No. 780. Zaterdag 10 Februari 1804. 9e *IaaB*$.
Nieuws- eu Advertentieblad
oc
J voor Zeeuwsch -Vlaanderen.
F. DIELEMAN,
AXEL.
Limburgia.
97. FEUILLETON.
HIJ is de wrake
AXELSCHE
j£ va
jüüjj
f COURANT.
Dit Blad verschijnt eiken Dinsdag- en Vrijdagavond.
ABONNEMENTSPRIJS:
per 3 Maanden
50 cent; franco per post 60 cent;
voor België 80 cent. Afzonderl. numm. 5 ct.
DRUKKER UITGEVER
Ad ver ten tien van 1 tot 4 regels 25 oent
voor eiken regel meer 5 cent. Groote letters worden
naar plaatsruimte berekend. Plaatsing 3/2 maal.
Advertentiën worden franco ingewacht, uiterlijk
tot Dinsdag- en Vrijdagnamiddag TWEE uren.
Een nieuw jaar een nieuw feest.
Maar op het nieuwe feest, de oude har
telijkheid, de oude pret, de oude wijn en
de joDge meisjes. Wie verleden jaar
nog een spichtig bakvischje was, de heele
dunne armpjes iu wijde mouwen ver
borgen wordt nu gezien als een volwas
sen dame, die wel weet waarom ze als
Zeeuwsch boerinnetje ging. Wie mooie
armen heeft, steekt ze op het bal mas
qué met in pofmouwen 1 WTij weten
heel goed dat er ook ouderen waren,
maar de kern, het kader, de bloem wordt
gevormd door de zoeteliefs van achttien
tot drie-en-twintig. Voor haar de dolle
pret, de jool, het flirten, het spotten
de ouderen genieten meer rustig, genie
ten meer van 'tzien, dan van 't doen.
Limburgia's bal-masqué muntte dit
jaar niet uit door de costuumser was
wel verscheidenheid, maar er was weinig
oorspronkelijkheid, niet veel schittering.
Als men naar den warrelenden kaleidos
coop van kledeerdrachten zag, werd het
oog niet getroffen door pracht van rui-
schende zijde, van glanzend satijn van
goudbrokaat en fluweel. De tinten wa
ren gekozen boven de kleurenmaar
daardoor ook was die bontheid niet
schreeuwend - wie van 't podium naar
beneden keek zag zelfs het al ineen
vloeien
Doch de leden van Limburgia zijn
slimmerdsze weten wel dat niet de
costuums, maar wie ze dragen de vroo
lijkbeid aan 't feest geven wij herinne
ren ons hoe op een bal-masqué een A-
braham Prikkie zich vertoonde. De man
had bepaald werk van zijn toilet ge-
NAAR HET HOOGDUITSCH VAN
60L0 RAMUS!»
DOOR
A. A. v. W.
1 K
Hij wilde bet couvert verbreken, maar
reikte hem over de tafel heen zijne vrouw
aan. Lees gij hem mij voor met uwe
blankvolle stem, dat is mij een dubbel
genot.
Ja, ja voegde bij er bij, toen zij aar
zelde, en hij bezwaar las op haar gelaat,
zijn wjj Diet een, zijt ge niet, als Richard
zelve verzekerd, zijne trouwe lieve zuster
Zij liet zich overhalen, zette zich te
genover hem neder en opende den brief.
Twee, drie velletjes, hij haalt zijn schade
in, zeide zij dat levert lectuur op voor
deD ganschen namiddag.
Bedenk u, mijn goede Werner, las zij,
of gij u nog met mij in wilt laten, nadat
ik zoo lang gezwegen heb, want ik kom
tot u zonder eenige verontschuldiging, al
leen met een hart vol berouw ik ben
nog de oude onverbeterlijke zondaar.
Onverschilligheid is het niet, die mij
deed zwjjgen, God weet ditmaar het
onvermogen om den toon te vinden, die
maakter was afgesproken dat bij zijn
binnentreden fanfare's zouden klinken
in zijn hand hield hij een bundel „Op
en Aanmerkingen." Tot de deur dei-
zaal was hij vol goede voornemens
maar nauwelijks binnen ontzonk hem de
moed en den ganschen avond bleef hij
verlegen tegen een pilaar staan en zijn
spotblaadjes behield hij in zijn hand
wat 't minst te betreuren was
En een andei, eenvoudigjes-weg in e«n
clown'.-, hansop duikelde hem voorbij,
bracht zijn groteske huldebetuiging aan
de dames, maakte hier een pretje, ver
telde daar een grap en amuseerde zich
kostelijk. Neen, het costuum doet het
hem uiet.
