No. 12.
Woensdag 16 Mei 1000.
I6e Jaarg.
Nieuws- en Advertentieblad
voor Zeeuwsch -V laanderen
F. DIELEMAN,
AXEL.
Buitenland.
FEUILLETON.
AXELSCHE
COURANT.
Dit Blad verschynt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 centfranco per post 60 cent
voor Brlgië 80 cent. Afzonderl. numm. 5 et.
DRUKKER - UITGEVER
Advertentiën van Itot 4 regels 25 cent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters wordei
naar nlaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlyk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Een kleine verandering is er weer ge
komen in den gang van zaken in den
Oranje-Vrijstaat. Gelukt het aan de Boeren
hun plan door te voeren, dan zal dit een
groote belemmering blijken voor Lord
Roberts om verder op te rukken. Wat is
dan het geval?
De Engelsche bladen verspreidden het
gerucht, dat de Vrijstaters zich uit den
strijd terugtrokken. Hoe welkom dit
bericht den Engelschman ook zou kunnen
wezen, dat is toch geenszins het geval.
Integendeel.de Vrijstaters concentreeren
zich ten Oosten aan de lijn tusschen
Tabanchu eh Winburg, waardoor zij de
verbindingslijn van de hoofdmacht der
Engelschen bedreigen en deze troepen
macht, indien de beweging gelukt, van
haar operatiebasisBloemfontein kun
nen afsnijden.
Aldus zou Lord Roberts genoodzaakt
zijn, zijn opmarsch naar het Nooiden
voorloopig te staken en van froDt te ver
anderen. Hierdoor zouden de Bondgenooten
tjjd hebben gewonnen om hunne stellingen
aan de Vaalrivier te versterken, afgezien
nog van het feit, dat zij den Engelschen
verliezen hebben toegebracht en afgemat.
De berichten van scheuring onder de
Bondgenooten worden volkomen tegenge
sproken. De Vrijstaters denken er niet
aan de wapens neer te leggen en hun
Transvaalsche Broeders in den steek te
laten. Zy zijn volkomen bereid om ook
aan de andere zijde der Vaalrivier te
strijden, ja zelfs mede trekken tot in de
bergen ten Noorden vaD Pretoria.
Tot scheuring zullen zij nog minder
II BEZORG MIJ ZELVEN DE VRIJHEID.
Den volgenden dag werden de ki ijgsge
vangenen te Frankfort aan den Oder ge
bracht Ik kende de lieve stad zeei goed
en ik had de eei by vele menscben al
daar bekend te zijn. Evenwel scheen die
eer my thans toe, overtollig te zijn de
wijl zy my het leven kon kosten. Want
voorondersteld, dat een eerzame Frank
furter burger my, den generaal-adjudant
als doctor gegroet, en naar mijne zege
liederen gevraagd had
Toen de trein de poort binnentrok, o.
wat klopte mijn hartl Ik drukte mijn
cbacot diep in mijne oogen en verborg
ravjn neus volgens toenmalig gebruik bij
fatten, diep in mijn das. Ik schaamde mij
in de my welbekende stad, als een gevan
gen misdadiger binnengevoeid te worden
en een misdadiger was ik toch in zeker
opzicht, want ik was een bedrieger, en
had mij militaire waardigheden aangema
tigd, welke mij niet toekwamen.
Eene menigte nieuwsgierigen gaapten
ons onophoudelijk aan doch neen, ik wil
de lieden zoo niet noemen zij kwamen
ook uit medelijden, of uit belangstelling
van hier of daar een vriend of bloedver
want te zullen vinden. Ofschoon het reeds
duister begon te worden, verborg ik mij
te midden mijner kameraden, welke allen
overgaan, als zij de redevoering van Cham
berlain lezen, die uitdrukkelijk verklaard
heeft dat de Engelsche regeering niet
bereid was opnieuw de onafhankelijkheid
der republieken te erkennen, dat het
grondgebied bij Hare Majesteits gebied
moest worden ingelijfd.
Wat Mafeking betreft, de toestand is
nog niet veranderd Een telegram geda
teerd 22 April zegt, dat er nog geen uit
zicht op ontzet is. Dit ontmoedigt het
garnizoen maar het onwrikbaar besluit
om den Boeren geen overwinning aan de
Westgrens te laten behalen blijft bestaan
Na de tijding, dat Kroonstad door Lord
Roberts bezet was is er geen belangrijk
nieuws meer gekomen.
