No. 84. Woensdag 28 Januari 1014. 29" Jaar». Nieuws- en Advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen. F. IHFLEMW. Buitenland. FEUILLETON. Ds dochter van dsn Spion. AXELSCHE1S COURANT. Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent. Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent. DRUKKER—UITGEVER AXEL. AUVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 8/2 maal. Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. DUITSCHLAND. Eenigen tijd geleden werd gemeld, dat de Keizer, naar het voorbeeld van Gladstone, te Potsdam boomen omhakte. De Vossische Ztg. vertelt nu, dat men hem tegenwoordig ook in den vroegen ochtend in den Tiergarten, in de buurt van het kasteel Bellevue, te midden van eenvoudige houthakkers aan het werk kan zien. De Keizer draagt een bonten muts en doodeenvoudige bosch- wachterskleerenzoodoende merkt bijna niemand hem op. N. R. Crt. ENGELAND. In den stand van de kolensjouwers «taking is weinig verandering gekomen. Vertegenwoordigers van de staking zouden Zaterdag bijeenkomen om te beraadslagen over de uitwerking van het feit, dat Sir Edwin Cornwall uit de vereeniging van kolenhandelaren is getreden. (Cornwall, die thans een invloedryk kolenhandelaar is en voorzitter van den Londenschen Graafschapsraad is ge weest, is zyn loopbaan begonnen als loopjongen by een kolenürma). Zaterdagochtend hadden in Sosner «town, waar 700 ton, bestemd voor de ziekenhuizen, moesten worden uitge laden, niet onvermakelijke tooneelen plaats. Studenten in de medicijnen, werk zaam in de ziekenhuizen, kwamen in witte laboratoriumjassen ot oude kleeren de karren opladen met kolen voor de ziekenhuizen. Zy schepten blijkbaar Roman van E. von WaldZbdwitz. {Nadruk verbodtn.) 83) Al haar hoop, zelfs de geringste sporeo daarvan waren bij den aanblik van Marie Esther met een slag vernietigd. Zy peinsde over 'tgeen zij eigenlijk gehoopt had met martelend geweld trachtte zij lich steeds opnieuw duidelijk voor te stellen, dat zij eigenlijk niets had mogen Zij was de vrouw van een anderden officier zou zij nooit den hare kannen noemen, waarom maakte de ontmoeting jan het jonge meisje haar zoodanig van itreek Zij kon den luitenant niet be- zitten, maar ook geen ander zou hij toe- hehooren. Rare onrust steeg van minuut tot mi nuut. Zorka beminde, beminde hopeloos. Dit bewustzijn was het, dat haar zoo 'reeselyk kwelde. Morgen zou zij stilletjes vluchten, Jusu zou daarvan niets bespetiren. Zij tou dan genoeg uitgerust zijn om den rermoeienden marsch naar hare woon- iplaats te aanvaarden, en daar door het polksoordeel te sterven. «Sterven mompelde zij slapensmoede, «kerven moet ik genoegen in dit voor hen ongewone werkje, waarbij soldaten de wacht hielden. Onderscheiden particuliere auto's, sleeperskarren, handwagens, zelfs kin derwagens werden gebezigd om de kolen te vervoeren. Het grappigst van al was het schouwspel, dat de employé's van een bekend hotel opleverden, die in hun keurige, met goudgalon afgezette livreiön een tegenstelling vormden met de figuur, die zij maakten, toen zij hun werk volbracht hadden. Voorai het publiek had daar pret in. De stakers keken toe met critische belangstelling. Echter werden geen pogingen gedaan om de orde te ver storen. Er was een groote politiemacht op de been, die echter niet behoefde in te grypen. N. R. Crt. DE BALKAN. Ismail Kemal bei, de afgetreden voor zitter van de voorloopige regeering van Albanië, heeft aan graaf Berchtold, den Oosteurijksch Hongaarschen minister van buitenlandsche zaken, een tele gram gezonden van den volgenden inhoud