Dierbare herinneringen
Weerzien
6
Opa Kip genoot tot zijn laatste snik ^«.r de Jonge
Je kon dikwijls aan ze zien dat ze hard hadden moeten werken
in hun leven. Vrouwen die veel kinderen hadden gebaard en
opgevoed, mannen die kromgebogen op de akkers hadden
geploeterd.
Je had diep respect voor ze, was beleefd en zat lief en stil. Want
van kinderen werd verwacht dat ze braaf waren en niet te veel
lawaai maakten. Ze genoten van hun oude dag en waren
dankbaar voor elk vreugdevol moment dan hen was gegeven.
Als kleinkind voelde je aan dat je door je aanwezigheid een
zonnestraaltje was in de herfst van hun bestaan. Dat laten foto's
uit de Beeldbank Zeeland mooi zien.
Zijn 107e verjaardag vierde hij in 1958 omringd door
Schouwse schonen. Goedlachs en onder het genot
van een 'sigaar met een gulden bandje' nam hij
geschenken als een elektrische stoof en een wollen vest in
ontvangst.
Opa Kip, de naam waaronder Jan Kip uit Dreischor in het
hele land bekend was, genoot - ondanks verminderd
gehoor en zicht - tot de laatste maanden van zijn leven
een goede gezondheid. Net zoals hij genoot van de
aandacht die er voor zijn persoon was.
Jan Kip werd op 18 maart 1851 geboren in Dreischor waar
hij zijn hele leven zou blijven. Toen hij op 21 november
1958 overleed, was hij 107 jaar en 248 dagen en al
vierenhalf jaar de oudste man van Nederland. Een eretitel
die hij droeg vanaf 15 mei 1954.
Sinds zijn trouwen woonde hij aan de Stoofweg: een land
arbeider, die in de zomer van Dreischor naar
Zuid-Beveland reisde om er te helpen met de vlasoogst.
Op dat eiland maakte hij kennis met de moderne wereld:
hij zag er de trein en de zaaimachine.
Zijn 100ste jaardag werd gevierd in café De Drie Schapen.
De schooljeugd bracht hem een zanghulde. Het journaal
van de Nederlandse Televisie Stichting rukte uit om
verslag te doen van de viering van de geboortedag. Opa
Kip, die de laatste jaren van zijn leven inwoonde bij zijn
dochter, was een nationale bekendheid.
Na de Watersnoodramp in 1953 verbleef hij enige tijd als
evacué in het Diaconessenhuis in Dordrecht. Daar
verscheen koningin Juliana aan zijn bed. Een jaar later
nam hij met dorpsgenoten deel aan de aubade, de
traditionele zang-hulde, op Paleis Soestdijk, waar de
koningin vertelde dat ze hem nog herkende. ,,Een aardig
wuuf'', noemde hij de vorstin na die ontmoeting.
Als 106-jarige maakte hij samen met burgemeester
H.A. Vermeulen een tweedaagse reis naar Amsterdam, de
eerste keer dat hij de hoofdstad bezocht. Het gezelschap
werd op het stadhuis ontvangen en het gemeente-bestuur
werd bedankt voor de hulp na de Ramp.
Na zijn overlijden op 21 november 1958 bleven toeristen
op het dorp naar hem informeren. Op het kerkhof was
zijn graf niet te vinden. De dorpsraad nam het initiatief
om een grafmonumentje op te richten dat in 2019 op zijn
sterfdag werd onthuld. Daarop staat dat hij 107 jaar en 241
dagen is geworden. „Klakkeloos overgenomen uit een
publicatie'', zegt secretaris van de dorpsraad Kor van der
Werve. Aanpassing van de steen wordt niet overwogen.
Want zeg nou zelf wat maken die paar dagen nou uit op
zo'n lang mensenleven.
Af ZEEUWS
Twee opa's dragen in 1963 hun kleinkinderen en laten een hond uit in Cadzand-Bad Foto: Jacqueline Midavaine, ZB| Beeldbank Zeeland, recordnr. 105190.
Kinderen kijken televisie bij opa en oma in Vlissingen Foto:
W de Bruine, 30 maart 1959, ZB| Beeldbank Zeeland, recordnr. 058294.
De meesten van ons koesteren dierbare herinneringen aan oma
en opa. Het zijn in ons geheugen vaak lieve, zachtaardige en
begripvolle mensen. Voor Zeeuwen niet zelden de laatste
generatie in klederdracht, wat hen sowieso al tot mensen uit
een ander tijdperk maakte.
Als je op bezoek ging kreeg je een babbelaar of een stuiver om
iets van te kopen bij de snoepwinkel. Wanneer ze nog kwiek
waren, gingen ze soms met je wandelen, maar vaak zaten ze in
een luie stoel in de woonkamer naast de kolenkachel en met
een beetje geluk vertelden ze je een verhaaltje of zongen ze
liedjes van vroeger.
Moderne wereld
Opa Kip viert, omringd door Schouwse schonen, zijn 107e
verjaardag. Foto Nationaal Archief/Anefo
Aardig wuuf
Grafmonumentje