwaalde zij door het
huis en den tuin en zoodra mevrouw
Hessenstein haar naderde, trachtte zy zich
te verwijderen. Ook Zorka's deelname
voor den gewonde scheen uitgestorven,
zij vroeg bijna niet naar hem en verlangde
Frans niet te zien uren lang kon zij met
Jusu op de meest afgelegen bank in den
tuin zitten en strak voor zich uitzien.
«Zij gelijkt een gevangen vogel,» zeide
mevrouw Hessenstein tot haren zoon.
«Zij verlangt naar vrijheid en die zou
voor haar doodelijk zijn,» antwoordde hy,
ofschoon wel beter wetende hetgeen haar
kweldehij zweeg echter en troostte
zijne moeder er mede, dat Zorka wel
gewennen zou. «Geef haar bezigheid,
dan zal zy die vreemde grillen wel ver-
Hoe weinig afdoende hij zelf dit middel
ook achtte, kon men in ieder geval de
aanwending daarvaa beproeven. Mevrouw
Hessenstein volgde den raad haars zoons,
maar slaagde nietZorka deed alles wat
men haar opdroeg gelijk eea machine,
maar nauwelijks was zij met haar werk
gereed, of zij gaf zich opnieuw geheel
aan hare droefgeestigheid over. Ook
over de eigenaardige koele ve.rhouding,
die tusschen Frans en Marie Esther
heerschte, sprak de liefhebbende moeder,
maar de luitenant maakte alstoen met
de hand een afwerend gebaar.
«Ik smeek u, moeder, spreek daar