GEMEENTERAAD.
EIND GOED AL GOED.
\o. 68.
Zaterdag 1 December 1606.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. ÜIELEHAX,
Buitenland.
FEÜILLETON
AXELSCHE
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De BURGEMEESTER der gemeente
Axel, maakt bekend, dat Openbare Ver
gadering van den Gemeenteraad is be
legd, tegen DINSDAG den 4 DECEMBER
1906, des voormiddags ten 9 ?/4 ure, ten
Raadhuize ter behandeling der volgende
1. Mededeeling ingekomen stukken.
2. Verzoekschrift van den heer B.
van Ruijven hoofd der o. 1. s.
alhier, om verhooging van
huurwaarde zijner woning.
3. Wijzigen Gemeentebegrooting
voor 1907.
4. Bouwverordening.
5. Verzoekschrift van den heer D.
Koster e. a. alhier, om eene
rioleering tot behoorlijke af
watering van hunne erven.
6. Benoemen President Alg. Burg.
Armbestuur.
7. Als voren, leden commissie van
toezicht op de wegen en voet
paden.
8. Als voren, leden commissie tot
wering van schoolverzuim.
Axel, den 28 November 1906.
De Burgemeester van Axel,
D. J. OGGEL.
DUITSCHLAND.
Te Hamburg wordt om de volgende
Köpenicksche grap veel gelachen. Op
Waarlijk Alida's toestand was aller-
moeielijkst, en reeds de nacht werd
onrustig doorgebracht. Hoe moest zij
opzien tegen deze ontmoeting? Was
Agnes geëngageerd Het was niet on
waarschijnlijk, doch op Terre na nog niet
zeker, en zij zou die zekerheid niet
kunnen verkrijgen vóór zij Hugo zou
spreken. Hoe vele plannen zij ook
naakte, zij verwierp ze allen, wat kon
zij ook doen, daar zij zelfs niet wist op
wat grond zij stond
En de dag was aangebroken. Met
siddering werd het uur verbeid dat zij
van Waren zou zien. Hij kwam echter
niet. Welk eene ruimte van tijd om
over hare verhouding na te denken
Hoe vreemd toch. Op het onverwachtst
en in weerwil van haar zelve tot ver
trouweling gemaakt van een jong men6ch,
en sedert dat oogenblik, als het ware,
door de omstandighedeu genoodzaakt,
altijd aan dien jongeling, die zelfs niet
tot hare familje behoort, en die haar
onverschillig moest zijn, te denken, ja
als het ware zijn levenslot gedeeltelijk
in hare hand te hebben. Zonderlinge
verhouding, ontstaan door eene epkele
een avond kwam een man van raiddel-
baren' leeftijd uit den uitgang van het
Dammtor-station op het plein waar de
huurkoetsiers stonden te wachten, naar
buiten en beval hun op barschen toon,
hunne rijtuigen wat verder van den
uitgang te stationeeren. Hij zeide erbij
dat hij Breitenbach, de Pruisische
minister van spoorwegen was. De koet
siers schrikten op, namen hun hooge
hoed af en gehoorzaamden onmiddellijk
aan het bevel van Zijne Excellentie.
Langs een haag van buigende en groe
tende menschen ging de minister nu
weer het station binnen, stelde zich
aan het buffet in de wachtkamer be
hoorlijk voor en verlangde de kas na
te tellen. Dat gebeurde, en de minister
overtuigde zich met zichtbare voldoe
ning dat alles klopte. Vervolgens ging
hij naar een Hamburgschen witkiel toe
deelde ook hem mede wie hij was en
gelastte dat hij de bagage-kas zou na
tellen. De gewikste man herinnerde
zich echter dadelijk het gebeurde van
Köpenick, aarzelde een oogenblik, maar
pakte toen den minister die welhaast
op zijne beenen begon te beven, bij
den kraag en leverde hem aan een
agent over. De droevige naaper van
een genialen oplichtersin val schijnt een
Beiersch spoorwegambtenaar te zijn.
