54e Jaarg.
Kermiste Axel
Het kruis van Innesmore.
\o. 16.
Woensdag 57 Mei 1608.
Nieuws- en Advertentieblad
Zeeuwse h- Vlaanderen
voor
F. ÜIKLKMAX,
AXEL.
van MAANDAG 8 tot en
met DONDERDAG 11 Juni
1908.
Bekendmaking.
Buitenland.
FEUILLETON.
vin.
Dit blad verschijnt eiken Dinsdag- en Yrydasarond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Centfranco per post 60 Cent.
Voor Bïlgiï 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AÜVERTENTIEN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentièn worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrydagnamiddag TWEE uren.
Burgemeester en Wethouders van
AXEL doen te weten, dat te rekenen
van heden af, door hen geen ver
gunning meer xal worden verleend
tot het bouwen van woningen op het
terrein genaamd het .Plaatje" in de
gemeente Axel, bewoond door D. Buijze
en anderen, alvorens door belangheb
benden eene straat is aangelegd, die
aan de eischen der bouwverordening
voldoet.
Axel, den 13 Mei 1908.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
D. J. OGGEL.
De Secretaris,
J. A. VAN VESSEM.
RUSLAND.
Nog steeda komen nieuwe bijzonder
heden los over de schandalige manier
waarop de gevangenen te Astrakan
behandeld zijn en de wreedheden van
den directeur Scheffer, O. a. was er
indertijd een zekere gevangene, Iwanof
genaamd. Dien Iwanof wilde men door
22)
NOVELLE.
Op eene steile rots, die in de Hoog
landen uitsteekt boven een helder meer,
verhief zich een slot met hooge tinnen
en grauwe muren, maar dat, hoe oud
ook, nog nooit door eenigen vijand be
klommen was. De omstreek was stout
en romanesk. Tegeü het Noorden zag
het oog vreeselijke bergen, op wier toppan
dennen groeiden, zwart en gekromd door
den gedurigen ea hevigen stormin het
dal vertoonde zich het meer, stil en on
bewogen als een rustig hart en aan de
overzijde lag eene zachtgroene weide,
waarop verschillende planten en kruiden
tusschen het groen, een bevallige men
geling van kleuren deden te voorschijn
komen.
Gewoonlijk was het stil en eenzaam
op deze afgelegen plaats het gezang der
vogelen, het geschreeuw van den adelaar
of somtijds de jachtkreet van den zwer
venden Hooglander, waren de eenige
geluiden, die de stilte afwisselden, zoo
liefelijk en zoet voor het gemoed, dat
■oede is geworden van de zwarigheden
martelingen brengen tot de bekentenis
van iets wat hij niet gedaan had.
Eerst werd hij met vuistslagen bewerkt,
zoo dat de gemartelde bijna neerviel.
Dat hielp echter niet. Toen gelastte
man hem met het hoofd tegen den
muur te loopen. De arme man werd
gedwongen dat herhaalde malen te doen
en daarna drukte men zijn hoofd nog
eens tegen de steenen vloer. De mar
telingen duurden net zoo lang tot de
ongelukkige bezweek. Toen de ge
vangenisdokter kwam, werd hem gezegd
dat Iwanof aan longaandoening over
leden was en de dokter legde zich een
voudig bij die uitspraak neer en tee-
kende een verklaring in dien ziu. Deze
zaak was bijna in den doofpot gegaan,
maar juist in de dagen van Iwanof's
dood lekte het naar buiten uit, dat in
de gevangenis te Astrakan zoo gemar
teld werd. De justitie bemoeide zich
er mee en Iwanof's lijk werd geschouwd.
Het bleek toen, dat hij tengevolge van
geweldpleging bezweken was. De zaak
kwam voor het gerecht en de gevan
genisdirecteur en zijn adjunct zijn ver
oordeeld tot 8 jaren dwangarbeid, terwijl
de dokter ontslagen werd.
Er hebben op verschillende plaatsen
weder arrestaties en terechtstellingen
op groote schaal plaats gehad.
