DE100ÏEIH5T.
No. m.
Zaterdag 25 Augustus '1900.
f 6e «ïaui-g.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwse li-Vlaanderen
F. D1ELEMAN,
Buitenland.
FEUILLETON.
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
AHONNEME^TSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER - UITGEVER
AXEL.
Advertentiën van 1 tot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worde»
naar olaatsmimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Omtrent deu tocht in China onder
admiraal Seymour kunnen we heel wat
bijzonderheden mededeelen uit den mond
van luitenant Von Krohn, die de expe
ditie heeft meegemaakt.
De veldtocht onder admiraal Seymour
was een groote fout. De Chineezen toch
zijn goede soldaten, bezitten goede artil
lerie en een buitengewone doodsverachting.
Wanneer zij dan ook betere officieren
hadden, zouden zij niet gemakkelijk te
overwinnen zijn. De generaals echter gaan
geregeld 't eerst aan den haal, dan volgen
de officieren en natuurlijk blijft dan gêen
soldaat staan.
Bij het oprukken hadden wij, zeide
luitenant Von Krohn, alleen met Boxers
te doen. Zij waren aanvankelijk alleen
met messen gewapend en liepen zoo goeds
moeds in de bajonetten. Zij gelooven dan
ook nog steeds dat wanneer zij gewond
of gedood werden, hun God hen weer
levend zal maken.
De Boxers dragen als teeken een rooden
doek om de borst en roode lappen om
hunne beenen. Van deze Boxers zijn er
geen duizenden maar millioenen en de
geheele bevolking van Noord-China bestaat
uit Boxers. De bewoners worden namelijk
gedwongen lid van de vereeniging te wor
den. Eerst ziet men een of twee bewoners
van het dorp tot het lidmaatschap over
te halen. Dezen maken dan 's nachts
het teeken des bloeds op alle huizen in
het dorp dit beteekent, dat de bewoners
van zulk een geteekend huis, wanneer zij
binnen vier en twintig uur geen lid van
Eerst lachte de burgemeester, doch op
het hooren van het geschenk en bet ver
trouwelijk gesprek, verging hem alle lust
tot lachen. Hij beval barsch dat de be
diende zich zoude verwijderen.
«Armbanden gevenFluisteren met
mijn Mientje Hoe kent hjj haar Goede
hemel, hoe wordt hij zoo spoedig met het
meisje vertrouwelijk Waarachtig, hij legt
er zich op toe, den dooden gast te spelen."
Zoo sprak hij bij zich zeiven. Hierop
liep hjj naar de kamerdeur, om zijne
dochter en den vreemdeling te verrassen,
doch hij schaamde zich over zijn bijge
loof, en beteugelde zjjnen angst. Er ver
liep nog een geruime lijd. Eindelijk viel
hem de tijd te lang; hij ging naar de
kamer zijner dochter en' trof haai alleen
aan, de fraaie armbanden beschouwende
«Wat hebt gij daar, «Mientje vroeg
hjj een weinig aDgstig.
Mientje antwoordde onbevreesd«eeu
geschenk van den heer van Haan, voor
Riekje Bantes. Morgen vroeg vertrekt hij,
en hij zegt, redenen te hebben, daar niet
meer aan huis te komen. Ik begrijp het
niet, bruidegom te zijn en weder weg te
reizennu zal ik het baar overhandigen."
de vereeniging worden, zullen worden
vermoord
Weigert een geheel dorp om Boxer te
worden, dan komen de bewoners van de
omliggende dorpen en vermoorden allen.
Onder zulke omstandigheden is 't begrij
pelijk. dat de geheele bevolking onder de
wapenen staat
Eerst op den terugtocht kreeg de colonne
't, behalve met de Boxers, ook met de
Chineesche geregelde troepen te kwaad
Daar de tocht langs de rivier ging, moest
men ieder dorp stormenderhand nemen.
Op een dag werden er zeven, op den
volgenden dag zes genomen De Russen
belastten zich met het verbranden van
deze dorpen. De vrouwen en kinderen
waren meestal weggebracht, slechts in een
geval, toen men een dorp omsingeld had,
doodden de Chineezen alle vrouwen en
kinderen, sneden haar het hoofd af en
wierpen ze in 't water. Ik zag op een
oogenblik wel twintig vrouwenlijken drij
ven, zei luitenant Von Krohn.
