DE VEELEIDIES.
?«o.
66.
Zaterdag 22 November 1902.
I8e
aarg.
m
Nieuws- en Advertentieblad
vour Zee u wsch - V I aa n dereu.
F. DIELEMAA,
Buitenland.
FECIIiliETOiV.
C0lJlil\
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag:- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor Bblgib 70 cent. Afzonderl. nutnm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De pers in België is nog niet uitge
praat ever den mislukten moordaanslag
van Rubino op Koning Leopold. Ellen
lange verhalen komen er in voor, die
slechts allen op het zelfde neer komen.
We nemen er dan ook het volgende uit
treksel van.
Gennaro Rubino, een 45 jarige Italiaan
was kantoorbediende van beroep hoewel
by zegt zich nooit in Frankrijk of België
te hebben opgehouden, spreekt hij vloei
end Frauscb. Het laatst was by te Lon
den hij kwam daar 15 Mei jl. aan. Hy
kon er geen werk vinden en aan gebrek
ten prooi, schynt bij reeds daar te heb
ben besloten de een of andere opzienba
rende daad te verrichten, in verba na met
zijn anarchistische aspiratiën. Hy dacht
er over Koning Edward te dooden, maar
kwam daarop terugby durfde niet, om
dat bij dacht dat het Engelscbe volk
hem zou vermorzelen. Toen kwam het
plan bij ham op den Koning van Italië
naar het leven te staan doch by gebrek
aan geld kon bij de reis niet maken en
zag er van af. Daarop ging hij met geld
dat hij van de Italiaanscbe legatie te
Londen had gekregen, naar België, om
zijn snood bedrijf te volvoeren. Hg was
daar sedert 8 dagen en bewooDde een
armzalig zolderkamertje in de Rue des
Bouchers en scbynt, zonder middelen van
bestaan, met moeite zich te hebben on
derhouden. Hij klopte althans bij meer
dan een anarchist te Brussel aan om steun
en het gevolg daarvan is ook geweest
dat eenigen van dezen zyn ingerekend
maar na hun verhoor weer vrijgelaten.
„Ik heb een dochter, docter, mijn doch
ter, die ik bemin, hartstochtelijk bemin
en die, indien ik stierf, alleen zou blij
ven, alleen met mijn oude moeder, zon
der vermogen, zonder positie, in een
woord ellendig Geef mij dus nog eenige
levensjaren want ik begryp zeer goed,
na hetgeen ik gisteren heb ondervonden
en heden ondervind.dat er in mij een diep
gekwetst orgaan moet zgn, en het is geen
lang leven, dat ik nu vraag. Gisteren, in
den laatsten tijd, toen ik plannen maak
te en mijn toekomst regeide geloofde
ik een toekomst te hebben ik bere
kende tien, vijftien, twintig jaren maar
tbaDS is het slechts éen jiar, dat ik vraag
slechts eenige maanden, den tijd om mij
ne dochter uit te huwelijken belooft ge
ze mij?*
„Hoe! of ik u maanden beloof Iwel ik
beloot u jaren, zooveel jaren als waarop
ge gerekend hebt.*
En docter Graux herhaalde deze be
lofte maar hij behoorde niet tot die Klas
se van Overtuigende geneesheeren, wel
ke hun zieken weten te bedri 'gen. inte
gendeel, hij was een oprecht, rondborstig
eenigszins brutaal man, onbekend met de
kunsi van liegen. Wat hij dacht zeide
Na zijn arrestatie vond men op Rubi-
no's kamertje niets ian oen oud valies,
waarin, behalve zijn paspoort, eenige oude
hemden, een wollen reisdeken, eenige
prentbriefkaarten met Koning Leopold's
beeltenis, en die van Prins Albeit eri zijn
gemaliD, een plattegrond van Brussel en
enkele anarchistische en anJere kranteo.
Op het plan van Biussel wasmetiooden
inki de weg aangeduid, dien de Kon.
stoet van het paleis naar de Sl. Gudule
zuu volgen. Eindelyk was er nog een
blikken doos met 44 patrouen iD de valies
die patronen passen alle op de revolver
waarmee de aanslag is gepleegd en die
hem, gelyk nader is gebleken, door een
Fransen man, terstond na het misdrijf,
werd ontwrongen.