De directeur van de industrieschool
in de Al te Jakobstrasse te Berlijn heeft
de meisjes verboden, zich door jongens
van school te laten afhalen of naar huis
te laten brengen.
Aan een man van het Berl. Tageblatt
heeft hij medegedeeld, waarom hij dien
daad van genegenheid ééne onvoor
zichtigheid. Eerst in een chaos van
onaangenaamheden geplaatst, zoowel te
Rotterdam als 's Gravenhage, en, nadat
zij bij moeder eene schuilplaats meent
gezocht en gevonden te hebben, genood
zaakt al weder haar brein te pijnigen,
om dienzelfden jongeling, die zij eindelijk
zal wederzien.
Maar was het dan noodig geweest om
Van Waren dadelijk ten harent te ont
bieden Hoe kon zij anders? Moest
zij zich zelve niet beschuldigen, in geval
aan Hugo den grooten slag was toege
bracht, daarvan eene voorname oorzaak
te zijn Ziet, nu doemden voor haar
geest op al die tafereelen der verleden heid,
waarin zij eene waarschuwing had moeten
zien, om Hugo's brief niet te over
handigen. Maar zij had het immers zoo
vast beloofd Hugo had haar toch niet
gevraagd om onderzoek te doen naar het
karakter zijner geliefde drogredenen,
zij wist zelve te goed, dat zij het had
gedaan om haar vriend gelukkig te maken
en hoe rampzalig zou nu het einde zijn
En het werd laat, zeer laat en noch
Willem, noch Hugo kwamen opdagen,
de weduwe van Ulk werd zelfs zeer
ongerust over het wegblijven van haar
zoon. Het werd haast middernacht, maar
de oude, zwakke vrouw wilde van naar
bed gaan niet weten, voor haar kind te
luis zou zijn. Eindelijk kwam hij dan
toch, doch (en men kon nu ook niet
maatregel had moeten nemen. Her
haaldelijk hadden ouders zich beklaagd
dat hunne dochters door jongelui van
verdacht gehalte van school werden
afgehaald en dat daaruit betrekkingen
waren voortgekomen die in twee ge
vallen de verleiding van de meisjes ten
gevolge hadden gehad. Verder ver
zamelde zich af en toe een heirleger
van jongelui op het trottoir voor de
school, zoodat de directeur de hulp van
de politie moest inroepen, om de
straat schoon te vegen. Een verbod
kon niet uitblijven. Twee meisjes die
zich toch thuis lieten brengen, zijn van
school gezonden.
BELGIË.
Adelfons Henderickx, volksvertegen
woordiger, heeft Dinsdag in de Bel
gische Kamer de volgende vraag gesteld
(in 't Vlaamsch)
„Zou de achtbare minister van land
bouw de grenzen niet willen openen
voor den invoer van levende varkens
„Het varkensvleesch, dat hoofdzake
lijk door arbeiders en geringe burgers
verbruikt wordt, .is inzonderheid ten
gevolge van het sluiten der grenzen,
zoo hoog in prijs gestegen dat zoowel
de verbruikers als de varkensbeenhou
wers, die verplicht zijn hunne waar op
te slaan, er door benadeeld zijn.
„In strijd met wat sommigen meenden,
die de crisis als eene tijdelijke be
schouwden, blijft de duurte aanhouden
het gelukken van den aardappeloogst
die, naar verwacht werd, het kweeken
van varkens zou bevorderen, heeft er
geen eind aan gemaakt daar de land-
anders verwachten) zonder Van Waren.
Dat men van eene belangrijke reis
eenige uren later te huis komt, dan
waarop men heeft gerekend, is niet
vreemd. Hier echter verlengde het bij
Alida den onaangenafnen toestand van
tegenopzien, angst eb onzekerheid, ja wij
mogen zeggen van zielelijden meer dan
een etmaal.
Eindelijk, het was nog vrij vroeg in
den morgen, eindelijk toch werd de heer
Van Waren aangediend. Haar hart
bonsde. Zij liet hem een paar minuten
in de zijkamer alleen, toen kwam zij
binnen.