Toch merkten we hier en daar aardige
figuurtjes opdaar was een elegant
markiezinnetje; het welgevormde kin
netje met de tftche de beauté, het sa
tijnen halsjede smachtende donkere
oogen door de maskergleufjes zichtbaar,
gaven juist genoeg te aanschouwen om
zich een ideaal meisjeskopje te fantasee-
ren daar was een gitana tot wie we
telkenmale de oogen moésten opheffen
en niet alleen omdat ze op 't podium
een trap hooger had plaats genomen dan
wij, maar het gloeiend donkerder oogen,
maar de heldere klank van den gullen
lach, maar de prikkelende spotternijen,
die trokken ons aan.
Een brunette had zich in een pakje
gestoken dat den herfst voorstelde het
bruin was hier met smaak gekozen. Een
aDdere dame verbeeldde het oogstseizoen.
Bij 't blonde haar paste het goudgeel der
stroohalmen weltwee dames waren op
't denkbeeld gekomen elk het weer voor
te stellen. Op het hoofd d'-oegen ze een
stemt met het volle accoord van uw ge
luk. Wij moesten eerst beiden de noodige
overgangen maken, opdat de klank har
monisch wezen zou.
Gij zijt nu tehuis in uwe nieuwe we
reld en ik, in de oude eenzaamheid, die
mij lokte en nu toch in weerwil van mijn
ijverigen arbeid, niet ten volle bevredigd.
Dat komt, omdat ik na mijn langdurig
dwalen en wandelen opnieuw de betoo-
vering heb gevoeld der huiselijkheid, die
ik ontbeerd heb sedert de dagen, dat ik
met u in de vacantiën tot onze ouders
wederkeerde en zij de ai men uitbreidend
op den drempel stond, Weet gij het nog
Werner Hoe lang is dat geleden en hoe
frisch de herinnering
Vaak heeft het mij gesmart geen tehuis
meer te hebben niet in den eersten tijd,
na den dood onzer ouders, gij weet dat
ik er toen aan dacht zelve een nestje te
bouwen, maar in den langen tijd, die toen
volgde, waarin wij ieder afzonderlijk in
de wereld stonden en kampten om het
stuk grond onder onze voeten. Gij hebt
nu een gelukkig tehuis, dat sieraad des
levens verworven en ik den roem. Ach
Werner, hij is koud, als ons de liefde
daarbjj niet toelacht, dan laat hij het
harte ledig
Somwijlen overmeestert mij een onbe
schrijfelijk, zeer onmannelijk verlangen
en ik weet niet waarheen en waarnaar.
Naar u, den trouwen vriend mijner jeugd
draaienden windwijzer. Het mag geen
verbazing wekken dat twee dames het
zelfde denkbeeld hadden wij Hollanders
zijn altijd vol van het weeren buiten
dien is de windwijzer niet h6t symbool
der wispelturigheid en is de wispelturig
heid niet een karaktertrek van menige
vrouw
Aardig was het costuum van een dame
en heer die de nachtwacht voor
stelden de dame in grijs fluweel met
zilveren sterren, aan een staak een bran
dende lantaarn dragend; de heer met
een ouderwetsche klepper. Een nacht
wacht op een bal masqué het is een
ware sotternije. Want nooit klepte een
klepperman met geringer succes en her
innerde het acht heit de klok minder
aan het heensnellen van den tijd dan
hier. Er waren twee winters, mannen
in wijde, witte watten, witte wammes
sen een aantal clowns, er waren er
heel wat, dansten om hen heen en had
den het schijnbaar zeer koud.
Niet onpractisch was het denkbeeld
van een beer, die zich beplakt had met
de keurige prenten uit het zooeven ver
schenen Fotografisch Jaarboek over 1893
tot 1894.
Vóór het demasqué werd er weinig
gedanst, er waren veertienhonderd kaar
ten uitgedeeld en 't was dus erg vol
maar gelachen, gejoold, in kringetjes ge
danst. onzin verkocht werd er des te
meer.
