Zaterdag 8 September I 906*
|\0« Wm
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwscli-Vlaanderen.
F. DIELEMAX,
Buitenland.
FEUILLETON.
teto
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrydagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vry dagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Te Schneidemiihl (Pruisen) kan men
het zwarte bord buiten aan het ge
bouw van het Landgericht de volgende
wenbare kennisgeving lezen.,In de
talen, van het koninklijke O. M. hier
er stede zijn op 27 Juni 1906 de vol
lende voorwerpen in een boek uit de
iibliotheek gevonden lo. een Duitsch
iostzegel van 10 pf. en 2o. een Duitsch
lostzegel van 5 pf. De rechthebbende
■Ordt bij dezen uitgenoodigd, binnen
lier weken van heden af zijne eigen-
■bmsaansp raken bij den oppersecretaris
lui het O. M. te laten gelden, daar
Inders de genoemde gevonden voor
werpen na afloop van den voornoemden
ermijn in het openbaar geveild zullen
trorden."
De heilige Bureaucratius schijnt er
ich niet om te bekommeren, of de,
pbrengst van deze veiling de kosten
rel dekken zal.
FRANKRIJK.
Een bejaard Pranschman, Elzasser
ran oorsprong, Muller, zat rustig in
eetzaal van een hotel te Interlaken
Ie dejeuneeren en een krant te lezen,
men een jonge dame aan een tafeltje
k de buurt opstond en hem met zes
fcvolverschoten achter,elkander doodde.
De aanwezigen liepen verschrikt weg.
Bedienden snelden op den neervallen-
ten grijsaard toe. De jonge dame verliet
lustig waardig de zaal, de revolver in
Ie hand en zette zich in den tuin.
I Ontwapend enondervraagd verklaarde
I Daar was toch onder al die vroolijken
!een enkele geweest, die deernis met dat
[ongelukkige, en zoo weinig homogene
jpaar had gevoeld, dezelfde jonge mensch
pie op het bal zich had geërgerd over
pentincks gelanteriën jegens zulk een
lef meisje. Zijne eerste opwelling was
teweest om. Alida voor te stellen, dat hij
len man naar huis zou brengen, doch,
jreezende daardoor nog maar meer op-
chudding en gepraat te veroorzaken,
jesloot hij liever mevrouw Valmer en
Igoes op te zoeken, die toch zeker zoo
eel ver nog niet vooruit konden zijn
iet gelukte hem werkelijk de familje te
[inden, en op hoffelijke wqze sprak hij
tduard zoo wat ter zijde aan, waarop
peu nu de achter geblevenen opzochten
Ignes dan ook dadelijk de plaats van
ilida innam. Nu nam het gezelschap
fscheid van elkander en was het arme
lachtoffer gered in zoo verre men
et eene redding durft te noemen, als
K duurzaamheid der straf is verkort,
naar de schande op ons kleven blijft.
I Wanneer we nu nog vermelden, dat
lentinck zoo getroffen was door het
lefderijk gedrag van Alida. dat hij, toen
|lj er met Agnes over sprak, de tranen
ze kalm, dat ze den last had den Rus-
sischen ex-minister Doernow'o te ver
moorden en dat ze gelukkig was zoo
goed geslaagd te zijn.
Met de grootste moeite overtuigde
men haar, dat de ex-minister Doernowo
reeds meer dan een week geleden
Interlaken verlaten had en dat,ze een
volkomen onschuldig Franschman ge
dood had.
Zij drukte hierover haar grooten spijt
uit, er niettemin aan toevoegende, dat
zulke ongelukkige vergissingen in een
schrikkelijken tijd als waarin wij leven
kunnen voorkomen, dat dit ongeluk in
vergelijking met de ellenden die de
voor vrijheid vechtende Russen door
maken, niet heel groot isen dat noch
Doernowo, noch de andere veroordeel
den zullen ontsnappen daar, evenals
zij, allen hun plicht zullen doe». Zie
daar geruststellende opvattingen voor
de gelukkige stervelingen die in dit
heete zomerseizoen zich versterkende
reizen, badkuren of luchtveranderingen
kunnen betalen. Hebt ge het geluk
terecht te komen in een van de be
voorrechte oorden door Russische oud
ministers, generaals of groot-hertogen
bezocht, en heeft de natuur u boven
dien een uiterlijk gegeven dat de distinc
tie dezer heeren eenigszins nabijkomt,
neemt'u dan in acht. Want de jopge
dames, belast met het afmaken van
deze personen, kijken niet zoo heel
nauw. Het zal haar wel spijten als
ze u bij vergissing zes kogels door het
hoofd jagen of u met uwe familie in
de lucht laten vliegen, maar er blijft
de troostende gedachte dat, in verge
in de oogen kreeg, dan hebben wij het
belangrijkste van de wandeling verhaald.
