No. 21.
If oensdag 18 Juni li*tt2.
rfaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
'X
voor Zee uwsch -Vlaanderen.
F. DIELEMAA,
AXEL.
Voorbereidend Militair Onderricht.
Buitenland.
FE VIL IiETOiY.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 70 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjfe
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
De BURGEMEESTER van Axel brengt
onder de aandacht van de jongelieden van
16 tot 24-jarigen leeftijd in deze gemeente,
die in den aanstaanden wintei wenschen
deel te i.emen aan het voorbereidend
militair onderricht, dat zij zich daartoe
vóór 1 JULI a. s. moeten aanmelden ter
Gemeente-Secretarie, des vooi middags van
9 tot 12 uren en des namiddags van 2
tot 4 uren, alwaar nadeie inlichtingen
z\jn te bekomen.
Axei, den 16 Juni 1902.
De burgemeester voornoemd,
D. J. OGGEL.
Man leest in de Engelscha kranten een
bericht over de zoogenaamde Nationale
Vei kenners, dat een cmaangenamen indruk
maakt. Deze lieden hebben voor Kitche
ner geparadeerd en by die gelegenheid
sprak de Biitscbe opperbevelhebber ben
toe, betuigde zijn erkentelijkheid voor het
opnemen der wapeDen tegen hen, wier
dweepzucht hen in bet veld had gehouden
en gaf de verzekering dat hun diensten
Diet zouden worden vergeten. Er namen
500 man aan de parade deel met de gene
raals Andries Cronje, Colliers, Snijman en
Breytenbacb. Toen de mannen hoorden
dat lord Kitchener hen zou inspecteer en,
lieten zij zich onmiddellijk drillen, eerst
door een Britsoh sergoant, later door een
vaö hen. Reuter's correspondent voegt er
bij, dat zij en de Boeren in het algemeen
(Slot.)
»Wat ze dan ook geweest is,« dacht
de dominé, „nu is ze eeu lieve goede
vrouw en als de jongen thuis komt wordt
bij zeker verliefd op zijn vrouw en zal
haar willen meenemen. Maar wat zal
ik in de wijde wereld doen zondei Char
lotte ?c
Denkendtj aan da toekomst die zijn
kinderen zou ver een igen, viel hij in slaap
In zijn droom zag hij zijn vrouw, zijn
Mary, in haar geliefdkoosd wit kleed,
haar handen vol bloemen en de heerlijk
schoone oogen strak op natn gevestigd.
„Waar is mijn zoon William vroeg
ze zacht. Hij wilde antwoorden maar kon
geen geluid geven. Zijn vrouw verdween
ora een oogenblik daarna weer te komen
maar nu omringd door eenige kinderen.
zeide ze als in antwoord op zijn
stomme vraag. „Ja, ze ztjn allen van mij.
ik zag hen nooit noen liefkoosde hen
maar toch zijn al die kinderen van mij.«
Mijnheer Garlan I strekte zijn hand uit
om haar te pakken, maar ze vluchtteen
Keith stond naast hem. Keith die even
treurig, even wanhopig keek als op dien
somberen wintermorgen toen hij afscheid
verzot zijn op diillen; zelfs krijgsgevan
genen waren druk bezig elkander te
drillen. Ook verzekert Reutër's correspon
dent, dat. de Boeren, die zich nu onder
wei pen, op den besten voet staan met
de Nationale Verkenners. Hij had verwacht
dat lusschen beide groepen een gespannen
verhouding zou bestaan, doch kon niets
daarvan bemerken Integendeel zochten
de Boeren, die zich pas hadden overge
geven, onmiddellijk onder de verkenners
hun vrienden op en begroetten dezen
hartelijk.
Dit laatste wil er bij ons nog niet in
Toch moet men ook in dezen niet te ver
gaan. Er zijn onder die Nationale Verken
ners zeker vele verraders, mannen wien
de onbetrouwbaarheid in het bloed zit.
die voor wat geld hun ziel verkoopen,
als zij een ziel hebben. Men moet echter
niot vergeten, dat er en in Transvaal en
in den Vrijstaat een partij was en is, die
nogal Engelsch gezind is en in een annex
atie door Engeland nooit bezwaar heeft
gezien, ja zelfs zulk een annexatie in het
voordeel van het land heeft geacht. De
redenen die men daarvoor opgaf, waren
niet aitijd zonder grond en men aan zelfs
zulk een meening eerbiedigen. Wat men
- en te recht in deze lieden heeft
afgekeurd is, dat zij de wapenen hebben
opgevat om de Engelscben te helpen
Neutraliteit kan men in sommige geval
len duldensteunen en helpen van den
landsvijand staat gelijk met verraad en
een verrader drukt men de hand niet,
war.neer men zijn eigen karakter wil
bewaren.
