Muziek, we kunnen moeilijk zonder
EUWS
Kinderspelen
en -spellen
Muzikaal gezin
in Terneuzen
Nr.12, vierde jaargang - voorjaar 2022 GRATIS krant vol herinneringen Stichting Zeeuws Weerzien
In 1943, tijdens de Tweede
Wereldoorlog, vormden leden
van harmonie- en operette
gezelschappen in Goes op
initiatief van Kees en Piet
Schrijver een orkest dat stie
kem oefende. Op 31 oktober
1944, na de bevrijding, trad
het orkest The Orpheans voor
het eerst in het openbaar op in
café De Tol in Kloetinge voor
Engelse soldaten. Muziek in
de stijl van de Ramblers (van
Theo Uden Masman) en The
Skymasters was daarna elke
avond wel ergens te horen.
De bevrijders kwamen maar
wat graag dansen met Dutch
girls. Het dansorkest was op
slag beroemd in heel Zeeland
en trad later heel vaak op. Tot
1964 toen door de opkomst
van The Beatles hun muziek
minder gevraagd was. In 1973
werd de band heropgericht
onder de naam The New
Orpheans.
Het begon met
een accordeon
Het korte leven
van Dragonfly
Pagina 2
Muziek, beste mensen, wat zou het leven
zijn zonder muziek? Saai in elk geval.
De radio tijdens het strijken, zingen bij
de afwas, een opschietnummer in de
auto: we kunnen maar moeilijk zonder.
Muziek kan zelfs weleens de oplossing
zijn voor een probleem.
door: Mieke van der Jagt
Zo kon ik vroeger meestal grote gevech
ten op de achterbank voorkomen door
een liedje in te zetten waarvan ik wist
dat mijn kinderen het kenden. Negen van de
tien keer vielen ze in. Op die manier gingen
we over de weg met canons, duetten, moder
ne en ouderwetse liedjes. Slechts zelden heb
ik mijn laatste toevlucht hoeven zoeken in
een zak Chokotoffs.
Al die ouderwetse liedjes leerde ik van mijn
vader, die zonder radio was opgegroeid
in een groot, zanglustig gezin. Op zondag
zongen ze psalmen en gezangen en de rest
van de week was er het bundeltje 'Kun je
nog zingen, zing dan mee'. Later besefte ik
pas dat mijn vader alles zong in de volgorde
zoals die in het boekje stond. Mijn moeder,
die wél met een radio was opgegroeid, zong
graag oude swingende mopjes en draaide de
draadomroep harder als er jazz of klassiek te
horen was.
Hoewel Hilversum 3 al wel bestond hadden
we toch onze eigen stem. En er is niets zo
opheffend harmonieus als wanneer al die
eigen stemmen hetzelfde lied zingen. Het
zou me weinig verbazen als veel kerkgan
gers thuis zouden blijven wanneer er geen
samenzang zou zijn.
Dat de ontkerkelijking veel mensen van mijn
generatie wat betreft het zingen enigszins
verweesd heeft achtergelaten, zag ik bewe
zen in 1988 toen Nederland in de halve finale
van het EK van Duitsland won. In Goes
hadden zich verschillende strijdkoren ver
zameld voor een festival dat werd gehouden
door het Solidariteitskoor De Bevelanden.
Omdat de EK-finale werd gespeeld, waren in
de Manhuistuin televisieschermen opge
steld, zodat de koren die van ver kwamen de
wedstrijd konden zien.
Mijn inschatting was dat veel van die men-
sen, net als ik, in een links koortje waren
gaan zingen omdat ze de samenzang in de
kerk of op school waren gaan missen. Om
dat te testen begon ik mee te zingen met het
Wilhelmus. Ze vielen allemaal opgetogen in.
Ik had de stellige indruk dat ze het liefst alle
veertien coupletten hadden gezongen.
Ook de meer profane omgevingen zouden
hun aantrekkingskracht verliezen zonder
muziek. Wat is de schaatsbaan zonder een
walsje? Sinds ze op de kermis vooral sirenes
en toeters laten klinken in plaats van, zoals
vroeger, Little Richard en Chuck Berry, kom
ik er alleen nog als ze er gerookte paling
verkopen.
Muziek, soms tintelend licht, dan weer jui
chend of immens bedroefd, kan een gemoed
opbeuren of een stemming helpen dragen.
Of alles tegelijk, zoals Vasalis schetst in de
laatste zes strofen van het gedicht Fanfa
re-corps:
Een warm en onverwacht verdriet,
eerbiedig voor de gewoonste dingen,
neiging om hardop mee te zingen.
en dan te huilen om dit lied
ontstond in mijn verwend gemoed.
Ik voelde me bedroefd en goed.
Tegenwoordig is gamen de
favoriete bezigheid van kin
deren. Maar vroeger hadden
we onze eigen kinderspelen:
bikkelen, tollen, knikkeren,
hoela hoep en hinkelen.
Het zomernummer van
Zeeuws Weerzien gaat over
kinderspelen en -spellen.
Welke herinneringen heeft u
daaraan en welke bijzondere
spellen speelde u?
Stuur uw reactie, het liefst
met een foto van vroeger,
naar
en/of Zeeuws Weerzien,
Postbus 33, 4350 AA Veere
We',
eerzien
Op de foto uit de beginjaren: Bovenste rij vlnr Ko Hoogkamer, Jan Baarendse, Joop Marinusse, Cees Schrijver, Jo Bekenes,
Nico van Beveren. Onder: Kees Broere, Hans Keukelaar, Piet Schrijver, Wim van Loenhout. Foto: F. De Soomer, Goes
Strijdkoren
Thema van Zomereditie:
redactie@zeeuwsweerzien.nl