Voorzeker, die dankbaarheid van den
ongelukkigen man was, om de gevolgen,
niet zonder gewicht. Men kon hem, tot
groote ergernis van velen, sinds dat
noodlottige oogen blik, eiken dag voorbij
het huis van mevrouw Valmer zien gaan.
Was dat hem dan zoo kwalijk te nemen
Dat hem niet getroffen had, hoezeer hij
het meisje had op de spraak gebracht,
ligt in de reden, want iemand die lijdt
al is hij geen Rentinck heeft te
veel met zich zei ven te doen om aan
anderen te denken, en dat hij, na die
bereidwillige dienst, behoefte had om
zijn beschermengel te zien, wat was het
anders dan de inspraak van zijn hart
Dit is althans zeker, dat hij het als
zoodanig beschouwde
Evenwel gaf ook dit weder aanleiding
tot recht vele onaangenaamheden, aange
kweekt door de praatzucht der vreemden
(die niet zelden weder voedsel ontving
door de humeuren zoowel vau mevrouw
Valmer als van haar zoon) eu maar al
te dikwijls in juist niet altijd aangeuamen
vorm door die beide personen aan haar
overgebracht.
Arme Alida! gewantrouwd door wie
haar omgaven, gecompromiteerd door
wien haar vereerde en even als toen zij
kwam, beladen met een brief, die haar
als lood op het harte woog, o, zij kon
het hier niet langer uithouden zij moest,
lijking met hetgeen er in Rusland ge
beurt, uw ongeval hoogst onbelangrijk
is en dat bovendieP de persoon voor
wien de kogels of de bom bestemd
waren, op den duur er toch ook aan
zal moeten gelooven.
ROEMENIE.
Terwijl hij zat te dineeren in een
restaurant te Constanza, hoorde de pre
sident van den Roemeenschen Bond een
kelner tegen een anderen bezoeker
Hongaarsch praten. Hardop zei hij
toen„In Roemenië moet men Roe-
meensch spreken."
Later ontmoette de meneer, wien de
opmerking had gegolden en die de
Oostenrijksch-Hongaarsche consul bleek
te zijn, den president van den Roe
meenschen Bond. De consul liet zich
iets ontvallen, wat de Roemeniër be-
leedigend vond, die daarop den Hongaar
aanviel en afroste. Een groote menigte
was getuige van het voorval, dat waar
schijnlijk wel een tweegevecht tenge
volge zal hebben.
TURKIJE.
Welke bekoorlijke toestanden er nog
bij de Turksche posterijen bestaan eu
tegelijk hoe broodnoodig is, dat de spoor
wegen naar belangrijke centra als Bag
dad e. d. gereed komen, bewijst een
bericht van 6 Augustus vandaar, be
helzende het volgend lakoniek com
muniqué „De Europeesche mail, die
daar 26 Juli moest aankomen, heeft
Bagdad niet bereikt, daar de kameel
van den postlooper er, naar men zegt,
van door is gegaan, terwijl deze sliep,
zij moest weg Ongelukkige Alida
Zij ontving een brief uit Rotterdam.
