m ööehl i
No. 94.
Zaterdag 3 Maart 1906.
2Se Jaurg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch-Vlaanderen.
F. IMILFMYV
Buitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
C01IR4NT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 Maanden 50 Cent; franco per post 60 Cent.
Voor België 70 Cent. Afzonderlijke Nos. 5 Cent.
DRUKKER—UITGEVER
AXEL.
ADVERTENTIËN van 1 tot 4 regels 25 Cent; voor
eiken regel meer 5 Cent. Groote letters worden naar
plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk tot
Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
DUITSCHLAND.
Aan een eigenaardig geschenk dat
H. M. de Koningin door tusschenkomst
van Hr. Ms. gezant, baron Gevers, aan
den Duitschen Keizer en de Keizerin
heeft laten overhandigen, hebben, naar
de N. (X meldt, vier onzer kunstenaars
meegewerkt, Willy Martens, prof. N.
van der Waaij, Karei Klinkenberg en
Hoynck van Papendrecht.
Het is een kamerscherm, dat naar
het ontwerp van den heer H. P. Mut
ters in de Kon. Ned. Meubelfabriek te
's Gravenhage is vervaardigd en bestaat
uit vier paneelen. Het tafereel door
Martens geschilderd, stelt voor de bin
nenkomst van den Grooten Keurvorst
in de zaal van Hunne Hoogmogenden
om de hand te vragen van Prinses
Henriette, dochter van Prins Frederik
Hendrik. Klinkenberg bracht in beeld
een bezoek van den Keurvorst aan het
Valkenhof te Nijmegen, in gezelschap
van de familie van den Stadhouder.
Aan Hoynck van Papendrecht was als
onderwerp opgedragen om het bezoek
van den Keurvorst, in gezelschap van
den Stadhouder Prins Hendrik, aan het
kamp te Breda te schilderen. Eindelijk
stelt het vierde tooneel voor een tocht
met zeilschepen van den Haag naar
Amsterdam, waaraan de Keurvorst in
die dagen van zijn bezoek aan Holland
deelnam. Dit tafereel is van prof. Van
der Waaij.
De Koningin was hoogelijk ingenomen
met de uitvoering van het kunstvoor
werp, waartoe zij het initiatief nam.
Men had gekeuveld over het mooie
weêr, over het buitenleven, over het dorp,
en Agues zij, met iets dweepends in haar
blik „o, mij dunkt toch, Hugo, dat het
hier nog mooier zitten is dan bij je moeder.
Daar is geen schilderachtiger plekje op
ons geheele dorphé ik wou dat ik hier
nooit van daan behoefde te gaan
„Zottinriep Rentinck, „wat een
inconsequentie I Gisteren nog, wou ze
de weield zien. Ik legde een plaatwerk
van Parijs voor hare oogen Hugo, en bij
elk plaatje was het„o mocht ik dac eens
zien. Daar zou ik willen wonen." Maar
zoo zijn de meisjes, ongestadig
„O toch niet," zei Hugo levendig,
„toch niet, ongestadig is Agnes niet."
„Als ik eens met je naar den Haag
ging, hoe zou je dat vinden en Rentinck
wachtte met nieuwsgierige blikken op
het antwoord.
„Wat zegt u, naar den Haag P en
eensklaps kwam er een glans van ge
noegen op haar gelaat.
„Zie je welzei de vader en keek
den jongeling spotachtig aan.
„Den Haag! maar daar heb ik zooveel
moois van gehoord. Dat Haagsche bosch
De politie te Rixdorf heeft een man
opgesloten, die een winkel dreef van
enkel gestolen goed. Hij was vroeger
pakhuisbediende geweest in een zaak
van huishoudelijke artikelen, en al dien
tijd dat hij daar werkzaam was, had hij
eiken dag, zooveel hij maar bergen kon,
weggesleept. Niets wat niet aard- en
nagelvast was, was veilig voor hem,
en zoodoende beschikte de man toen
hij als bediende ontslagen werd en
zich als winkelier vestigde, over een
rijke keuze van huishoudelijke artike
len. De zaak ging zoo goed, dat de
man erop getrouwd was. Een vroegere
kameraad van hem kwam doodtoeval-
lig langs het winkeltje en zag aan cjp
uitstalling, waar het goed van daan
kwam. Die heeft hem toen bij de po
litie aangegeven. Er was zooveel ge
stolen waar, dat men voor het weg
halen ervan een paar vrachtwagens
noodig heeft gehad.