Een groot maD mag hier niet vergeten
worden hij was de ware koning, die in
dit rijk heerschte één6 beweging was
voldoende om allen aan zijn wil te on
derwerpen. Dat was Hannes die 't
groote orgel bewerkte als 't orkest rustte.
naar Theresa, bij wie Verouica speelt in
den stillen slottuin, of naar het verlaten
giaf aan het zeestrand, waar zij slaapt
De toekomst van het kind dit is de
hoofdvraag mijns levens in alle opzichten
en ik ben het lot dankbaar, dat het mij
iets geeft, om voor te zorgen. Zij is nu
mijn eigen kindik denk dikwijls aan
haar, en veel, maar, is dit niet zonderling
ik vermag haar beeld niet meer te schei
den van Theresa's beeld, ik kan niet den
ken aan een van beiden afzonderlijk. Er
ligt iets bijzonder teeders in de liefde, die
zij mijne verlatene lievelinge bewijst, iets
verkwikkends in den adem van het fris-
sche leven, dat zij om zich heen spreidt,
in de blijmoedigheid, waarmede zij het
leven opneemt en spelend of standvastig
de hinderpalen overwint, die dit leven
haar biedt,
Ik gun graaf Wangerloh dezen kost
baren schat, na de bittere ontgoochelin
gen en moeilijkheden zijner jeugdhet
eindweegs, dat zij nog te zamen zullen
afleggen, zal zij hem licht maken.
Als wij de verandering door den tijd
teweeggebracht aan onszelven niet bemer
ken, dan toch wel aan anderen. Hoe heeft
haar karakter, dat nog onontwikkeld zoo
veel ruws en onvriendelijks vertoonde,
zich prachtig gevormd, welk een sterkte
en veerkracht ligt daar in haar frisschen
geest, welk een zachtheid fin liefde in
haar gemoed bij haar eigen wil. Haar
Hannes die kalm en waardig den slier
van 't orgel draaide aangemoedigd door
en zijn gade die niet week van zijn
zijde, die onafscheidelijke) aan hem ver
bonden is. dan zijn tabaksdoos, wat veel
zegt bij iemand wiens rechterwang altijd
den vorm heeft van 't westelijk halfrond.
En in 't orgel zat een mooi stukje mu
ziek ookDe muren van 't Concertge
bouw, die aan veel schoons gewoon zijn,
hebben nooit inniger getrild dan Maandag
avond toen deze koperen moodbn hun
toon uitbazuinden. En met wat een ze
kerheid draait Hannes zijn orgelnooit
werden hoornen gehoorzamer en beschei
dener geblazen, dan de veertien koperen
monden welke Hannes door zijn intellect
dwingt te trompetten. En geen ver
moeidheid, geen werkstaking, geen lang
haar, geen arrogantie zoo'n orgel is
een ideaal muziekgezelschap. Zelfs toen
de zon van den nieuwen dag reeds ge
rezen was, bliezen de trompetten voort
en dat zonder grocjes, zonder boeten eu
zonder salaiis.
Wij vragen bij deze, bij voorkomende
gelegenheid voor de staf van Hannes
ITEds. gunst en recommandatie.
De jury bestaande uit de heeren Part
van Hove. Molkenboer en Huiberts kende
de volgende prijzen toeFraaist gecos-
tumeerde dame, een dame in geel zijden
costuum, gladde robe met pélérine, stijl
Henri II. (mej. Terhoeven van den artis-
schouwburg). Fraaist gecostumeerde heer
Romeo, die een inktkoker kreeg, zoodat
hij Julia eiken dag een liefdesbrief kan
schrijven. Eigenaardigst gecostumeerde
dame, een der dames die den windwij
zer op bet hoofd droeg. Eigenaardigst
geest zal ten zegen worden voor Veroni
ca, als hare liefde tot het kind van duur
zal zijn.
Eene gedachte is er, welke mjj veel
bezig houdt. Even gelukkig als hare sym
pathie voor Veronica mij maakt, evenzeer
beD ik geneigd die te beschouwen als een
zoenoffer van het lot van mjjne lievelinge
en het zou mij voorgekomen zijn, als wa
re die sympathie listig verkregen goed,
als ik verzwegen had, wier kind Veroni
ca is. Theresa weet het nu, zij heeft het
des te vaster aan haar hart gedrukt. Niet
alzoo graaf Wangerloh, toen ik hem den
vader noemde en hem daardoor gevoelig
kwetste in zijn begrip van recht en in
zijnen familietrots. Hoe weinig hij ook
zijnen neef genegen schijnt te zijn, van
dit schelmstuk wil hij hem niet verden
ken. Trotsch wees hij de verdenking
terug, waardoor hij zijn wapenschild be
vlekt meende te zien.
Ja, wat is de hoogmoed der menschen
ook der bestep, ook van zulken, die het
meest vrij zijn van vooroordeelen Alsof
iemand door de nietswaardigheid van een
familielid minder gevoelig getroffen wordt,
als hij geen dozijn voorouders kan optel
len en alleen van zic'nzelve weet, dat hij
een eerlijk man is Graaf Wolf, overigens
een beminnenswaardig achtenswaardig
mensch, verlangt in allen ernst van mij
dat ik dit duistere geheim, met Magda-
lena ten grave gedaald en welks oplos-