Het zwaarste werk was het innemen
van het fort Siko. De Chineesche artil
lerie bediende het geschut uitstekend.
Nadat de verbondenen zooveel mogelijk
de kanonniers weggeschoten hadden, be
sloot men te stormen. Met een hoera
ging het er op los en toen de Chineezen
dit hoorden, gingen zij er van door. Zoo
dra men in 't fort was, werden de ka
nonnen omgekeerd en liet men ze lustig
op de naar alle kanten vluchtende lang
staarten spelen.
Verder vertelde luitenant Von Krohn,
dat daar 't niet mogelijk was gevange
nen of gewonden mee te voeren, allen
gedood werden met de bajonet. Een ge-
«En hoe kendet gij hem, of hij u?"
«Toen ik dezen morgen bij Riekje en
hare moeaer was, maakten wij kennis.
Eene rilling liep door mijne leden, toen
ik hem voor het eerst zag. Dedoodegasi
ic eigen persoon maar, hij is een zeer
goed menbeh. Hij herkende mij nu, en
verzocht mij, haar dit te geven."
Mientje verhaalde dit zoo natuurlijk, dat
alles den burgemeester duidelijk toescheen.
Den volgenden morgen moest 'de agent
van politie dadelijk onderzoeken, of de
vreemdeling vertrokken was.
NIEUWE ONTSTELTENIS.
De burgemeeester, een man zonder voor
oordeel of bijgeloof, had evenwel een sla-
peloozen nacht doorgebracht De nacht, bij
het licht, van maan en sterren, of ook
wel bij gebrek aan licht, geeft niet alleen
de wereld een geheel ander uiterlijk, maar
ook het binnenste der menscben. Men is
godsdienstiger, meer geneigd om bet on
gewone, bovennatuurlijke, zeldzame, avon-
tuuilijke en wonderbare te gelooven. Het
verstand is de zon van ons gemoed alles
komt ons door haren glans helderder en
duidelijker voor; het geloof van het ge
voel en der verbeeldingskracht is de maan
van ons gemoedalles schijnt ons dooi
haar twijfelachtig schemerlicht vreemd toe.
Indien nu de burgemeester de geschie
denis van den dooden gast nagiDg, en
daarmede den tijd vergeleek, waarop de
heer van Haan in de stad was gekomen,
wonde Chinees staat trouwens, zoolang
hij nog een hand kan verroeren, een
Europeaan naar 't leven.
Eerst zond men de gewonde Boxers
naar 't hospitaal te Tientsin, naar spoe
dig vielen zij hun verplegers aan en
werd de order gegeven, alles wat staan
bleef te dooden, de gewonden niet te
ontzien en geen gevangenen te maken.
De Chineezen snijden op hun beurt
allen Europeanen, die hun in handen
vallen, het hoofd af. Een Italiaansche
onderofficier met acht man werden om
singeld. Vier man wisten zich door de
menigte heen te slaan. De anderen wer
den eenvoudig in stukken gehouwen
Toen men op de plaats kwam waar
het gevecht had plaats gehad, vond men
alleen het lijk, van den Italiaanschen
onderofficier. Zijn hoofd was viermaal
gespleten en op zijn lichaam waren dui
zend wonden.
Te Parijs heeft men eenige bijzonder
heden ontvangen over den toestand van
de gezanten, toen de verbondenen de
muren van Peking naderden. De dertiende
Augustus was voor de gezantschappen
de ergste dag van de geheele belegering
Ondanks de bevelen van prins Tsching,
die namens het Tsoeng-Li-Yamen ioderen
Chineeschen officier, die op de legaties
liet schieten met de doodstraf bedreigde,
werd den deriienden en den daarop vol
genden nacht voortdurend gevuurd op
de gezantschappen. De Chineezen wilden
door dit bombardement ook verhinderen
dat de belegerden het geknetter van de
mitrailleuses aan de oostelijke poorten
van Peking hoorden, waar de Russen
reeds aan 't werk waren.
zijne gestalr.e, zijn bleek gelaat, zijne
zwarte kleeding, zijn spoedig vriendschap-
pelijken omgang met verloofden, want
ook Mientje was op het punt van bruid
te worden, en de geschiedenis van juffrouw
Wezel, zoo was dit geheel iets vreemds
Juörouw Wezel bekende, dat de zwarte
vreemdeling werkelijk des avonds in haien
winkel was geweest, om eene kleinigheid
te koopenmaar van een achterdeur
wilde zij niets weten. Dit had de burge
meester naderhand van zijn politiedienaar
vernomen.
