n fl 1 Uklli No. 48. Zaterdag 20 September 1902. I8e Jaarg. JN i e u w s- e ii Advertentieblad voor Zeeuwsch -Vlaan deren. F. DIELEMAN, A- X E L. Bnitenland. FEUILIiETOiV. De verdwenen Erfgenaam. Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond. ABONNEMENTSPRIJS: per 3 Maanden 50 centfranco per post 60 cent voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct. DRUKKER UITGEVER Ad ver ten tien van 1 tot 4 regels 25 cent voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlnk tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren. Men kan zich in Engeland nog maar altijd niet goed gewennen aan het denk beeld, dat de Boeren generaals, de drie nieuwe »Britsche onderdanen," een bedel tocht door Europa gaan ondernemen, om aan de liefdadigheid der volkeren te vra gen wat de Engelsche Regeering weigert. Daarom wordt er in de Engelsche pers nog altijd druk geredekaveld over wat Chamberlain in de conferentie gezegd heeft niet gezegd heeft of had moeten zeggen Hoezeer men intusschen met- zijn hou ding verlegen is, blijkt wel uit een pole miek tusschen de Westm Gazette en Daily News. waarin het eerstgenoemde liberale blad, dat zich tijdens den oorlog zoo gunstig onderscheidde, thans tracht te betoogen. dat Chamberlain den, gene raals niet belet heeft te spreken over de uitvoering der in de bijeenkomst te Ver- eeniging vastgestelde punten. Met andere woordende generaals hebben niet ge sproken over het toekennen of het leenen van gelden aan het volk der beide Repu- blieken en het is dus hun schuld als Engeiand niets meer doet. Volkomen terecht is de Daily News tegen een der gelijke voorstelling van zaken opgekomen In zijn antwoord van 28 Aug heeft Cham berlain uitdrukkelijk verklaard, dat hij niet bereid was de discussie te heropenen over de op 31 Mei vastgestelde punten Daarmede was den generaals de deur voor den neus dichtgeslagen. Moet men hen nu beschuldigen, dat zij er niet in geslaagd zijn die te heropenen. Wat meer zegt, Botha heeft wel degelijk gewezen op het absoluut onvoldoende van de 3 millioen. maar Chamberlain antwoordde dadelijk, dat het hem beter voorkwam, niet in détails te komen over onderwerpen van dien aard. Deze afwijzing is voorzien. Men moet den bekenden Britschen journalist Stead de eere geven, dat hij zijn volkje ken de, toen hij in de Reviews van deze maand schreef„Op de vredesbijeenkomst kregen de Boeren de belofte van leenin gen om hunne hoeven te herbouwen en hun veestapel te hernieuwen. En dit boven en behalve de som van 3 millioen pond sterling als gift ter betaling van hetgeen gedurende den oorlog door de generaals was gecommandeerd. Indien deze zinsnede wordt geïnterpreteerd in een edelmoedigen geest, indien men de Boeren geld verschaft om hen in den financieelen staat te stellen waarin ze vóór den oorlog waren, dan zal er vrede zijn in Zuid Afrika en rust. zoo niet be vrediging, in de eerste jaren' In dat ge val zal er geen bedelveldtocht plaats heb ben door Europa en Amerika Maar in dien de heer Chamberlain alle verplich tingen om de burgers te helpen in het nerstel van hun hoeven en veestapel ont kent, dan zal zoodanig beroep even on vermijdelijk zijn, als het te betreuren is. c Heeft men van uit Engeland misschien al wenken gegeven naar bevriende gedeel ten van het vasteland Men zou dit eenigei mate vermoeden uit een artikeltje van de „Xöln Ztg. waarin het heet, dat de generaals de gruwelen van den oorlog zuiien komen onthullen. Daar ligt de leugen nu boven op. De generaals heb ben het nu vaak genoeg gezegd om overal gehoord te worden, dat zy alleen geld »Luister, Elizabeth" hernam de vorst na een poos, ik wil in zooverre u bevre digen, dat ik met u naar M.rijd. Wij zullen met den prefekt spreken en zien wat bij hem te doen is. De hemel zal ons de richtige woorden op de tong leg gen. Een onwaarheid met mijn vorstelijk woord te bekrachtigen neen, dat zou ik niet kunnen. Maar terwijl we op weg zijn en raadplegen, zullen wel