De politie heeft te Odessa, Kiëf en
Charkof tal van personen in hechtenis
genomen, die opzettelijk uit Frankrijk,
Italië en Zwitserland naar Rusland
waren gekomen om revolutionnaire
gewelddaden te begaan.
Twintig boeren, die zich schuldig-
des levens. Een verfoeid hart had op
die rots, waar jaren geleden een hoofd
man van Innismore dat slot had gebouwd,
langen tijd vergeefs naar rust gezocht
voor zich zei ven nu had het opgehouden
te slaan, daarom deden de wilde klanken,
die thans de gewone stilte verbraken,
geen pijn meer aan het hart. En het
was haar goed, der ontslapene, dat zp
bij haar leven niet had vernomen wien
dat krijgsgeschreeuw, die woeste drift
voor heden gelden moest. Boven op de
rots scheen alles uitgestorven, slechts de
vrouwen zaten daar in eenen kring en
zongen den treurzang, die als coronack
in de Schotsché Hooglanden bekend was.
Maar op de weide verdrongen elkander
de wilde scharen, in den plaid gewikkeld
en uitgerust tot een' verderen tocht. De
hoofdman had gesproken en waren zijne
woorden ook weggestorven, hunne echo
had een levendige geestdrift ontstoken
op het gebergte en klouk nog in aller
hart.
De zon was opgegaan, eu haar licht
verspreidde vroolijkheid en leven in den
ganschen omtrek, terwijl zij het gelaat
bestraalde dier maunen, die nu reeds
van strijdzucht gloeiden, hoe ver de vij
and ook nog afwezig was, tegen wien
zij heden zouden worden aangevoerd,
Bleek eu treurig ging de hoofdman voort,
aan de spits zijner vasallen. Was dat
de vroolijke, levendige jongeling, die nog
zoo kort geleden, gelukkig door eene
hadden gemaakt aan een aanval op
een landgoed in de buurt van Chorion,
zijn buiten de stad opgehangen.
Dertien bannelingen, die wanorde
lijkheden gepleegd hadden, zijn in de
gevangenis te Tobolsk (Siberië) gefu
silleerd.
De boeren in een dorp bij Tiflis
hadden geweigerd twee revolutionnairen
aan de overheid uit te leveren. De
kozakken voerden daarop een charge
uit, waarbij twaalf personen gedood
werden. De boeren schoten terug
twee kozakken werden gedood en drie
;ewond.
ROEMENIE.
Opnieuw komen berichten over joden
vervolgingen. Ditmaal via Weenen.
Tal van joodsche families worden vor-
dreven. In Bivolari kregen bijna alle
joden, die geen onroerende goederen
bezitten, een uitwijzingsbevel en ze
bevinden zich dientengevolge in een
wanhopigen toestand. Door invloedrijke
tusschenkomst is het gelukt voorloopig
een korten termijn van uitstal voor de
uitgewezenen te verkrijgen. Maar
wanneer niet spoedig van gezagheb
bende zijde zeer nadrukkelijke vertoo-
gen ter bevoegde plaatse worden inge
diend, dan worden tal van families met
den ondergang bedreigd.
BULGARIJE.
Naar uit Saloniki gemeld wordt,
hebben Bulgaarsche grenswachters een
groote bom geworpen tegen het Turk-
sche wachthuis van Karatasj Karakal.
De bom ontplofte echter niet. De Tur
ken vuurden op de Bulgaren en namen
de bom mee.
BELGIÈ.
De spoorwegramp in België.
Het schijnt te zijn gebleken dat de
wisselhefboomen overgehaald zijn; het
parket deed echter toch den wissel
wachter in hechtenis nemen. Deze
was eerst in wanhoop op da vlucht
gegaan, maar is gevat.
In den trein bevonden zich voor
namelijk bedevaartgangers, soldaten en
werklieden. Een 40-tal gewonden wor
den in de ziekenhuizen te Brussel ver
pleegd 3 gewonden waren bij aankomst
te Antwerpen reeds overleden. Vol
gens de laatste berichten uit Contich
werden er 38 personen gedood en 79
gewond.
