Van oud en donker naar nieuw en licht
S-cho°!b!ijven? Stijf van de zenuwen voor
het toelatingsexamen
Weerzien
Ja graag!
11
door: Ali Pankow
Verhuizen met de school. Dat
maakt indruk op kinderen.
Is elite verandering ook een
verbetering?
binnenstad naar de nieuwe: ’t
Kofschip aan de Scheldestraat in
de nieuwbouwwijk aan de rand
van Zierikzee.
Het Zeldenrustcollege bestond in 1970 nog
maar vier jaar en was gehuisvest in een
paar noodgebouwen aan de Mozarthof. Er
was geen plein, alleen een vrij breed pad
tussen de lokalen en het fietsenhok. De
wijde omgeving was nog onbebouwd.
De beide Jannen en ik waren zenuwachtig.
Toen de bel eindelijk ging waren we blij
Het duurde ruim een week (we stonden
stijf van de spanning) eer we alle drie
bericht kregen dat we werden toegelaten
tot B5, een van de brugklassen. Blijkbaar
hadden we het goed gedaan want deze
Marja noemt ook graag nog de
T-shirts die toenmalig hoofd
onderwijzer Cees Vaarzon Morel
voor ’t Kofschip liet maken. ,,Die
droegen we allemaal met trots
ens de
dat we mochten beginnen. We werden in
een lokaal aan aparte tafeltjes gezet en er
waren twee surveillanten die goed in de
gaten hielden of we bij elkaar afkeken. Het
jaar ervoor had ik verkeersexamen gedaan,
maar dit was toch wel andere koek.
binnenstadschool met twee
verdiepingen.
,,Boven was het handwerklokaal.
Dat breiwerk van ons was soms
zo stijf als beton. Dan breidde
de juf twee naalden om de boel
weer wat los te krijgen. De an
dere lokalen daar stonden leeg,
daarin brachten we vrijdags-
middags wat toneelstukjes als
weekafsluiting. Op die boven
verdieping stonden ook twee
stoelen met een touwtje ertus
sen gespannen. Daar mocht je
niet voorbij. Het verhaal ging
dat je daar door de vloer kon
zakken.’’
Marja vertelt ook lachend over
esde klas lagere school en de
J brugklas lonkte: eindelijk ‘groot’!
Het merendeel van mijn klasge
noten deed de CITO-toets om het juiste
schooltype te kunnen kiezen.
de wc-tjes en de wasbak ver
der weg om de hoek met een
handdoek waarvan je niet wist
wanneer die gewassen was. Die
oude school had ook een eigen
inpandige gymzaal. Die had ’t
Kofschip niet. „Vanaf de nieuwe
school moesten we op de fiets,
verdeeld in groepjes van vier,
naar Sportcentrum Onderdak
aan de andere kant van de stad.’’
De nieuwe school groeide snel
uit zijn voegen. ,,Het fietsenhok
raakte zo overvol dat bepaald
werd, welke kinderen van
dichterbij maar moesten komen
lopen. In de zesde klas kregen we hoor. Bijvoorbeeld tijdi
bij toerbeurt in duo’s de taak van Avondvierdaagse.’’
,,Dat was aan het begin van het
schooljaar 1970/1971. Ik ging
naar de vierde klas. Het grootste
verschil was dat er zoveel licht
was, dat we naar buiten konden
kijken en zien wat voor het weer
het was. In de oude school had
den we hoge ramen, waarvan de
onderste helft van dat melkach
tige glas had’’, memoreert Marja.
Zij denkt overigens zeker ook
met plezier terug aan die oude
klas had allemaal leerlingen die naar het
atheneum waren doorverwezen.
In de laatste week van de zomervakantie
konden we onze huurboeken ophalen. Ik
kreeg geld mee, want er moest ter plekke
worden afgerekend. We kregen er me
teen gymkleren aangemeten (een blauwe
gymbroek en een wit badstoffen shirt met
het schoollogo). Verder ontvingen we ons
rooster. De klaslokalen van het Zelden-
rustcollege hadden namen als Pascal (voor
de lessen Frans), Van Schendel (Neder
lands) en Shakespeare (Engels), zo lazen
we op het rooster. Voortaan moest je dus
ieder uur met een volle boekentas sjou
wen naar een ander lokaal met een andere
leraar.
