Binnenland. Landbouw. do outvlucbtiDg. Te meer nog daar ze het volgende verhaal verjonnen, om hun fout te dekken. Boulain zou te zes uur, toen de agen ten op een aangeroepen huurrijtuig wacht ten, in een ander rijtuig gesprongen zijn, waarop hij het portier dichtsloeg en er voor de oogen van de verbaasde agenten vandoor ging. Deze ontsnapping was dan natuurlijk volgens hen behoorlijk voor bereid. Boulaine is ondertusschen nog niet ge snapt. LONDEN, 26 Oct. Officieel wordt ge meld, dat de Minister Chamberlain in de laatste heltt van November naar Zuid- Afrika zal gaan, om zich op de hoogte te stellen van de problemen, gerezen door het beëindigen van den oorlog en de za ken van de nieuwe Koloniën te regelen. Hij hoopt te kunnen spreken met ver tegenwoordigers van alle betrokken be langen en hun inzichten te vernemen omtrent de te volgen staatkunde. De Minister zal de Kaapkolonie, Natal, de Oranje-kolonie en Transvaal bezoeken, en is voornemens in het begin van Maart terug te keeren. Reuter verneemt, dat bet plan van be zoek door den Koning en den eerste- Minister ten volle wordt goedgekeurd en hartelijk ontvangen is door Milner. De Kon. familie zal na haar te rugkeer uit het buitenland, dat vermoe delijk 3 December plaats zal hebben, Het Loo weer betrekken. H. M. de Koningin Moeder keert 16 November niet naar den Haag terug maar moet van plan zjjn eenigen tijd buitens lands te gaan. De Minister van Koloniën, de heer Idenburg begaf zich Zaterdag naar het Loo ter audiëntie by H. M. de Koningin die, niet meer zooals vroeger, twee der Ministers op éen dag ontving. EE.\ GESPREK OVER SUIKER- Het Hbld. heelt naar aanleiding van de geruchten dat een surtaxe op de sui ker zou geheven werden eenige vragen gericht aan een suikerfabrikant, die ook bij uitstek op de hoogte van de theo retische zijde van het suikervraagstuk is. Hij laat deze vragen, vergezeld van de antwooiden, zooals die later met behulp ven weiden en de direkteur zeide:» Eer ste, Augustinus Margueritte,* dacht ik niet aan mijn buisje en mijn schoenen. Lang heb ik dat arm buisje gedrageB, en 't is misschien daarom, dat ik mij zoo even overgaf, aan dit gevoel van onnoo- zele ijdelbeid die mij dit kostum deed aaDtrekken, kortom, de slechte dagen zijn voorbij, de goede beginnen.* Er was een gedachte die tante Tout- cba kwelde, sinds zij de levering van ver schillende artikelen op zich genomen had- In hoe veire was haar neef solied Hoe zou zij betaald woiden?... mijnbeer de direkteui, 't is goed en wèlmaar kon tanten of zekerheid is beter. Zij meende het oogenblik gunstig om een vraag te doen, die baar reeds meermalen op de lippen was gekomen. De zaken zjjn dus goed vooruitgegaan neef?" „Zij zullen vooruitgaan.* »Ik wil zeggen ge bebt geld gaspaard. „Ik beb geleefd en mijn huisgezin on der houden." >En niets gespaard „Niets-* „Zoo 1 En eon schaduw rimpelde haar vrooljjk gezicht. >Ik heb niets kunnen sparen, tante, want wat onderwijzers verdienen betee kent niet veel.* „O! neef, 't is niet om u te blamee- ren, maar uit vriendschapik vraag niet van de aanteekeningen door den mede werker van het UUd. werden neergeschre ven, volgen. Wij ontleenec daaraan een en ander: Vr. Waarom is het overgangstijdperk, de tjjd die ons nu nog scheidt van hei in werking treden der conventie, vooi de Nederl. fabrikanten zoo moeilijk? A. Die tjjd is niet moeilijk, omdat tiet een »overgangs"-tijdperk is, maar omdat geheel afgescheiden van de te Brussel gevallen besluiten de suikerfabrikanten een crisis doormaken. Er