De eerste Engelsche troepen, die Kroon
stad binnengerukt zijn, waren de koloni
alen, die Roberts lijfwacht vormen daarop
kwamen de opperbevelhebber met zijn
staf, de vreemde attache s, Pole Carew's
divisie, de marine-brigade, artillerie en
genie. De divisiën van Tucker en Hamilton
zijn buiten het dorp gekampeerd, dat in
gewone gevallen slechts 2000 inwoners
telt en geen groote troepenmacht kan her
bergen.
Ten Zuidoosten van Kroonstad staan
nog verschillende Boerencommando's waar
mede majoor Grenfell, van Brabantsruiterij
bij Rapuiskop een gevecht heeft gehad
Uit LourenQO Marques wordt gemeld,
dat tengevolge van de klachten der vreem
de kooplieden over het aanhouden van
eetwaren, dekens enzvoor Transvaal
bestemd, de kwestie of deze waren als
oorlogs-contrabande beschouwd moeten
worden, aan de beslissing der regeering
te Lissabon onderworpen is.
trotsch voortstapten, als wilden zij zeg
gen ziet eens aan, dat lijden wij voor
koning en vaderland 1 Ik had dit ook met
een goed geweten kunqen zeggen, maar
eene deugd welke men buiten eigen toe
doen heelt verkregen, beeft veel gelykenis
met de zonde. Na lang heen en weder
gezworven te hebben, kwamen wij einde
lijk onder dakwij, officieren, werden in
eene slechte herberg gestopt met eene
eerewacht, noewel wij mondeling en schrif
telijk ons eerewooid gegeven hadden, niet
te zullen trachten te ontsnappen.
Ik wil bekennen, dat ik hot met dat
woord van eer Diet eerlyk gemeend bad.
Want, toen ik schreef, dat ik den rang
had van luitenant-generaal, dacht ikde
adjudant-generaal moge zijn wooidgetiouw
blijven, doch zonder den doctor eemge ver
plichting op te leggen.
Zoodra het donker was, zocht ik om de
vergunning, eenige vrienden in de stad te
bezoekenik bedoelde den een ot ander
nalatigen poortwachter. Men weigeide mij
zulks beleefd. Maar, daar niemand mij aan
de kamerdeur tegen hield, dewijl niemand
by de buisdeur mij vroeg: »waar wilt gij
neen omdat niemand mij op de straat
den weg versperde, dewyl niemand het
my kwalijk nam, dat ik voor de poort een
luchtje schepte de schildwacht hield mij
zeKer voor een Fransch officier zoo
maakte ik geen zwarigheid mijn geluk el
ders te beproeven in goed Hollandsch
gesproken ik liep weg.
In de „Academy of Music" te New-York,
is Zondagavond een meeting ten gunste
der Boeren gehouden, waarop de Pro-
Boers geducht aan hun sympathieën lucht
hebben gegeven. De namen van president
Mc. Ki nleykoningin Victoria. Lord Roberts,
generaal Bulier en generaal Rhodes werden
uitgefloten en bij het noemen van president
Kruger, Cronjé, president Steyn en wijlen
Joubert, barstten toejuichingen los
Webster Davis, de vroegere onder-secre-
taiis van Binnenlandsche Zaken, hield een
rede, waarin hij generaal Cronjé oen groo-
ter man dan Napoleon, en president Kruger
een tweeden Washington noemde. Cecil
Rhodes betitelde hij als „de vloekwaar
digste schurk, die ooit de galg ontliep."
Hij prees de Boeren als een edelmoedig,
vriendelijk volk, noomde de Engelsche
soldaten lafhartige ellendelingen en zeide,
dat de Engelsche officieren, die hij te
Pretoria als gevangenen zag, hersenlooze
kerels met lage voorhoofden waren. De
Britsche gevangenen werden goed behan
deld terwijl de Boeren-gevangenen in vuile
hokken op de schepen waren opgesloten
en half verhongerden.
Mr. Davis liet twee kogels zien, volgens
hem twee Engelsche Dum-dum kogels, op
Spionkop gevonden en zeide „Dat is nu
de natie, die de Boeren wilden noemt."
Deze uitlating werd door het publiek
met gemor begroet en men riep: „Weg
met Engeland." Mr Davis voegde er bij
„Ware het niet wegens den Zuid-Afri-
iaanschen oorlog, wij zouden Engeland
bevochten hebben wegens de Alaska-grens
quaestie. Is het niet tijd, die zaak nu
te regelen?
Verscheiden lieden in de vergadering
nepen Ja, en er volgde een geestdriftig
gejuich. Mr. Davis riep uit„Bij God, ik
wenschte dat honderd-duizend Amerikanen
zich konden wapenen en met de Ameri-
kaansche vloot konden uitzeilen om Trans
vaal te helpen." Ook deze uiting werd
met luid applaus begroet.
