MI oom A ST.
No. 16.
Woensdag 50 Mei 1000.
16e Jaarg.
IN i e u w s- e 11 Advertentie
voor
Zeeuwse h - V laan deren
F. DIELEMAN,
axel.
Buitenland.
FECILLETON.
axelsciie
COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent
voor Bblgië 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Advertentiën van ltot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worde»
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterljjk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Lord Roberts is zijn opmarsch begon
nen en daarmee waarschijnlijk ook de
laatste periode van den oorlog.
Op vrede tusschen Groot-Brittanmë en
de Zuid-Afrikaansche Republieken is voor
hands niet te hopen, hoe gaarne wij ook
een einde zagen gemaakt aan het ver
schrikkelijk bloedbad, waarvan nu reeds
langer dan zeven maanden de Afrikaan-
sche velden getuige zijn. Na de verklarin
gen van President Kruger, nD weer aan
een Amerikaansch blad, moet ook de op
timistische stemming, die te Londen
heerscht, wel een weinig bekoelen en de
correspondenten, die van alle kanten sein
den, dat er vredesvoorstellen gedaan wa
ren, zullen moeten erkennen, dat zij zich
in de onverzettelijkheid der Boeren hebben
vergist.
Zij hebben echter nog meer dan een pijl
op hun boog. Altijd blijft er nog de moede
loosheid over, waarover wij thans weer
iets uit Lorenqo Marquez krijgen te ge
nieten.
Aan boord van de «Bundesratli zouden
verscheidene aanzienlijke families Reitz
en nota bena ook Steyn worden genoemd,
scheepgegaan zijn naar Europa De Lon-
densche bladen zien in dit bericht natuur
lijk het bewijs, dat zelfs in de regeerings-
kringen der Verbondenen men langzamer
hand ervan overtuigd wordt, dat de zaak
voor de Afrikaners hopeloos staat, en juist
waren zij van plan om eenige hoopvolle
beschouwingen aan bovenstaand feit vast
te knoopen, toen de telegrammen aan de
Daily Mail" en de »New-York Herald",
waarin gemeld wordt, dat men zal strij
In weerwil van een en ander verveel
de hij zich bitter, tot op zekeren tijd zijne
troepen eensklaps bevel bekwamen, naar
Herbesheim te vertrekken.
Aan het hoofd zijner compagnie, want
de kapitein, een rijke baron, was met ver
lof afwezig, rukte hij de poort zijner ge
boortestad binnen. O, hoe was hij te moede
bij het aanschouwen van de zwarte, spitse
toren, en van de oude, grauwe poort.
Voor het raadhuis zweeg de trommel. Een
paar leden van den raad brachten de bil
jetten van inkwartiering. De komman-
dant, dit spieekt van zeiven, weid bij den
aanzienlijkste der stad ingekwartierd en
derhalve bij den heer Bantes. De stede
lijke raad had hem geen grooter dienst
kunnen bewijzen. De compagnie ging ver
heugd uit elkander, want 'net was juist
het beminde middaguur, en de burgerij,
bij tijds van het bezoek onderricht, was
op de ontvangst van de gasten voorbereid.
Waldrich, die de beide heeren als knaap
gekend had, herkende ben dadelijk, en be
merkte, dat hij geheel onkenbaar gewor
den moest zijn, want zij behandelen en
eerbiedigen hem als een' vreemde en ge
leidden hem, ofschoon hij dit ook trachte
den tot het einde, eenige veranderingen
in het artikel noodzakelijk maakten. Na
tuurlijk werd dit niet gedaan zonder eeni
ge teleurstelling en deze spreekt duidelijk
uit hetgeen de »Daily Mail", naar aanlei
ding van het telegram van haar corres
pondent schrijft.
Lord Roberts troepenmacht, diein snelle
dagmarschen oprukte zonder tegenstand
te ontmoeten, heeft de Vaalrivier bereikt,
en een voorhoede van het leger van den
opperbevelhebber is reeds de rivier over
getrokken bij Parijs, een plaatsje va den
Oranje Vrijstaat, aan de Vaalrivier. ge
legen. Van hieruit zal Lord Roberts ver
moedelijk zoo gauw doenlijk naar Pot-
chefstroom oprukken, en de vroegere hoofd
stad van de Transvaal, het fraaie lom-
merlijk stadje, aan de Mooirivier, een zij
tak aan de Vaal gelegen, dat in 1836 werd
gesticht bezetten.
Het was hier dat in 1881 de oorlog te
gen het Engelsche beheer uitbrak en waar
het Engelsche garnizoen zich den 21en
Maart na een hardnekkigen tegenstand,
aan commandant Cronjé, die thans op St.