Boeken kaften
Het zou wennen worden, maar we hadden
er zin in! En we waren heel benieuwd
naar onze nieuwe klasgenoten van B5. En
natuurlijk naar de leraren. Op het rooster
stonden de namen Stompff, Speelman,
Rammeloo, Janse, De Rode, De Visser,
Hamelink, Van der Windt, Neele, Van-
LerBerghe, Lokerse, Bauwens, Switters,
Verpoorte, Martens, De Jonge, Wielen-
ga, rector Van Dijk en concièrge Sturm.
Maar eerst moesten al die boeken worden
gekaft, want anders kreeg je een boete, zo
was ons dreigend verzekerd.
Ik niet, mijn vader vond het een dure grap
en volstrekt overbodig. Aangezien ik kind
nummer vier was, kon hij zelf wel inschat
ten dat ik naar het Havo kon en daar gaf
hij me ook voor op bij het Zeldenrustcolle-
ge in Terneuzen.
Ik mocht echter niet zomaar naar de brug
klas: er moest een heus toelatingsexamen
worden afgelegd. Samen met klasgenoten
Jan en Jan meldde ik me ruim voor tijd op
een zaterdagmorgen. Voor het eerst naar
school op zaterdag! Er waren gelukkig
heel wat lotgenoten die aan de tand moes-
Voortaan zorgde ik dat ik op die dagen ten worden gevoeld.
dat er Engelse lessen waren, moest
schoolblijven.
Dat viel al snel op, al helemaal omdat
ik het nogal leuk vond. De juf gaf me
dan ook een karweitje, zodat ik straf
feloos in het lokaal mocht zijn tijdens
de Engelse les. Ik moest me met de
klassenbibliotheek bezig houden, een
leuk werkje en bepaald geen straf
(Margreeth Ernens-Abrahamse)
Klaar-Over. Dat was zo leuk. Dan
stond je met zo’n veel te grote
oranje jas aan en met een fluitje
het verkeer voor de scholieren
te regelen op het kruispunt bij
de Westbrug. Daar maakten
bewoners van zorgcentrum
Borrendamme soms ook graag
gebruik van.’’
‘Ach zou die school er nog wel zijn,
kastanjebomen op het plein; de
zware deur’. Het zijn de begin
regels van een lied van cabaret
groep Don Quishocking uit 1974
op een tekst van Willem Wil
mink. Het lied typeert feilloos
de vroegere Openbare Lagere
School in de Nieuwe Boogerd-
straat in Zierikzee.
Marja de Koning (59) ziet het
allemaal nog voor zich: ,,Een
hek, een groot plein met bomen
en twee deuren: links voor de
eerste drie klassen en rechts
voor de hogere.’’ Als 8-jarige
maakte Marja de verhuizing
mee van die oude school in de
Toen ik naar de eerste klas van de
lagere school ging, zat mijn zus al in
de zesde.
Ik was best een braaf kind, denk ik,
maar ik verveelde me stierlijk in die
eerste klas. Ik kon allang lezen, schrij
ven en rekenen, en vond dan ook dat er
weinig te beleven viel.
Daarom hield ik graag gezellige ge
sprekjes met mijn klasgenootjes. En
daar werd ik natuurlijk voor gestraft:
schoolblijven dus.
De keer dat ik op een dinsdag moest
nablijven was een openbaring: mijn
juf, Heleen de Rijke, gaf na schooltijd
aan klas zes (onder wie mijn zus) de
facultatieve les Engels.
Nu was mijn belangstelling gewekt:
eindelijk iets nieuws! Ik volgde de
les gretig en kon niet wachten om
mijn nieuw verworven kennis thuis
te spuien. Mijn zus vond het een stuk
minder...
door: Margreeth Ernens-Abrahamse
Marja de Koning.
Rechts: De vroegere Open
bare Lagere School aan de
Nieuwe Boogerdstraat in
Zierikzee werd uiteindelijk
gesloopt en maakte plaats
voor woningen en parkeer
terrein
Foto: Gemeentearchief Zierikzee
Noodgebouwen
De stapels boeken voor de leerlingen
van het Zeldenrustcollege werden in
de zomervakantie klaargelegd.
Foto: Piet Dieleman
Trots op T-shirt
B A ZEEUWS
Naar buiten kijken
