No. 69.
Woensdag 5 December 1900.
I6e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse li- Vlaanderen
F. DIELEMAA,
Bnilenland.
FEUILLETON.
WIE REGEERT ER?
Binnenland.
AXELSCHE
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentie n van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worde»
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Roberts gaat nu werkelijk heen. Hij
heeft Johannesburg al verlaten en denkt
7 December te Durban aan te komen,
indien hij althans onderweg geen bezoek
krijgt van De Wet.
Hij zal lord Wolseley opvolgen als
opperbevelhebber over het Engelsche leger,
terwijl in Zuid-Afrika zijn plaats zal
worden ingenomen door lord Kitchener.
Kitchener is de generaal, die in Egypte
en Soedan berucht werd door de scharen
met zwaard en lans gewapende woest
aanstormende Derwischen door een alge
meen salvo neer te doen schieten, die het
graf van den Mahdi schenden en diens
gebeente in den Nijl liet werpen. Kitchener
zal voor Zuid-Afrika worden wat Weyler
was voor Cuba.
Roberts verbrandde hoeven alleen omdat
zij in de buurt waren gelegen van de
plaats waar een spoorlijn was opgebroken,
zette vijftienhonderd Boerenvrouwen en
kinderen uit Pretoria in het barre veld
als straf voor den strijdensmoed der man
nen, liet alle vee en koren zonder betaling
van de hoeven ook der niet-strijders weg-
rooven, hechtte er ook zijn goedkeuring
aan, dat zijn generaal Smith Dorrien het
dorpje Dullstroom bijna geheel door Hol
landers gesticht en bewoond met uitzon
dering van de kerk geheel met den grond
werd gelijk gemaakt het is alles zwak
heid geweest, vergeleken bij hetgeen Kit
chener doet verwachten.
Alle alleenstaande hoeven verbrand,
alle niet-strijdende Boeren naar Bloem
fontein en Pretoria gedreven, de met de
wapens in de hand gevangen genomen en
De koning verveelde zich ook. »Het gaat
mij als u," zeide hij, »laat ons de toebe
reidselen maken Marly ontloopt ons niet.
Laat ons zoo spoedig mogelijk naar Fon-
tainebleau vertrekken."
I 1S
1
ALLES TREKT MEDE
De kardinaal had nauwelijks drie dagen
filosoferende met Nikolaas doorgebracht,
en zijn geluk geprezen en dit zelfs in
eenige aardige verzen, die wij nog heden
in zijne werken lezen, vereeuwigd, of de
naburige meierij van den graaf van Oron
verkreeg weder leven en beweging.
»Die aardige nabuurschap doet mij ge
noegen,* zeide de kardinaal totNicolaas,
„de jonge dames zijD beminnelijk. Wij
zullen haar een landelijk bezoek brengen
Op die wijze zullen wij afleiding hebben
in onze kloosterachtige eenzaamheid.*
Een dag later verscheen prins Soubise
en betrok met een talrijk gevolg een
vleugel van het slot.
»Het sch'tjnt, dat wij niet zoo geheel
afgezondeid hier zullen wonen," zeide
Nikolaas tot den kardinaal.
»Het is waar," hernam deze, »evenwel
is het mij niet onaangenaam, wat meer
beweging in deze eenzaamheid te zien.
als rebellen neergeschoten, dat zijn de
maatregelen die Kitchener's reputatie in
het vooruitzicht stelt. Zij zullen tengevolge
hebben, een nog wanhopiger tegenstand,
een nog feller verbittering, een nog ver-
woeder strijd om de rookende puinhoopen
van Vrijstaat en Transvaal.
Uit Oranje-rivier wordt#bericht van
een hevigen aanval, die generaal Settle
bij Luchhoff had te verduren van 400
Boeren onder commandant Herzog. Na
tuurlijk werden de Boeren „verdreven"
en hadden zij „zware" verliezen. Herzog
tracht zich met De Wet te vereenigen,
die in de nabijheid moet zijn.
Den uitlanders is door Sir Alfred
Milner in een toespraak te Kaapstad aan
het verstand gebracht dat er vooreerst
nog geen sprake van terugkeer en her
vatting van hun zaken kan zijn.
President Kruger vertrok Zaterdag
uit Parijs naar Keulen.
