Avontuur in het hertenkamp EEUWS <*3 Nr.13, vierde jaargang - zomer 2022 GRATIS krant vol herinneringen Stichting Zeeuws Weerzien Voorleesteams komen eraan Pagina 4 Wegdromen bij al dat speelgoed Pagina 9 Rennen achter een autoband Pagina 11 U weet het vast nog wel. Hinkelen, touwtje springen, steppen, knikkeren, haasje over met kop in de kont, tikkertje of krijgertje, verstoppertje, landje pik. En appels bogeren, dat was ook een spel. Alleen was de eigenaar van de fruitboom het daar niet mee eens. Dit dartelende nieuwe nummer van Zeeuws Weerzien gaat over kinderspelen en spellen. We kunnen weer opge lucht 'buutvrij' roepen. door: Jan van Damme Het bos lag als een eiland in een zee van zware klei. Een bult in het vlakke land, met bomen die op heuveltjes waren gezet. Voor ons jonge Groenaars was het een woud vol avonturen. Wisten wij veel dat het een erfenis was uit de Tweede Wereldoorlog. De Duitse bezetters besloten in 1942 net ten noordwesten van Groede een bunkerparkje te bouwen, een stuk of elf betonnen ko lossen in totaal. Ze noemden het Stützpunkt Groede. Na de oorlog werden de bunkers grotendeels onder de grond gewerkt. Het Stützpunkt werd een hertenkamp, een attractie die ook mensen van Walcheren en Zuid-Beveland trok. Het zal 1964 geweest zijn, of een jaar later. Thuis hadden we net televisie. Ik raakte helemaal in de ban van Ivanhoe, de ridder die met gepluimde helm iedere schurk en bandiet de baas kon. Ik was Ivanhoe. Met mijn houten zwaard trok ik naar het her tenkamp waar heel wat schor remorrie in de ketens moest worden geslagen. Mijn favoriete bunker lag aan de westkant van het park. Het wandelpad liep er omhoog. Op het hoogste punt kon je gemakkelijk op het dak van het verdedigingswerk klim men. Lang niet iedereen kende die sluiproute. Als ridder kon ik er de omgeving overzien en aanvallers op afstand houden. 'Ivanhóeóeóeóe'. Onder mijn voeten was de stal van de herten. Ze waren niet onder de indruk van mijn strijdkreet. Dat was ook niet nodig. De gemeente werkman die de dieren kwam voeren gebaarde ook al van niks. 'Ivanhóeóeóeóe'. Mijn zwaard lag werkloos op de dakrand. Als je op je rug lag zag je door de bladeren van overhangende takken de blauwe lucht. Eigen lijk vond ik het veel leuker om op mijn gemakje een beetje naar het rondscharrelen van de her ten te kijken. Alle boeven kon den wel tot morgen wachten. De afgelopen jaren ben ik nog wel eens naar het hertenkamp gefietst. Je mag het geen kamp meer noemen, dat woord her innert te veel aan de oorlog. De bunkers zijn uitgegraven, er zijn trappen en klimbruggen aan gelegd zodat je er makkelijk op kunt klimmen. Groede Podium is een prachtig speelpark gewor den. Met bunkers die kinderen, ouders en opa's en oma's vrolijk verwelkomen. Wie had dat ooit kunnen denken. Maar zo avon tuurlijk als toen, nee, dat zal het nooit meer worden. Na een zomer vol plezier naar school Na een zomer (en een krant) vol kinderlijke speelsheid breekt een serieuze periode aan. Want het einde van de vakantie betekent: naar school. Daarover gaat ons najaars nummer. Hoe was de eerste schooldag, hoe werd er les gegeven, wie herinnert zich nog de schoolplaten en de leesplank, de eerste meesters en juffen. Herinneringen die u, het liefst met een foto van vroeger, voor half juli kunt sturen aan: en/of Zeeuws Weerzien, Postbus 33, 4350 AA Veere eerzien Kinderspelen uit de tijd van Ot Sien. Ze keerden heel even terug in IJzendijke in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Kinde ren in kleding van net na 1900 leefden zich uit met tollen, hoepelen en het behendigheidsspel pinkelen, dat ook wel kneuvelen of pienkeren werd genoemd. Foto: Camile Schelstraete Niet onder de indruk De bunker bij Groede. Foto: archief lan van Damme Speelpark Thema van herfsteditie: redactie@zeeuwsweerzien.nl

Krantenbank Zeeland

Zeeuws Weerzien. Feest van herkenning | 2022 | | pagina 1