Helena gevangen zit, moest overgeven.
Van Potchefstroom zal dan de marsch
naar Johannesburg worden voortgezet,
welke, volgens de Engelsche telegrammen,
ongehinderd zal plaats hebben.
Voor zoover toch uit de zeer korte
telegrammen die ons van het oorlogster
rein geworden zijn op te maken is,
zijn de Boeren niet van plan, stand te
houden tegen de overmacht, waarmede
Lord Roberts oprukt. Zij schijnen veel
meer voornemens hem hoe langer hoe die
per het land in te lokken, om zoodoende
te trachten zijn troepenmacht te verklei
nen en af te matten.
Inhoeverrede zeveronjder stelling juist is
en indien zoo, of de Boeren in hun pogen
slagen zullen, zal de toekomst moeten
leereu. In ieder geval achten wij het van
de Boeren zeer juist gezien indien het
een noodelooze poging zou zijn den
Engelschman met succes den overtocht
van de Vaal te bestrijden, daar den strijd
niet aan te binden, die eindigen moet in
een nederlaag der bondgenooten gespaard
met groote verliezen, waardoor misschien
een einde aan den strijd zou zijn gemaakt,
die, in het geval de Boeren terugtrekken
en de guerrilla beginnen, nog lang niet
geëindigd zal zijn.
In tusschen bevinden zich in het Oosten
van den Vrijstaat nog een aantal Boeren,
die het den Engelschen nog lastig genoeg
kunnen maken en reeds den opperbevel
hebber genoodzaakt hebben een tamelijk
groote troepenmacht in den Vrijstaat
achter te laten President Steyn moet
zich te Bethlehem bevinden en op de
burgers een dringend beroep gedaan heb
ben, hen smeekend stand te houden en
hun onafhankelijkheid te verdedigen. Vol
gens hetgeen de correspondent van Cen
tral News te weten kon komen, hebben
de V rijstaters besloten bij Ficksburg den
laatsten tegenstand te bieden. Ook dit
bericht verdient wel bevestiging. Het is
zeer goed mogelijk, dat er Vrijstaters,
door den president aangespoord zich weer
bij de commando's hebben gevoegd, doch
dat zij bij Fricksburg slag zullen leveren
is minder geloofwaardig. Eerder is aan te
nemen, dat zij in kleine troepjes de vei-
bindingslijn zullen bedreigen, iets wat wij
reeds lang verwacht hadden, dat door de
te verhinderen, naar het huis van den fa
briekanl. Hier ontving hem de heer Ban
tes even vreemd, en voerde hem zelfs be
leefd naar eene voor hem ingerichte kamer.
«Kommandant," zeide mijnheel Bantes,
»deze en de aangrenzende kamer had ook
uw voorgangerneem ze voor liefmaak
het u zoo gemakkelijk mogelijk, daarna
verwachten wij u bij bet middagmaal en
andere gelegenheden. Doe, alsof gij te huis
waart."
Waldrich verlustigde zich zeer in dit in
cognito, en besloot, ten einde de verras
sing nog te vermeerderen, hetzelve eerst
op te beffen, wanneer zich eene gunstige
gelegenheid aanbood. Zoodra hij zijne klee-
deren in orde gebraent had, werd hij uit-
genoodigd, het middagmaal te komen ge
bruiken. Behalve mijnheer Bantes, zijne
vrouw en eenige opzieners en kantooi-
schrijvers, die hij allen nog zeer goed kende
zag hij er nog eene jonge dame, die hy
niet kende. Men nam plaats, sprak over
het weder, over den marsch, dien de troe
pen gemaakt hadden, en over het leed
wezen, dat de burgerij gevoelde over bet
vertrek der vorige troepen, met welke men
zeer goed overeen stemde.
»Ik hoop," zeide Waldiich, »dat gij ovei
mijne lieden niet ontevreden zult zijn, in
dien wij nader kennis maken."
Om die kennis nu aan te knoopen was
het natuurlijk, dat de kommandant, die
zich reeds verwonderd had, dat de vrien
din zijner jeugd, Frederika, afwezig was,
zijne gastvrouw vroeg, of zij geene kin
deren had.
«Eene dochter" antwoorddde zij, en
wees op de jonge dame, die bescheiden
hare oogen nedei sloeg.
Waldrich sperde van verbazing zijne
oogen wijder open, dan welvoegelijk was.