heerscht over productie, d. w. z doordat de productie kunstmatig is opgedievoD, zijn de suiker prijzen gedaald en worden de productie kosten door den verkoopprijs van d« sui ker en de premies niet overal gedekt. Daardooi staan overal fabrieken stil. in Nederland alleen 7. Daarom is dit jaar belangrijk minder land bebouwd. In de voornaamste suikerbouwende landen in Holland, vooral daar schat men dat 35 pCt. minder land behouwd is roet bieten. Nu komt daarbij, dat dit jaar de bieten- oogst buitengewoon ongunstig is Men schat dat de oog.-thoeveelheid per zelfde oppervlakte land gemiddeld 85 pCt. is van het gemiddelde. Daartegenover staat, dat de bieten van goed gehalte zijn, zoo dat het suikerrendament wel 6 pCt. boven de normaal zal zijn. Door een zeer een voudige vermenigvuldiging (0,85 X 0,825 X 1,06) komt men tot het resultaat dat dus de oogst ongeveer 75 pCt. van den oogst van h6t vorig jaar zal zijn Id Hol land zijn alweer de cijfers nog minder gunstig en zijn er fabrieken die maar 50 pCt. pioduceeren van wal zij het vorig jaar leverden. Er zyn mi) dan ook fa brieken beken 1 die een paar weken later dan het vorige jaar zijn begonnen te wer ken on een drietal weken eerder de machi nes stop zullen zetten. Vr. Meent gij, dat een eventueele surtaxe geldelijk voordeel moet brengeB aan dep fabrikant, den landeigenaar of dep landbouwer A. In elk geval vooiloopig alleen of voornamelijk aan den fabrikant. Misschien in mindere mate aan den landbouwer en landeigenaar. Vr. Toch wordt ook van de zijde van den landbouw groote pressie op dit Mi nisterie geoefend en hebben, meen ik, in Zeeland en Groningen Landbouwvereeni- gingen zich voor verdere bescherming der suikerindustrie verklaard A. Vaak zjjn die belangen één, nl. waar de landbouwers de coöpereerende eigenaars zijn van eeD suikerfabriek. Zulk een coöperatieve fabriek heeft men bijv. in Zeeuwsch-Vlaanderen, aan welks hoofd qaar uwe zakeo, dat weet ge.« Zij zijo zeer eenvoudig en ik heb geen reden om ze te verbloemen, vooral niet voor u. Ik heb niets, want zooals ik u ïeide, is wat ik tot heden verdiend heb door ons gebruikt om van te leven. Ik bad de plats van direkteur te €ondé, waarnaar mijn eerzucht streefde, zelfs niet kunnen erlangen, indien een mijner vrienden mij niet te hulp was gekomen. De onderwijzer nehoeft slechts waardig te zijn voor de betrekking welke hij vervullen wilM iar 't is niet hetzelfde met den direkteur, don administrateur die bijge volg zekeren geldelijken waarborg moet geven. >Dut is zeer billijk, zei de tante, aan baar leveraotiën denkendeals men koopt moet men kun- en betalen." „Het zijn juist deze waarborgen wel ke mijn vriend wei heeft willen geven voer mij, die ze Biet had, en het is aan hem dat ik mijne betrekking te danken beb, zooals ik het aan bem te danken zal hehben, ais ik fortain maak.* *Ge hoopt dus foituin temaken, neef vroeg de tante, bij haai denkbe ld blij vend en precies willende weteu met wieD zjj te doen zou hebben. >OoeD bescheiden fortuin. Immers ik kan, indien alles bljjft zooals het thans is, jaarlijks zes of acht duizend frank overleggen. Als ik, zoo ik hoop, mijn toe stand kan verbeteren, zal ik er twaalf of vijftienduizend kunnen overleggen.