Van Engelsche zijde komen ook nog
steeds berichten ovei overgave van Boe
van zijn vader nam.
„Keith, Keith,riep hij wakker wor
dend en zijn oogen uitdiijvend zag hij
waar hij wasalleen in zijn tuin. Hij
riep Jeane.
„Ik heb lang geslapen, geloof ik Is
zij teruggekomen mijn dochter bedoel
ik.«
Neen, mijnheer, Maai maar
Kom mee naar binnen mijnheer, ik heb
u goed nieuws te vertellen,* zeide Jeane
nikkend. De dominé keerde zich naar
haar toe en haar stiak aanziende, zeide
hij:
„Jeane, ik weet wat het is. Mijn zoon
is thuis gekomen.*
Keith en zijn vader zaten samen onder
de veranda. De eerste ontroering was
voorbij en tamelijk kalm verteide Keith
over zijn reis naar Immendge. Beiden
waren zoo gelukkig, en zoo het een straf
was dan was het haar laatste Vader
noch zoon dachten aan Charlotte. De Klok
sloeg twaalf en deed de dominé op eens
aan haar denken, hij wist dat zij nu spoe
dig thuis zou zijn.
»Mijn jongen, behalve ik, zal er nog
iemand heel blij zijn met je terugkomst.*
»U bedoelt mijn vrouw?*
„Je vraagt niet naar haar, Jeane heelt
je dus alles verteld?*
„Jeane zeide dat ze goed gezond was."
„Er; anders niet?*
»Niet3 meer. Was er dan iets te verteilen
ren. Dinsdag 11. kwamen 732 Boeren
zich te Boschrand aan generaal Elliot
onderwerpen. Generaal De Wet sprak
hen eerst toe. Hij spoorde hen aan, zich
rustig te houden nu alles gedaan was, en
sprak de hoop uit, dat zy trouw zouden
blijven aan bun nieuwe Regeering. De
Boeren deden het overvloedige maal, dat
de overheid voor hen gereed gezet had
eer aan. Zij brachten slechts weinig
munitie mee, bewerende dat zij bijna alle
patronen opgemaakt hadden op de jacht,
sedeit de vrede gesloten was. Met de
Boeren kwamen een aantal vrouwen mede,
ook hadden zjj eenige dozijnen Kaapsche
karren. Hun paarden zagen er goed uit.
Nadat passen en rantsoenen waren uitge
deeld, sprak generaal Elliot de burgers
toe. Nu de oorlog uit was, had lord Kit
chener hem gezonden oin aan de burgers
mee -te deelen. dat er onverwijld schik
kingen getroffen zouden worden voor het
terugbrengen van de burgers naar hun
hoeven. Zij konden met hun pas gaan
waarheen zij wilden, de Engelsche offi
cieren op alle stations hadden in last, hen
vrij door te laten. Hjj gaf hun den raad,
zich niet al te zeer te haasten met het
meenemen van hun gezinnen uit de kam
pen, maar liever te wachten totdat zij de
zekerheid hadden hun familie te kunnen
onderhouden op hun hoeve De Regeering
zou haar best doen ben te helpen, want
de eenige wensch van den Koning, de
Regeering en het Britsche volk was, de
burgers zoo spoedig mogelijk weer op hun
hoeven te zien en te weten, dat zij te
vreden waren. De Koning had een tele
gram gezonden om hen geluk te wenschen
met hun dapperheid in den oorlog. Zoo-
De oude maD was getroffen door de
onverschilligheid en den harden toon
waarop Keith sprak.