Een motie werd aangenomen waarin
Mc. Kinley werd gevraagd, de Europeesche
mogendheden uit t9 noodigen, vereenigd
een adres tot Groot-Brittan nië te richten,
inhoudende het verzoek aan den vervloek
ten, barbaarschen oorlog een eind te maken
en de rechten en onafhankelijkheid van
de Zuid-Afrikaansche republieken te eer
biedigen.
In ons vorig nummer hebben wij
nog melding gemaakt van de troebelen in
Spanje De oorzaak der onlusten is dat
de Catalonische quaestie, die een tijd lang
ingedommeld was (weder op den voorgrond
is getreden. Den stoot daartoe gaf de reis
van den minister van Binnenlandsche
"zaken, den heer Dato, naar Catalonië ten
doel hebbende om daar het arbeidersvraag
stuk te bestudeeren in verband met eeni
ge voorgenomen hervormingen. Hoe de
minister ontvangen is meldden wij reeds.
Te Sevilla ente Barcalona waren barri
caden opgeworpen Vrijdag hadden iade
straten verscheidene vechtpartijen plaats
Vele personen zijn gewond, terwijl er tal
van inhechtenisnemingen gedaan zijn
De provinciën Barcelona en Valencia
zijn in staat van beleg verklaard. Te Bar
calona zijn militaire rechtbanken in func
tie getreden.
DE STALKNECHT EN DE KOETSIER.
Ik zal omstreeks een uur geloopen heb
ben want ondanks den slijkeiigen weg
liep ik mij buiten adem vond ik het
raadzamer meer op mijn gemak verder te
gaan. Onder mijne voeten had ik dik zand
rondom mij ruischte een bosch van pijn
boomen boven mijn hoofd scheen de be
roemde zilveren maan door de wolken
Ik vond mijn' toestand zeer romantisch
zehs poëtisch doch zou een prozaïsch avond
maal, benevens wat stroo om om op te
rusten, niet versmaad hebben.
De vraag was, waarheen gaat gy, ex-
adjudant-generaal waarvan denkt gij iu
de toekomst te leven Ik wist in waar
heid noch het een, noch het anderen
het is goed, dal men somtijds zulke klei
nigheden niet weet. Juist, dat vermeer
dert onze levenslust, wanneer men op
voed geluk de wereld instapt, zonder te
weten waarheen. Nieuwsgierigheid en hoop
geleiden onze schreden. Ik heb een man
gekend, welke in rijken overvloed leefde,
doch tevens het speen had. Misschien was
het verdriet en de afkeer van het eentoo-
nige van zyn leven juist een gevolg van
zijn rijkdom. Hy verachtte het leven, dat
hem nooit eéne zorg veioorzaakt bad. Hij
was op het punt een zelfmoordenaar te
wo: den, vermoedelijk om een einde b
maken aan een beslaan, dat hem geene
afwisseling aanbood. En wat hield hem te
rug Een nieuwsblad. Hij wilde nog voor
zynen dood weten, wat er van de wei eld
zouen wanneer hij het nieuws gelezen
had, dacht hij, dat zou nu na mijnen dood
gebeurd z(jn, wanneer ik gisteren door een
kogel een einde aan mijn leven gemaakt
had. Het is toch goed, dat ik dit nog voor
mijnen dood vernomen heb. En op deze
wyze overleefde deze brave man zich zei -
ven van den eenen dag tot den anderen
totdat een paar kooplieden de beleefdheid
hadden, hem door een weluitgevoerden
boevenstreek bankroet genaamd, een groot
gedeelte van zijn vermogen te ontnemen.
Nu meest hij veel arbeiden en de nood
genas zijn spleen. De honger is nooit he
viger, dan wanneer men niet weet, hoe
denzelven te stillen het leven nooit be
koorlijker, dan wanneer men niet weei,
hoe hetzelve te redden.
Dit waren mijne overdenkingen, terwijl
ik in het ruischende bosch liep. Ik sleepte
mij vermoeid verder, zeer nieuwsgierig
naar hetgeen er van ray wordbn, en waar
myn noodlot mij voeren zou. Daar hoorde
ik honden blafien en zag iD de verte ver
lichte vensters. Ik naderde derhalve een
dorp.
Voor de herberg stond een open ïijtuig-
je met twee paarden bespannen, in dezelf
de richting, waarin ik voortging. Het bauk-
je achterop, ik recog_no*seerde het terrein,
had tot geluk geen prikkels of iets derge
lijks. Dus kon ik, en dit was geen gerin
ge troost, mijn lichaam laten uitrusten,
en op mijn gemak vluchten. De wagen
was ledig, derhalve de eigenaar nog in da