* barin CoUot d'Escury staat, die in deze beweging zeer o,p den voorgrond is ge treden. Vr. Aoht gij de invoering van een surtaxe, mits beneden het maximum van 6 fr., blijvende in strijd met den geest zoo met met do letter van de overeen komst var; Brussel, waar men toch bijeen is gekomen om maatregelen te nemen tot vormindeling van premiën en surlaxen, maatregelen waartoe Nederland in Daam zoo hartelijk heelt medegewerkt? A. Zeer zeker. Ten eerste hebben wij artikel 1 van de conventie. Men kan h't toch niet een loyile op volging van do bepaling, in dat artikel vervat, noemen een surtaxe in te voeren M iar er is nog een ernstiger bezwaar Men wilde in Biussel het maximum van de surtaxe zoo laag mogelijk maken, zóó laag dat het voor de suikerfabrikanten niet meer de moeite waard zou zijn een kartel te vormen. Zulk een kartel is zeer moeilijk lot stand te brengen, maar in ons land is dit alles geheel verschillend. Waar de samenwerking en de winstver- deeiing tusschec de 406 fabrikanten in Duitscbiand, de 217 in Oostenrijk of de 328 in Frankrijk heel moeilijk is, staan wij in Nederland er geheel anders voor. Op bet oogenblik werken 24 fabrieken. Doob de coramercieele belangen van die fabrieken worden niet door 24 verschil lende fabrikanten behartigd, doch door een veel kleiner getal, wat samenwerking tot prijsopdrijving veel gemakkelijker maakt. Verschillende fabrikanten zorgen voorden verkoop van twee, diie, ja ju één geval van vjj' fabrieken. Hel spreekt dus van zelf dat het in Nederland al zeer gemak kelijk zou ziju om met die maximum suitaxa te doen wat de conventie heeft willen beletten, d. w. z. een kartel vormen en den prijs van de suiker in het binnen land verhoogen met een deel der surtaxe. Door een eenigszins aanzienlijke surtaxe te heffen zou dus de Nederlandscbe Re geering deloyaal handelen en in strijd met den geest van de Brusselache conventie. Vr. Gij hebt verklaard dat een surtaxe onmiddellijk geldelijk voordeel aan dan suikei fabrikant brengt, doch is bet uw meaning als suikerfabrikant, niet als Ne- derlandei, dat de surtaxe weBschelijk is, wenscheljjk voor de suikerindustrie? A. Neen, een groote surtaxe, een sur taxe zoo groot dat de fabrikaoten in staat zijn den bir.nenlandsc.h9n prijs daarmede te verhoogen acht ik ooa voor de suiker industrie op den duui niet wenschelyk. Elke kunstmatige opdrijving van een in dustrie acht ik op den duur niet in bet belang van die industrie. Door opofferingen „Dat is zeer fraai neef; wy die het land bebouwen, verdienen zooveel niet.* >lk ben vijftig jaar oud. Indien ik nog vijftien jaar voortwerk, kan ik met een kapitaal van tweemaal honderd frank mijn ontslag nemen. Honderdduizend er van zal ik aan miju geliefde dochter gaveD en met de mij overblijvende honderddui zend zal ik volkomen gelukkig leven tot don dag wanneer ik niets meer behoeven zal.* »Ge zijt een goede jongen," zei de oude moeder. »Een goede jongen, mamaatje, omdat ik zeg dat ik Helena honderdduizend lrank zal geven't is geen goedheid iets aan zyn kinderen te geven, men doet zich zeiven plezier, 't Is zeer natuurlijk En ik wilde juist iots buitengewoons voor haar doen een opoffering, iets groots dat haar waardig is.* Haastig opstaande trad Helena op haai vader toe en hem teederljjk omarmende, legde zy, als een bedorven kind, hemde hand op de mond, zeggende »Spieek t ch zooniet!" m ar dat deed bem niet zwijgen. »Ge kent mijne dierbare dochter niet, zeide hij, „ge weet niet hoe goed, bemin nend, teeder, opofferend, zachtmoedig en gehooizaam zy is* »Misscliien met u,« zei Hdena glim lachend, en er is niet veel verdienste in, onderworpen te zijn aan een zoo gce dan vader en beul yuwillig teg boorzamen. van de belastingbetalers, of van de suiker- consumenten, is het mogelijk fabrieken te doen voortbestaan die zonder die op offeringen