Op het oogenblik, dat ik de teugels van het bewind, die mij de vertegen woordigers van het Albaneesche volk hebben toevertrouwd, aan de vertegen woordigers van de mogendheden over geef, beschouw ik het als myn plicht, om u en de Oostenryksch-Hongaarsche regeering myn oprechten dank te be tuigen, dat gij mijn verzoek hebt inge willigd, de internationale commissie de Een zachte rilling ging haar over het lichaamde dood, dien zij zelf voor nog niet langen tijd geleden gezocht had, bezat thans voor de jooge vrouw iets af schrikwekkends. Ook Marie Esther peinsde er over, of zij nu. niet zooveel te meer verplicht zou zijn de gastvrye woniDg van mevrouw von Hessenstein te verlaten «Maar waarheen, waarheen zuchtte zij. Nergens vond zij een uitweg. De ouderlyke woning was voor haar gesloten, zij bezat op de wijde wereld geen bloed verwanten, geen vrienden tot wie zij zich wenden kon. Met elkander in strijd zijnde gevoelens bestormden hare ziel zij had het vreemde, mooie meisje kunnen omarmen, omdat zij den geliefde gered had, maar niettemin werd zij gekweld door jaloezie, en deze verstikte alle zachtere gevoelens in hare ziel. Zorka was de gelukkige, haar waren de gevoe lens van den officier gewijd, de toeneiging, welke hij Marie Esther enkele malen betoond had, was slechts vriendschap geweest, meer niet. Dat meisje uit de Crivoscië bezat misschien reeds vroeger zijn hart; thans, nu hy haar zijn leven te danken had, zeer zeker Hoe moede zag hij er uit, hoe droevig lachte hij haar toe, hoe, als 't ware weder strevende, had hij haar de hand gereikt, die zij verrukt had kunueu kussen, en hoe verheugd stelde hij Zorka aan zijne moeder en haar zelve voor. regeering over geheel Albanië toe te vertrouwen, het eenige middel om een heid van bestuur te verkrygen, zonder welke de orde niet kan worden hersteld. Ik maak van de gelegenheid gebruik, om nog eens den dank van al mijn landgenooten over te brengen voor de welwillendheid, die gij Albanië gedu rende zijn vorming hebt betoond, als mede voor alles, wat ik gedurende de 14 maanden, dat ik het land heb be stuurd, uwerzijds heb ondervonden. Ik verzoek u nogmaals dit dappere maar ongelukkige volk bij te staan en zijn door zijn vijanden zoo zeer gemin achte rechten te verdedigen. Men ziet dat Ismail Kemal het wil doen voorkomen alsof hy geheel vrij willig is afgetreden, omdat hij zulks in het belang zijns lauds acht. Het feit echter, dat de internationale commissie niet hem, maar Fewfi bei, den gewezen minister van binneulandsche zaken, de algemeene leiding van het bestuur heeft opgedragen, staaft de opvatting dat Kemal is moeten aftreden, omdat hij, gecompromitteerd by het Jong-Turksche complot van Bekir Aga, die nu voor den krijgsraad van generaal-majoor de Veer terecht staat, onmogelijk was ge worden. N. R. Crt. ALBANIË. De Russische regeering heeft, naar uit St. Petersburg aan het Journal wordt geseind, de groote mogendheden mee gedeeld, dat zy aan de vlootdemonstratie voor Walona zal deelnemen, waartoe de kruiser Oleg is aangewezen. Zij wenscht zich niet te mengen in de «Zoo kan het niet blijven. Almachtige wijs mij het rechte pad 1 Ik wil hem niet hinderlijk in den weg staan, maar zwaar valt mijn lot te dragen.» Dagen verliepen. Marie Esther, zoo wel als Zorka, bleven in de villa; on zichtbare banden, die zij, niettegenstaande de vaste wilskracht, niet in staat waren te verbreken, hielden haar in de woning van mevrouw Hessensteiü. Misschien was het de smart, die haar beiden het scheiden onmogelijk maakte. Mevrouw Hessenstein stond voor een raadsel. Hoe geheel