eerzien
Mee de muziek mee
O leer je vogels kennen
Het ontbrekende
sigarenbandje
Evert van Dijk begon al op jonge leeftijd met sparen.
Miniatuurautootjes, treintjes, postzegels, speldjes, sleutelhangers,
suikerzakjes, sigarenbandjes, voetbalplaatjes en munten: je kunt
het zo gek niet bedenken of al deze dingen sleepte hij als een
hamster mee naar huis. door: Albert Kort
Zijn passie lag bij post
zegels. Ging het aanvan
kelijk om zegels uit alle
landen, gezien de enorme
hoeveelheid moest Evert zich al
spoedig beperken en hij koos
voor Nederland, Engeland en de
Engelse koloniën. De verzame
ling groeide gestaag. Aanvanke
lijk door ruil met vrienden, maar
later vooral door koop van zoge
naamde 'pakketten' bij de plaat
selijke postzegelhandelaar. Dat
waren enveloppen volgestopt
met allerhande onuitgezochte
kantoorpost. Aangezien de ze
gels nog op de enveloppen zaten,
moesten die er eerst nog worden
afgeweekt. In een teiltje warm
water, waarna ze moesten wor
den gedroogd om ze vervolgens
nauwgezet te sorteren. Een hele
klus, als je bedenkt dat het vaak
om vele honderden zegels ging.
'Het verhaal'
Het aantrekkelijke van postze
gels lag voor Evert in 'het verhaal'
achter de afbeelding. Via de post
zegels kwam hij aan de weet
welke vorsten N ederland vroeger
bestuurden, welke zeehelden ons
land had voortgebracht en welke
mooie gebouwen er niet allemaal
waren te zien. Kortom, het verza
melen van postzegels had iets
weg van het doornemen van een
encyclopedie.
Evert hield het niet bij postze
gels. In zijn hobbykamer laat hij
me de vele speldjes zien waarop
allerlei auto-, fiets- enbenzine-
merken zijn te zien. Ook beschikt
hij over een boek, waarin de vele
sigarenbandjes zijn geplakt die
hij in de loop der tijd van zijn
vader of oom kreeg. Wie kent ze
nog: de sigaren van Schimmel-
penninck, Ritmeester, Agio,
Willem II en Elisabeth Bas?
De suikerzakjes ontbreken even
min. Met de zakjes, waarop de
naam en plaats van het café of
restaurant stonden vermeld, kon
je laten zien in welke plaatsen je
allemaal was geweest en kon je
een vriendje de ogen uitsteken
door hem een suikerzakje te
laten zien van een etablissement
in ParijsJammer dat de verza
melwoede van de toenmalige
jeugd verdwenen lijkt. Toen hij
nog geschiedenisles gaf, heeft
Evert een keer geprobeerd brug
klassers te interesseren voor het
verzamelen van postzegels. Te
vergeefs, zegge en schrijve twee
kinderen toonden enige belang
stelling.
ederland 12+8
nederland 15+10
nederland 45+20
nederland 25+10
ABE
LENSTRA
Rinus Willemsen uit Biervliet is een van de streektaal-specialisten
in Zeeland. Speciaal voor deze krant klimt hij in de pen.
Vorige weeke zag ik 'em op 't
busstation in Middelburg.
'n Joengen van 'n jaor of zestiene.
'n Gastje mee lang 'aor en op
sniekers. Jao, zö'ngladvintje. En
die maokende van alle bussen die
an kwaomen riejen, 'n foto van
de voorkant. 'n Verzaomelaor van
bustypes.
Noe za je zeggen, wat kan je dao
noe mee doen? Mao da vraogen
deze mannetjes udder eihen nie
af. 't Gaot om 't verzaomelen.
,,Om het verkrijgen van data",
zeggen ze dan tegenwoordig. En
onwillekeurig most 'k an vroeger
dienken, as 'k dat vintje dao
bezig zag.
'k Was 'n jaor of zeven, achte.
't Was tegen de zeumer. In 'n
schoolschriftje mee 'n groene
kaft schreve kik allemao num
merborden van auto's op. Nao
schooltied vlooge kik in 'n spurt
naor 'uus. Dao lag dat groene
schriftje in 't bovenste schuufje
van de kasse mee 'n potloodje al
grêêd. Vlug omklêêjen en dan
nao de Frikkedille, de deur-
gaonde straote bie ons in 't durp.
