Avontuur in het hertenkamp
EEUWS
<*3
Nr.13, vierde jaargang - zomer 2022 GRATIS krant vol herinneringen Stichting Zeeuws Weerzien
Voorleesteams
komen eraan
Pagina 4
Wegdromen bij
al dat speelgoed
Pagina 9
Rennen achter
een autoband
Pagina 11
U weet het vast nog wel.
Hinkelen, touwtje
springen, steppen,
knikkeren, haasje over
met kop in de kont,
tikkertje of krijgertje,
verstoppertje, landje
pik. En appels bogeren,
dat was ook een spel.
Alleen was de eigenaar
van de fruitboom het
daar niet mee eens.
Dit dartelende nieuwe
nummer van Zeeuws
Weerzien gaat over
kinderspelen en spellen.
We kunnen weer opge
lucht 'buutvrij' roepen.
door: Jan van Damme
Het bos lag als een eiland
in een zee van zware
klei. Een bult in het
vlakke land, met bomen die op
heuveltjes waren gezet. Voor
ons jonge Groenaars was het
een woud vol avonturen. Wisten
wij veel dat het een erfenis was
uit de Tweede Wereldoorlog. De
Duitse bezetters besloten in 1942
net ten noordwesten van Groede
een bunkerparkje te bouwen,
een stuk of elf betonnen ko
lossen in totaal. Ze noemden
het Stützpunkt Groede. Na
de oorlog werden de bunkers
grotendeels onder de grond
gewerkt. Het Stützpunkt werd
een hertenkamp, een attractie
die ook mensen van Walcheren
en Zuid-Beveland trok.
Het zal 1964 geweest zijn, of een
jaar later. Thuis hadden we net
televisie. Ik raakte helemaal in
de ban van Ivanhoe, de ridder
die met gepluimde helm iedere
schurk en bandiet de baas kon.
Ik was Ivanhoe. Met mijn houten
zwaard trok ik naar het her
tenkamp waar heel wat schor
remorrie in de ketens moest
worden geslagen. Mijn favoriete
bunker lag aan de westkant van
het park. Het wandelpad liep er
omhoog. Op het hoogste punt
kon je gemakkelijk op het dak
van het verdedigingswerk klim
men. Lang niet iedereen kende
die sluiproute. Als ridder kon
ik er de omgeving overzien en
aanvallers op afstand houden.
'Ivanhóeóeóeóe'. Onder mijn
voeten was de stal van de herten.
Ze waren niet onder de indruk
van mijn strijdkreet. Dat was
ook niet nodig. De gemeente
werkman die de dieren kwam
voeren gebaarde ook al van niks.
'Ivanhóeóeóeóe'. Mijn zwaard
lag werkloos op de dakrand.
Als je op je rug lag zag je door
de bladeren van overhangende
takken de blauwe lucht. Eigen
lijk vond ik het veel leuker om
op mijn gemakje een beetje naar
het rondscharrelen van de her
ten te kijken. Alle boeven kon
den wel tot morgen wachten.
De afgelopen jaren ben ik nog
wel eens naar het hertenkamp
gefietst. Je mag het geen kamp
meer noemen, dat woord her
innert te veel aan de oorlog. De
bunkers zijn uitgegraven, er zijn
trappen en klimbruggen aan
gelegd zodat je er makkelijk op
kunt klimmen. Groede Podium
is een prachtig speelpark gewor
den. Met bunkers die kinderen,
ouders en opa's en oma's vrolijk
verwelkomen. Wie had dat ooit
kunnen denken. Maar zo avon
tuurlijk als toen, nee, dat zal het
nooit meer worden.
Na een zomer
vol plezier
naar school
Na een zomer (en een krant)
vol kinderlijke
speelsheid breekt een
serieuze periode aan. Want
het einde van de vakantie
betekent: naar school.
Daarover gaat ons najaars
nummer.
Hoe was de eerste schooldag,
hoe werd er les gegeven,
wie herinnert zich nog de
schoolplaten en de
leesplank, de eerste
meesters en juffen.
Herinneringen die u, het
liefst met een foto van
vroeger, voor half juli kunt
sturen aan:
en/of Zeeuws Weerzien,
Postbus 33,
4350 AA Veere
eerzien
Kinderspelen uit de tijd van Ot Sien. Ze keerden heel even terug in IJzendijke in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Kinde
ren in kleding van net na 1900 leefden zich uit met tollen, hoepelen en het behendigheidsspel pinkelen, dat ook wel kneuvelen
of pienkeren werd genoemd. Foto: Camile Schelstraete
Niet onder de indruk
De bunker bij Groede. Foto: archief lan van Damme
Speelpark
Thema van herfsteditie:
redactie@zeeuwsweerzien.nl