Aan een lang verslag van het Hbld.
v. Antw. ontleenen we het velgende
,De express van Antwerpen, instee
van door te rijden op de baan waar
hij blijven moest, is de zijlijn opgereden
en met redelijk snelle vaart terecht
gekomen op den stilstaandeD trein van
Lier-Turnhout. Deze was goed gevuld
al de rijtuigen waren bezet. Welnu,
de geheele trein werd om zoo te zeggen
getelescopeerd, d. is. geheel in malkaar
gereden. De wagons schoven in el
kander, werden van de baan gedrukt
en allen, tot den laatste toe, beschadigd
drie werden geheel vernield. En 't is
vooral onder de inzittenden, dezer drie
rijtuigen, dat eene ware slachting werd
aangericht, een bloedblad, dat geen pen
kan beschrijven. Deze inzittenden
waren meestendeels werklieden, vrou-
eerste liefde in jeugdigen overmoed het
lot durfde tarten Waarlijk het was wel
eene groote verandering, die met Archi
bald had plaats gehad. Hij stond voor
taan alleen op de wereldhet trouwe
moederhart was eindelijk gebroken
wellicht, dat de zoon zelf ar den laatsten
slag aan had toegebracht, toen hij het
heillooze kleinood dat hem tot wraak
verplichtte, onder het oog der moeder
bracht. Tot wraak, en jegens wien
Jegens den vader zijner geliefde Maar
heilig was die wraak in de oogen der
Hooglandersschande en smaad waren
over zijn hoofd gekomen' als hij er zich
aan onttrokken had. En toch daarmee
was ook het geluk van zijn leven ver
dwenen niets dan treurigheid toonde
hem de donkere toekomst.
Voor ditmaal had de hoofdman vaa
Innismore zich niet verbonden met de
bewoners der Laaglanden, die nem auders
bereidwillig ter zijde zouden gestaan
hebben bij eenen inval in Engeland. Hij
wilde zijne wraak alleen, en vast be
paald was het doel zijner tocht; En zoo
toog de bende van Innismore langs berg
eu dal van het Hoogland, tot aan de
plaats, waar de Tweed de grensscheiding
daar stelde tusschen de beide vijandig»
volken. Wel werden op dien tocht da
poorten der steden voor de geduchte
krijgslieden gesloten, wel vluchtten de
landlieden bij hunne nadering, en vonden
zij nergens een herbergzaam dak, maar
zij zochten het ook niet, en als de avond
viel, legerde zich de menigte onder den
vrijen, en helderen hemel. Dan klonken
hunne wilde, welluidende gezangen om
het wachtvuur, tot laat in den nacht,
terwijl de hoofdman eenzaam en stil daar
neder zat en het kruis van Innismore,
dat hij aan een zilveren keten op den
boezem droeg, zuchtend, maar met vlam
mende oogen beschouwde. In zijne
prille jeugd reeds was hem de saga
meegedeeld, die op dat kruis betrekking
had een der eerste heeren van Innis
more had na lang vruchteloos pogen,
eindelijk eene hem aangedane beleedi-
ging, door deu dood des beleedigers ge
wroken en het zilveren kruis dat hij om
den hals had, in diens bloed gedoopt.
Ter plaatse waar de bloeddroppel op
droogde, had hij in het kruis eenen
roodeu steen doen zetten, opdat die zij
nen nakomelingen tot een teeken wezen
mocht, dat zij nooit eenig# beleedigiug
ongewroken zouden laten. De vader
van Archibald had dat heilig pand ver
loren ;de hand die hem doodde moest
het hem hebban afgerukt, en het bleef
verloren tot Archibald het ter kwader
ure wedervond, als het kruis, waaraan
al zijne hoop en verwachting sterven
zou.
En hoe verdroeg Anna het besluit,
dat haar vader haar niet verzweeg
Ziet, de moeder had ham gebeden, om
toch door zijue woorden deu storm niet
