Foto’s houden historie van Ritthem levend v.h.v. Voor herhaling vatbaar Weerzien 11 Wim de Mey (1940) uit Vlis- singen is een geboren en getogen Ritthemer en dat wil hij weten ook. Hij verzamel de ruim 5000 foto’s van zijn dorp, van mensen, gebouwen, straten, de oorlog, de Waters nood, de inundatie, de molen, klederdracht, verenigingen en ga maar door ouderen hoor, veel jongeren hebben ook belangstelling. Zo is er een jongetje dat altijd naar een foto van zijn opa komt kijken. Ook zijn overgrootvader staat op die foto, en dan wil hij het verhaal horen. Want dat hoort er natuurlijk bij.’’ Kort voor zijn dood gooide Jo de meeste van zijn notitieboekjes weg. Waarom, is een raadsel. Maar gelukkig hebben we de foto’s nog. Die zijn intussen gedigitaliseerd en herinneren aan mijn schoonvader die van alles en nog wat vastlegde en in andere tijden vast journalist was geworden. Zijn opa B. J. de Mey (1882-1966) was indertijd hoofd der school op Ritthem. Het betekende onder meer dat zijn inkomen ook wat ruimer was dan van de gemiddelde boerenarbeider. Opa kocht al vroeg een fototoestel. Wim heeft al die foto’s gescand, zodat meer mensen ervan kun nen genieten. ,,Tot ongeveer de jaren zeventig was het vaak de gewoonte dat het oudste kind ,,Het begon toen ik een heleboel foto’s op een videoband achter elkaar zette, zodat het een voor stelling werd. Daar genoten de bejaarden van Ritthem echt van. Dan riepen ze: „Kijk, mijn opa’’, of ,,Dat was onze buurvrouw.’’ Dus toen ben ik verder gaan verzamelen’’, lacht Wim. Jo legde veel van de vakanties en van gebeurtenissen thuis en in de familie vast op de gevoelige plaat. Zoals hij ook krantenbe richten over memorabele ge beurtenissen in albums plakte. Nauwgezet legde hij bovendien de vakantiebelevenissen vast in notitieboekjes. De teksten waren over het algemeen positief van toon. En wanneer iets goed be vallen was schreef hij er steevast bij: ‘v.h.v!’, de afkorting van ‘voor herhaling vatbaar’. Ook belangrijke politieke gebeurte nissen werden in die boekjes van commentaar voorzien. door Margreeth Ernens-Abrahamse haalde op heel Walcheren melk op bij de boeren. Er was geld voor een huis in Middelburg en alle foto’s meekreeg, de rest zat dan zonder. Ik heb inmiddels ruim 3500 foto’s op de site van de dorpsraad Ritthem gezet, en daar krijg ik veel respons op. Ook op Facebook doen de foto’s het goed.’’ Lintje Wim verzamelt niet alleen de foto’s maar speurt ook naar het verhaal achter de foto. Ook wil hij de mensen die op de foto staan benoemen. ,,Dat maakt het ook heel leuk.’’ Hij kreeg een paar jaar terug een lintje voor zijn inspanningen om de historie van Ritthem te bewaren. Zijn opa hield van 1944 en 1945 alles nauwgezet bij in een dagboek. „Naderhand heb ik er een boekje van laten maken. Als mensen dan iets over die tijd vragen, kan ik het opzoeken in dat boekje.’’ een VW-kever. Die wagen en de auto’s die volgden vervoerden hem en zijn vrouw Corrie vanaf de jaren zeventig tijdens ontel bare vakanties. Ze gingen vooral naar bosrijke streken in het oosten van het land, maar ook naar Limburg, Duitsland, België en Luxemburg. Wims dochter woont nog wel in Ritthem en achter haar huis staat in de tuin een bunker. De bunker is sinds ruim twintig jaar ingericht als een soort museum met heel veel foto’s en spullen, die het waard zijn om bekeken te worden. Inmiddels is van de foto’s die Wim bezit, ruim 90 procent gedigitaliseerd. Daarom worden de foto’s in de bunker regelmatig gewisseld (er kunnen altijd ongeveer 400 foto’s worden bekeken). ,,Ik loop er als we open zijn, hele dagen rond, net als mijn vrouw en dochter. Er komen niet alleen ijn schoonvader Jo Ib/I Corbijn (4 maart 1929 X. w A- 10 mei 2008) ging als zoon van een boerenarbei der al op jonge leeftijd werken op de hoeve op Noord-Beve- land waar ook zijn vader zijn brood verdiende. door Willem Staat Jo had een groot rechtvaardig heidsgevoel en weinig vrees voor autoriteiten. Dus vertikte hij het om in de ijsregen op een trekker zonder stuurhuis te werken. Maar werkweigering betekende ontslag, ook voor de rest van het gezin. Wie zich er aan schuldig maakte kwam op Noord-Beve- land niet meer aan het werk. Dus werd er regengoed gekocht. Bij het ouder worden krompen de reisafstanden. Op den duur gingen Jo en Corrie niet verder dan Oostkapelle, maar ook daar in de Manteling van Walcheren genoten ze met volle teugen. Jo Corbijn in 1989 op één van zijn v.h.v.-plaatsen: Deifeld in het Sauerland, in de buurt van Winterberg. Foto: Collectie Jo Corbijn aan. Jo kreeg, na bij diverse boe ren te hebben gewerkt, een baan Gelukkig braken er andere tijden als chauffeur bij de Campina en EULDI 131 IJ a Een van de foto’s die Wim de Meij heeft veiliggesteld voor het nageslacht. Wim de Mey met het uitgegeven dagboek van zijn opa. Foto: Margreeth Ernens Notitieboekjes B A ZEEUWS Bunker DE GESCHIEDENIS VAN

Krantenbank Zeeland

Zeeuws Weerzien. Feest van herkenning | 2022 | | pagina 11