Rubino heeft bekend anarchist te zgn
nooit had hg tot eenige groep behoord
ng zegt geen medeplichtigen te hebben
en uit eigen beweging naar de ingeving
van zgn gemoed gehandeld te hebben. Te
Londeu, bg een uitverkoop van een lom
merd, had hij de revolver gekocht en hij
kwam naar Brussel om te schieten op
Koning Leopold. Sinds zijn aankomst
ging hij dagelijks Baar de sratious om te
zien of de Koniug, die aiwezig was, ook
terug kwam. Zaterdagmorgen besloot hij
zijn aanslag te plegen in de kerk. Hg
gmg er vroeg binnen en bleef staan, want
geld voor een stoel had hij nietdicht
bij de deur waardoor de Koning binnen
moest komen, posteerde hij zich, maar
even voor don dienst weiden alle men-
schen van daar veiwijderd zoo weid hg
tegen zijn Zin geposteerd op een afstand,
die het hem onmogelijk maakle goed te
mikkon en om de eerewacht der soldaten
hij volkomen goed, wat hij niet dacht
zeide hij slecht, en nog slechter als hg
er zich op toelegde.
In weeiwil van den overvloed zijner
woorden en de opeenstapeling zijner re
denen gelukte het hem niet fmjnhear
Margueritte te overtuigen, die den go-
heeien dag naar hem geluisterd zou heb
ben, altoos in de verwachting in een
nieuw woord een reden van hoop te vm-
deu. welke hem alles wat de docter tot
)U gezegd had niet gegeven bad.
Na het vertrek van den docter kwam
hij weder in een wezenlooze slaapzucht,
doch zonder dat nieuwe toevallen ontston
den.
Zoo bleef hij verscheidene uien zonder
een woord tot zijne moeder te richten,
geen andere zorg schijnende te hebben
an die om adem te halen.
Evenwel richtte hij op zyue dochter
nu en dan droeve blikken, die te k. rmen
gaven dat hij volkomen bij zijn kennis
was en hij eigenlijk aan ziehzelven dacht.
Maar uit vrees hem eenige aandoeniog
te vei ooi zaken, durfde Helena hem niet
toespreken en hem vragen waarom hg
haar aanzag met zooveel teederheid en
dioeflieid: overigens begreep zij maar al
te goed wat hij haar zou antwoorden.
Van een oogenblik gebruik makende
at zijn moeder zich verwijderd had, riep
tiij zijn dochter aan zijn bed.
Kom, ik moet u spreken, zeide hij,
luister zooder mg te ouderbieken, en ant-
in de kerk niet te raken, besloot hy post
te vatten in de Rue Royale en bij 'i
uitgaan der kerk zijn slag te slaan. Het
overige kennen we al.
Toen de politie hem, met veel moeite
uit de handen van het volk haalde, dat
hem wilde vermoorden, riep hij»Ik
was ongelukkig bij het zien van al dien
rykdom*. Hg verklaarde bij zyn verhoo-
ren hoegenaamd geen spyt te hebben van
zgn daad en hoopte, dat een a' der beter
dan hij slagen zou. Eigeoigk was het
hem onverschillig geweest op welken sou-
veroin hij, uit kracht van zijn anarchisti
sche beginselen zou schieten. Doch wat
hij in de Engolscbe bladen had gelezen
over de jongste gebeurtenissen te Spa,
had de gedachte bg hem doen rgpen om
Koning Leopold tot slachtoffer te kiezen.
Rubino, wiens anarchisme onder zijn
partijgenoten verdacht was (want hg
bleek te Londen als spion tegen de anar
chisten in di«nst te staan van bet Itali-
aansche gezantschap eu moet menig partij
genoot hebben verraden,) verdedigt zijD
handeling met oen beroep op de voorkeur
die hij aan de individueele actie geeft.
Zonderling is bg dat alles zyn. verklaring
geweten te hebben, dat de Koning in
het eerste rijtuig zat. Toen bg het nade
ren van den stoet Rubino zijn revolver
wilde trekken om te schieten, zat deze
met den haan in de voering van de jas
vast, en in den korten tijd die noodig
was om het wapen los te maken, reden
de beide eerste rytuigen voorbg. Toen
schoot bij, maar op het derde.
Alle voorloopig onder verdenking van
medeplichtigheid gearresteerde anarchis
ten te Brussel, zijn weder vrygelaten.
woord mij met alle oprechtheid als een
eerlijk eu oprecht meisje gelyk ge zijt.«
Zij nam zijn hand en kuste ze teeder
lijk-
„Ja, vader.
Ik heb mijnheer Graux gevraagd wat
hij van myn toestand dachthij heeft
geantwoord om op alle wijze mg gerust
te stellen, maar mg niet. gerust gesteld.
Ik voel mij verloren, mijn arm kind,
Vader!* riep zij uit.
