stukken van een kleed, en toen ik nader bij tradalgoede Goddaar lagen zijzoo als ik ze bet laatst bad gezien; Jens, zijne vrouw en de beide kinderen, elkander omarmd houdende,

Ik uitte een angstkreet; want de stoot had mij tegen een der drijvende voorwerpen geslingerd; maarJens pakte mij met zijne sterke handen trok mij mede naar de deur, welke hij nn nog slechts moeielijk

„Zijn wij dan werkelijk verloren, Jens?" riep ik: „het huis staat nogin korten tijd moet het water terug loopen."