Naardien tot Woensdagochtend geen
amnestie-besluit naar aanleiding van de
dubbele bruiloft in het Keizerlijke huis
is verschenen, schijnt de hoop op een
dergelijk genadebetoon vervlogen.
Het Berl. Tageblatt geeft de bittere
teleurstelling weer van de vele men-
schen, die de amnestie stellig verwacht
hadden en brengt in herinnering, dat
ook de oude keizer Wilhelm van der
gelijke goedertierenheden bij feestelijke
gebeurtenissen in zijn huis niet bijster
hield. Toen was echter het voorwend
sel dat Bismarck met zijn hardenaard
er niets van wilde weten. Het blad is
benieuwd, wie of wat er nu tegen is.
Het niet uitgesproken antwoord op
moet zoo prachtig wezen, en gaan we
dan naar de opera ook.
/>Nu, nu, nu, driftig ding, zoo ver zijn
wij - nog niet, als ik er woon, zullen wij
waarlijk nog wel gelegenheid genoeg
hebben om
„Wat meent u dan viel Agnes in,
en werd even plotseling bleek, als Hugo
purper werd.
„Bedaar nu maar, kind," hernam de
vader, „ik zal je immers niet ongelukkig
maken."
Hugos harte klopte bijna hoorbaar.
„Wees verstandig, Agnes," ging Ren
tinck voort, zelf een weinig onthutst, bij
het zien der uitwerking van zijne woorden
op haar gelaat. „Geloof mij, lief kind,
je geheele schrik komt alleen, dat de
tijding je wat onverwachts op het lijf ii
gevallen, je moeder was net hetzelfde,
men moest haar kompleet op alles voor
bereiden, pleizier of verdriet, op alles
Maar laat je dan vooreerst zeggen dat
het nog zoo zeker niet is. Nu, nu, be
daard! Waterlanders, wel foei!" en hij
stond op en naderde haar.
„Ach, Papa, het is hier ook zoo lief
en ik beu zoo gewoon aan dit dorp.
Hier ben ik geboren en opgevoed door
mijn lieve moeder, hier ligt zij begraven,
hier.en onwillekeurig keek zij
Hugo aan.
't Gaf waarschijnlijk aanleiding dat
Reutiucks aandacht ook naar den jongeling
werd getrokken, die daar in groote
deze vraag zou wellicht kunnen zijn:
De weerzin om majesteitsschenders, de
onlangs tot harde straffen veroordeelde
kiesrechtbetoogers en allerlei andere
politieke gevangenen in het genadebe
toon te laten deelen.
RUSLAND.
Hoewel er talrijke koopvaardijsche
pen in Wladiwostok aankomen, ont
breekt het er aan vele der noodzake
lijkste levensbehoeften. Een opmerke
lijk verschijnsel is, dat er sedert den
afloop van den oorlog een veelgrooter
getal Japanners ter markt komen dan
vroeger en dezen brengen er Japan-
sche voortbrengselen aan, die vóór den
oorlog geheel onbekend waren. De Ja
panners voeren ook veel visch aan,
die naar Russischen smaak is gerookt.
De Russische bladen vestigen de
aandacht op de merkwaardige handel
wijze van het departement van oorlog
om aan de Chineezen in Mantsjoerije
groote hoeveelheden jonge paarden te
verkoopen, die bij de terugzending van
het leger niet meer noodig zijn. Zulke
paarden gaan soms tot prijzen van f 20
f25, de gemiddelde prijs is echter
van 5 tot 6,50 gulden. Een paard, dat
250 gulden had gekost, ging voor v ij f
en-zeventig cent!
Daar de Mantsjoerijsche bevolking
geen geld heeft is er van mededinging
geen sprake. Maar het Russische leger
bestuur wil de paarden blijkbaar tot
eiken prijs kwijt. Er zijn er 600000,
waarvan de helft bij het leger blijft.
SPANJE.
De correspondent van de Daily Te
legraph te Algeciras spreekt van een
verlegenheid zich op zijn stoel draaide
om de tranen niet te doeu zien, die als
dikke droppels langs de vuurroode wangen
stroomden.