Van de hand harer tante Zij leest,
en een straal van verrukking verspreidt
zich over haar wezen God dank,
zij wordt terug verwacht O, ook
daar wachten haar onaangenaamheden,
want tante heeft kort en onbeleefd ge
schreven, en daar staan zelfs verwijtingen
in dien brief waarvan zij niets begrijpt
maar wat nood, dat alles zal zich
wel ophelderen, eindelijk zal hare valsche
positie, zal de onoprechtheid waartoe zij
veroordeeld was, zullen die onophoude
lijke vervolgingen een einde nemen, en
vol blijdschap roept zij uil »God dank,
God dank, eindelijk mag ik gaan
Zij had moeite, toen zij de blijde
boodschap aan de Valmers vertelde, hare
vreugde te verbergen, en toch slaagde
zij daarin even goed als haar nicht en
veel beter dan Eduard. Nu had zij nog
slechts ééne lastige taak te vervullen, de
afscheidsvisite bij Agnes. Niet alleen
toch, dat zij daar niet komen wilde, dan
wanneer zij zeker wist Rentinck daar
niet te zullen aantreffen, dat was, juist
omdat deze zoo dikwijls voorbij kwam,
nog te doen, maar ook, zij hoopte zóó
zeer de gelegenheid te zullen vinden tot
een vertrouwelijk gesprek met Agnes,
want ach, even als de jonge aanbidders
steeds in onrust werden gehouden door
dat onbegrijpelijke meisje, werd ook
Alida geslingerd, als zij uadacht over wat
en vermoedelijk in de woestijn is om
gekomen. De mail is dientengevolge
verloren."
ZUID-AFRIKA.
Nadat de werving voor de Zuid-
Afrikaansche politiemacht we be
doelen de Constabulary eenige maan
den geleden gesloten was en, als wij
ons niet vergissen, een menigte alles
zins betrouwbare en geschikte candi-
daten uit de oude bevolking, met name
gewezen artilleristen der Z u id-Afrikaan-
sche republiek, was toegeroepenAf-
geloopen 1 Te laat! wordt nu waarlijk
de werving in eens hervatte Londen.
Het departement van koloniën heeft
besloten 300 recruten aan te doen wer
ven en dienovereenkomstig aan majoor
Maclaren, den voornaamsten werfoffi
cier, instructies gegeven. De recruten
moeten tusschen de 20 en 30 jaar zijn
de verbintenis loopt drie jaar, gerekend
van den dag der ontscheping in Z. A.
De kroonagenten voor de Koloniën
schieten de passagekosten voor, die in
maandelijksche termijnen worden terug
gevorderd. De reis van de kust naar
de plaats van bestemming is vrij. De
soldij is verhoogd met 90 cent per dag
en loopt nu van f3.90 tot f6.90 per
dag voor de minderen en onderofficieren,
maar de konstabels moeten voortaan
voor hun eigen kleeding en voeding
zorgen. Meer dan 10 pet. der man
schappen krijgt een extra-betaling van
30 cent tot fl.20 per dag. Dit is voor
mannen, die aan 't hoofd van een post
staan of die hoefsmeden, zadelmakers,
ziekenverplegers, enz. zijn. Opklim-
haar te doen stond met den brief, of het
niet nog beter zoude zijn, hoezeer zij
zich zelve daarmede ook kon compromi-
teeren, om het half afgedane werk te
staken, en die missive niet door üttewal
naar Petersburg te doen verzeuden, dan
wellicht bij Hugo, die daar toch waarlijk
te eenvoudig en goed voor was, eene
hoop aan te kweeken, die zou kunnen
blijken ijdel te zijn.
Zoo, met een bezwaard hart, ging zij
naar Agnes en vond haar geheel alleen
en in een goeden luim. Ze spraken
eenigeu tijd vroolijk met elkander, en
Agnes gaf, wel is waar half schertsende,
maar toch wel gemeend te kennen, dat
zij zoo had kunnen begrijpen hoe ver
legen Alida dien Zondag in het bosch
moest geweest zijn om in zulk eene foule
met een gebrekkig man aan den arm te
moeten loopen. Men keuvelde wel aardig,
en Agnes was wel allerliefst, maar er
kwam geene aanleiding om ernstiger
punten te behandelen. Ook sprak juf
frouw Rentinck geen woord over Hugo.
Alleen toen Alida opstond om te ver
trekken, zei Agnes»en nu, zoo als
afgesproken, niet waar Je zendt
toch mijn brief naar Hugo?... Nu?«
Met een eenigszins zwaarmoedig gelaat
keek Alida voor zich, zouder te ant
woorden het gevolg was dat Agnes haar
met verbaasde blikkeu aanstaarde, als
vroeg ze: „hoe heb ik het met je?
»Nu je me dat vraagt, Agnes, nu wil
