eerzien Beatmis klinkt door in Wens Geen spruiten in de Hemel 9 lllkm God sekon\ >»0 ons... Kapelaan werd dominee De sixties. Alles veranderde. Lang haar, de minirok, de muziek. De kerk meanderde mee op de tijdgeest. Beatmissen. Een poging om de jeugd binnenboord te houden. De kerk swingde. Eventjes dan. Songs met een boodschap waren favoriet op de setlist. The White Group, een hechte vriendengroep uit Breskens, opgericht in 1979, zet die traditie voort. Ze 'doen', op een uitstapje op de kerstmarkt na, enkel optre- door: Peter Verdurmen dens in de kerk. De band luistert vooral katholieke erediensten op, maar ook in protestantse kringen is hij zeker geen onbe kende, en dat in heel Zeeland. Optreden doen ze nog maar mondjesmaat. Het aantal diensten is schrikbarend terug gelopen, constateert Ina de Winter. ,,Er zijn tijden geweest dat we om de twee weken in een kerk speelden, maar die liggen ver achter ons.'' Ze zijn met z'n vieren. Johan de Boer (gitaar en zang), Carin Ha- melijnck (toetsen en zang), Rick Hamelijnck, de man van Carin (hij speelt bas) en Tineke van 't Westeinde (zang). Ina de Winter zit achter de knoppen; Riet de Boer verzorgt op de achtergrond het nodige regel werk. In 2018 overleed hun drummer, Jan de Winter, de man van Ina. Daarmee verloor de ritmesectie zijn stuwende motor. Jan is onvervangbaar, oordeelden de overgebleven White Group- leden. De band treedt nu op zonder drummer. Omer Gielliet uit Breskens, een katholieke zielenherder die mensen kon inspireren, was hun grootste fan. The White Group speelde ontelbare keren in het intieme kerkje van de vrijzinnige pastor. Het kerkje had een fijne akoestiek. Was dat maar overal. Hoe hoger de kerk, hoe meer het galmt, aldus Ina. De repertoire keuze veranderde met de tijd. Er zit meer Nederlands in. Nu wordt 'Mag Ik Dan Bij Jou' van Claudia de Breij gespeeld. Ook Marco Borsato's 'De Speeltuin' past goed in diensten. Sommige Engelstalige nummers lenen zich voor een hertaling. The White Group vraagt een bedragje per optreden. Het geld gaat naar verschillende goede doelen, waaronder een tehuis in India. Ina de Winter: ,,We willen de wereld graag een stukje beter maken'' In de kerk is het niet gebruikelijk dat er na elk nummer wordt geklapt. Niet erg: The White Group-leden weten dat ze gewaardeerd worden. „Konden jullie hier maar elke week spelen'', zei een mevrouw eens tegen Ina. Op 7 september 1969 werd de 46- jarige ex-kapelaan M.J. de Jong uit Goes bevestigd als dominee in Koudekerke. Een opmerkelijke stap, hoewel het paste in die roerige tijd van veranderingen. De Jong, dertien jaar priester in de Ganzestad, verliet in 1967 de Rooms Katholieke kerk die hij verouderd en onwerkelijk noemde. Te weinig waardering voor de preek en gebeden, te veel voor de sacramentsdienst. Het feit dat de hervormde kerk stelde dat de kerk 'maar een vorm is' sprak hem aan. Met het celibaat had het niets te maken, zei hij tegen de PZC. Feit is wel dat hij in 1969 in ondertrouw was met mej. A. Doolaege, een onderwijzeres afkomstig uit Oostburg. Een Zeeuwse Almanak uit de PZC van de jaren zestig. Oostburg, een zondag morgen begin jaren zestig. De mensen begeven zich richting kerk, waar om 10.00 uur stipt de dienst begint. Deze dag gaat een gastpredikant voor en men is wel benieuwd wat hij te zeggen heeft, dus de kerk zit algauw goed vol. De gewoonte is dat de ouderling van dienst de predikant voor hij de preek stoel beklimt, de hand schudt en iets tegen hem zegt. Ditmaal is de ouder ling van dienst Piet. En hij vervult deze rol voor de eerste keer. De hele nacht had hij zich voorbereid op wat hij nu precies tegen die dominee moest zeggen. Wat zenuwachtig begeleidt hij de predikant naar de kansel en terwijl hij de man de hand schudt, zegt hij plechtig: ,,Een gezegende stoelgang, dominee.'' door: Ali Pankov Met een streng gezicht klapte mijn oom de dikke Bijbel dicht. „Laatste woord Johan!'', commandeerde oom. Neefje Johan kreeg een rood hoofd. Laatste woord van de tekst die zijn vader zojuist met vibrerende stem had voor gelezen? Wist hij veel. Hij had niet opgelet, want was toch gisteren pas aan de beurt ge weest. Waarom ik nou weer? U kunt het ook aan Bert vragen!'' Ik kende dit ritueel van eerdere logeerpartijtjes bij dit vrij streng gereformeerde gezin. Na de warme maaltijd las mijn oom elke avond een stukje uit de Bijbel en controleerde hij altijd of zijn kinderen goed hadden opgelet. Als 'heidens nichtje' bleef ik gelukkig buiten schot. Bij dat andere gereformeerde gezin binnen onze familie was de sfeer vaak wat luchtiger. Met zes neefjes en één nichtje vond ik het daar altijd heel gezellig en kwam ik zelfs tot inzichten. ,,Als er nou zoveel mensen naar de Hemel gaan, wat doen die daar dan?'', vroeg m'n nichtje zich plotseling af. Een van haar broertjes dacht even na en zei: ,,Nou, ik denk lekker eten en drinken of zo.'' Waarop m'n oudste neefje direct constateerde: ,,Dan zullen ze daar vast geen spruiten eten!''. Douwe van den Ende uit Zierikzee, inmiddels 35 jaar en sinds kort vader van zoon Tije, groeide zelf op in een warm gezin waarin het geloof geen zeer prominente rol speelde. Kerstmis werd er wel met veel overtuiging gevierd. Dat bleek bij Douwe als kind van amper een jaar oud al een geweldige fascinatie teweeg te brengen. Met dromerige oogjes keek hij naar de kaarsjes en met rode wangen tikte hij tegen de kerst ballen. Ietsje ouder zong hij elk kerst liedje uit volle borst mee. Toen er toevallig een kennis langs kwam en Douwe hoorde dat deze ken nis werd begroet met 'Ha, Aart', keek hij de man met diep respect aan en vroeg: ,,Ben jij de aart waarop het Kindeke is geboren?'' W ZEEUWS Zonder drummer Goede doelen Douwe van den Ende. Bron: Familie-archief. Lekker eten en drinken Kerstmis The White Group tijdens een optreden in de kerk. Foto archief The White Group.

Krantenbank Zeeland

Zeeuws Weerzien. Feest van herkenning | 2021 | | pagina 9