andere gedach ten in ons ontstaan, ons andere hulpmid delen invallen!" •Heb dank, heb dank !f riep de prinses Oïereind springend, »en laat ons nu spoed maken. Haast is zekerlijk noodzakelijk. Laat ons onmiddellijk vertrekken.» „Ik ben er meê tevreden,K antwoordde de vorst en stond nu ook op. Elizabeth iiiDg zich aan zijn arm, en beiden snelden met haastige schreden op het slot toe. De toebereidselen voor den tocht waren spoedig gereed. Een kwartieruur later r®den de vorst en Elizabeth in een eeuigs- zise plompe, met vier paarden bespannen reiskales van de binnenplaats van het Mot af in de richting der prefektuurstad. De toestand der wegen in dien tijd be hoorde, zooals bekend is, tot de velerlei dmgeu van het verleden, welke voor ous tijdgenooten een raadselachtig en geheim zinnig karakter hebben. Gelukkig had de fraaie drooge bertst die wegen tamelijk goed gemaakt, zoodat de vier sterke paarden van den vorst in onafgebroken snellen draf voorwaarts konden. Evenwel bleef den vader en dochter genoeg tijd tot spreken en beraadslagen over, want men had drie mijlen, af te leggen. Elizabeth openbaarde haar vader alles wat zij van haar verkeer met den ongelukkigen man zeggen kon, en wist daardoor den vorst zelf veel belangstelling in te boezemen voor dien man, die zijn dochter, en by- gevoig ook hem, zooveel leed berokkend had, dat bij slechts m t verdiiel en toorn aan bem kon denken. Ja, Elizabeth durfde eindelijk voor te stellen, den prefekt te misleiden dooi te verklaien. dat de ge vangene geheel onschuldig aan het in beslag genomen wapendepot was zoo hij onder een vaischen naam en in de grootste verborgenheid zich in het land opgehouden had, was zulks geschied, wijl bij heimelijk tegen den wil baars vaders verloofd was met de prinseszoo &y zulks openlijk verklaarde en de vorst haar niet weersprak dan zou - hiervan was Elizabeth overtuigd, de prefekt toege vend zijn en dea gevangene op vrije voeten stellen. Voor den vorst was ook dit verzoek iets schrikkelijks, maar zijn tegenwer pingen verflauwden langzamerhand en hoe dieper hij in de wanhopige zielssmart komen vragen voor ongelukkigen. Men kan nu mild wezen of zijn beurs geslo ten houden, maar het is al heel leeiyk om tegen een »bedeltocht« laat ons het woord maar houden stemming te maken. Dat dit intusschen niet ge lukken zal blijkt uit het Keulsche blad zelf, want het maakt melding van de plannen voor een eenigszins feestelijke ontvangst der generaals de Boeren-hulp bond zal een bedrag van 200.000 Maik overhandigen en er zullen minstens twee officieele diners zijn. Zou men het geld daarvan ook maar liever niet aan weduwen en weezen geven Van Duitsche zijde probeert men stem ming togen den bedeltocht der Boeren generaals te maken. Men is vreeselijk bang om oom Edward reden tot aanstoot te geven Een vrees, die totaal over dreven is, want de generaals zullen geen onvertogen woord zeggen en zich niet leenen tot anti-Engelsche manifestaties. Er is ook geen reden om te meenen, dat de Duitschers minder gezond verstand zouden toonen, dan de Hollanders, die veel feller anti Engelsch zijn, maar zich toch tot nu stelselmatig onthouden heb ben van anglophobie in hun manifestaties ter eere van de generaals Er moet dus iets schuilen achter deze semi-ofiicieuse waarschuwingen en het is niet onmogelijk, dat zij verband houden met de innerlijke partijverhoudingen in het Duitsche Rijk. Uit Zuid-Afrika blijft het nieuws zeer schaarsch. Alleen een kort telegram van Laffan. zeggende, dat al de Engelsche vluchtelingen nu te Pretoria zijn terug gekeerd De steden van de beide gewezen republieken zijn dicht bevolkt. De hotels zijn overvol en de eigenaars maken goede zaken. Een hunner verdient gemiddeld 25.000 gulden 's maands, seint Laffan, maar hoeveel armoede er geleden wordt en hoeveel vreemd en gevaarlijk volk rondloopt en de groote steden onveilig maakt, dat seint hij er niet bij. - In de Kaapsche wetgevende Verg. hervatte de afgevaardigde Beek liet debat over Merriman's motie tegen de schor singsbeweging. De spreker werd zoo ner- baaldelijk door den oud-Minister, doctor bmartt, in de rede gevallen dat de voor zitter tusschenbeide moest komen en dr. Smartt dreigde hem te noemen, dat is zooveel als dreigen met de dicipline. De afgevaardigde De Graaff zeide den heer Chamberlain dank voor zijn ver zoenende houding. Hij deed uitkomen, dat Minister-president Gordon Sprigg de pers, de kapitalisten en het leger tegen zich heeft', doch handelde als een groot Engelschman en de Britsche tradities hoo» hield. 