Voor een spotvogel kon hij den langen,
zwarten heer onmogelijk houdendaar
voor was hjj te ernstig. Ook waren de ge
schenken, die hjj gegeven had, voor eene
scnerts te kostbaar geweest. Mijnheer
Bantes, anders een doodvijand van alle
bijgeloof, had den burgemeester zoo vele
vreemde zaken verteld, dat hij wel een
onrustigen nacht hebben moest, wanneer
hij het voor en tegen bij zich zeiven over
dacht.
Voor dat de agent van politie, op be
vel van den burgemeester, naar het zwarte
kruis gegaan was, vertelden de lieden el
kander reeds op de straat, dat de doode
gast met zijne bedienden, Knal en Val,
men wist niet waarheen, verdwenen was.
Hij had noch rijtuig, noch paarden gebruikt,
was geene stadspoort uitgegaan, en was
evenwel nergens te vinden.
Dit bevestigde de waard uit het kruis,
toen hij den agent in de kamer bracht,
Den geheelen voormiddag van den veer
tienden had men in de legaties volstrekt
geen vermoeden, dat de buitenste poort
reeds door de Russen genomen was en
dat de Japanners aan de zoogenaamde
Bovenpoort streden. Eerst om twee uur
's middags hoorde men het hoera-geroep
van de Engelschen en AmerikanenAan
de Japanners gelukte het eerst bij 't aan
breken van den vijftienden de Bovenpoort
te doen springen, maar zij waagden zich
niet al te ver, omdat zij niet sterk genoeg
waren op dat punt.
Van de Boeren niet veel nieuws.
Door kolonel Sitwell werd een verkenning
gehouden in de omstreken van Venters-
burg. Herhaaldelijk bestookt door Boerer-
patrouilles, verloor Sitwell ongeveer 35
man aan gewonden.
Er wordt bericht dat Methuen gevecht
leverde met het Boerenkommando van
Lichtenburg. nabij Ottoshoop. Bijzonder
heden waren bij de afseining nog niet
ingekomen.
Een later telegram meldt, dat Baden
Powell en Paget in noordelijke richting
optrokken, steeds den spoorweg houdende
welke naar Pietersburg voert. Op den
morgen van 21 dezer kwam de achter
hoede van het vereenigd leger van De
la Rey en De Wet in kontakt met de
troepen onder kommando van Paget.
Uit Pretoria wordt van den 22 dezer
geseind, dat De Wet, 15 mijl noordelijk
van de stad gekampeerd liggend, bij
Wonderboom door 'Mahon "werd aange
vallen. Het gevecht scheen zeer hevig
te zullen worden.
Te Pretoria vermoedt men dat De Wet
waar die mijnheer van Haan gelogeerd
had. Alles was nog in de beste orde, als
had er niemand in gewoondde bedden
waren onaangeroerd, de stoelen op hunne
plaats, geen koffer, geen kleed, geen band
je, geen papier, geen spoor, hoegenaamd
had hij achter gelaten. Alleen had hij zijne
vertering, in klinkende daalders op de
tafel nedergelegd, maar welke de waard
niet duifde aanraken.
«Die wil, neme dat duivelsgeld riep
hij uit, «er rust zeker geen zegen op. Leg
ik het in mijne kist, zoo steekt het alles
aaD. Ik zal het aan de armen geven." Hij
gif het alzoo aan den politiedienaar, die
het haar het gesticht zou brengen.
Het gerucht van het verdwijnen van
den dooden gast was spoedig met alle bij
omstandigheden door geheel Herbesneim
verspreid. Ook mijnheer en mevrouw Ban
tes hadden nauweljjks het bed verlaten,
of zij vernamen het van de meiden en
latei ook van den kassier en den boek
houder.
«Zonderlingzeide mijnheer tot zijne
echtgenoot, «nu, wat zegt gij er van? Ik
ben blijde, dat hjj weg is, gij gelooft toch
met mij, dat het er niet zuiver toeging.
Ik zeg u, nooit was hij de zoon van mijn
vriend. Wie zou ooit zulke dwaze verha
len geloofd hebben, indien hij daarvan niet
zelf ooggetuige geweest ware 1"
Mevrouw bracht tegen de verhalen vau
de meiden en de klei ken eenige beschei
dend bedenkingen inmen zond den kas-
