Foto’s houden historie
van Ritthem levend
v.h.v. Voor herhaling vatbaar
Weerzien
11
Wim de Mey (1940) uit Vlis-
singen is een geboren en
getogen Ritthemer en dat wil
hij weten ook. Hij verzamel
de ruim 5000 foto’s van zijn
dorp, van mensen, gebouwen,
straten, de oorlog, de Waters
nood, de inundatie, de molen,
klederdracht, verenigingen en
ga maar door
ouderen hoor, veel jongeren
hebben ook belangstelling.
Zo is er een jongetje dat altijd
naar een foto van zijn opa komt
kijken. Ook zijn overgrootvader
staat op die foto, en dan wil hij
het verhaal horen. Want dat
hoort er natuurlijk bij.’’
Kort voor zijn dood gooide Jo de
meeste van zijn notitieboekjes
weg. Waarom, is een raadsel.
Maar gelukkig hebben we de
foto’s nog. Die zijn intussen
gedigitaliseerd en herinneren
aan mijn schoonvader die van
alles en nog wat vastlegde en in
andere tijden vast journalist was
geworden.
Zijn opa B. J. de Mey (1882-1966)
was indertijd hoofd der school
op Ritthem. Het betekende
onder meer dat zijn inkomen
ook wat ruimer was dan van de
gemiddelde boerenarbeider. Opa
kocht al vroeg een fototoestel.
Wim heeft al die foto’s gescand,
zodat meer mensen ervan kun
nen genieten. ,,Tot ongeveer de
jaren zeventig was het vaak de
gewoonte dat het oudste kind
,,Het begon toen ik een heleboel
foto’s op een videoband achter
elkaar zette, zodat het een voor
stelling werd. Daar genoten de
bejaarden van Ritthem echt van.
Dan riepen ze: „Kijk, mijn opa’’,
of ,,Dat was onze buurvrouw.’’
Dus toen ben ik verder gaan
verzamelen’’, lacht Wim.
Jo legde veel van de vakanties en
van gebeurtenissen thuis en in
de familie vast op de gevoelige
plaat. Zoals hij ook krantenbe
richten over memorabele ge
beurtenissen in albums plakte.
Nauwgezet legde hij bovendien
de vakantiebelevenissen vast in
notitieboekjes. De teksten waren
over het algemeen positief van
toon. En wanneer iets goed be
vallen was schreef hij er steevast
bij: ‘v.h.v!’, de afkorting van
‘voor herhaling vatbaar’. Ook
belangrijke politieke gebeurte
nissen werden in die boekjes van
commentaar voorzien.
door Margreeth
Ernens-Abrahamse
haalde op heel Walcheren melk
op bij de boeren. Er was geld
voor een huis in Middelburg en
alle foto’s meekreeg, de rest zat
dan zonder. Ik heb inmiddels
ruim 3500 foto’s op de site van
de dorpsraad Ritthem gezet, en
daar krijg ik veel respons op.
Ook op Facebook doen de foto’s
het goed.’’
Lintje
Wim verzamelt niet alleen de
foto’s maar speurt ook naar het
verhaal achter de foto. Ook wil
hij de mensen die op de foto
staan benoemen. ,,Dat maakt
het ook heel leuk.’’
Hij kreeg een paar jaar terug een
lintje voor zijn inspanningen
om de historie van Ritthem te
bewaren. Zijn opa hield van 1944
en 1945 alles nauwgezet bij in
een dagboek. „Naderhand heb ik
er een boekje van laten maken.
Als mensen dan iets over die tijd
vragen, kan ik het opzoeken in
dat boekje.’’
een VW-kever. Die wagen en de
auto’s die volgden vervoerden
hem en zijn vrouw Corrie vanaf
de jaren zeventig tijdens ontel
bare vakanties. Ze gingen vooral
naar bosrijke streken in het
oosten van het land, maar ook
naar Limburg, Duitsland, België
en Luxemburg.
Wims dochter woont nog wel
in Ritthem en achter haar huis
staat in de tuin een bunker. De
bunker is sinds ruim twintig
jaar ingericht als een soort
museum met heel veel foto’s en
spullen, die het waard zijn om
bekeken te worden. Inmiddels
is van de foto’s die Wim bezit,
ruim 90 procent gedigitaliseerd.
Daarom worden de foto’s in de
bunker regelmatig gewisseld
(er kunnen altijd ongeveer 400
foto’s worden bekeken). ,,Ik loop
er als we open zijn, hele dagen
rond, net als mijn vrouw en
dochter. Er komen niet alleen
ijn schoonvader Jo
Ib/I Corbijn (4 maart 1929
X. w A- 10 mei 2008) ging
als zoon van een boerenarbei
der al op jonge leeftijd werken
op de hoeve op Noord-Beve-
land waar ook zijn vader zijn
brood verdiende.
door Willem Staat
Jo had een groot rechtvaardig
heidsgevoel en weinig vrees voor
autoriteiten. Dus vertikte hij het
om in de ijsregen op een trekker
zonder stuurhuis te werken.
Maar werkweigering betekende
ontslag, ook voor de rest van het
gezin. Wie zich er aan schuldig
maakte kwam op Noord-Beve-
land niet meer aan het werk. Dus
werd er regengoed gekocht.
Bij het ouder worden krompen
de reisafstanden. Op den duur
gingen Jo en Corrie niet verder
dan Oostkapelle, maar ook daar
in de Manteling van Walcheren
genoten ze met volle teugen.
Jo Corbijn in 1989 op één van zijn v.h.v.-plaatsen: Deifeld in
het Sauerland, in de buurt van Winterberg. Foto: Collectie Jo
Corbijn
aan. Jo kreeg, na bij diverse boe
ren te hebben gewerkt, een baan
Gelukkig braken er andere tijden als chauffeur bij de Campina en
EULDI 131 IJ a
Een van de foto’s die Wim de
Meij heeft veiliggesteld voor
het nageslacht.
Wim de Mey met het uitgegeven dagboek van zijn opa. Foto:
Margreeth Ernens
Notitieboekjes
B A ZEEUWS
Bunker
DE GESCHIEDENIS
VAN