anders had zij zich het tegenwoordige samenzijn gedacht. Ofschoon Marie Esther ook op den dag, toen Frans terugverwacht werd, voor de oude dame haar hart had uitgestort, of schoon deze ook wist, hoe eigenaardige verhouding tusschen haar pleegdochter en Frans bestond, zoo hoopte zij niettemin, dat alles slechts op een misverstand ustte, dat met vreugde van het we derzien de gesloten lippen zich zouden openen. Haar moederlijk hart vleide zich tot dusverre met ijdele hoop, niets van hetgeen zy wenschte geschiedde. Marie Esther was stil en in zich zeiven gekeerd. Zelden kwam zij aan het bed van den verwonde, zijne verpleging en verzorging bijna geheel alleen aan mevrouw Hessen stein overlatende. De vrouw der bergen, hoe dankbaar zij deze ook was, boezemde haar een zekeren afschuw in, dien zij met den besten wil ter wereld Diet kon binnenlandsche aangelegenheden van Albanië, doch aan de betooging het volkomen karakter van een internatio nale betooging te geven. Avp. RUSLAND. Mishandeling van gevangenen om hun bekentenissen te ontlokken, oi omdat een politiedienaar daarin genoegen schept, is in Rusland, zooals ieder weet, juist niet iets ongehoords. Soms wordt het evenwel te erg en dan roept de rechter een gebiedend „halt", maar niet al te hard, natuurlijk, anders zou de ijver der politie kunnen verslappen. Zoo is de commissaris van politie Aloyeff door het hooggerechtshof van Bakoe veroordeeld tot vier dagen ge vangenisstraf wegens het martelen van gevangenen, met het doel, aan dezen „bekentenissen" te ontlokken. Vier dagen lijkt wat weinig, maar wij zijn dan ook in Rusland. In dit verband mogen wij, eerlijkheidshalve, niet ver zuimen, melding te maken van het feit, dat het Russische departement een crimiueele vervolging heeft ingesteld tegen den politieagent Petroeskenko, van het district Toenkinsk, in het gou vernement Irkoetsk (Siberië) die is aan geklaagd wegens het mishandelen van ongeveer dertig personen, mannen en vrouwen, binnen zes weken tyds, door hen te slaan met een zweep. De aan klacht is er. De vervolging is er. Maar de geschiedenis zwijgt van een vonnis. N. R. Crt. AMERIKA. Op grond van verkregen aanwyzingen is het der politie gelukt een bende overwinnen. Zij stond haar nimmer ts woord schuchter dwaalde zij door het huis en den tuin en zoodra mevrouw Hessenstein haar naderde, trachtte zy zich te verwijderen. Ook Zorka's deelname voor den gewonde scheen uitgestorven, zij vroeg bijna niet naar hem en verlangde Frans niet te zien uren lang kon zij met Jusu op de meest afgelegen bank in den tuin zitten en strak voor zich uitzien. «Zij gelijkt een gevangen vogel,» zeide mevrouw Hessenstein tot haren zoon. «Zij verlangt naar vrijheid en die zou voor haar doodelijk zijn,» antwoordde hy, ofschoon wel beter wetende hetgeen haar kweldehij zweeg echter en troostte zijne moeder er mede, dat Zorka wel gewennen zou. «Geef haar bezigheid, dan zal zy die vreemde grillen wel ver- Hoe weinig afdoende hij zelf dit middel ook achtte, kon men in ieder geval de aanwending daarvaa beproeven. Mevrouw Hessenstein volgde den raad haars zoons, maar slaagde nietZorka deed alles wat men haar opdroeg gelijk eea machine, maar nauwelijks was zij met haar werk gereed, of zij gaf zich opnieuw geheel aan hare droefgeestigheid over. Ook over de eigenaardige koele ve.rhouding, die tusschen Frans en Marie Esther heerschte, sprak de liefhebbende moeder, maar de luitenant maakte alstoen met de hand een afwerend gebaar. «Ik smeek u, moeder, spreek daar

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1914 | | pagina 1