Kruger nam plaats in het'salonrijtuig,
dat aan den sneltrein naar Keulen was
Gedurende dezen tijd bleef het publiek
voortgaan met den President toe te jui
chen. President Kruger vertoonde zich
herhaaldelijk aan het portier. De menigte
zong de „Marseillaise" en riep„Arbi
trage, arbitrage De klok van de kerk
„Sacré coeur" luidde.
Agenten van politie maaklen ten slotte
ruimte, opdat de trein zou kunnen ver
trekken. Om 1 uur 50 verliet President
Kruger het station, begroet door de me
nigte, die op het perron bleef en met zak
doeken zwaaide totdat de trein uit het
gezicht was verdwenen. Dr. Leyds is.met
den President medegegaan.
Ik beken dat ik het in dit uitgestrekt
paleis onaangenaam vind Iedere voetstap
weerklinkt door de honderde kamers en
gaanderijen, als vroegen zij ons om be-
wooDd te worden. Die op het land wil
wonen, moet genoegen nemen in het be'
wonen van een klein verblyf."
Twee dagen latei verschenen er twin
tig rijtuigen met de koninklijke gardero
be en keuken. Te paard en in rijtuigen
kwam een leger van kamerdienaars, ka
meniers, koks, stalmeesters, lakeien, ce
remoniemeesters, tooneelspelers, jagers,
hofkleermakers, dansers, danseressen,
vuurwerkmakers, pasteibakkers, pruik
makers, enz aan, die het ontzaggelijke
paleis betrokken. Tuinen en plaatsen
wemelden van bonte gedaanten van al
lerlei soort. Het was een geschreeuw en
getier, een geklop en gespijker, dat alle
zwakke zenuwstellen gevoelig werden
aangedaan Met ïoffelende trom en schel
klinkende muziek, rukten eenige battellons
van de koninklijke garde te voet en te
paard aan, en betrokken kazernen en
wachten. Voor het hof en bet krijgsvolk
werden bakkers en slagers dadelijk aan
het werk gesteld.
Den volgenden dag donderden de kanon
nen, de klokken luidden, de trommels
werden geroerd. De koning kwam onder
het juichen van het volk »leve de koning
Eenige uren later kwam mevrouw de
Pompadour gevolgd door zeventien koetsen.
»Het is om dol te worden op dit lan-
Van zijn hotel tot aan het station werd
hij geestdriftig toegejuicht. Op zijn door
reis werd de President aan de stations
Charleroi, Hoei, Luik en Namen door de
Belgen hartelijk toegejuicht.
Om half 12 kwam President Kruger aan
het Hoofdstation te Keulen aan, waar een
groote menigte was samengestroomd en
die in donderende toejuichingen losbarstte.
Het gedraDg was levensgevaarlijk. Als
de President uitstapte, werd hem door
een dame een bouquet aangeboden. De
voor het station verzamelde menigte
bracht President Kruger een ovatie, toen
hij om half een naar het Domhotel reed
waar eveneens zeer veel volk op de been
was, dat liederen zong.
Autoriteiten waren niet aanwezig. Het
volk betuigde den President, die voort
durend dankte levendige sympathie.
Wolff's bureau verneemt uit Keulen, dat
een officieele ontvangst van President
Kruger, naar gemeld wordt, daarom niet
plaats vond, omdat verzuimd werd van
te voren aaq het Keizerlijke Hof de voor
het bezoek van elk buitenlandsch staats
hoofd noodzakelijke kennisgeving te doen.
Op grond hiervan geldt het als waar
schijnlijk, dat President Kruger voorloopig
van zijn voornemen, om naar Berlijn te
gaan, zal afzien.
Door de bladen is het gerucht verspreid,
dat de officieele afkondiging van de Haag-
sche Conventie, waarin het recht van
arbitrage werd vastgesteld, het bogin is
van daden, die volgen zouden.
Men verzekert dat deze .geruchten on
gegrond zijn. De Fransche regeering denkt
er niet aan haar gedragslijn te veranderen.
De regeering publiceerde het decreet om
delijk verblijf," klaagde de kardinaal eenige
dagen later, toen hij vaG bezoeken en
audientiën, die hij gegeven en ontvangen
had, zeer vermoeid was. »Parijs heeft
ten minste dit voor, dat het eene groote
stad is, dat men elkander im geval van
nood kan ontwijken, dat men te midden
van het algemeene gedruisch alleen kan
zijn, en zich kan laten verloochenen, wan
neer men lastige bezoeken wil ODtgaaD.
