Berend klapte zijn boek dicht en keek het meisje aan. Hij haalde zijn sigarettenkoker te voorschijn en pre senteerde een sigaret. Toen ze beiden rookten, knikte Berend bedachtzaam en antwoordde: „Ja ... Berend glimlachte en keek haar vriendelijk aan. „Dank je wel, Gootje, dat je zo bezorgd voor me bent. Dat behalve thuis dan deed nooit iemand".

„Nee zegt ze met een vreemde stem „Berend, het is niet waar, hè? Je houdt me voor de gek ... Hij loopt naar haar toe en wil haar hand grijpen. Maar zij wijkt terug en kijkt hem met wilde ogen aan. „Blijf van me af Berend, dat je dat gedaan hebt". En opeens veel kalmer: „Dus je wou me op de

„Berend," zei ze zacht, toen hij haar in zijn armen omkneld hield, „begrijp je nu, dat ik van je houd? Dat ik al lang van je gehouden heb?" ... Ze pakte hem bij z'n schouders ste vig vast en keek hem recht in de ogen. „Ja, Berend Bongert, jij en ik. We zijn voor elkaar geschapen. Ik heb het al weken geleden in je ogen gelezen. En weet je van

klanten klanten nu ja, klanten zul len er altijd wel blijven komen in Bon- gert's Cafetaria want broodjes wor den er altijd gebakken en wat een fijne kwaliteit die broodjes van Berend dat zeggen ze ... hoe kon dat nu die kast was toch leeg Gootje 14ad er alles uitgehaald, al haar bezittingen en ze was zo ma ar weggegaan, niet eens een af scheidszoentje aan haar Berend gegeven ach, jong, wat daas je