»Ger.adige hemel, wat is dat kleine Riekje
groot geworden 1" riep hij nu wel niet uit
maar dacht zulks bij zich zeiven, toen hij
het zedige meisje opmerkzamer beschouw
de. Hij zeide de ouders iets verplichtende
zoo goed en zoo kwaad zulks hem in zijne
verbazing mogelijk was, en was van harte
blijde, toen de oude man hem toevoegde
»neein nog een lepel saus, kommandant,
gij eet droog vleesch 1"
De moeder sprak nog van een' zoon,
die als kind reeds was gestorven doch
nog steeds werd zij van hem sprekende,
hevig bedroefd.
«Laat ons er in berusten, mama riep
de oude man uit. »Wie weet, of ook hij
niet een windbuil of nog iets ergers zou
geworden zijn, even als George."
Nu was de beurt aan Waldrich, om de
oogen neder te slaan, want met dien wind
buil George, werd niemand anders bedoeld
dan zijn eigene persoon.
«Maar weet gij dan, papa, dat George
werkelijk zulk een windbuil geworden is,
als gij u hem voorstell vroeg Frederika.
Deze vraag deed den kommandant meer
goed, dan het glas met ouden bourgonje.
wyn, dat hij zoo even had uitgedronken|
Boeren in het Oosten zou zijn ondernomen,
Aan de «Standard» wordt uit New
castle geseind, dat de Engelschen druk
bezig zijn met het herstellen van den
spoorweg. Dag en nacht wordt gewerkt
aan de brug over de Waschbankrivier.
De berichten, dat het grootste gedeelte
van de troepen onder Lucas Meyer terug
getrokken is en dat zij zich eerst te Hei
delberg eenige rust hebben gegund, zijn
waar, zegt de correspondent. De mannen,
die Lang's Nek bezetten, waren van het
Wakkerstroom-kommando. Deze kwamen
uit den Oranje-Vrijstaat, waar zij gevoch
ten hadden en waren op weg naar huis,
toen zij Lucas Meyer in vollen aftocht
tegenkwamen In plaats van diens voor
beeld te volgen, zeide zij»Daar is Lang's
Neklaat ons hem bezetten en den En
gelschman terugdrijven. Toen generaal
Bulier zijn opmarsch naar het Noorden
begon, wist men niet beter of de Nek was
vrij. Kolonel Bethune die vernam, dat er
te Vrijheid ook al geen Boeren meer wa
ren, besloot, daar deze weg korter was dan
die over Dundee, over de eerste plaats te
gaan Een eskadron van het 3de regiment
dragonders ging voorop en daar men voor
het vallen van den avond te Vrijheid
wilde zijn werd in galop gereden, waar
door de voorhoede zich van de anderen
verwijderdezoovielmenineen hinderlaag.
Plotseling opende een sterke troep Boe
ren met Maxims het vuur. Ziende, dat
er geen kans was, om ongehinderd terug
te komen, stormden de Engelschen tot op
twintig yards van de Boeren. Vijf officie
ren en è3 man werden gedood of gewond.
Kolonel Bethune trok met de overige
troepen torug, die bestonden uit vyf es-
dTü zijne verlegenheid te verbergen want
in cfezelve lag nog een gevoel van vriend
schap opgesloten. Zulk eene belangwek
kende vraag van zachte lieve lippen, met
zulk eene zachte, aangename stem uitge
sproken, was balsem op de wonde, die de
heer Bantes geslagen had. Want deze ver
haalde, om zijn eigen oordeel te rechtvaar
digen, aan zijn gast, opdat deze scheids
rechter zjjn zou, deszelfs eigen levensloop
van zijne geboorte af tot zijn vertrek uaar
het leger toe. »Had de knaap, dus sloot
hij zijne rede met eene toepassing »op de
hoogeschool iets nuttigs geleerd, zoo had
hij nooit dienst genomen bij het leger. In
dien hij nooit soldaat ware geworden, zoo
zou hij nu reeds zitting hebben in een ge
rechtshof, of iets dergelijks, en zou een
goed bestaan hebben, en door een ieder
geëerd zijn.
»Ik weet niet," hernam de dochter
»of hij aan de hoogeschool vlijtig gewees
is, maar ik weet, dat hij uitgetrokken is
om eene heilige zaak te verdedigen."
«Zwijg, toch, van je heilige zaak riep
de oude heer Bantes, uit. «Waarin bestaat
dan dat heilige 't Is waar, d^> Franscben
zijn weggejaagd, maar de heilige zaak is
met hen medegegaau. De oude belastingen
zijn voorloopig behouden er. Dieuwe zijn
er voorloopig bij gemaakt. Men laat ge
Ifjk vroeger die gehate Engelschen hunne
zaken wederom hier invoelen, en bekom
mert er zich niet over, of wij, heilige Duit
schers, daaidooi heilige bedelaars'wordep
