Hoe de arme
Jozef zijn
hoofd verloor
jk /ZEEUWS
V 1
1 J
Op de foto
Pagina 3
Pagina 9
Nr.14, vierde jaargang - herfst 2022
Bibberend naar
de schooltandarts
Er komen
steeds meer
leesteams
De schoolbel heeft
geklonken. Na een
lange, straffe zomer
staan de tafels en
stoelen afgesopt in
slagorde en blinken
de schoolborden. We
beginnen deze Zeeuws
Weerzien met een
schone lei. En halen
herinneringen op aan
de tijd toen een (i)Pad
nog een wat sloom uit
gevallen kikker was.
door: Jan van Damme
Stout geweest?
Dan strafregels
Dat was mijn vakantie. Alleen al
de stofgeur van een op de akker
actieve combine opent een heel
plaatjesboek in mijn hoofd. Vaak
klonk de bel van het nieuwe
schooljaar als nog lang niet alle
stropercelen waren leeggehaald.
Dan schoof ik in de schoolbank-
jes aan met verdwaalde tarwe-
aren in mijn haar.
Het begin van zo’n nieuw en
beloftevol jaar had wel wat. In
grote lijnen wist je wat er ging
komen. Op het Sint Jozefschool-
tje van Groede zaten de eerste
drie klassen in één lokaal. In
de eerste klas ving je al flarden
op van de breuken die je in de
derde op je bord zou krijgen. De
verrassing was er gauw af.
Tijdens die lagere schooltijd in
de jaren zestig vonden er twee
revolutionaire veranderingen
plaats. De eerste was de over
gang van de kroontjespen naar
de balpen. Zeker als ik vers van
het stroveld kwam, was het
hanteren van een kroontjes
pen een hele opgave. Als je te
hard drukte spleet de punt. Dat
gebeurde bij mij vaak. Te vaak,
naar het oordeel van de zuinige
meester. Zodat ik een gehavend
pennetje in mijn inktpot doopte
en het speciaal verstrekte roze
vloeiblad binnen de kortste ke
ren inktzwart zag. Net als mijn
schrift en mijn tafel.
De overstap naar de veel min
der romantische, maar wel veel
praktischer ballpoint hielp dat
probleem uit de wereld. Wel met
het gevolg dat ik nu zestig jaar
later nog altijd moet gissen naar
wat ik zelf heb opgeschreven.
De tweede revolutie was het
vertrek van ons oude school
hoofd. Toen werd pas duidelijk
dat hij al die tijd angstvallig
vernieuwingen buiten de deur
had gehouden. Zijn opvolger liet
vrijwel meteen het matglas voor
onze schoolramen verwijderen.
We konden naar buiten kijken,
we konden zwaaien naar boer
Piet die op zijn tractor voorbij
reed.
Ook nieuw was dat we mochten
voetballen op het schoolplein.
Tot dan had er op die sport een
fiks aantal strafregels gestaan:
‘Ik mag niet voetballen op het
schoolplein’. En dat honderd
keer.
Er is er zeker één die de nieu
we tijd zal hebben verfoeid. In
een nis tegen de gevel van het
schoolgebouw stond de hei
lige Jozef, een meter hoog in
zandsteen. Een welgemikte uit
trap kostte hem zijn hoofd. Niet
veel later is hij helemaal van zijn
sokkel gevallen.
WINTEREDITIE:
Tegenwoordig maakt ieder
een ontelbare foto’s met de
digitale camera in de mobie
le telefoon. Maar er was een
tijd dat er heel wat meer bij
kwam kijken.
Dan moest je in je mooiste
kleren naar de fotograaf,
hoopte je dat die ene oom
met een fototoestel plaatjes
schoot of kwam de school
fotograaf langs. Natuurlijk
werd van oudsher de bruids
foto, later de bruidsreporta
ge, gemaakt. Herinningen
aan de tijd dat foto’s iets
bijzonders waren halen we
op in het winternummer van
Zeeuws Weerzien. Heeft u
suggesties of onvergetelijke
kiekjes?
Stuur ze op aan de redactie
Postbus 33, 4350 AA Veere of
mail ze aan:
redactie@zeeuwsweerzien.nl
Vakantie was oogsttijd. De witte
oogst, zei mijn vader altijd. We
haalden het stro op bij boeren in
West-Zeeuws-Vlaanderen, van
Nieuwe Sluis tot aan het Sluisse
Veer, van Stroopuit tot voorbij
het beruchte kruispunt Pot
jes. Hoogzomer stapte ik rond
tussen de stoppels van gerst en
tarwe.
Stropersen produceerden balen
stro van zo’n vijftien tot vijfen
twintig kilo. Ik mocht als benja-
min van het werkvolk die balen
op een mooie rij leggen zodat ze
makkelijk met de strolader - een
soort roltrap met weerhaken er
aan - op de vrachtwagen konden
worden geladen.
Pagina 16
Stofgeur
Kroontjespen
Voetballen
Weerzien
Klas 3a van de Rijks H.B.S. in Vlissingen tijdens een les staatsinrichting van mr. W.D. de Bruine.Vooraan Jopie Vermeulen en
Leintje Geschiere. Daarachter Hans de Kam en Piet de Koning. Foto W. De Bruine ZB Beeldbank Zeeland, recordnr. 1605