6 De heer Sauer verklaarde, dat de kolo me nooit vrede en rust zal hebben, zoo lang er niet een einde komt aan de ma chinaties en de samenzweringen om de Hollanders te berooven van hun staat kundige rechten. Thans draagt een nieuw politiek tijdperk voor Zuid-Afrika, waarin naar spreker gelooft, de gematigde Hol lander en de gematigde Engelschman zul len samenwerken om de ex tri misten op hun plaats te zetten - Verschillende bladen melden uit Parijs dat Fransche geestelijken als zende lingen naar Madagascar, China, Aljaska en Canada vertrokken, nu ze zich niet meer aan het onderwijs konden wijden. zijner dochter schouwde, des te meer gevoelde hij zich beheerscht en tot een handeling gedwongen, die hem in feite lijken weet stand met zich zei ven bracht, maar waaraan hij zich toch eindelijk onder wierp als aan iets onvoorwaardelijks door het lot hem beschoren, dat hem met een geweld aangreep, waaruit hij zich niet redden en helpen kon. En zoo ratelde de kales, bruisteh de paarden, ten laatste met zweet en schuim bedekt, voort. Wie het deftig rijtuig met de rijk opgetuigde vier paaiden daarvoor, en den koetsier eo de prachtige lakeien in liverei, voorbij zag rollen, vermoedde zekerlijk niet, welk diep bekommerd paar menschenharten in dat rijtuig klopten. En eindelijk ratelde het over de slecht geplaveide straten der stad, vervolgens over een groot met boomeu beplant plein, en ten laatste rolde het donderend onder de verwelfde koetspoort van het groote paleis, waarin, in stede van den voor- maligen voist des lands, nu de prefekt van een Fransch departement resideerde. De vorst en zyne dochter stegen uit en het hooge bordes op, en gingen door groote ruime zalen met ouder wetscha rococo ver sieringen, verguld stukadooi sol en prachtig beschilderde plafonds, door oen Franschen lakei ontvangen die hen in een receptie zaal voerde en vervolgens zijn meester ging halen. Elizabeth's hart klopte zoo geweldig, dat zy zich op een met rood fluweel bekloeden armstool moest neer laten terwijl de vorst in afwachting heen en weer wandelend, mompelde: „Zoover is 't dan gekomen, dat eeD Duitseb vorst bij zulk een Franschen avonturier antichambreeren moet. Houd moed, Elizabeth! 't Zal uw zaak zijn te spreken tegenover zoo iemand ben ik niet instaat veel welsprekendheid aan den dag te Ibggen Maar hij had onrecht, zich over het antichambreeren te beklagen de vleugel deuren werden spoedig geopend, de pre fekt verscheen en snelde met veel beleefd heid en voorkomendheid op zijn bezoekers toe. Hij was middelmatig groot, Fransch- man in geheel zijn voorkomen en manie ren, zoo door en door Franschman, dat hij, schoon sedert vele jaren gouverneur, van een stuk Duitschland, toch niet het kortste gesprek in de Duitsche taal wist te voeren. Na de eerste wederzydscbe beleefdheden, en toen de prefekt zijn be zoekers verzocht had op een breede canape' plaats te nemen, terwijl hij tegen over hen op een gewonen stoel plaats nam zei de vorst ,jZooals ge onderstellen kunt, mynheer de prefekt, komen wy met een verzoek, dat tot uwe monschlievendheid is gericht,' tot uwe goedheid, welke ge my reeds eens bewezen hebt; het betreft thans weder een onschuldig in hechtenis geno- rnene, slechts met dit onderscheid, dat deze door een lot wordt bedreigd, erger dan dat uiyn ouden pachter bedreigde.

Krantenbank Zeeland

Axelsche Courant | 1902 | | pagina 1