geen reden van bestaan hebben, te slecht gelegen zijn, te onvoordeelig moeten werkeD. Ik zie niet iu dat zulks wenschelijk is. Vr. Gij zegt een groote surtaxe, wilt gy daarmede zeggen gij wel voor stander zijt van een kleine surtaxe? A Ja. Op het oogenblik is de toe stand als volgt. De maikt in een klein land als het onze is aan groote schom melingen onderhevig. Bestaat er nu tijdelyk geen behoefte aan suiker en zijn de prijzen dus zeer laag, zóó laag dat wij niet zonder verlies verkoopen kunnen, dan wachten wij tot er behoefte komt en de pi ijzen stijgen. Zoodra de prijzen stygen kunnen echter Duitschers en Belgen, die met ons geheel gelijk staan, van hun suikerovei schot in voeren en de pryzen dalen weer, zoodat wij genoodzaakt wordeD in Engeland te veikoopen. Nu kost het vervoer naar Engeland zegge ongeveer 30 ct. per ton. Voor een fabriek die 100,000 ton procu- deert beteekent dat een verlies van 30,000- Zulk een fabriek beeft bijv. een kapitaal van ƒ600,000 en derft dus elke winst die anders mogelijk zou zijn. Van prijssehommelingen in België of Duitscbland kunnen wij echter door de surtaxe in die tanden nooit gebruiK maken. Dat. maakt de concurrentie te moeilijk, zij kunnen wel met ons hier te lande conciirreeren, wij nooit met hen in hun land. Een kleine surtaxe zou ons in gunstiger omstandigheid brengen en den verbruiker weinig schaden. Die kleine schade is onze industrie wel waard. Vr. Ik begrijp hieruit dat gjj spreekt over den tjjd dat de premiën zjjn afge schaft die u reeds een voorsprong geven, dat gij dus tegen elke surtaxe zijt vóór de Biusselsche conventie is ingevoerd. Er is mij echter in uw betoog één zaak niet recht duidelijk. Waar de Engelsehe markt open is voor onze suiker en Engeland zelf geen suiker procudeert, moet de prijs in Engeland toch hoogor zijn dan in Ne- dei land, evenveel als de vervoerkosten tusscben Nederland en Engeland bedragen, zoodat gij door vervoer met behoeft te verliezen. De exporteurs zullen toch alleen uitvoeren ais de marktprijs in Eug9laDd miostens den vervoerprijs hooger is dan die in Nederland A. Ware dit slechts juist 1 De prijzen i egelen zich naar de grootste uitvoerhaven Hamburg. Is daar de prijs 8 per ton, dan wordt de prys in Nederland ver meerderd met de vervoerkosten per ton »Als ik bedenk, hernam mijnheer Mar gueritte, >dat ik vóór dat zij geboren was een jongen verlangde. Om hem Homerus, Virgiiius of Nestor te noemen, vief Helena zacht ecbeu tsanJ hem in de rede. »Eu dat ik bedroefd w»s toen de ge neesheer mij toeriep: »een dochterIk iroostte mij niet eerder dan toen ik zag dat zij blond was.* Wat u veigunde rnjj Helena te noe men „Zulks was zeer onvoorzichtig, want niets vooi spelde dat ge zoo fraai zoudt worden als ge zyt.« Helena was gewoon te feortswijlen als haar vader haar prees, wat haar verle gen maakte. »Indien ik een monster ware geweest zou het niets voor my zijn geweesc, niet waar Maar welk een oneer voor Helena met de blanke armen De oude moeder en de tante luisterden vader en dochter aanziende en vroegen zich waarschijnlijk wie Helena met de blanke armen* was. »Een nicht van den kant uwer vrouw neef ?t vroeg tante Toutch i, die gaarne tot den grond der dingen doordrong eD er nooit tegenop zag een vraag te doon, »Piecies, zei Margueritte luimig, »van haar stamt royn doctiter afzij gelijkt haar. Dan moet zij zeer fraai zijn gewee6t zei tante Toutcba begrijpend en op overtuigden toon. Wordt vervolgd.)

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1902 | | pagina 2