„Maar wat bl...m!" schreeuwde de
ontvanger op eenmaal vrij ruw, „is het
hier kinderspel Beginnen de mannen
ook te schreien als kinderen Nu nog
dollerBij een meisje geef ik het nog
toe. Buitendien, wat gaat het jou aan
Zijn we dan dood als we naar den Haag
gaan
Hugo's verlegenheid kende geen palen,
hij wilde wel verontschuldigingen in het
midden brengen, maar hij, had geen
enkel woord tot zijn dienst. Agnes
intusschen legde hare beide handen op
vaders schouders en vleide„nu, Papa,
het is al weer over, niet boos wezen,
toeHé, u was zoo weltevreden, toen
u hier kwam."
„Nu ja, maar is dat ook uit de koets
vallen, ik denk dat ik je een groot
pleziertje zou doen, en wat krijg ik tot
mijn loon Waterlanders Het
lijkt wel een straf om naar den Haag te
gaan.... en dan moet me nog zoo'n
jongen ook meê beginnenWat gaat
het hem aan. Die sentimentele bier-en-
broods barmhartigheid om ook te gaan
huilen, omdat hij een meisje ziet schreien."
„Ach, Papa, hij houdt ook zooveel van
ons."
„Malligheid we gaan immers niet dood
als we naar den Haag gaan."
hoopvoller stemming, die op het con
gres doorkomt, maar dat rust op vage
geruchten, bijv. dat Oostenrijk Duitsch-
land aanried verzoenend op te treden,
dat Tattenbach een vergelijk nog moge
lijk heeft genoemd, enz.
Maar geen gevolmachtigde kan zeg
gen, dat de stand van zaken merkbaar
is veranderd, en de meesten blijven
pessimistisch.
AMERIKA.
Bij de Amerikaansche marine is een
nieuw model torpedo ingevoerd: de
turbine-torpedo Bliss-Leawitt, die, naar
men zégt, de Whitehead torpedo in alle
opzichten overtreft. Het nieuwe wapen
zou tot op 3000 M. kunnen treilen, bij
een gemiddelde snelheid van 36 zee
mijlen, wat 8 of 10 zeemijlen meer is
dan de snelheid, der tot dusver ge
bruikelijke torpedo's. De lading bestaat
uit 132 pond nat katoen.
De turbine-machine wordt gedreven
door oververhitte lucht en brengt 2-
tot 4bladige schroeven in werkingze
kan 130 I.P.K. ontwikkelen. Ze is
voorzien van een gyroskoop, waardoor
de torpedo in haar richting gehouden
wordt. Men hoopt ook nog verschil
lende verbeteringen te kunnen aan
brengen. De prijs van één zoo'n ver
nielingsinstrument is ongeveer f 13,000.
De regeering van de Ver. St. verklaart
dat dé naar de Filippijnen gezonden troe
pen bestemd zijn voor de pacificatie van
die eilanden en niet voor China, waar de
stand van zaken, het zenden van troepen
nog niet noodig maakt.
„Nu, Papa, ik zal me gauw aaukleeden
en dan gaan we wat waudelen, niet
waar
Rentinck was weer zoo wat in zijn
humeur gebracht en Hugo, nog altijd
tamelijk confuus door het bericht, dat
vooral op hem een zeer diepen indruk
had gemaakt, nam vrij links afscheid,
om zijne moeder weder op te zoeken.
Hl.
Hugo van Waren was, door het onver
wacht bericht, zóó zeer van zijn stuk
gebracht, dat hij niet dadelijk bij zijne
moeder dorst te komen. Bij haar was
zijne taak om haar op te vroolijken en
te troosten, en hoe zou hij het kunnen
doen met tranen op de kooueu
Het weder bleef prachtig. Eenefrissche
koelte speelde langs 'sjongelings lokken.
Naarmate hij zijne woning naderde, ver
traagde hij zijn tred... neen, hij kon
niet besluiten naar binnen te gaan, hij
liep naar het bosch, waar hij bijna zeker
was, thans niemand te zullen aantreffen.
Hij liep eerst bijna zonder zelf te weten
waarheen. Het fraaie herfstgroeu, de
treffende wolkschaduweu over de lande
rijen, de poëtisch-verlichte toppen der
sombere eiken, niets maakte indruk op
hem, tot dat hij eindelijk aan de zooden
bank kwam waar hij zoo dikwijls met
haar gezeten had.
Romantisch mocht men dat plekje
noemen, het uitzicht hebbende op een