En altied vloog 'k nao m'n vaste
plekje. Da was dao, wao de trot
toirbanden 'ööge boven de
straote staoken. Dao kon je
lekker zitten mee je bêênen
omlaoge.
M'n schriftje goeng open en m'n
potlood lag grêêd om de letters
en ciefers van de passerende
auto's en vrachtwaogens op te
schrieven. In ielke bladzij was
een vouwe. De auto's van de
lienkse kant, die nummerborren
kwaomen lienks op de bladzij te
staon en die van rechts
kwaomen, an de rechtse kant.
Maor altied zettende kik de datum
êêst an weerkanten van die
vouwe. En dan mao wachten,
wachten en nog 's wachten. Want
dienk mao nie, dat 'r ströömen
mee auto's deu de straote
kwaomen. Bel nêê. Mao kwam t'r
êêne an, dan was 't 'n klein
fêêstje. 't Potlood goeng dan êêst
nao 't puntje van m'n toenge om
dat nat te maoken. Dan noe
mende kik de getallen en de let
ters om die dan in 'n schriftje te
schrieven. Soms stak de chaffeur
z'n 'and op, want de mêêste
auto's kwaomen bie ons van 't
durp. En êêntje toeterende altied.
Die was van Willem de Jonge.
Oh jao, nog even over dat pot
lood. As 't puntje vèrre versleten
was, dan schèrpende kik dat an
de trottoirband. Da was wel
'andig. Want 'n mesje of 'n pun-
tenslieper? Kan je bedienken, die
kreeg 'knie mee. 'nMesje was vee
te gevaorlijk en een punten-
slieper die was ter thuus nie. Die
waoren ommerst allêêne maor
op schoole. Vandaor dan mao
schèrpen langst de stêênen.
Soms zaoten me dao wel mee 'n
stik of vuuf, zes joengers. Mao
dat durende nie lange, want
sommigte die verzonnen mao
wat nummerborren. ,,Das zuu-
ren," zeiden we dan tegen
mekaore. En zo dunnende dat
groepje toch rap uut. 't Was
natuurlijk ook nie iets om weken
mee bezig te ziin.
't Schriftje, dat kreeg 'k vorig jaor
nog 's in m'n 'anden. Jao, lank
bewaord, mao toen vloog 't toch
in de papierbak. 'k Kan noe zeg
gen: 't Is mee de muziek mee,
want die mannen 'aolen noe
't oud papier op bie ons in 't
durp.
An dat alles most ik vorige weke
dienken toen die gast in Middel
burg de bussen liep te spotten.
W ZEEUWS
5
Evert verzamelde alles
Ogen uitsteken
door Rinke Tolman
vierde deel: exotische volièrevogels
Ook de vogelplaatjes bij de Rizla-vloeitjes werden gespaard.
Verzamelen kan behoorlijk uit de hand lopen. Hoofdagent
van de gemeentepolitie in Terneuzen,W.W. Penne, onthulde
in de PZC van 25 april 1969 dat hij maar liefst 40.000
sigarenbandjes had en dat terwijl hij zelf nooit van sigaren
had gehouden. In zijn verzameling bevonden zich onder
meer staatslieden, wetenschappers, moderne kapsels en
stadsgezichten.Afkomstig uit de hele wereld, want typische
Nederlands was het sigarenbandje niet. Ook maakte hij
kennis met de keiharde zakelijkheid die soms gepaard ging
met het sigarenbandje. In de serie 'Nederlandse voetballers'
ontbrak bij hem sterspeler Abe Lenstra. Navraag bij de
fabriek leerde dat Abe - net als enkele andere toppers -
maar liefst 500 gulden vroeg om met zijn giechel op een
bandje te staan. Dat vond de fabrikant te gortig. ,,Nu zitten
er wat witte plekken in mijn album'', zei Penne. Of hij heel
goed heeft gezocht weten we niet, maar tegenwoordig zijn
oude sigarenbandjes met Abe Lenstra - uit een andere serie
en van een ander merk - volop te koop op internet.