Alida!» riep Hugo, verrukt dat hij
toch eindelijk een zijner oude kennissen
mocht terugzien, »hoe gaat het O wel
heb je om mij gedachtmaar foei, je
ziet er bleek uitwat scheelt er aan
Ze had toch zoo gehoopt zich goed te
houden.
>Kinderachtigheid, Hugo. Ik mag niet
ontkennen, dat nu ik u weêrzie, allerlei
zaken mij voor den geest komen, die
mij treurig stemmen.»
»En ik die vreugde verwacht had.
Maar zeg mij toch Alida, waarom is Stade
hier niet?»
»Hoe kan ik dat zeggen
»En weet je iets van Agnes
»Niets.«
„Spreek dan toch Alida, spreek, ge
weet wel iets. Zij is ziek dood
misschien
bouwers verkiezen de aardappelen uit
te voeren bij voorbeeld naar Duitsch-
land.
„Er wordt gevreesd dat tengevolge
van den vrijen invoer van varkens, de
vlekziekte die in Holland en het mond
en klauwzeer dat in Frankrijk heerscht,
hier de stallen zou besmetten. Noch-
thans werd bewezen onder meer in een
merkwaardig artikel van het Handels
blad van Antwerpen (nummer van
Dinsdag 20 November 1906) waarvan
ik me veroorloof de lezing aan den
minister aan te bevelen dat het
sluiten der grenzen volstrekt geen
waarborg tegen de ziekte is. Wat het
bewijst, is het feit, dat dagelijks een
aantal varkens binnen het land ge
smokkeld worden zonder gekeurd te
worden, natuurlijk zonder dat wij
daarvan eenig letsel ondervinden.
„De gezondheidsmaatregelen aan de
grenzen, kunnen overigens verscherpt
worden te meer daar de varkens, die
door de vlekziekte aangetast zijn, zeer
gemakkelijk te erkennen zijn.
„Kan de achtbare heer minister dus
de belanghebbenden geen voldoening
schenken en, bijvoorbeeld als proef
neming, voor eenigen tijd, de grenzen
openen?" (H. v. Antw.)
ENGELAND.
Het is niet algemeen bekend, dat in
Engeland tot de staatsbedrijven het
maken van cacao behoort. Te Deptford
heeft de admiraliteit haar eigen fabriek,
die in de laatste vijfjaar ruim 5,200,000
Eng. pond cacao voor gebruik op de
vloot heeft geleverd. Van particuliere
»Ik weet niets. Zij schrijft mij niets
meer, dat is alles wat ik zeggen kan.»
»Zij schrijft u niet meer wat be-
teekent dat wat bedoelt-ge
»Luister bedaard, Van Waren, en neem
het ook niet ernstiger op dan de zaak
verdient. Zie, weken heb ik in den Haag
met uw brief bij mij geloopen, weken
heb ik geaarzeld dien af te geven, omdat
ik vreesde dat zij aan een ander reeds
toebehoorde.»
>Dat kan niet zijn neen Alida,
want ik kreeg in den vreemde altijd
goede berichten, en men zou mij zoo
niet bedriegen. Ook zij, ook Agnes zou
dót niet doen.»
»Maar ik zeg het ook niet, ik meen
maar dat ik eerst ongerust daarover was
en later die, wellicht dwaze ongerustheid
weder bij mij is opgewekt, omdat ik geen
brieven meer van haar kreeg.»
»Geen brieven dan moet zij ziek
zijn.»
»Dat zou ook kunnen wezen, maar
dan reeds langen tijd.»
»Ik wil er meer van weten, ik ga naar
den Haag. O mijne tehuiskomst, waarvan
ik zooveel heil verwachtte is wel ellendig.«
Welaan, ga naar den Haag maar wacht
tot morgen.»
Waarom tot ai o, onzekerheid
is on verdragelij k.«
Een van Alija'a .../„ai b'inen
en zeide dat er iemand was om haar te
spreken.