Maar hier in dit nauwe nest, uit vier
kasteelen en vijf landgoederen bijeengelapt
wordt men tot stikkens toe bij elkander
geperst. Bij iedere schrede loopt men ons
tegen het lijf, treedt men ons op de voeten.
Hier baat de leugen niet, dat men niet
te huis is. Iedereen weet, waar men zich
bevindt. Kon ik, zoo snelde ik nog heden
naar Parijs terug maar tot mijne ergernis
moet ik mij voor den koning, voor de
markiezin, voor dien geheelen hoop hove
lingen blijde houden in de nabijheid zijner
majesteit te mogen leven."
»Ik beklaag uwe excellentie en mij
tegelijkertijd," hei nam Nikolaas, >evenwel
zullen wij het spoedig weder eenzaam
hebben."
Volstrekt niet, mijnheer van Rosier;
integendeel, de koning vindt het hier aller
liefst, de markiezin betoo verend, het hof
goddelijk."
»Evenwel verheugt het mij, uwe excel
lentie den troost te kunnen geven, dat
men er van spreekt, het hof naar Marly
over te brengeD.*
de conventie executoir te maken, ten
einde te vergemakkelijken voorstellen tot
arbitrage, van andere mogendheden uit
gaande. te ondersteunen, indien de om
standigheden haar dit veroorloofden.
Nadat President Kruger Keulen Zondag
uit Luxemburg was aangekomen, werd
hem door den gezant van den Keizer
Tschirsky-Bögendorff, medegedeeld, dat de
Keizer, tengevolge van reeds getroffen
beschikkkingen, hem tot zijn leedwezen
thans niet kan ontvangen.
President Kruger besloot van zijn be
zoek aan Berlijn af te zien, en zich van
Keulen naar Holland te begeven.
DE LEERPLICHTWET.
De >St.-Ct." no. 281 van Vrijdag bevat
eenige Koninklijke besluiten tot uitvoe
ring der Leerplichtwet. De wet zal op 1
Jan. in werking treden. Verder strekken
de Kon. besluiten tot vaststelling van
voorschriften ter uitvoering van art. 21
3 der wet; tot vaststelling van regelen
voor den werkkring der commissiën tot
wering van schoolverzuim en voor de
vervanging dier commissiën door burge
meester 6n wethouderstot vaststelling
van voorschriften ter uitvoering van art.
25 der wet; tot vaststelling vamegeleD,
waarnaar de Gemeenteraad bevoegd is aan
schoolgaande kinderen ter bevordering van
het schoolbezoek, voeding en kleeding te
vertrekken of met dat doel subsidie te
verleenen tot uitvoering art. 4 en 9 der
leerplichtwet (waarbij verschillende rao-
delien worden vastgesteld.) Eindelijk is
»Neen mijnheer, daaraan is geen den
ken meer. Gisteren avond zeide de koning
nog bij het vuurwerk: „ik ben in langen
tijd niet zoo vergenoegd geweest als heden
Ik heb bijna lust den geheelen zomer te
Fontainebleau door te brengen.*
Nikolaas vertroostte hem te vergeefs.
Toen hij des avonds in de duisternis naar
de meierij sloop, vernam hij van Paulina,
hoe prins Soubise op bet denkbeeld ge
komen was, zich naar Fontainebleau te be
geven.
»Hm!< dacht Nicolaas, „thans wordt
het mij .duidelijkik trok Paulina, Pau
lina de gravin van Oron, de gravin van
Oron deu prins, de prins de markiezin,
de markiezin den koning en de koning
het geheele hof. Een eerbiedwaardig ge
volg, dat ik na mij sleep.*
Dit denkbeeld deed hem luidkeels lachen.
Evenwel twijfelde bij bescheiden aan de
juistheid van zijne gevolgtrekking.
»Wij kunnen," dacht hij echter, »de
proef er van nemen. Laat ons zien of,
indien ik naar Parijs ga, de sleep mij
weder zal volgen. Dan ware tevens die
arme minister geholpen."
Waarom zijt gij zoo nadenkend en
afgetrokken?" vroeg Paulina aan haren
lieveling, met wien zij door de beukelanen
van den koninklijken tuin wandelde, »beeft
de eene of andere schoone hofdame het
hart van den heer Rosier ingenomen Het
is gevaarlijk, met zoo veel schoonheden
onder één dak te wonen."