„Mijn zoon," zeide hij eindelijk, »ik
wil me niet met je zaken bemoeien, je
bent oud genoeg om zelf te oordeelen en
te handelen. Zoo dadelijk zal ze thuis
komen, mag ik, voor zij er is, een paar
woorden over je vrouw zeggen
Zeker vader.*
Keith wachtte tevergeefs op die paar
woorden en na lang zwijgen zeide hij zelf
Het is het beste dat ik alles in eens
tegen u zeg. Ik weet nu dat mijn huwe
lijk een vreeselijke vergissing was. Een
vergissing de gevolgen van neen
de juiste straf van O Vader, vader,
ik heb zwaar misdreven, maar ik ben
zwaar gestraft.*
Hij werd doodelijk bleek en terwijl de
oude man zijn hand op den-schouder van
Keith legde, zeide hij
»Mijn arme jongen:"
»Ik ben gestraft* herhaalde Keith. »Niet
n uitwendige dingen ik heb voorspoed
genoeg gehad. Ik heb dikwijls aan twee
dichtregels uit mijn schooljaren gedacht.
„Satan now is wiser than of yore,
And tempts by making rich not making poor."
Op die wijze heelt hij het bij mij be
proefd, hé vader Hij had mebijna maar
niet geheel.*
»Je hebt dus veel geld verdiend Daar
moet je daokbaar voor zijn.*
O, natuurlijk, zeer dankbaar. Het for-
dra de garnizoenen van de verafgelegen
posten teruggetrokken waren, zouden er
vervoermiddelen beschikbaar zijn voorde
Boerengezinnen middelerwijl konden zij
tiendaagscbe rantsoenen krijgen in de
kampen. Na deze toespraak stegen de
Boeren op, om Kroonstad binnen te rijden.
Schalk Burger kwam op zijn rondreis
door de concentratiekampen van Natal te
Pincetown, waar hem een adres aange
boden is met betuigingen van het ver
trouwen, dat men altijd gekoesterd had in
hem en de andere Boerenleiders, hoezeer
enkele leiders (in de vervulling van hun
plichten tegenover het land te kort waren
geschoten. De avlressanten spraÜfcn de
hoop uit, Jat recht en billtjkbeid.voortaan
in Zuid-Afrika zullen beerschen." Schalk
Burger werd toegejuicht bij zijn vertrek
naar Pretoria, waar hij mede zorgen zal
voor de uitgewekenen, die reeds naar huis
beginnen terug te keeren.
De berichten uit Zaid-Afrika worden
schaarsch eu de rubriek Zuid-Afiika staat
opgeheven te worden onder de telegram
men. Ook de berichten over de overgave
der Boeren worden korter en minder
aandoenlijk.
Het cijfer der overgegevenen is nu
geklommen tot 16.500, zoodat straks blij
ken kan, dat onze becijfering van 20 000
bijeen niet ver van de werkelijkheid was.
De correspondent van de »Times« te
Pretoria begint te waarschuwen togen de
al te mooie berichten over de hartelijke
verbroedering tusscben Boeien en Britten.
Hij voegt er bij, dat de Boeren vrywel
uitgeput waren en de overgaaf slechts
een quaestie van tijd was geworden.
Dit laatste is ook weer overdreven
tuin liep me mee, »zoo gelukkig als Gar
land" was bijna een spreekwoord. Ik heb
genoeg om me hier te vestigen en een
gezellig eigen thuis te stichten waar ik
dan een zacht bekoorlijk Engelsch meis
je koD brengen, een Engelsche dame, een
geschikte gezellin voor mij, een goede
dochter voor u, een vrouw zooals mijn
moeder was. O vader, het is iets vree-
selijks voor een man wanneer hij zijn
vrouw niet kan of durft vergelijken met
betgeen hij zich van zijn moeder
herinnert."
Zwijgend staarde de dominé voor zich
uit. Hij begreep dat zijn zoon geleden
had, veel meer geleden en gestreden dan
hij in zijn zeventig jaar haa moeten doen.
»Ja, Keith, je hebt gelijk. Ik kan niet
ontkennen dat het voor ons allen veel
beter was geweest als je vrouw meer op
je moeder geleek,"
Een lang zwijgen volgde. De eene man
dacht aan wat hij had verloren, de an
dere wal hij kon gehad hebben.
»Mijn zoon," zeide de dominé eindelijk.
»Laat het verlelen rusten en laten wij
aan je toekomst denkeD waarin nog veel
aanleiding is om je Ie verheugen.*
>Te verheugen voor een man die naar
een vrouw terugkomt die hem zoo'n
brief schrijft,* en Keith nam uit zijn zak
boekje het briefje dat Charlotte twee mails
vroeger gelijk met den zijnen vei zonden
had.
Wat schreofze? Ik heb het niet gelezen