Miar zij bedwong zich en in weerwil
van haar wanhoop had zij de kracht een
glimlach op haar gezicht te brengen.
Zou ik. indien ge in gevaar waart,*
zeide zij, zoo rustig zijn ikuw doch
ter, die u zoo inöig lief heb.*
»Ik heb u verzocht mij niet in de rede
te vallen,* hernam hij; „wat ik zeg,
moet gezegd worden, zelfs op 't gevaar
af u tot wanhoop te brengen en mgn
kwaal te verergeren; want ge begrijpt,
lat het niet zonder een wreed gevoel
van smart is. Luister dus en antwoord
mij -als gij mij gehoord hebt. Ziet ge
mij zoo ongelukkig bij de nadering van
den dood, dan is 't omdat ik aan u denk,
dierbie dochter. Ik wist natuurlijk, dat
ik u den een of anderen dag zou moeten
verlaten, maar ik wist uiet, dat zulks zoo
spoedig, op vgftig.jarigen leeftijd zou ge
schieden.
»Ik geloofde nog vele jaren voor mij
te hebben om u te beminnen en u eon
onbezorgde toekomst te verzekeren, wat
Het Belgische blad Vooruit" vraagt
met verwondering, waarvan Rubino uit
Engeland naar 3elgië is gekomen. Het
oordeelt dat de aanslag op een voor den
Koning gunstig oogenblik fs gekomen.
zef?gen niet, dus leest men in dat
blad, dat hij vooi bereid is, wij hebben de
noodige bewijzen niet om die opinie te
staven. Maar wij hebben het recht en
den plicht aan te stippen wat ons zonder
ling voorkomt in geheel dat spel. Rubino
is anarchist, maar voor hij anarchist was,
vei vulde hij de rol van geheimen politie
man te Londen. Dit komt al heel ver
dacht voor. Hij komt naar Brussel om
Leopold II te dooden. Was er dan in
Londen niet te moorden? Is Edwaid VII
zooveel beter dan Leopold II. De eene
buit de Congonegers uit, de andere pluimt
de Boeren, als hg ze niet vermoordt. Zou
men voor het verschil in het water willen
springen? En een arme anarchist getroost
zich de reis van Londen naar Brussel,
met zes centen op zak, om op Leopold II
te komen schieten. Hij kan een olifant
treffen in Engeland en hy komt een mug
zoeken in België. Aan wie komt dit
natuurlijk en verklaarbaar voor Aan ons
in elk geval niet. En de houding der
burgerpers vcrstei kt ons in onze ziens-
wyze.
Inderdaad, men lokt deze overdrijving
uit door de overdrijving ter andere zijde.
In de gevangenis is Rubino heel opge-
ruimd, lacht en zingt en zegt, dat hg
liever Caserio speelt dan Luccheni of Bressi.
Ook geen bewijs van normale opvatting.
De politie kon nog geen complot ont
dekken. Het proces zal in December
plaats hebben.
ik niet gedaan heb. Ach, hoe onvoorzich
tig bon ik geweest, om op de toekomst
te rekenen. Kortom, het verleden is on
herstelbaar, en ik heb ten minste den
troost, dal gy net mg niet verwijten zult
»Goede God!*
Van niet uit het tegenwoordige al het
mogelijke getrokken te hebben, zoodat,
wanneer ik onder deze krisis bezwijk, gij
zonder vermogen, zoudei geld, in armoe-,
de zijt Ziedaar mijn angst, mijn folte
ring
Hij zweeg schier slikkend; maar na
eenige oogenblikken hernam hij:
>Ik wenschte zoo vurig u niet alleen
achter te laten. Ik heb u over Kadou
en zijne vei wachtingen gesprokenmaar
nooit hebt ge mij hierop duidelyk geant
woord, en ik heb niet verder aangedron
gen, omdat we den tgd hadden en ik u
niet wilde uithuwelijken, vóór dat ge uw
een on-twintigsle jaar bereist hadt. Maar
dien tgd hebben we niet meer, en nu
moet ik bg u aaudringen om hierop te
antwoorden hoe denkt ga over Radou
Welke gevoelens boezemt hij u in? Zoudt
ge hem tot echtgenoot willen?*
De oogen neergeslagen zweeg eg lang.
Wei waarom antwooidt gg niet?*
ȟmdat ik u het oprecht eu eerlijk aut-
woord wil geven fat ge verlangt en dat
ik zoek; want toen ge mij over Radou
spiaakt, dacht ik er niet aan mij zei va
te vragen welke gevoelens hij my inboe
zemde en of ik hem tot echtgenoot zon
